Γεράσιμος Ανδρεάτος: Nοιώθω ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου - Ο εξαιρετικός τραγουδιστής σε μία... χορταστική συνέντευξη για την ζωή του όλη!

Συνέντευξη του Γεράσιμου Ανδρεατού έγινε στην Αντιγόνη Κατσούρη για το Μουσικόραμα. Ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, ένας από τους πιο αυθεντικούς και συνεπείς καλλιτέχνες της γενιάς του, με μια σημαντική καριέρα και μια μεγάλη προσωπική δισκογραφία στον χώρο της έντεχνης λαϊκής μουσικής, μου μίλησε με χαρακτηριστική σεμνότητα και ευαισθησία, χιούμορ, ειλικρίνεια και απλότητα σε μια κουβέντα χορταστική, αναλυτική και κυριολεκτικά εφ’ όλης της ύλης! Απολαύστε την!



Αντιγόνη: Γεράσιμε, είσαι ένας τραγουδιστής του λαϊκού ρεπερτορίου από τους πιο σημαντικούς της σύγχρονης γενιάς. Με μια μεγάλη προσωπική δισκογραφία, συμμετοχές και συνεργασίες, πορεύεσαι πάντα με σεμνότητα και αποφασιστικότητα, ακολουθώντας τους δρόμους της λαϊκής τεχνοτροπίας. Ποιο ήταν και ποιο είναι το κίνητρό σου, σ’ αυτή την ενασχόλησή σου με την μουσική;
  Γεράσιμος: Πάρα πολύ ωραία η ερώτηση – άλλωστε έχεις κι εσύ σχέση με το αντικείμενο! Από μικρό παιδί με συγκινούσε ιδιαίτερα η μουσική και η ενασχόλησή μου μ’ αυτήν : το να μπορώ να τραγουδάω, να παράγω ήχους, και να μπορώ να είμαι κι εγώ ένα μέρος, ένα μέλος μιας παρέας που παράγει μουσική, είτε ως μουσικός είτε ως τραγουδιστής, είναι μια συγκίνηση που δεν μπορεί να συγκριθεί με οτιδήποτε άλλο στην ζωή μου! Με κάνει να αισθάνομαι ολοζώντανος εκείνη την στιγμή και ο χρόνος σταματάει! Ίσως έχει να κάνει μ’ αυτό που μαθαίναμε και διαβάζαμε, ως μαθητές, στα θρησκευτικά, ότι κάποιοι είδανε τον Θεό και είχανε επαφή μαζί Του. Εκείνη την στιγμή αισθάνομαι ότι έχω αυτή την επαφή με τον Θεό. Καταρχήν είναι κάτι που είναι πολύ αγνό. Έρχεσαι σε επαφή και γνωρίζεις την ίδια σου την φύση! Σου δείχνει ο ίδιος ο εαυτός σου ποιος πραγματικά είσαι, ποιες είναι οι αληθινές σου ανάγκες, και αυτό μόνο ιερό και άγιο μπορεί να είναι! Μόνο να το εμπιστευτείς μπορείς, και μόνο να το πάρεις σαν πυξίδα, για να σου δείχνει την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσεις!

 Αντιγόνη: Ήταν και αρχικά αυτό το κίνητρό σου όταν ξεκίνησες, ή διαμορφώθηκε αλλιώς στην πορεία;
   Γεράσιμος: Ναι, έχεις δίκιο – αυτό που περιέγραψα είναι το πώς νιώθω όταν κάνω μουσική. Το να εμφανίζεσαι μπροστά στο κοινό είναι ένα δεύτερο ζήτημα, το οποίο και αυτό για μένα ήταν μια μεγάλη πρόκληση, γιατί ήμουνα ιδιαίτερα ντροπαλός από μικρό παιδί. Δεν μπορούσα ποτέ μου να φανταστώ ότι κάποια στιγμή θα απευθυνόμουν σε τόσο πολλούς ανθρώπους και ότι θα προσέχουν εμένα! Ίσως ασυνείδητα ήταν και αυτό μια μάχη που ένιωθα ότι πρέπει να την δώσω και να την κερδίσω, να υπερβώ τον εαυτό μου και να επιφέρω μια ισορροπία μέσα μου. Επίσης θεωρώ ότι οι καλλιτέχνες είμαστε όλοι «ψώνια» και ζητάμε συνέχεια την επιβράβευση, την προσοχή και το χειροκρότημα του κοινού, όπως κάνουν τα μικρά παιδιά. Καλό είναι βέβαια κανείς να ωριμάζει μεγαλώνοντας, και εκτός από την προσωπική του ζωή να ωριμάζει και στην καλλιτεχνική του ζωή. Αυτά θεωρώ ότι πάνε μαζί. Προηγείται η προσωπική ζωή και στην συνέχεια ακολουθεί και η καλλιτεχνική ζωή.

 Αντιγόνη: Συμφωνώ. Πολλοί άνθρωποι έχουν παραμερίσει την προσωπική ζωή για χάρη της καριέρας, και πολλές φορές κάνοντας έναν απολογισμό στο τέλος δεν νιώθουν τόσο επιτυχημένοι στην ζωή τους.
   Γεράσιμος: Εγώ το κατάλαβα από πολύ νωρίς αυτό, κατάλαβα την αξία των ανθρωπίνων σχέσεων, της αγάπης, της επαφής, της επικοινωνίας. Συνειδητοποίησα δηλαδή πολύ νωρίς (και χαίρομαι γι’ αυτό, γιατί μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει κανείς από κάτι τέτοιο) ότι αυτό που είναι το σημαντικότερο πράγμα στην ζωή είναι η αγάπη και οι σχέσεις. Όλες οι σχέσεις : με τον άνθρωπό σου, με τους φίλους σου, με τα παιδιά σου, με τους συναδέλφους, γενικά με όλους τους ανθρώπους. Με επηρέασαν και κάποια βιβλία που διάβασα από ορισμένους συγγραφείς, στο να συνειδητοποιήσω ότι είμαστε μέρος του σύμπαντος, μέρος της φύσης, μέρος όλης της ζωής που υπάρχει στον πλανήτη και στο σύμπαν, είμαστε ίδιοι με τα ζώα, με τα λουλούδια, με το νερό, με τον αέρα.

Αντιγόνη:Χαίρομαι που το λες αυτό, γιατί ως γνωστόν έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στα ζώα και στην φύση ! (γέλια)
   Γεράσιμος: Κι εγώ, κι εγώ πάντα είχα, πόσο μάλλον τώρα τελευταία που έχω και ένα σκυλάκι, τον Άρη, ο οποίος έκλεισε χρόνο τώρα. Τον βρήκα έξω από το σπίτι μου, πέρσι, την τελευταία Κυριακή της αποκριάς, δύο μηνών, τον πήρα, τον έχουμε μαζί μας, κι είμαστε όλοι στην οικογένεια πάρα πολύ χαρούμενοι, μας έχει αλλάξει την ζωή!! Ένα ζωάκι που δεν μιλάει, μπορεί να σου πει τόσα πολλά και να σε κάνει επίσης να νιώσεις τόσα πολλά και εσύ ο ίδιος και όλοι μαζί όσοι είναι δίπλα του! Και προσωπικά συναισθήματα δηλαδή (ο καθένας μόνος του) αλλά και κοινά! Τα Χριστούγεννα π.χ. στολίσαμε το δέντρο όλοι μαζί - ήταν και ο Άρης μέσα στην παρέα, τώρα θα του κάνουμε και γενέθλια (γέλιο) … κλείνει ένα χρόνο τώρα, ήταν Φεβρουάριος όταν τον βρήκαμε. Τον παίρνω λοιπόν αγκαλίτσα και νιώθω ότι είμαστε το ίδιο. Δεν διαφέρουμε σε τίποτα, έχουμε απλά διαφορετική μορφή, αλλά είμαστε φτιαγμένοι ακριβώς από το ίδιο υλικό. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι βέβαια που το αισθάνονται αυτό μόνο με τα ζώα και δεν το αισθάνονται με τους άλλους ανθρώπους. Αυτό με λυπεί, γιατί κάτι δεν έχουν προσέξει και δεν έχουνε καταλάβει καλά. Ο καθένας μας μπορεί να κάνει την χειρότερη πράξη, αλλά και την καλύτερη και όλοι οι άνθρωποι είμαστε αξιαγάπητοι και ευαίσθητοι κατά βάθος, αρκεί να μας ενδιαφέρει να κοιτάμε μέσα μας και να καλλιεργούμε την καλή πλευρά του εαυτού μας.

 Αντιγόνη: Σωστά, άλλωστε όταν αγαπάς σωστά και πραγματικά τα ζωάκια, αγαπάς με τον ίδιο τρόπο και τους ανθρώπους, και το αντίστροφο! Η αγάπη είναι ενιαία. Πώς βλέπεις να σχετίζεται άμεσα η μουσική με όλα αυτά τα ωραία συναισθήματα;
   Γεράσιμος: Το τραγούδι και η μουσική χωράει μέσα σε όλα αυτά. Χωράει, γιατί κι αυτή έχει να κάνει με την αγάπη, με την επικοινωνία, είναι η ίδια αγάπη και επικοινωνία, με πολύ κόσμο που γνωρίζεις από παλιά αλλά και με καινούριους ανθρώπους που γνωρίζεις διαβαίνοντας, και επικοινωνείς με αφορμή την μουσική, κάποια τραγούδια και κάποιους στίχους. Αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο. Μου αρέσει το ότι δίνω χαρά και συγκίνηση και προκαλώ συναισθήματα σε ανθρώπους, και αυτό θεωρώ ότι είναι μεγάλη ευθύνη, γι’ αυτό προσέχω πάρα πάρα πολύ το ρεπερτόριό μου, και στην δισκογραφία μου αλλά και στα ζωντανά μου προγράμματα! Και γι’ αυτό ακριβώς έχω αντίρρηση αφενός μεν για πάρα πολλές μουσικές εκπομπές και προγράμματα, αφετέρου δέ για τον τρόπο που κινούνται πολλοί συνάδελφοι, που ενώ έχουν πολύ ταλέντο και εξαιρετικές φωνές, δεν τα βάζουν στην υπηρεσία της αληθινής τέχνης και του πολιτισμού, για να προκαλέσουν συγκίνηση, αγάπη, αλλά την αναλώνουν με έναν τρόπο που, θα έλεγα ότι, ένα ταλέντο που τους έχει δώσει ο Θεός το παραπετάνε. Θα μου πεις, δεν το λέω εννοώντας ότι εγώ είμαι σωστός και οι άλλοι λάθος – όχι, αλλά τουλάχιστον προσπαθώ. Όταν έχεις ένα ταλέντο και μια πολύ ωραία φωνή, αυτό είναι ένα δώρο από τον Θεό και πρέπει να σε απασχολεί το πώς θα κάνεις καλό και στην κοινωνία που βρίσκεσαι και στους γύρω σου! Κι έτσι μόνο αξίζει να ζεις, για να αισθάνεσαι τελικά και την ευλογία της ζωής. Γιατί η ζωή είναι ένα δώρο. Άμα αισθάνεσαι κάθε μέρα γκρίνια και σου φταίει εκείνο και το άλλο, αυτό δεν είναι δώρο πια, είναι κάτι που δεν το έχεις αξιολογήσει, δεν το έχεις καταλάβει, και συνέχεια το καταστρέφεις. Όλο αυτό σχετίζεται και με τις αντιρρήσεις και τις διαφωνίες μου με το «σκυλάδικο» – όλο εκπίπτει δυστυχώς η ποιότητα και στο λαϊκό, και στο παραδοσιακό, αλλά αυτό είναι ένα γενικότερο κακό που υπάρχει αυτή την εποχή στην κοινωνία, και δεν μπορεί και η μουσική να μην ακολουθήσει ! Καταρχήν η έλλειψη παιδείας που μάλλον συνειδητά καλλιεργείται από τους κρατούντες φέρνει αυτά τα αποτελέσματα. Τα καταφέρνουν μια χαρά και αν εμείς δεν αντισταθούμε και δεν διεκδικήσουμε καλύτερα πράγματα για εμάς, θα πάμε προς το χειρότερο!

  Αντιγόνη: Πιστεύεις ότι αυτή την έκπτωση αξιών την συναντάμε πιο έντονα στον χώρο της τέχνης, επειδή υπάρχουν κυκλώματα, που εμποδίζουν τους καλοπροαίρετους καλλιτέχνες, να δώσουν τον εαυτό τους και να προσφέρουν στο ακροατήριο αυτό που τους αξίζει;
   Γεράσιμος: Αυτά τα κυκλώματα θα μπορούσε να είναι υγιή, και να βοηθάνε και να προσφέρουν, αν είχαν ως προτεραιότητά τους πραγματικά την τέχνη και την ανάταση του ανθρώπου μέσω της τέχνης και του πολιτισμού, αλλά η πρώτη τους προτεραιότητα είναι το γρήγορο και εύκολο κέρδος, χωρίς να τους νοιάζει καθόλου ο άνθρωπος καλλιτέχνης με τον οποίο ασχολούνται. Μπορεί να οδηγήσουν τον καλλιτέχνη σε ακρότητες , που μπορεί να του στοιχίσει και την ίδια του την καριέρα, αλλά αυτούς δεν τους νοιάζει γιατί θα ασχοληθούν με τον επόμενο! Αυτό είναι πολύ σκληρό για εμάς, και πρέπει να είμαστε πάντα υποψιασμένοι, και να δοκιμάζουμε τους ανθρώπους που συνεργαζόμαστε. 

  Αντιγόνη: Εσύ πώς αντιμετωπίζεις αυτούς τους αδίστακτους ανθρώπους του χώρου;
   Γεράσιμος: Προσπαθώ να τους αποφεύγω και τους έχω αποφύγει, με κόστος μερικές φορές, αλλά, ξέρεις, επειδή, σύμφωνα μ’ αυτά που λέγαμε πριν - για τους ανθρώπους που είναι ικανοί και για το καλό και για το κακό – από τους ίδιους ανθρώπους, αν είναι πραγματικά έξυπνοι, δραστήριοι και αποτελεσματικοί, προσπαθώ να τους βγάζω την καλή τους πλευρά και να την διεκδικώ, και να τους δίνω την αγάπη μου και την εμπιστοσύνη μου, κι εκεί έχω δει ότι άνθρωποι που δεν θα το πίστευες να συμπεριφερθούν έτσι, δείχνουν έναν πάρα πολύ καλό εαυτό και πάμε όλοι καλύτερα! Αν αυτό γίνει μαζικά, τότε κερδίζουμε και το στοίχημα!

  Αντιγόνη: Μόλις ολοκλήρωσες μια σειρά επιτυχημένων εμφανίσεων, σε συνεργασία με τους Melios Balkana Mama, που αρχικά φαινόταν κάτι αταίριαστο, αλλά με την ενέργεια που δώσανε και εκείνοι και εσύ, μαζί με την Σοφία Παπάζογλου και τους μουσικούς σου, βγήκε ένα αποτέλεσμα πολύ ικανοποιητικό και μια «Αυλαία» κατάμεστη από κόσμο. Ποια είναι η εικόνα που έμεινε σε εσένα από όλο αυτό;
   Γεράσιμος: Χαίρομαι που τελικά πήγε τόσο καλά και κερδίσαμε και την εμπιστοσύνη του κοινού, γιατί η αμφιβολία που είπες στην αρχή υπήρχε παντού, και σε εμάς ακόμα. Οι Melios Balkana Mama είναι ένα συγκρότημα Ελλήνων μουσικών, που, όπως λέει και το όνομά τους, παράγουν μουσική που παραπέμπει στα Βαλκάνια. Έχουν και δικά τους τραγούδια βέβαια, αλλά και τα όργανα που παίζουν, τα πνευστά και όλα αυτά, είναι της τσιγγάνικης βαλκανικής μουσικής και φαινόταν να μην έχει καμία σχέση με το δικό μου ρεπερτόριο και με της Σοφίας. Βέβαια η Σοφία Παπάζογλου είχε και κάποια τραγούδια του Παναγιώτη Καλατζόπουλου όπου έχουν χρησιμοποιηθεί παρόμοια όργανα και μπορούσε να βρεθεί μία κοινή βάση, αλλά εγώ το θεώρησα περισσότερο σαν πρόκληση, και μάλιστα οι διασκευές που κάναμε μαζί με τα παιδιά, π.χ. στην «σκέψη της τρελής», στον «κουρασμένο δρόμο» του Βαγγέλη Κορακάκη και σε άλλα λαϊκά τραγούδια τελικά άρεσε πάρα πολύ στον κόσμο και σε εμένα και το διασκεδάσαμε! Είχα την ανάγκη να κάνω ένα πάρτι! Όταν τους είδα μου άρεσαν πάρα πολύ! Μου άρεσε ο τρόπος που παρουσίαζαν τα τραγούδια και το πρόγραμμά τους, ήταν πολύ χαλαρός. Η διασκέδαση και η ανεμελιά είχε τον πρώτο λόγο και μου άρεσε – ήθελα κι εγώ να πάρω στοιχεία, γιατί μου έχει λείψει! Το λαϊκό τραγούδι, με το οποίο κυρίως καταπιάνομαι, είναι τραγούδι που περιγράφει τους πόνους και τα βάσανα που έχουμε περάσει ο καθένας προσωπικά, αλλά και ως έθνος ακόμα! Βλ. π.χ. «μάνα μου Ελλάς», «δεν έχω σπίτι πίσω για να ρθω», ή άλλα κοινωνικά τραγούδια, όπου η ατμόσφαιρα είναι αρκετά βαριά. Υπάρχουν βέβαια και οι ρούμπες και τα τσιφτετέλια στο λαϊκό τραγούδι, αλλά εμένα ποτέ δεν μου έλεγαν κάτι αυτά. Ήταν για μένα ένα αναγκαίο κακό. Έπρεπε να τα βάλω στο πρόγραμμα για να χαρεί λίγο κι ο κόσμος. Πολλές φορές στους καλλιτέχνες που ασχολούμαστε με το λαϊκό τραγούδι, είναι εντελώς αντίθετα τα γούστα μας με τα γούστα του κόσμου! Ο κόσμος τρελαίνεται με το να ακούει τσιφτετέλια και ρούμπες, όπως «το κορίτσι απόψε θέλει», «μπουρνοβαλιά» και χίλια δυο άλλα, που, αν και είναι ωραία, εγώ δεν αισθάνομαι σχεδόν τίποτα, δεν έχω κανένα ενδιαφέρον για να τα πω, αλλά σε κάποια προγράμματα ο κόσμος έχει ανάγκη και την διασκέδαση, γιατί αν τους πλακώσεις συνέχεια με το βάρος που το αληθινό λαϊκό τραγούδι κουβαλάει και εκφράζει, τότε εντάξει, οι φουκαράδες δεν θα το αντέξουν! (γέλια) Αν και το έχω σκεφτεί, να κάνω ένα πρόγραμμα μόνο με τέτοια, μόνο με τραγούδια που μου αρέσουν, τα οποία είναι όλα τραγούδια του θανάτου, του "βάρους"! Βέβαια θα του δώσω τον αντίστοιχο τίτλο, για να μην παραπλανηθούν κάποιοι και μετά μου ζητάνε τα ρέστα (γέλια), αλλά αυτό για μένα έχει ενδιαφέρον, αυτό θέλω να τραγουδάω! Όταν είσαι καλά, δεν το έχεις ανάγκη το τραγούδι! Πας, παίρνεις την κοπέλα σου και βγαίνεις μια βόλτα ας πούμε! Ή τον σκύλο σου! Όταν είσαι χάλια, εκεί είναι που το θέλεις, εκεί είναι που σου βγαίνουν οι νότες οι περίεργες!! 

Αντιγόνη: Έχεις κάνει συνεργασίες με πολλούς αξιόλογους στιχουργούς, συνθέτες και τραγουδιστές, και δισκογραφικές και επί σκηνής, μεταξύ των οποίων Άκης Πάνου, Γιώργος Νταλάρας, Βαγγέλης Κορακάκης, Χρήστος Νικολόπουλος, Μανώλης Καραντίνης, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Παντελής Θαλασσινός, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Λάκης Παπαδόπουλος, Τάκης Σούκας, Μάνος Ελευθερίου, Θοδωρής Γκόνης, Γκανάς, Ηλίας Κατσούλης, Αλεξίου, Γαλάνη, Αρβανιτάκη, Τσαλιγοπούλου, αλλά και ο μοναδικός Μάνος Χατζιδάκις... και πολλοί πολλοί άλλοι, που δεν είναι δυνατόν να αναφερθούν όλοι. Πώς νιώθεις κάνοντας αναδρομή στο μουσικό σου παρελθόν και σε όλα αυτά που έχεις πετύχει μέχρι τώρα;
   Γεράσιμος: Νιώθω ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου! Νιώθω ευνοημένος από την τύχη μου, από την μοίρα μου, από την ζωή μου, νιώθω πολύ πολύ πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη, καταρχήν που μπόρεσα και ασχολήθηκα με αυτό που αγάπησα τόσο και που μπορώ και ζω από αυτό και μου έδωσε την ευκαιρία και την δυνατότητα να γνωρίσω όλους αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και τους ανθρώπους που έρχονται να με ακούσουν όλα αυτά τα χρόνια ! Και τους οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ, τους οφείλω αμέτρητη χαρά και ευτυχία, που νιώθω στην ζωή μου! Θεωρώ ότι ο Θεός έστρεψε το βλέμμα του προς εμένα και εύχομαι να το στρέψει (που πιστεύω ότι το κάνει ούτως η άλλως) προς όλους τους ανθρώπους, γιατί ο καθένας έχει κάτι. Κάποιο ξεχωριστό ταλέντο, κάποια ξεχωριστή ιδιότητα.

  Αντιγόνη: Και αυτοί αντίστοιχα σου οφείλουν, για όλα αυτά που έχεις προσφέρει κι εσύ στην ελληνική μουσική, με την φωνή σου και με τον εαυτό σου που βάζεις μέσα σε κάθε σου τραγούδι! Τι πιστεύεις τελικά, ότι είναι αυτό που κάνει έναν καλλιτέχνη επιτυχημένο;
   Γεράσιμος: Οι επιλογές του, το μυαλό του, ο χαρακτήρας του, ίσως και η τύχη βέβαια πολλές φορές, αλλά πιο πολύ αυτά τα τρία. Οι επιλογές έχουν να κάνουν με τον τρόπο που αντιμετωπίζει κανείς τα πράγματα. Όλα τα πράγματα, όχι μόνο τα καλλιτεχνικά. Και την ζωή του, τι προτεραιότητες βάζει, πώς αξιολογεί την αξία του, πού πιστεύει ότι το ταλέντο του κατευθύνεται, ποιο είναι το είδος που καλύτερα μπορεί να υπηρετήσει κλπ. Θα πρέπει να καλλιεργεί κανείς το ταλέντο του όσο μπορεί, και θα πρέπει να κάνει έξυπνες επιλογές που θα του δώσουν την δυνατότητα να έχει μια αγάπη από τον κόσμο, μια δημοτικότητα, αλλά σε συνδυασμό με τους καλλιτεχνικούς στόχους που έχει βάλει, με αυτά που θέλει να κάνει και να επιτύχει. Να μην αφήνει δηλαδή να παρασυρθεί από μια πιθανή μεγάλη επιτυχία, και τον πάει η επιτυχία κάπου που αυτός δεν μπορεί να ελέγξει και να ορίσει, γιατί αυτό αργότερα, σχετικά σύντομα, θα φέρει αρνητικές επιπτώσεις στην πορεία του. Θα πρέπει να συνδυάσει την επιτυχία με αυτό που έχει ο ίδιος στο μυαλό του. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, που ξεκινήσαμε σχεδόν μαζί (και εννοώ όσον αφορά στην δισκογραφία μου, γιατί με το τραγούδι είχα ξεκινήσει την ενασχόλησή μου πολλά χρόνια πρίν αλλά χωρίς να έχω κάνει δισκογραφία), και συνεργαστήκαμε με την Δήμητρα Γαλάνη και την Ελένη Τσαλιγοπούλου στο Χάραμα. Ο Αλκίνοος έκανε μεγάλη επιτυχία τότε με τον πρώτο του δίσκο και το τραγούδι «στην αγορά του Αλ Χαλίλι», και θυμάμαι ότι είχε πάρα πολλές προτάσεις από πολύ κόσμο. Δεν το περιμένει κανείς ότι είχε τέτοιες προτάσεις, δεν θα αναφέρω ονόματα για να μην θίξω κλπ, αλλά αν δεν ήταν αυτός που είναι θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει κάποιες από αυτές και να γίνει ένας τελείως διαφορετικός Αλκίνοος. Επειδή όμως είναι ο Αλκίνοος, (τον θυμάμαι τώρα όταν ήμασταν στην Ινδία, γυρνώντας από μια εκδρομή που πήγε είχε φέρει και ένα σιτάρ), ασχολήθηκε με την παραδοσιακή μουσική, πήγε και παρακολούθησε μαθήματα στον Χρήστο Τσιαμούλη, που είναι μεγάλος δάσκαλος της Βυζαντινής μουσικής, έκανε μαθήματα και τελείωσε την δυτική μουσική, στην συνέχεια πήγε στην Ρωσία και σπούδασε διεύθυνση ορχήστρας, έγινε μαέστρος, συνέθεσε έργα δικά του τα οποία παρουσίασε και στο εξωτερικό και εδώ, και δεν είναι τυχαίο το ότι έχει πάει τόσο καλά στην καριέρα του. Έχει κάνει πολύ διαφορετικά βήματα και πολύ προσεκτικά, σαν τον Μάνο Χατζιδάκι, που δεν έκανε ποτέ ίδια πράγματα με κάποιον άλλον. Ήταν ο μόνος που πήγε στον Λυκαβηττό με μια κιθάρα. Μπορούσε να το υποστηρίξει όμως. Τηρουμένων των αναλογιών και χωρίς να θέλω να συγκρίνω τις καλλιτεχνικές αξίες ή τα τραγούδια, ο τρόπος που πορεύτηκε έχει κάποια κοινά σημεία με τον Χατζιδάκι. Έχει πει πολλά «όχι», τα οποία, μαζί με την δουλειά που έχει κάνει, τον έχουν οδηγήσει στο να είναι πάντα αγαπητός από τον κόσμο και περιζήτητος και οι εμφανίσεις του να είναι μοναδικές και πολύ αξιόλογες. Αυτό είναι μια ζηλευτή πορεία ενός ανθρώπου και καλλιτέχνη.

 Αντιγόνη: Πολλές φορές δεν αποφασίζουν αποκλειστικά οι ίδιοι οι καλλιτέχνες για τις επιλογές τους, αλλά οι «σύμβουλοι» ή τις περισσότερες φορές ο μάνατζερ, που υποτίθεται πως ξέρουν περισσότερα πράγματα από τον χώρο, ώστε να συμβουλέψουν τον καλλιτέχνη πιο σωστά για τις κινήσεις που πρέπει να ακολουθήσει. Πόσο καταστροφική πιστεύεις ότι μπορεί να είναι η συμβολή ενός κακού μάνατζερ, συμβούλου ή «ειδικού»;
   Γεράσιμος: Εδώ ισχύει το «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι». Δηλαδή, ένας μάνατζερ μπορεί να σου κάνει κακό για ένα μικρό διάστημα, μέχρι να τον καταλάβεις. Αν τον καταλάβεις, αλλά δεν σε πειράζει γιατί σε έχει στην επικαιρότητα και στην κορυφή, και δεν τον αλλάξεις, σημαίνει ότι αυτό θέλεις κι εσύ να κάνεις! Είναι και δική σου ευθύνη! Βεβαίως και τους χρειαζόμαστε τους managers και μακάρι να είχα έναν εμπνευσμένο και καλό άνθρωπο που μαζί να χαράξουμε μια πορεία. Αν με έπειθε στα χρόνια για την αξία του και την αφοσίωση και την αποτελεσματικότητά του, θα του τα ‘δινα και όλα μετά, γιατί όχι; 

  Αντιγόνη: Συμφωνώ απόλυτα. Αν έχεις μπλέξει όμως με συμβόλαια, τα πράγματα μπορεί να είναι πάρα πολύ δύσκολα.. τι θα συμβούλευες πάνω σ’ αυτό έναν  νέο καλλιτέχνη που επιχειρεί να ξεκινήσει μια τέτοια συνεργασία;
   Γεράσιμος: Πρέπει να είσαι πάρα πολύ προσεκτικός όταν υπογράφεις συμβόλαια, ή να έχεις αφήσει κάποιον όρο που να λέει «με την σύμφωνη γνώμη του καλλιτέχνη», ή ότι σε περίπτωση που τα πράγματα πάνε «εκεί» (και ορίζεις ποιο είναι το «εκεί»), λύεται η συνεργασία. Πρέπει να βάλεις κάποιους όρους και να υπάρχει μια αμοιβαία δέσμευση και από τις δύο πλευρές και όχι μόνο από την μία! 

  Αντιγόνη: Ξεκίνησες την επαγγελματική σου ενασχόληση σε ηλικία 23 χρονών, κάνοντας πολλές εμφανίσεις και δουλεύοντας με προσεκτικά βήματα, ενώ μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια αποφάσισες να «φέρεις στον κόσμο» τον πρώτο σου προσωπικό δίσκο…
   Γεράσιμος:  …Ναι, αφού περιπλανήθηκα σε διάφορα πατάρια , σκηνές, πιάνο μπαρ, μαγαζιά κτλ!

  Αντιγόνη:  …Τι είναι αυτό που σε καθυστέρησε από την κυκλοφορία του, αλλά και τι ήταν αυτό, αντίστροφα, που σε ώθησε στην παραγωγή του; Ήθελες να κάνεις κάτι συνειδητοποιημένα, να ωριμάσει μέσα σου το στυλ που ήθελες να εκπροσωπήσεις; Ποιος ήταν ο λόγος αυτής της καθυστέρησης;
   Γεράσιμος: Κοίταξε, δεν ήταν εύκολο, ακόμα και εκείνη την εποχή, να συνεργαστείς με κάποια εταιρεία και να σε εμπιστευτούν και να κάνεις δίσκο! Γιατί ακόμα και ένα συμβόλαιο με μια εταιρεία ήταν κάτι σαν ένα συμβόλαιο με έναν μάνατζερ. Δεν ήταν για έναν δίσκο μόνο, ήταν για κάποιους δίσκους, τους οποίους τότε πλήρωνε εξολοκλήρου η δισκογραφική εταιρεία. Και δεν έκανε μόνο αυτό! Είχε και την ευθύνη όλου του μάνατζμεντ, να διαφημίσει τον καλλιτέχνη, να τον «περάσει» σε όλο τον τύπο και τα ραδιόφωνα… κάναμε θυμάμαι μία παρουσίαση στον πρώτο μου δίσκο, που ήταν πάρα πολύ σπουδαία!! Να είναι καλά οι άνθρωποι γι’ αυτή την παρουσίαση που μου κάνανε! …Ο Πάνος Μαραβέγιας τότε, της ΛΥΡΑ. Ήταν δύσκολο. Έπρεπε κάποιος να σε «ανακαλύψει». Έτσι έγινε και με εμένα. Με βοήθησε πάρα πολύ ο Πέτρος Ταμπούρης και ο Μωυσής Ασσέρ, στα πρώτα μου βήματα. Όταν γνωριστήκαμε, κάναμε κάποια συνεργασία και στην συνέχεια έκανα το πρώτο μου συμβόλαιο με την ΛΥΡΑ. Είχα και λίγο πιο πρίν μια ευκαιρία να κάνω μια συνεργασία με κάποιον που έγινε πολύ γνωστός αργότερα, τραγουδοποιό και τραγουδιστή, αλλά θεώρησα ότι τα συγκεκριμένα τραγούδια εκείνης της πρότασης δεν ήταν αυτά με τα οποία ήθελα να παρουσιαστώ στο κοινό. Γι’ αυτό, περιμένοντας και κάνοντας υπομονή, ήρθε η πολύ μεγάλη για μένα χαρά και ευκαιρία της πρώτης συνεργασίας με τον Βαγγέλη Κορακάκη στον δίσκο «Λαύριο» (μια συμμετοχή που είχα με τρία τραγούδια) και ταυτόχρονα με τον Πέτρο Ταμπούρη και τον Θοδωρή Γκόνη στον δίσκο «τα Πορφυρά Καμπάγια», μια επίσης μεγάλη συμμετοχή δική μου με έξι τραγούδια (ήταν επίσης η Ελευθερία Αρβανιτάκη με άλλο ένα και η Αναστασία Μουτσάτσου με άλλα τρία), και έκανα λοιπόν την πρώτη μου εμφάνιση στην δισκογραφία το 1993 και θυμάμαι ότι στις εφημερίδες της χρονιάς (της τελευταίας Κυριακής συγκεκριμένα), που γινόταν ένας απολογισμός για το τι βγήκε αυτή την χρονιά, και όπου μίλαγε ο Νταλάρας και άλλοι γνωστοί καλλιτέχνες, και οι δύο δίσκοι μου ήταν στους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, κι εγώ στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες! Και φαντάζεσαι τι ξεκίνημα ήταν αυτό για μένα, και τι δικαίωση!

 Αντιγόνη: Όντως, μεγάλη δικαίωση και μεγάλη ηθική ικανοποίηση και επιβράβευση των κόπων σου!
   Γεράσιμος: Ναι, και μάλιστα με δύο δίσκους διαφορετικούς πολύ μεταξύ τους! Η μουσική και οι στίχοι στα «Πορφυρά Καμπάγια» είναι πολύ ιδιαίτεροι και το «Λαύριο» του Βαγγέλη Κορακάκη έχει αυτή την καθαρόαιμη λαϊκή ψυχή. Είναι και τα δύο πράγματα που κουβαλάω! Η έντεχνη πλευρά του σύγχρονου ανθρώπου, αλλά και η καθαρά λαϊκή πλευρά, του επίσης σύγχρονου ανθρώπου! 

  Αντιγόνη: Τώρα που η δισκογραφία διανύει αυτή την τόσο άσχημη εποχή της, έχει επηρεαστεί καθόλου η δημιουργική σου διάθεση όσον αφορά αυτό το κομμάτι (της δισκογραφίας);
   Γεράσιμος: Κοίταξε, την δημιουργική μου όχι. Το πώς θα κάνω δίσκο και πράξη κάποια τραγούδια είναι ένα πρόβλημα μεγάλο, που το έχουμε οι περισσότεροι καλλιτέχνες. Δεν μπορούμε πια να πληρώνουμε ένα σωρό λεφτά για να βγάζουμε δίσκο, αφού δεν υπάρχουν και δισκάδικα τώρα για να πουληθεί. Η αγορά τώρα είναι γονατισμένη. Αντιθέτως όμως το ίντερνετ είναι ένα σύγχρονο και ευρέως διαδομένο μέσο, που πιστεύω ότι μας δίνει την δυνατότητα να επικοινωνήσουμε γρήγορα και με πάρα πολύ κόσμο. Κοιτάζω λοιπόν και ψάχνω να βρω πώς θα το αξιοποιήσω, να ‘μαι όμως κι εγώ καλυμμένος κατά κάποιο τρόπο. Να κατοχυρώσω (και οι δημιουργοί) τα όποια δικαιώματά μου. Και σκέφτομαι τον τρόπο που αρκετοί έχουν κάνει, μέσα από την σελίδα μου να παρουσιάζω ένα-δυο τραγούδια την φορά, και να έχω έναν «κουμπαρά», όπου όποιος θέλει θα μπορεί να βάζει και κάτι. Όποιος θέλει θα μπορεί να το κατεβάζει και δωρεάν. Αλλά πιστεύω ότι πολλοί θα φιλοτιμηθούν τώρα, για ένα τραγούδι να δώσουν ένα Ευρώ, το οποίο και εμένα θα μου δώσει την δυνατότητα να πληρώσω το στούντιο, τους μουσικούς..Στην τελευταία δουλειά που έκανα είμαι σε όλα "μέσα", γιατί το συμβόλαιο που έκανα με την εταιρεία ήταν λίγο περίεργο, η εταιρεία στο μεταξύ έκλεισε, και έμεινα εγώ ξεκρέμαστος. Αλλά έμεινα με μια πάρα πολύ ωραία δουλειά, που πρόλαβαν και πουλήθηκαν γύρω στα 1000 κομμάτια, που για την εποχή μας είναι πολύ σημαντικό. Αλλά εγώ δεν πρόλαβα να πάρω τίποτα, κανένα ποσοστό, από αυτά που είχα δώσει, γιατί εγώ πλήρωσα όλη την παραγωγή! Αλλά δεν μπορώ πια να το κάνω. Δεν βγάζουμε πια λεφτά ούτε από τις ζωντανές εμφανίσεις. Είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα αυτό. Είναι όλα πάρα πολύ δύσκολα. Καταλαβαίνω και τον κόσμο, που δεν έχει λεφτά. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να είναι ΟΛΑ πολύ φθηνά, και εμείς ας παίρνουμε ένα μικρό μεροκαματάκι, αλλά τουλάχιστον να μπορούμε να στηριχθούμε για να πάρουμε αρκετά τέτοια για να μπορούμε και να συντηρηθούμε, γιατί έχουμε φτάσει σε πολύ πολύ δύσκολη εποχή. 

  Αντιγόνη:  Έτσι είναι. Και πέρα από τα οικονομικά, που είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολα, πιστεύω πως είναι θέμα παιδείας και η θέση στην οποία τοποθετεί κανείς την μουσική στην ζωή του. Το να δώσεις 10 Ευρώ για παράδειγμα, για να αγοράσεις ένα cd και να υποστηρίξεις μια παραγωγή που έχει κοστίσει χιλιάδες Ευρώ, ενός καλλιτέχνη που σου αρέσει και τον στηρίζεις, δεν είναι κάτι το αδύνατον! Μπορείς πρακτικά να βρεις αυτά τα χρήματα, αν παραλείψεις π.χ. μια φορά τον χρόνο να πιεις ένα ποτό (αφού ένας καλλιτέχνης δεν βγάζει δίσκο και κάθε μέρα!) ή αν κόψεις από κάτι άλλο.
   Γεράσιμος: Είναι κι αυτό ένα ζήτημα. Από την στιγμή που τα βρίσκεις και δωρεάν στο ίντερνετ, δεν το κάνεις. Αυτό είναι, όπως είπες, θέμα έλλειψης παιδείας και θέμα μη αποτελεσματικού ελέγχου – αλλά και εγώ περισσότερο πιστεύω στην παιδεία και στην εντιμότητα του καθενός από εμάς, παρά στον έλεγχο. Όσο πιο έντιμοι γινόμαστε, τόσο και ο έλεγχος θα γίνεται λιγότερο αναγκαίος, και πολλά πράγματα που τώρα μας καταδυναστεύουν θα μπορέσουμε να τα αποτινάξουμε από πάνω μας, αν μόνοι μας βάζουμε μια σειρά στα πράγματα. Ο έλεγχος, γενικά, είναι επικίνδυνος και μας οδηγεί αλλού μετά, σχηματίζονται π.χ. «επιτροπές» που πληρώνονται αδρά, και ποιος τις πληρώνει; Εμείς πάλι..! 

  Αντιγόνη:  Έχεις νιώσει ποτέ συναίσθημα απογοήτευσης τέτοιου βαθμού, που να σε κάνει να σκεφτείς αν η επαγγελματική ενασχόλησή σου με την μουσική ήταν η σωστή επιλογή;
   Γεράσιμος: Σίγουρα όχι. Έχω απογοητευτεί πάρα πολλές φορές, έχω φάει τα μούτρα μου άλλες τόσες, έχω στεναχωρηθεί αφάνταστα από κάποιους ανθρώπους που δεν το περίμενα. ΄Ολοι έχουμε κάνει λάθη, και εγώ έχω κάνει λάθη, κι εγώ έχω απογοητεύσει ανθρώπους, κι εγώ έχω φερθεί σε κάποιους όχι έτσι όπως θα ήθελα, αλλά είμαι εδώ πάντα για να το βλέπω, να το αναγνωρίζω, να ζητάω ένα συγνώμη και να προσπαθώ να το διορθώσω. Αυτό που με λυπεί όμως και με στενοχωρεί είναι το ότι βλέπω ανθρώπους που μετά από τόσα χρόνια δεν μπορούν να αισθανθούν αυτή την χαρά, αυτή την λύτρωση, αυτή την απελευθέρωση από τον κακό τους εαυτό! Αυτό με πληγώνει. Και για αυτούς τους ίδιους, γιατί σταματάνε την καλή ενέργεια! Δεν την αφήνουν να ρέει αβίαστα και να νιώθουμε όλοι καλύτερα. Κάνουν κακό σε όλους μας. Αλλά περνώντας ο καιρός όλο και κάπως θα βοηθηθούν από τις καλές δυνάμεις! Σε καμιά περίπτωση όμως δεν έχω απογοητευτεί τόσο ώστε να μετανιώσω για την επιλογή μου, έστω κι αν από κάποιες παραστάσεις έχει τύχει να μην πληρωθώ γιατί δεν υπήρχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα, γιατί δεν είχανε γίνει καλές συμφωνίες, κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να προσέχει κανείς. Ξέρεις, ειδικά στις μέρες μας, γιατί τώρα βρίσκουν όλοι την ευκαιρία, όπως γίνεται και με βιομηχανίες κλπ, και «βάζουν μπροστά» την κρίση σαν δικαιολογία και σαν αφορμή και χωρίς να υπάρχει λόγος σε ρίχνουν πάρα πολύ χαμηλά κι εσύ αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να αντιδράσεις. Αυτό είναι μεγάλο λάθος όμως. Πρέπει να διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν και αυτά που αξίζουμε.

  Αντιγόνη:  Τι σε ενοχλεί περισσότερο αυτή την στιγμή στον χώρο της μουσικής;
   Γεράσιμος: Μεγάλο πρόβλημα σήμερα θεωρώ τα ΜΜΕ, τα ραδιόφωνα που παίζουνε playlist και είναι κατευθυνόμενα. Και μάλιστα η συντριπτική πλειοψηφία των σταθμών παίζουν ή ξένα ή σκυλάδικα και κατευθύνουν τον κόσμο προς τα εκεί. Αυτό είναι πολύ φασιστικό και μας στερεί την δυνατότητα να ακουστούμε στον κόσμο. Εμένα τουλάχιστον με παίζουνε και κάπου κάπου. Όλο αυτό είναι μεγάλη αδικία και ολοένα εντείνεται, ενώ ο κόσμος δεν παίρνει χαμπάρι, ή αυτοί οι λίγοι που παίρνουν χαμπάρι δεν μπορούν να κάνουν και τίποτα και στο κάτω κάτω δεν τους πολυνοιάζει γιατί αν αγαπάνε και κάτι, πάνε και το βρίσκουνε στο ίντερνετ ή αλλού.

  Αντιγόνη: Είναι μεγάλο πρόβλημα αυτό με τις playlists. Βγάζεις μια καλή δουλειά, με τόσο κόπο, και είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη να μην ακουστεί στο ραδιόφωνο.
   Γεράσιμος: Ναι, αυτό με ενοχλεί πάρα πολύ. Και πουλάνε και μούρη, ως εξουσία, όλοι αυτοί που είναι αρμόδιοι για αυτά τα πράγματα, και πρέπει οι καλλιτέχνες τώρα να πηγαίνουν να πέφτουν στα πόδια τους μπας και τους παίξουν. Είναι δυνατόν;; Αντί όλα να ακολουθούν την πορεία που οι καλλιτέχνες χαράζουν, γιατί αυτό είναι ο ορισμός της τέχνης, έχουν πάρει αυτοί τον έλεγχο στα χέρια τους και οι καλλιτέχνες προσπαθούν να προσαρμοστούν σ’ αυτό που εκείνοι επιβάλλουν ως «τέχνη». Αυτό είναι ανάποδο! Με εξοργίζει και με θυμώνει αφάνταστα.

 Αντιγόνη: Υπάρχει πιστεύεις κάποια λύση για να αντιμετωπιστεί αυτό το φαινόμενο;
   Γεράσιμος: Πάλι, η "ισχύς εν τη ενώσει" είναι αυτό που θα μπορούσε να δώσει την λύση. Να μαζευτούμε κάποιοι καλλιτέχνες που έχουμε κοινή αγάπη για το καλό ελληνικό τραγούδι, για την ελληνική γλώσσα που κληρονομήσαμε και που είναι τόσο όμορφη, που δεν θέλουμε στα τραγούδια μας να ακούγονται προσμίξεις επικίνδυνες και μολυσματικές! Δεν είμαι ακραίος αλλά θέλω να ακούγονται τα ελληνικά έτσι όπως είναι, έτσι όπως πρέπει να ακούγονται, να ακούγεται η μουσική ελλήνων δημιουργών και καλλιτεχνών, που τόση φαντασία έχουνε, να παίζουν μέσα μουσικοί, που έχουν αφιερώσει την ζωή τους να σπουδάσουνε μουσική και να εξειδικευτούν σε κάποιο όργανο! Πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να παίζουν, να αξιοποιούνται! Όχι με ένα κομπιουτεράκι να τα κάνουμε όλα ! Αυτό θα πρέπει οι ίδιοι να το προφυλάξουμε, βρίσκοντας ένα τρόπο τα cd να διοχετεύονται και να πωλούνται, ούτως ώστε να βγαίνει πρακτικά να πληρωθούν όλοι αυτοί! Θέλω ας πούμε να παίξουν καλοί μουσικοί στον δίσκο μου. Για να παίξουν, πρέπει να τους πληρώσω. Για να τους πληρώσω, πρέπει να αγοραστεί το cd και για να αγοραστεί το cd πρέπει να κάνουμε μία κίνηση, να γίνει μια εταιρεία, δεν ξέρω τί εταιρεία θα είναι αυτή, διακίνησης των τραγουδιών και των πνευματικών δικαιωμάτων, κατοχυρωμένων όλων, να βγάζουμε τις δουλειές μας, να μην μπορεί να τα βρίσκει όποιος θέλει στο ίντερνετ, να πληρώνει κάποιος για να τα κατεβάζει, να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον!… θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα δικό μας ραδιόφωνο, υγιές, και να παίζουμε ακόμα και άλλους, αλλά ισότιμα και δίκαια, να παίζουμε όλο το καλό ελληνικό τραγούδι με πολύ αξιόλογους παραγωγούς και επίσης αν μπορούσαμε να κάναμε και μία ή δύο μουσικές σκηνές, στις οποίες όλα αυτά θα γίνονταν πράξη και επί της σκηνής, με συνεργασίες. Και κάθε μέρα να βλέπεις κάτι άλλο, κάθε Δευτέρα π.χ. ο τάδε με την τάδε κάνουν εκείνο, κάθε Τρίτη άλλοι κλπ. και κάποια θεατρικά επίσης. Να γίνουν δηλαδή ωραία πράγματα και να υποστηριχθούν! Ο κόσμος νομίζω θα το αγκαλιάσει αυτό, αλλά πρέπει να τα βρούμε μεταξύ μας. Και δεν είναι ότι δεν θέλουμε να τα βρούμε, είναι ότι είμαστε κλεισμένοι ο καθένας στον μικρόκοσμό του και στους φόβους του και στα ωράρια και τις ασχολίες του. Δεν είναι πολύ εύκολο, ο καθένας έχει τις υποχρεώσεις, την οικογένειά του κλπ. Πρέπει όμως να δραστηριοποιηθούμε, και αυτό είναι μια καλή ιδέα πιστεύω, που μπορεί να μας οδηγήσει και εμάς κάπου, αλλά και στην κοινωνία να δώσει και κάτι, μία ελπίδα. Και το Μουσικόραμα π.χ. θα μπορούσε να είναι συνεργάτης σ’ αυτό!

  Αντιγόνη: Το Μουσικόραμα ούτως ή άλλως πάντα στήριζε και στηρίζει την καλή ελληνική μουσική και τους καλλιτέχνες, αξιοκρατικά και δίκαια, και βρίσκεται κοντά σε κάθε τέτοια καλοπροαίρετη κίνηση. Όπως και το ραδιόφωνο, το greeksound.
   Γεράσιμος: Ναι και είναι πολύ σημαντικό αυτό!

  Αντιγόνη: Κάποια στιγμή είχες αναφέρει κάπου πως, αρκετά παλιότερα, ο διευθυντής της τότε εταιρείας σου σου είχε πει πως «πρέπει να αποφασίσεις με ποιο είδος μουσικής θέλεις να ασχοληθείς, γιατί δεν μπορεί να είσαι με το ένα πόδι στο λαϊκό και το άλλο στο έντεχνο, ώστε να ξέρει ο κόσμος πού θα σε κατατάξει», εσύ όμως το αρνήθηκες, θεωρώντας πως αυτή είναι η ιδιαιτερότητά σου. Αρνήθηκες να βάλεις ταμπέλες στον εαυτό σου. Συνεχίζεις να υποστηρίζεις αυτή την άποψη;
   Γεράσιμος: Ναι, είπα «μα αυτός είναι ο δρόμος μου! Αυτός είμαι εγώ»! Αυτή είναι και η ιδιαιτερότητά μου και νομίζω πως αυτό πρέπει να υποστηρίξω. 

  Αντιγόνη: Και γι’ αυτό τον λόγο πειραματίστηκες ακόμα και με ηλεκτρονικό ήχο, σε μια συνεργασία με τον Κουμπιό π.χ. κάτι που οι λαϊκοί τραγουδιστές δεν συνηθίζουν!
   Γεράσιμος: Ναι, το έχεις ακούσει, ε;! Έχουν ακουστεί περισσότερο το τραγούδι «τα λέμε», με τον Χάρη Κατσιμίχα και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, και το «του έρωτα», «αχ πεθαίνω», υπάρχουν όμως και ένα – δυο τραγούδια ακόμα, τα οποία έχουν ακόμα πιο μεγάλο ενδιαφέρον. Όταν ο Κουμπιός «δειγμάτιζε» αυτό το cd σε διάφορες εταιρείες, εγώ είχα αποσπάσει θετικά σχόλια από όλους τους εταιριάρχες, ότι κατάφερα κάτι που δεν περίμεναν ότι θα μπορούσα να το κάνω. Κι αυτό για μένα ήταν επίσης μια μεγάλη ηθική ικανοποίηση!

  Αντιγόνη: Όπως και η συνεργασία που έκανες στην Αυλαία, που προαναφέραμε, στην οποία ενσωμάτωσες ethnic μουσική στην δική σου, ήταν κι αυτό ένα βήμα παραπέρα, σε σχέση με τις καθιερωμένες κινήσεις των λαϊκών τραγουδιστών!
   Γεράσιμος: Ναι, και αυτό μάλιστα το είχα ξανακερδίσει, όχι έτσι, αλλά κάπως έτσι, με τους Apurimac, στην μουσική σκηνή «Γραμμές». Είχαμε κάνει ένα πρόγραμμα τότε, το οποίο ήταν πάρα πολύ ωραίο. Μάλιστα δύο από αυτά τα τραγούδια υπάρχουν και σε ένα δίσκο των Apurimac, με διασκευές που έχουν κάνει κατά καιρούς. Είναι οι «νύχτες μαγικές» και το «τι είν’ αυτό που το λένε αγάπη». Πολύ ωραίες στιγμές και εκεί! Έχω πειραματιστεί και έχω πάρει πολλά ρίσκα, και χαίρομαι γι’ αυτό! Έχω φάει και τα μούτρα μου, αλλά όλα αυτά μου έχουνε δώσει αυτά που σου είπα : την ωριμότητα και την αυτογνωσία, που δεν τελειώνει ποτέ. Έχω κατακτήσει ένα ποσοστό, που δεν ξέρω πόσο μικρό μπορεί να είναι, αλλά που με κάνει να αισθάνομαι ήρεμος και ήσυχος με τον εαυτό μου. Δεν φοβάμαι να εκτεθώ, δεν φοβάμαι την αποτυχία! Ξέρεις τι μεγάλο πράγμα είναι αυτό; Δεν την θέλω καθόλου βέβαια, ποιος την θέλει! Αλλά δεν μου καθορίζει πια την ζωή, δεν μπορεί ο φόβος της αποτυχίας να με ελέγξει, τον ελέγχω εγώ και είναι μεγάλη δουλειά αυτό! Ακόμα και η μοτοσικλέτα ίσως να έχει παίξει ένα ρόλο σ’ αυτό. Σου λένε ότι μπορεί να πέσεις, να σκοτωθείς κλπ. αλλά εγώ πηγαίνω σιγά-σιγά και προσέχοντας, με μια αίσθηση ελευθερίας, την αίσθηση του μοναχικού καβαλάρη που αντιμετωπίζει κινδύνους που τους έχει ξεπεράσει και δεν τους φοβάται πια τόσο. Δηλαδή όλα μαζί, είδες πώς έρχονται και ενώνονται τελικά; Και μπορείς να κάνεις χρήση των εμπειριών και των συμπερασμάτων που βγάζεις σε όλους τους τομείς στην ζωή σου!

 Αντιγόνη: Μετά από όλους αυτούς τους πειραματισμούς, έχεις στο μυαλό σου να κάνεις και άλλους ακόμα, πέρα από την λαϊκή μουσική, ή νιώθεις ότι αυτός ο κύκλος ικανοποιήθηκε;
   Γεράσιμος: Αυτό πάντοτε το κάνω με ένα μέτρο, και μέχρι εκεί που θεωρώ ότι μπορώ να το κάνω. Δεν θεωρώ ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, λίγα πραγματάκια όμως μπορώ να τα κάνω, και αυτά τα λίγα, ψάχνω κατά καιρούς και τα βρίσκω. Αυτή η συνεργασία που έκανα τώρα με τους Melios Βalkana Mama, ήταν αυτή η αίσθηση που σου είπα στην αρχή : η αίσθηση του πάρτι και της χαράς που έχει η μουσική τους και ο τρόπος που την παρουσιάζουν, το οποίο εμένα μου έχει λείψει. Αυτή την χαρά, την ανεμελιά, το παρτάκι, το ήθελα λίγο κι εγώ σ’ ένα πρόγραμμά μου και έτσι το έκανα και πέτυχε. Δεν θα μπορούσα να ασχοληθώ όμως με την τζαζ ας πούμε, γιατί είναι κάτι που δεν το έχω. Δεν το ξέρω, και είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Πρέπει να το έχεις βιωματικά , να έχεις ακούσει πολλή τζάζ, και να έχεις κάνει ιδιαίτερες σπουδές πάνω στο αντικείμενο αυτό. Αυτό ας πούμε δεν θα το έκανα. Το παραδοσιακό τραγούδι, όπως λέει και η λέξη, είναι παραδοσιακό. Έχω ακούσματα και μπορεί κάποια στιγμή να έκανα έναν πειραματισμό πάνω σ’ αυτό το τραγούδι. Π.χ. είπα και ένα Ηπειρώτικο στο τελευταίο μου πρόγραμμα, στην Αυλαία, το «καίγομαι και σιγολιώνω». Με το έντεχνο και το λαϊκό έτσι κι αλλιώς καταπιάνομαι. Από ξένα τραγούδια, ελάχιστα έχω αγγίξει κατά καιρούς, όπως αυτά τα σέρβικα που είπαμε, το «Μesecina» και το «Εderlezi» και τότε με τους Apurimac είχα πει το «Bella Maria de mi amor». Εντάξει, πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο. Αν υπήρχε μια αφορμή, τότε θα μπορούσα να πω ένα τραγούδι για να εξυπηρετήσω ένα τραγούδι ή μια ιδέα, διαφορετικά δεν θα έβαζα κάτι στο πρόγραμμά μου. Εν τω μεταξύ, κάνω και μαθήματα τραγουδιού, χρόνια τώρα, και λέω κάποια κλασικά κομμάτια. Μου λέει ο δάσκαλος μου καμιά φορά, «πες κανένα τέτοιο ρε σύ», δεν θέλω να το κάνω όμως, σώνει και καλά! «Έχω και από αυτό, και γαύρο έχω» ας πούμε (γέλια).

 Αντιγόνη: Δεν χρειάζεται να καταπιαστείς με κάτι που δεν σε εκφράζει, απλά για να πεις ότι το έκανες! Είναι μια λεπτή γραμμή στις επιλογές ενός καλλιτέχνη, που καθορίζει και την όλη πορεία του.
   Γεράσιμος: Ναι, δεν τρελαίνομαι, και όπως σου είπα, ωριμάζω και καλλιτεχνικά και ξέρω πια τι θέλω από τον εαυτό μου. Δεν θέλω τρελά πράγματα! Αυτό το παρτάκι το ήθελα, το έκανα. Τώρα θέλω να ασχοληθώ και πάλι μ’ αυτό που τόσο πολύ αγαπάω : με το λαϊκό τραγούδι. Αλλά με τρώει να κάνω και αυτό που σου είπα: να καταπιαστώ με τα τραγούδια του θανάτου, τα «μαύρα», και να παίξω εγώ μπουζούκι, με έναν κιθαρίστα, έτσι κάτι λιτό, με ένα κοντραμπάσο ίσως, ένα πιάνο…

 Αντιγόνη:  Σίγουρα με την φωνή σου θα έχει πολύ ενδιαφέρον και εκτός από εσένα θα εκφράζει και μια μεγάλη μερίδα κόσμου. Όταν τα τραγούδια έχουν βάθος και αφορούν θέματα που όλοι μας αντιμετωπίζουμε, έστω και δυσάρεστα, δεν μπορεί παρά να έχουν θετική αντιμετώπιση.
   Γεράσιμος: Ναι, ναι, όπως σου είπα θα το διαφημίσω και θα ανακοινώσω ότι θα πρόκειται γι’ αυτό το συγκεκριμένο πράγμα, για να μην παρεξηγηθώ. Ας πούμε «δεν βρήκα έναν άνθρωπο τον πόνο μου να νιώσει», «όλοι μ’ εγκαταλείψανε», «ίσως αύριο χτυπήσει πικραμένα του θανάτου η καμπάνα και για μένα κλπ». (γέλια)

 Αντιγόνη: Ποιες είναι οι πιο πρόσφατες δισκογραφικές δουλειές σου;
   Γεράσιμος: Η τελευταία μου προσωπική δουλειά ήτανε ο δίσκος «ψυχή που δεν αμάρτησε ποτέ της δεν αγιάζει», σε μουσική του Δημήτρη Παπαδόπουλου, ενός πάρα πολύ ταλαντούχου μουσικού. Ο Δημήτρης είναι μπουζουξής, αλλά παίζει και κιθάρα. Είναι γιος του Κώστα Παπαδόπουλου, του θρυλικού μπουζουξή που έχει γράψει μεγάλη ιστορία στην ελληνική δισκογραφία. Είναι μεγάλο ταλέντο, γιατί ενώ το όργανό του είναι το μπουζούκι, είναι εξίσου καταπληκτικός στις μπαλάντες. Τα τραγούδια του δίσκου αυτού έχουν ένα πάρα πολύ όμορφο χρώμα! Το «όνειρο» π.χ., που είπαμε με την Σοφία Παπάζογλου στην Αυλαία, που λέει «αν δεις καράβι στο όνειρό σου, βάλε πανιά και φανερώσου». Οι στίχοι είναι διαφόρων : κυρίως της Ιωάννας Αντωνοπούλου, είναι του Βασίλη Παπαδόπουλου, του Γιώργου Κλεφτογιώργου, του Βασίλη Μοντάνου, του Νίκου Γρίτση και του Φώτη Πετρίδη. Είναι ένας δίσκος που αγαπώ ιδιαίτερα. Έχει πάρα πολύ ωραία τραγούδια. Στην συνέχεια έκανα τελευταία μια συμμετοχή στον δίσκο του φίλου μου και πολύ καλού τραγουδιστή, Μιχάλη Δημητριάδη, στον δίσκο «Σημαιοστολισμός», με το τραγούδι «Ρίξε μου φίλε δυο πενιές», που τραγουδάμε μαζί, σε μουσική Ανδρέα Λάμπρου και στίχους Αλέκου Σακελλάριου. Η τελευταία μου συμμετοχή στην δισκογραφία είναι στον δίσκο του Γιάννη Λεμπέση, «Καρδιοφτερουγίσματα», (λέω το συγκεκριμένο τραγούδι, το ομότιτλο), και συμμετέχουν ο Γιώργος Μαργαρίτης και η Σοφία Κολλητήρη. Είναι ένα πάρα πολύ ωραίο τραγούδι που μου εμπιστεύτηκε ο φίλος μου ο Γιάννης και ελπίζω να έχει καλή τύχη ο δίσκος γιατί είναι πάρα πολύ ωραία τα τραγούδια και η προσπάθεια που κάνει αυτός ο άνθρωπος τόσα χρόνια είναι πολύ έντιμη και πολύ αξιόλογη!

 Αντιγόνη: Πώς σχεδιάζεις να κινηθείς μουσικά, όσον αφορά τις live εμφανίσεις σου, στο εγγύς μέλλον;
   Γεράσιμος: Στα άμεσα σχέδιά μου είναι να συνεχίσω κάποιες εμφανίσεις με την Σοφία Παπάζογλου σε διάφορες μουσικές σκηνές. Έχουμε κλεισμένες κάποιες στην επαρχία. Και θέλω να βρω και στην Αθήνα έναν χώρο, αυτό ψάχνω τώρα.

 Αντιγόνη: Με τους Melios Balkana Mama ή μόνοι σας;
   Γεράσιμος: Είτε έτσι είτε αλλιώς. Και με τους Βalkana θα πήγαινα σαν guest. Nα δούμε. Και τώρα έχουμε κάνει κάποια συζήτηση. Αυτά για την ώρα. Επίσης καλοκαίρι βλέπω πάρα πολύ με τους Melios Balkana Mama, να πηγαίνουμε να κάνουμε πάρτι σε διάφορα μέρη!

 Αντιγόνη: Το προτιμάς αυτό το στυλ των μεμονωμένων εμφανίσεων στις μουσικές σκηνές, παρά κάτι σε μόνιμη βάση, για σεζόν, αυτές τις εποχές;
   Γεράσιμος: Κοίταξε, θα μου άρεσε η σεζόν, αλλά είναι πολύ δύσκολη! Αυτό είναι που ψάχνω, σεζόν. Σεζόν βέβαια τώρα τι εννοούμε; Παρασκευή – Σάββατο, αλλά τουλάχιστον σε ένα βάθος χρόνου μέχρι το Πάσχα ας πούμε! 

 Αντιγόνη: Δισκογραφικά ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Γεράσιμος : Από πλευράς δισκογραφίας, έχω βρει κάποια πολύ αξιόλογα τραγούδια τα οποία θέλω να φτάσει η στιγμή να τα κάνουμε δίσκο. Είναι κάποια ποιήματα της Ελένης Γλύκατζη – Αρβελέρ μελοποιημένα από τον Νίκο Πλάτανο, και η πρόθεσή μας είναι να τα τραγουδήσουμε εγώ και η Νένα Βενετσάνου! Φαντάζεσαι την τιμή! Θα είναι εξαιρετικά! Είμαστε σε κουβέντες και πάμε τώρα να το ξεκινήσουμε αυτό. Έχω επίσης μια συνεργασία με τον Τάκη Σούκα, σχεδόν έτοιμη (έχω βρει τα τραγούδια), μαζί με την Μελίνα Ασλανίδου και την Γιώτα Νέγκα, σε πολύ ωραία λαϊκά τραγούδια, από τις πολύ καλές στιγμές του Τάκη! (Ψάχνουμε εταιρεία τώρα… φαντάσου, Τάκης Σούκας, και τρεις τραγουδιστές επίκαιροι…) Αυτό είναι επίσης μία εκκρεμότητα που είναι να γίνει πράξη. Έχω βρει επίσης κάτι εξαιρετικά ποιήματα μιας κυρίας για ένα θέμα πολύ όμορφο αλλά πολύ ιδιαίτερο, δηλαδή για την χελώνα του Κεραμεικού, μια συλλογή που έχει εκδοθεί ήδη σε ποιήματα και έχω σκεφτεί κάποια πρόσωπα που θα ήθελα να τα μελοποιήσουν και να τα κάνουμε μια ποιητική συλλογή, με ένα βιβλίο μαζί, και να αφήσουμε έτσι κάτι ωραίο. Και ταυτόχρονα έχω κάποια λαϊκά τραγούδια που είναι έτοιμα και περιμένουν, και κάποιους στίχους πολύ αξιόλογους ενός παιδιού, που έχει κάνει και κάποια τραγούδια με τον Σωκράτη Μάλαμα, που έχουνε δισκογραφηθεί, που θα ήθελα να τα κοιτάξω αυτά, και να γράψω και εγώ κανα-δυο τραγουδάκια και να τα έβγαζα μέσω ίντερνετ σαν κάτι δικό μου και σαν αφορμή αυτό να παρουσιάσω κάτι κι εγώ στο κοινό. Είναι πολλά και διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους.

 Αντιγόνη: Έχεις γράψει και παλιότερα εσύ ο ίδιος τραγούδια, στην δισκογραφία σου.
   Γεράσιμος: Ναι, λίγα… 11 τραγούδια δικά μου έχουν δισκογραφηθεί, και μάλιστα το ένα και σε στίχους δικούς μου.

 Αντιγόνη: Στην θετική στάση που διατηρείς απέναντι στην ζωή και στην δημιουργική σου διάθεση, σε βοηθάει και η σχέση σου με τον Θεό, τον οποίο πολλές φορές ανέφερες στην κουβέντα; Ποια είναι η σχέση σου με το θείο;
  Γεράσιμος : Τον Θεό τον αισθάνομαι σαν ένα πάρα πολύ καλό μου φίλο και νοιώθω ότι είναι μέσα μου, ότι είμαι μέρος του και είναι μέρος μου, και όλων μας. Και είναι αυτό που μας συνδέει και όλους μαζί: και το σκυλάκι μου, και το λουλούδι μου...!

 Αντιγόνη: Για την πορεία του κόσμου, γενικότερα, είσαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος; Πιστεύεις ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν σιγά - σιγά ή θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο;
  Γεράσιμος : Ξέρεις τι βλέπω; Βλέπω την κοινωνία και τους ανθρώπους να βελτιώνονται, να αναπτύσσονται και να ωριμάζουν συνεχώς. Δηλαδή βλέπω τον εαυτό μου σήμερα και άλλους φίλους και φίλες μου πώς είμαστε ως γονείς σήμερα, σε σχέση με τους δικούς μας γονείς, και αισθάνομαι ότι είμαστε πολύ καλύτεροι, ή ότι τουλάχιστον έχουμε πάρα πολύ μεγαλύτερη θέληση να γίνουμε καλύτεροι κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Βλέπω ότι είμαστε πάρα πολύ πιο ειλικρινείς, όλοι οι άνθρωποι σήμερα, και τα παιδιά και οι μεγάλοι, πράγμα που τα παλιά τα χρόνια δεν συνέβαινε. Όλοι λένε για «τα παλιά καλά χρόνια, που έτσι, που αλλιώς», αυτό όμως είναι και λίγο ένα ψέμα. Η κοινωνία βασιζόταν όλη σε τεράστια ψέματα. Γινόντουσαν χειρότερα πράγματα αλλά δεν τα λέγανε. Άκουγα ας πούμε μερικές φορές τους γονείς μου και κάτι θείους να μιλάνε σιγά, για να μην τους ακούσουν, για κάποια «επτασφράγιστα» μυστικά από το σόι, και στην πορεία μάθαινα ότι ο τάδε θείος μου πήγαινε με την ανιψιά του την τάδε που τα είχε με τον μπατζανάκη του κουνιάδου (γέλια). Και όλοι αυτοί έχαιραν εκτιμήσεως και υπολήψεως κτλ. Αυτά λοιπόν ήταν τεράστια ψέματα. Αυτή η παρθενιά για παράδειγμα! Η γυναίκα δεν έπρεπε να κάνει κάτι υποτίθεται, ενώ το τι γινόταν και στα χωριά και στις πόλεις δεν λέγεται!.. Ή «το κούτελο το καθαρό»! Ήταν όλοι σαν τάρανδοι και κάνανε πως δεν βλέπανε του αλλουνού τα κέρατα! Σήμερα ξέρουμε όλοι τι γίνεται. Είμαστε πολύ πιο ειλικρινείς και πολύ πιο έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια. Αν όχι όλη, ένα μεγάλο μέρος της τουλάχιστον, ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος απ’ ότι παλιότερα. Αλλά, από την άλλη, βλέπω τα συστήματα της εξουσίας πολύ πιο αδίστακτα, αμείλικτα, φασιστικά και αποφασισμένα να βάλουν στο χέρι τον κόσμο πολύ άσχημα. Και βλέπω να έχουν πολύ μεγάλη δύναμη με το μέρος τους. Αλλά κι εμείς επίσης, όλος ο κόσμος, έχουμε πολύ μεγάλη δύναμη, και είμαστε διατεθειμένοι τώρα πολύ περισσότερο από ποτέ να ενωθούμε, να δείξουμε αλληλεγγύη, να δείξουμε αλληλοκατανόηση, να παλέψουμε μαζί, και να βάλουμε λίγο πιο πίσω τον εγωισμό μας. Πιστεύω αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά μας τώρα. Αυτό δεν το έχουμε νικήσει ακόμα, αν το νικήσουμε αυτό, πάει, κερδίσαμε την μάχη. Πρέπει όλοι να νικήσουμε τον εγωισμό μας. Σε όλους τους τομείς της ζωής βλέπεις πώς φέρεται ο ένας στον άλλον και βλέπεις ότι όλοι πορευόμαστε με βάση τον εγωισμό μας, έστω και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Και κυρίως ο εγωιστής δεν θέλει να το παραδεχτεί ! 

 Αντιγόνη: Σωστά, άλλωστε, όπως λέγεται, το αντίθετο της αγάπης, που είναι το ανώτατο συναίσθημα, είναι ο εγωισμός και ούτε καν η κακία.
   Γεράσιμος: Ναι, έτσι είναι. Σε ένα ζευγάρι π.χ. που τσακώνονται, ο καθένας θέλει να γίνει το δικό του, ενώ είναι πολύ πιο απλή η λύση : όταν ταπεινωθείς και δείχνεις στον άλλον συνέχεια την αγάπη σου, και του ζητάς και συγνώμη, ακόμα και για πράγματα που δεν φταις, σε κάποια σύγκρουση, αργά ή γρήγορα (πολύ γρήγορα κατά την γνώμη μου) ο εγωισμός του άλλου και το πείσμα του δεν θα έχουν τόπο να σταθούν. Θα γκρεμιστούν αμέσως σαν χάρτινος πύργος και θα ‘ρθει πάρα πολύ κοντά σου, θα σου ζητήσει αυτός συγνώμη μετά, και η αγάπη θα ανθίσει. Αυτό το χρειαζόμαστε και στην κοινωνία με τον διπλανό μας. Γι’ αυτό η προηγούμενη κατάσταση που ζούσαμε, του νεοπλουτισμού, δεν βοηθούσε καθόλου σ’ αυτό. Κοιτούσαμε ποιος θα έχει το μεγαλύτερο τζιπ, ποιος θα έχει πισίνα, ποιος θα έχει λεφτά να σηκώσει μια μάντρα 15 μέτρα για να μην βλέπει και να μην τον βλέπει κανένας, να μην βοηθήσει κανέναν κλπ. Σήμερα που δυσκολευτήκαμε όλοι και χάσαμε όλα αυτά τα «προνόμια» (που δεν είναι αληθινά προνόμια), έχουμε αρχίσει και σκεφτόμαστε «ρε μπας και δεν ήταν έτσι»; Κι αυτό είναι μια πολύ καλή αρχή, που πιστεύω ότι θα μας οδηγήσει κάπου καλύτερα!

 Αντιγόνη: Αν μπορούσες να πραγματοποιήσεις μία και μόνο ευχή, προσωπικά, σε σχέση με τον εαυτό σου, για το μέλλον, ποια θα ήταν αυτή;
   Γεράσιμος: Να αξιωθώ να έχω την δύναμη (την οποία έχω, έστω και λιγότερη τώρα, αλλά την έχω), να είμαι καλά και μέσα από το τραγούδι μου, που τόσο πολύ μου αρέσει, και από τις καλές σχέσεις που έχω με τους ανθρώπους γύρω μου, να μπορώ να παίρνω αυτή την καλή ενέργεια και να την ανταποδίδω στο πολλαπλάσιο στον κόσμο, και να μπορώ να κάνω όσο το δυνατόν περισσότερα καλά στους ανθρώπους. Πηγαίνω όπου με φωνάζουν, σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις κτλ, και παίρνω τρομερή χαρά από εκεί. Θα ήθελα να μπορώ να βοηθάω ακόμα πιο πολύ. Να έχω δύναμη καλλιτεχνικά δηλαδή, να έρχεται κόσμος πολύ, και να πω «θα κάνω μια συναυλία τώρα εγώ για πάρτη μου» ας πούμε, και θα δώσω τα λεφτά (όχι «μαϊμού» και τέτοια!), μπαμ, εκεί ! Αυτό θέλω, και αν για έναν ακόμα λόγο παρακαλάω να πετύχω (εκτός του ότι το θέλω και ως προσωπική δικαίωση και επιθυμία φυσικά) είναι και για να βοηθάω όλο τον κόσμο. Να βοηθάω!

 Αντιγόνη: Γεράσιμε, σου εύχομαι καλή επιτυχία ολόψυχα, στους στόχους σου! Είσαι όχι μόνο ένας αξιολογότατος καλλιτέχνης, αλλά και, με βάση όλα αυτά που συζητήσαμε, ένας αξιολογότατος άνθρωπος!
   Γεράσιμος: Σ΄ ευχαριστώ πάρα πολύ! Κι από ότι διαπίστωσα από την κουβέντα μας, ισχύει και για σένα ακριβώς αυτό!
 Αντιγόνη: Σ’ ευχαριστώ πολύ! Στο επανιδείν!