ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Δεν θυμάμαι τμήμα αναλύσεων ελληνικής τράπεζας να στιγματίζει την πολιτική αντιπαράθεση και να αναμειγνύεται σ’ αυτήν με τόση ευθύτητα, όπως έκθεση της Άλφα Bank την εβδομάδα που πέρασε. Τούτο συνέβαινε  ίσως γιατί το τραπεζικό σύστημα μαζί με μεγάλο μέρος της επιχειρηματικής κοινότητας, όντας κρατικοδίαιτο, κινούνταν με γνώμονα τις εκδουλεύσεις  από και προς τους πολιτικούς χωρίς να κρίνει δημοσία τις πράξεις τους.  Δεν έκρινε ινα μη «κριθεί»...

Με το που ξεκίνησαν οι ταραχές στην Τουρκία, υπήρξε αυτόματα μία προσπάθεια ταύτισης ενός μέρους της ελληνικής κοινής γνώμης με τους εξεγερθέντες. Κυρίως στα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποκτούσες αυτόματα την εντύπωση ότι αν δεν έχει ξεκινήσει η παγκόσμια επανάσταση, τουλάχιστον έχει καταρρεύσει το καθεστώς Ερντογάν.

Πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες εξεπλάγησαν με την παρατήρηση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλου ότι χωρίς ιδιωτική ασφάλιση δεν θα είναι δυνατή, στο μέλλον, η διασφάλιση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης των συνταξιούχων.

Πολύς λόγος γίνεται και χτίζονται προσδοκίες (!) έστω με τα ψίχουλα των Γερμανών. Το σχέδιο της Μέρκελ και του Σόιμπλε για χορήγηση εγγυημένων δανείων με χαμηλό επιτόκιο από την κρατική αναπτυξιακή τράπεζα KfW (Kreditanstalt fur Wiederaufbau) στην κρατική αναπτυξιακή τράπεζα ICO της Ισπανίας, ώστε να χρηματοδοτηθούν μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αναπαράγεται αφειδώς. Το σχέδιο προβλέπει ότι η KfW, η οποία επί δεκαετίες χρηματοδοτεί μικρομεσαίες επιχειρήσεις στη Γερμανία, θα χορηγήσει δάνειο έως 1 δισ. ευρώ στο αντίστοιχο ισπανικό ίδρυμα ICO (Instituto de Credito Oficial).

Ο άνθρωπος αντιστρατεύεται το κακό. Έτσι τουλάχιστον πιστεύει. Ξόανα, τελετουργίες, θρησκείες, δόγματα, ιδεολογίες, νόμοι. Η απόκρουση του κακού, γίνεται θεμελιωτικό στοιχείο για την εδραίωση της κοινωνικής συγκρότησης σε διάφορες ιστορικές φάσεις.

Εδώ και χρόνια ακούγεται ότι γίνεται προσπάθεια μείωσης της γραφειοκρατίας και του κρατικού παρεμβατισμού στη χώρα, προκειμένου να μη φύγουν και οι τελευταίες ελληνικές επιχειρήσεις που μπορούν εκτός συνόρων. Επί πραγματικού τα βήματα που έχουν γίνει είναι ελάχιστα, και μάλλον επιτόπια.

«Eίναι αναξιοπρεπές να πανηγυρίζουμε με τα πλαστά πιστοποιητικά που μας χορηγεί απλόχερα την περίοδο αυτή  ο διεθνής παράγων περί δήθεν «βιωσιμότητας»  της ελληνικής οικονομίας και του δημοσίου χρέους. Είναι προφανές ότι λόγω της άγνωστης ακόμη κατάληξης της ευρωπαικής κρίσης δεν επιθυμούν εταίροι και μη, η Ελλάδα να λειτουργήσει αυτή την περίοδο ως η ανεξέλεγκτη «παράφρων μεταβλητή» του Ευρωσυστήματος». Αυτά γράφει μεταξύ άλλων σε άρθρο του, ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος χαρακτηρίζοντας το μνημόνιο ανεπαρκές, ατελές και εμβαλωματικό. Ένα άρθρο στο οποίο  ο πρώην υπουργός  διατυπώνει την πρόβλεψη ότι η Ελλάδα αν συνεχίσει την ίδια πορεία, θα αναγκαστεί μόνη της να εγκαταλείψει την ευρωζώνη σε μια τριετία.

«Όσο έχετε εσείς στο DNA σας τα εργασιακά, άλλο τόσο έχουν οι δικοί μας στο δικό τους DNA το έθνος», φέρεται -σύμφωνα με χθεσινό ρεπορτάζ του Κώστα Σπυρόπουλου, που δημοσιεύθηκε στο protagon- ότι είπε παράγων που βρίσκεται πλάι στον κ. Σαμαρά για να εξηγήσει την απορριπτική του στάση στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης.

Παρακολουθώ με προσοχή τον Αλέξη Τσίπρα στις δημόσιες εμφανίσεις του. Έσπαγα καιρό το κεφάλι μου∙ κάποιον μου θυμίζει έντονα, έλεγα μέσα μου, αλλά δεν μπορούσα να βρω ποιον. Ώσπου μια μέρα, κατάλαβα. Ο Αλέξης μου θύμιζε κάτι ομορφόπαιδα συμμαθητές μου στα νιάτα τους, κυρίως Κνίτες και Πασόκους για να λέμε την αλήθεια (συγνώμη, παιδιά), που τρομερά δημοφιλείς, σάρωναν στα αμφιθέατρα και στα καφενεία.

Γιατί τα κεφάλαια από την Γαλλία ή την Γερμανία είναι προτιμότερα από εκείνα που προέρχονται από την Ρωσία, την Ουκρανία ή την Κίνα; Είναι ένας προβληματισμός που τίθεται κυρίως για τις μικρές χώρες της Ευρώπης. Αντίθετα, οι μεγάλες χώρες δεν έχουν πρόβλημα να συμμαχήσουν ακόμη και με τον διάβολο, αρκεί να δημιουργήσουν πλούτο και νέες θέσεις εργασίας.

Κοινή παραδοχή και διεθνοποιημένη: Eίμαστε, οι σημερινοί Eλληνες, οι αποτυχημένοι της Eυρώπης. H αποτυχία μας πιστοποιείται και εκφράζεται νηφάλια και τεκμηριωμένα ή επιθετικά και χλευαστικά. Mε συμπόνια ή με χαιρεκακία. Aλλά είναι παραδοχή καθολική, παγιωμένη.

Ας μην μπλέξουμε με πράγματα που ούτε εγώ καταλαβαίνω πλήρως, ούτε κι εσείς φαντάζομαι. Προτιμότερο να εμπιστευθούμε την γνώμη των επαϊόντων. Και όσον αφορά το λάθος θέμα των μαθηματικών, στις πανελλαδικές εξετάσεις των εσπερινών και των Επαγγελματικών Λυκείων, την περασμένη Τρίτη, επαΐουσα είναι η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία (ΕΜΕ). Αυτή, λοιπόν, έκρινε ότι μία από τις υποχρεωτικές ασκήσεις των μαθηματικών ήταν σαφώς προβληματική. Ηταν, για να δανειστώ τη διατύπωση ενός φίλου, «σαν να ζητάς από τους εξεταζόμενους να αποδεχθούν κάτι τόσο παράλογο μαθηματικά όσο ότι την ώρα του δειλινού οι πολικές αρκούδες φτερουγίζουν στον ουρανό».

Με ψήφους 15-12 οι εικοσιεπτά χώρες της Ε.Ε. αποφάσισαν να απαγορεύσουν το καθιερωμένο “μπολάκι” με ωμό ελαιόλαδο που συνοδεύει το ψωμί στα κουβέρ των εστιατορίων. Οι επιχειρήσεις εστίασης οφείλουν στο εξής να χρησιμοποιούν μικροσκοπικά σφραγισμένα φιαλίδια μίας χρήσης, τα οποία οι πελάτες μπορούν να απορρίπτουν μετά την παπάρα τους.

Εμείς θα πρέπει να πληρώσουμε το λάθος της ανοχής μας, και όχι τα παιδιά μας.

Την Παρασκευή το πρωί, έδωσα κι εγώ εξετάσεις στην Εκθεση. Πανελλαδικές, εννοώ. Σύμφωνα, μάλιστα, με τα στοιχεία της τρόικας, που καταγράφει τους μελλοντικούς ανέργους, ήμουνα ο τελευταίος από τους 109.313 υποψηφίους. Είχα αριθμό 109.314. Καθώς έτσι, ήμουνα ο τελευταίος υποψήφιος, και έφτασα με καθυστέρηση, θεωρήθηκα εκτός συναγωνισμού.

Να μη μιλήσει, λοιπόν, ο Γιώργος Παπανδρέου στο TEDX του Εδιμβούργου. Και αν μιλήσει, να πάμε εκεί να του ρίξουμε κανένα γιαούρτι. Και μετά να επιστρέψουμε στην Αθήνα να διαμαρτυρηθούμε για τα καθάρματα της Χρυσής Αυγής που το παίζουν τσαμπουκάδες και θέλουν πάντα να περνάει το δικό τους. Και, βέβαια, αν στον δρόμο μας βρούμε έναν μετανάστη θα τον βοηθήσουμε, γιατί οι Έλληνες είναι πάνω από όλα αντιρατσιστές. Κλαίμε από οργή όταν βλέπουμε τι τραβάνε οι μαύροι στη Μανωλάδα: αντί να έρθουν στην Αθήνα να πουλάνε μαϊμούδες ή να δουλεύουν ανασφάλιστοι στις δουλειές που εμείς δεν κάνουμε.

Η δημοσιονομική λιτότητα δεν έχει μόνο προκαλέσει οικονομική καταστροφή σε κλίμακα αντίστοιχη ενός πολέμου αλλά έχει ταυτόχρονα αποτύχει στους ίδιους τους δεδηλωμένους στόχους της: την σταθεροποίηση του δημόσιου χρέους και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των διεθνών αγορών στην ελληνική οικονομία.

«Στις 4 Ιουνίου η τρόικα αναμένεται στην Αθήνα για τον επόμενο έλεγχο». Αυτό ανέφερε τη Δευτέρα κορυφαίο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών και πρόσθεσε: «Η αξιολόγηση θα γίνει κανονικά και θα συντάξουν μετά έκθεση. Τρέχουμε να προλάβουμε να κλείσουμε τα προαπαιτούμενα για να μην υπάρξει ξανά θρίλερ»

Για όσους διψούν να ακούσουν κάποιες ειδήσεις με θετικό πρόσημο, χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει και αλλαγή των όρων της σκληρής καθημερινότητας, οι τελευταίες ημέρες προσέφεραν αρκετές. Αναβάθμιση της οικονομίας μας από έναν οίκο και φυσικά τώρα δεν εξετάζει κανείς αν είναι αξιόπιστος κι αν παίζει παιχνίδια, όπως την εποχή που μας υποβάθμιζαν κάθε εβδομάδα και επιδείνωναν ραγδαία την αξιοπιστία της χώρας.