Ο ήχος της μπάλας στο τσιμέντο σπάει την ησυχία του Τρικερίου, αυτής της σαγηνευτικής ναυτοπολιτείας στο άκρο του Πηλίου, ακριβώς στο δίαυλο Παγασητικού και Ευβοϊκού. Οι μπασκέτες δεν έχουν διχτάκι, αλλά πότε αυτό σταμάτησε τα παιδιά από το να παίζουν; Αυτό το ζεστό απόγευμα στα στενά δεν υπάρχει ψυχή, τα κοινοτικά κτίρια και το ταχυδρομείο είναι κλειστά. Η μία και μοναδική ταχυδρομική υπάλληλος, άλλωστε, ετοιμάζεται να εγκαταλείψει το χωριό -όπως άλλα 80 περιφερειακά ταχυδρομεία και αυτό του Τρικερίου σύντομα θα κλείσει. Σε αυτό το φόντο, ο δροσερός χώρος του Γυναικείου Αγροτο τουριστικού Συνεταιρισμού, όπου επτά γυναίκες γελούν δυνατά και πειράζονται γεμίζοντας βάζα μυρωδάτης μαρμελάδας φράουλα, μοιάζει σκέτη όαση.