ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Ουδέποτε η Τρόικα ζήτησε άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών. Αυτός είναι ένας ακόμη ελληνικός μύθος που εξυπηρετεί μόνον τους ευθυνόφοβους πολιτικούς να αποποιηθούν των ευθυνών τους και να «φορτώσουν» στον «δράκο» της Τρόικας το παραμύθι της λαϊκής τους ευαισθησίας.

Θυμάστε όλα εκείνα τα «μπουμπούκια» του ελληνικού συντεχνιακού συνδικαλισμού όταν, πριν δώδεκα χρόνια, διέλυαν με τις διαδηλώσεις τους το οικονομικό κέντρο των Αθηνών για να μην περάσει η ασφαλιστική μεταρρύθμιση του τότε υπουργού Εργασίας καθηγητή Τάσου Γιαννίτση; Θυμάστε τις ασυναρτησίες, τις απειλές, τα ξόρκια και τις διαστρεβλώσεις τους, για να δικαιολογήσουν τις ενέργειές τους; Τελικά, κατάφεραν να παραιτήσουν τον σοβαρό και υπεύθυνο υπουργό, καταφέροντας θανάσιμο πλήγμα στο απερίγραπτο και κοινωνικά απαράδεκτο ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα, αναφέρει ο κ. . Παπανδρόπουλος σε άρθρο του στην Εστία .

Η επίσκεψη του Γιοργκ Άσμουσεν στην Αθήνα, ένα μήνα ακριβώς πριν τις γερμανικές εκλογές, έχει τη δική της σημασία.

Κατά τον κ. Στουρνάρα οι τράπεζες θα καταρρεύσουν αν δεν ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί των ακινήτων. Κάποιος θα πρέπει να πει στον κ. Στουρνάρα ότι οι τιμές των ακινήτων κατέρρευσαν εξαιτίας της δικής του  φορομπηχτικής  πολιτικής. Κι ότι το κραχ στα ακίνητα έχει προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά από το κραχ  στις μετοχές πριν από δεκατρία χρόνια.

Για να καταλάβουμε τη διαφορά του σημερινού δημάρχου Αθηναίων από τη μέχρι τώρα κατάσταση, πρέπει να πάμε πίσω στο 2006 και να παρακολουθήσουμε τις διακηρύξεις, όχι μόνο των κατεστημένων κομμάτων, αλλά του τότε φρέσκου αριστερού υποψηφίου δημάρχου Αλέξη Τσίπρα.

Μεταξύ σοβαρού και αστείου, βεβαίως, ο Aγγελος Στάγκος έγραψε στο χθεσινό άρθρο του ότι υπάρχουν φορές που αναρωτιέται μήπως εν τέλει έχουν δίκιο όσοι γραφικοί υποστηρίζουν ότι μας «ψεκάζουν». Συμμερίζομαι απολύτως την απελπισία του, όπως και το χιούμορ με το οποίο προσπαθεί να την ξεπεράσει. Το παράλογο είναι, πράγματι, «μια κάποια λύση», όταν είναι αδύνατο να εξηγήσεις με τους όρους της λογικής τα όσα παλαβά συμβαίνουν στο «απέραντο φρενοκομείο» του δημόσιου βίου.

H μη πληρωμή εισιτηρίου στα ΜΜΜ σύμφωνα με το άρθρο 391 του Ποινικού Κώδικα λογίζεται ως πταίσμα, τούτο όμως δεν δίνει καμιά δυνατότητα σύλληψής ενός τέτοιου ”δράστη” από κάποιον πολίτη, εν προκειμένω τον ελεγκτή εισιτηρίων όπως προκύπτει από τα άρθρα 275 και 409 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας μιας και αυτό είναι επιτρεπτό σε κακουργήματα και πλημμελήματα. Το μόνον που δύναται να πράξει ο ελεγκτής είναι η εγγραφή προστίμου για την παράβαση αφού πληροφορηθεί τα στοιχεία του ”δράστη”.

Το ρητό με τη γυναίκα του Καίσαρα είναι ίσως το πιο «παιγμένο» στην Ελλάδα της κρίσης. Περίεργο, για μια χώρα που παράγει με τη σέσουλα και Καίσαρες και κουμπάρους του Καίσαρα και ανήψια και κολλητούς, γράφει ο Θάνος Τζήμερος σε ένα ανατρεπτικό άρθρο με τίτλο «Σταυρώστε τον Σταυρίδη».

Ο κ. Χάρης Θεοχάρης, ο ατρόμητος τεχνοκράτης, την βρήκε την άκρη. Ανακάλυψε πόσο ευεργετικό θα είναι για το ελληνικό δημόσιο να κλείσουν οι εταιρείες που οφείλουν στο δημόσιο. Για να μην κουραζόμαστε και γράφουμε τώρα πόσα χρεωστάνε. Σαν να λέει: Έχουμε κι άλλες δουλειές. Που την έκρυβε ο άνθρωπος τόση σοφία; Αντώνη, άλλες μια - δυο τέτοιες δηλώσεις και δεν τις γλιτώνουμε τις εκλογές.

H συγγραφέας Λένα Διβάνη που αποκάλεσε «τζαμπατζή» τον 19χρονο που πέθανε πέφτοντας από το τρόλει μετά τον έλεγχο εισιτηρίων και έγινε στόχος απειλών και πρωτοφανών ύβρεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απολογείται για το λάθος της και περιγράφει πώς έγραψε το επίμαχο tweet, με ένα άρθρο της στο PROTAGON . GR.

Το ελληνικό πρόβλημα επανήλθε καλοκαιριάτικα στον ευρωπαϊκό και διεθνή Τύπο με αναφορές στη βιωσιμότητα του χρέους και στην ανάγκη να «κουρευτεί» εκ νέου.

Για να πάρουμε την επόμενη δόση, επιμένει η τρόικα, πρέπει να απολυθoύν 4.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Γιατί 4.000; Γιατί όχι 3.000 ή 5.000; Γιατί έτσι! Κανείς δεν έχει υπολογίσει ακόμη πόσους υπαλλήλους πρέπει ιδανικά να απασχολεί το ελληνικό κράτος, ώστε να ξέρουμε πόσοι από όσους σήμερα υπηρετούν περισσεύουν (αν περισσεύουν).

«Πρέπει να δώσουμε στην Ελλάδα λίγο χρόνο, ώστε τα πράγματα να μπορέσουν να εξελιχθούν». Πολλοί, που διαφωνούν με τη γερμανική στάση στην κρίση θα συμφωνούσαν με την (προεκλογική) δήλωση της καγκελαρίου Αγκελας Μέρκελ, ωστόσο με τη σκέψη μάλλον σε κάτι διαφορετικό. Οχι στη βραδεία «εκκίνηση» της οικονομίας, αλλά στην, έστω προσωρινή συντήρηση του κομματικού κράτους που μοιράζει χρήμα στους στυλοβάτες του ακόμη και σε στιγμές βαθιάς κρίσης.

«Ο νόμος, στην μεγαλοπρεπή του ισότητα, απαγορεύει και στους πλούσιους όπως και στους φτωχούς να κοιμούνται κάτω από τα γεφύρια ή στις παραλίες, να ζητιανεύουν στους δρόμους και να να κλέβουν ψωμί» καθώς και να μην πληρώνουν εισιτήριο στο τρόλεϊ θα μπορούσε να προσθέσει κανείς στην ρήση του Ανατόλ Φράνς.

Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο. Είναι δε ένα κάκιστο χρέος γιατί δεν δημιουργήθηκε λόγω παραγωγικής ενίσχυσης της χώρας και βελτίωσης των υποδομών της, αλλά για λόγους υπερβολικής δημόσιας κατανάλωσης.

  Άφετε τα παιδία ελθείν προς με -είπε σύμφωνα με τον ευαγγελιστή ο Χριστός, όταν εμπόδιζαν τα παιδιά να τον πλησιάσουν. Αφήστε τα παιδιά να έλθουν σε μένα. Των γαρ τοιούτων εστί ἡ Βασιλεία των Ουρανών Γιατί είναι δική τους η βασιλεία των ουρανών.

Γερμανικά μέσα ενημέρωσης αναρωτιούνται αν τελικά είναι τόσο κακό να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Μας προειδοποιούν ότι δεν πρόκειται να υπάρξει άλλο δάνειο και γενικώς εκδηλώνουν την δυσαρέσκειά τους με κάθε τρόπο. Οι προθέσεις τους είναι ξεκάθαρες.

Ημουν νιος και γέρασα..., κατά τη δημώδη παροιμία, ακούγοντας ιστορίες για επικείμενες μεγάλες επενδύσεις στην Ελλάδα. Θυμάμαι ακόμη σήμερα τις ανακοινώσεις κάθε υπουργού που επισκεπτόταν την Αμερική και κατόπιν δήλωνε με στόμφο πως αναμένονται δεκάδες επενδύσεις. Οταν κάποιος υποψιασμένος έψαχνε το πράγμα λίγο παραπάνω, ανακάλυπτε πως η μεγάλη πλειοψηφία των «αιτήσεων ενδιαφέροντος» ήταν από αστείες έως ανύπαρκτες.

Οι αγορές αισιοδοξούν, η κοινωνία φοβάται. Μετά απ’ όλα όσα έχουν συμβεί, οι αγορές για πρώτη φορά αισιοδοξούν για την Ελλάδα. Οι Έλληνες ωστόσο φοβούνται. Το Φθινόπωρο –λένε- θα έρθουν τα χειρότερα. Οι αγορές δεν καταλαβαίνουν γιατί φοβάται η κοινωνία.

Ομολογώ ότι οι «αντάρτες βουλευτές» που... ψηφίζω για τελευταία φορά οριζόντια μέτρα και μετά... ή ξαναψηφίζουν ή απέχουν ή ψηφίζουν «παρών» ή απουσιάζουν ή διαγράφονται κ.ο.κ., έχουν αρχίσει να μου γίνονται συμπαθείς!