ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες συμπεριφορές και μια συγκεκριμένη αισθητική που επιτρέπει τη χρήση του όρου «βλαχοδήμαρχος». Πρόκειται για πολιτευτές που κορδωμένοι περιφέρονται στα πανηγύρια τάζοντας να φέρουν νερό από τη Σαχάρα. Το ερώτημα είναι αν μπορεί κάποιος δημόσια να χρησιμοποιεί τέτοιους χαρακτηρισμούς. Σίγουρα μπορεί ένας τραγουδιστής ή ένας δημοσιογράφος. Για αρχηγό κόμματος, τα πράγματα αλλάζουν.

Ο μακαρίτης Φρανσουά Μιτεράν είχε κάνει μια επισήμανση που συνιστά την επιτομή της πολιτικής επικοινωνίας:  Η πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων.  Ο έτερος μακαρίτης σοσιαλιστής,  ο δικός μας Ανδρέας Παπανδρέου αποδείχθηκε διαχρονικά «μανούλα» σε αυτό, αρχής γενομένης από την ημερομηνία που επέλεξε για τη ληξιαρχική πράξη γέννησης του ΠΑΣΟΚ.

Η θέσης του ΔΝΤ σχετικά με το χρέος της χώρας μας είναι  όχι μόνο γνωστή αλλά και η μόνη σωστή: Το ελληνικό χρέος θα είναι βιώσιμο μόνο αν υπάρξει  ένα νέο «σημαντικό κούρεμα»

Η επιβολή «τιμωρίας» σε ανεξάρτητο κράτος, είναι, πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά μια εξαιρετικά πολύπλοκη και επομένως εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση.

«Πολλές είναι οι τεχνικές αλλά και οι διοικητικές ελλείψεις, οι οποίες μας βάζουν σε δαιδαλώδεις λαβύρινθους και να πρέπει να ψάχνουμε την άκρη του νήματος για πράγματα που είναι αυτονόητα. Η ελλιπής χρηματοδότηση είναι το τεράστιο θέμα μας, όχι μόνο σε εμάς άλλα σε όλους τους φορείς της ψυχικής υγείας»

Υπάρχουν δύο εξελίξεις που έχουν οδηγήσει την παγκόσμια οικονομική και επενδυτική κοινότητα σε αναθεώρηση του ρίσκου και της επικινδυνότητας των επενδύσεων σε κάθε Χώρα και νόμισμα!

Το έχουμε, νομίζω, πει. Κάθε τόσο πρέπει να γίνεται και ένας πόλεμος για να κρατηθεί το επίπεδο ζωής στις χώρες που στηρίζουν την κοινωνική τους ανάπτυξη στην εξαγωγή του μαύρου θανάτου.

Πενήντα χιλιάδες άνεργοι συμπολίτες μας θα πιάσουν δουλειά για μερικούς μήνες σε δήμους και κοινότητες. Όνειρο ζω μη με ξυπνάτε! Το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος αποφάσισε να διαθέσει κεφάλαια των δημοσίων επενδύσεων για να δώσει χαρτζιλίκι σε απελπισμένους που γνωρίζουν ότι με το τέλος του προγράμματος θα έχουν και πάλι αυτό που έχουν και σήμερα: Ένα απόλυτο τίποτα.

Περπατώντας στο χωριό της Αρχαίας Ολυμπίας, πολύ γρήγορα αντιλαμβάνεσαι αυτό που ισχύει και με πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας.

Η μείωση των καταθέσεων συνεχίζεται. Ευτυχώς δεν είμαστε αντιμέτωποι με την καταστροφή που προξένησε η απώλεια εμπιστοσύνης στη διάρκεια των διπλών εκλογών του 2012. Χάθηκαν τότε σχεδόν 14 δισ. μέσα σε πέντε μήνες.

Στις διεθνείς σχέσεις πολύ συχνά ακούγονται δηλώσεις περί κοινών αξιών, παραδοσιακών συμμαχιών και στρατηγικών συνεργασιών. Συνήθως έχουν θεωρητική υπόσταση, αλλά ενίοτε η συγκυρία επιβάλλει να αποκτήσουν ουσιαστική αξία. Σε περιόδους κρίσεων κάθε χώρα καλείται να προχωρήσει πέρα από την εύκολη ρητορία στις δύσκολες αποφάσεις. Το πράττει με γνώμονα τις ευαισθησίες του λαού της και την εξυπηρέτηση του εθνικού της συμφέροντος. Η περίπτωση της Συρίας και το ενδεχόμενο στρατιωτικών επιχειρήσεων φέρνουν και την Ελλάδα ενώπιον σοβαρών αποφάσεων.

Πριν από χρόνια πολλοί αρέσκονταν να λένε ότι η λέξη φιλότιμο και αυτό που ακριβώς εκφράζει δεν υπάρχει σε άλλες γλώσσες πλην της ελληνικής, ότι ακόμα και η ακριβής μετάφρασή της συχνά απαιτούσε περιφραστική απόδοση.

Περίοδο ψυχρότητας μαθαίνω πως διάγουν οι σχέσεις του Μαξίμου με τον υπουργό Οικονομικών. Όχι πως ο Γιάννης Στουρνάρας δεν απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του Αντώνη Σαμαρά, απλώς ο ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ Μαξίμου και ΥΠΟΙΟ που υπήρχε τον τελευταίο χρόνο, έχει αρχίσει σταδιακά να κλείνει και να περιορίζεται…

Δύσκολη εποχή. Δύσκολοι καιροί. Όλοι οι καιροί είναι δύσκολοι θα μου πείτε. Πράγματι. Όμως υπάρχουν στιγμές καμπής. Η γραμμική εξέλιξη διαταράσσεται. Το επαναλαμβανόμενο χάνει την αυτονόητη αναμενόμενη συνέχειά του. Τα στερεότυπα κλονίζονται. Οι σταθερές θρυμματίζονται. Το κυοφορούμενο εισβάλλει αιφνίδια στο προσκήνιο. Και η εποχή γίνεται ακόμη πιο δύσκολη, περίπλοκη, σκοτεινή και δυσνόητη, όπως η σημερινή Ελλάδα.

Το ΙΣΤΑΜΕ διοργανώνει μια εκδήλωση για την επέτειο ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ και φιλοδοξεί να της δώσει χαρακτηριστικά συσπείρωσης της όλης κεντροαριστεράς.

Μπορεί το πολιτικό σύστημα που μας έφερε εδώ που βρισκόμαστε να μας βγάλει από την κρίση; Ακούω ξανά και ξανά το ίδιο ερώτημα να διατυπώνεται από ανθρώπους που νιώθουν μόνοι και απελπισμένοι ανάμεσα σε δύο πόλους που δεν τους εκπροσωπούν, τον συστημικό-κυβερνητικό πόλο από τη μία και τον αντισυστημικό-αντιμνημονιακό πόλο από την άλλη. Ο πρώτος πόλος τους απωθεί γιατί, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τους θυμίζει το χθες και δίνει την εντύπωση ότι έχει πολλά ανεξόφλητα... γραμμάτια. Ο δεύτερος πόλος τους τρομάζει γιατί πίσω από τη φόρα και την εικόνα του καινούργιου είναι ακόμη πιο χθεσινός και φθαρμένος σε ιδέες και υλικά. Για διαχειριστική ικανότητα και εμπειρία ούτε λόγος.

Μόνο στην Ελλάδα θα άνοιγε συζήτηση για το Πανεπιστημιακό άσυλο μετά την επέμβαση της αστυνομίας για την ελευθέρωση χώρων του ΕΜΠ όπου επί χρόνια λειτουργούσαν ως ορμητήριο για παράνομες δραστηριότητες. Ο Θάνος Τζήμερος, στο παρακάτω άρθρο του, βαδίζει για ακόμα μια φορά στο μονοπάτι της λογικής, η οποία δυστυχώς δεν μοιάζει να είναι καθόλου κοινή στη χώρα μας.

Ο Σίμος Κεδίκογλου επιτέλους έδωσε μια χρήσιμη συμβουλή στον Πάνο Σκουρλέτη. Παραίνεσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «να πάει να βρει έναν οικονομολόγο από τις συνιστώσες» για να του εξηγήσει τι εστί χρέος.

Σύμφωνοι! Δεν βρέθηκαν μέσα στο ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου πυρομαχικά πυροβόλων όπλων. Ενας μεγάλος άδειος κάλυκας μόνο και είναι απορίας άξιον πώς διέφυγε από τη μανία ανακύκλωσης όσων συχνάζουν σ’ αυτά τα στέκια· σε άλλες εφόδους βρέθηκαν εκατοντάδες άδεια μπουκάλια μπίρας, τα οποία, όπως μας είπαν τότε, ήταν για ανακύκλωση. Οι βαριοπούλες, όμως, και τα στειλιάρια τι δουλειά είχαν σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα; Χρειάζονταν για το μάθημα αντοχής υλικών, όπως σάρκασε ο καλός συνάδελφος Δημήτρης Χατζόπουλος («Τα Νέα» 22.8.2013); Και τα κράνη που βρίσκονται κατά δεκάδες σε κάθε τέτοιο στέκι κοστίζουν πολλά λεφτά· η τιμή τους ξεκινάει από 150 ευρώ. Σε τι χρησιμεύουν αποθηκευμένα, αντί να τα χρησιμοποιούν όσοι οδηγούν μοτοσικλέτες;

Η άποψη που έχω καταθέσει για τους πλειστηριασμούς, ήδη εδώ και δυόμιση χρόνια, στις αρχές του 2011 που ανέδειξα το θέμα (Ετοιμαστείτε να σας πάρουνε το σπίτι), παραμένει αναλλοίωτη.