ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Είμαστε λαός υπερθετικών. Έγραφα κάποτε για την «Ελληνική Υπερβολή»:

 Όποιος πιστεύει ότι το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης είναι να τα βρει με την πάλαι ποτέ (και νυν και αεί) Τρόικα και να πάρει την πρώτη δόση των δύο δισεκατομμυρίων ευρώ, ας γυρίσει πλευρό. 

«Ποιος περνάει πατέρα; Τι συμβαίνει;», «Περνάνε οι σοσιαλιστές παιδί μου» είπε και κούνησε με θλίψη το κεφάλι του. Ο διάλογος του δίπλα τραπεζιού έχει χαραχτεί στη μνήμη μου, είκοσι τόσα χρόνια, μετά. Ημασταν στου μπαρμπα-Γιώργου.

Αυτό πια ξεπερνάει κάθε ανοησία, κι όμως το εκσφενδόνισαν με κάθε σοβαρότητα: Ηθικός αυτουργός για τις χρυσαυγίτικες μπούφλες, μπουνιές και κλωτσιές στον Κουμουτσάκο είναι ο Φίλης.

Είναι λυπηρό που έχουμε χωριστεί σε στρατόπεδα. Που δεν δίνουμε μάχες ιδεών αλλά αταβιστικές μάχες εναντίον αντιπάλων. 

Ο Τζώνης, για πρώτη ίσως φορά στη ζωή του, απευθύνθηκε με σεβασμό προς τον ρεπόρτερ Κατάλευκο. Αιτία ήταν οι δεκάδες φωτογραφίες που έβλεπε στο Διαδίκτυο με κρεμασμένους, σφαγιασμένους ή ετοιμοθάνατους Πόντιους.

Έκπληκτοι, οι 100 κάτοικοι ενός μικρού καταπράσινου χωριού 60 χιλιόμετρα από το Βερολίνο πληροφορήθηκαν την περασμένη Παρασκευή ότι στις παλιές αποθήκες της περιοχής θα εγκατασταθούν σε έναν μήνα 700 πρόσφυγες. 

Όταν ήμουν εγώ φοιτητής, τα πανεπιστήμια φύλαγαν θέσεις για τους Κύπριους που έφταναν στην Ελλάδα να σπουδάσουν γιατί δεν είχαν σχολές στη Κύπρο. 

Ο καθηγητής Λουκάς Τσούκαλης είπε στο πρόσφατο TEDx Academy ότι το μεγαλύτερο μέρος από εκείνους που βρίσκονται στο δρόμο σήμερα στην Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο προέρχεται από χώρες που συγκαταλέγονται στους «χαμένους της παγκοσμιοποίησης».

Έχουμε -στην Ελλάδα- μια περίεργη αντίληψη για το γενικό συμφέρον. Απλώς το αγνοούμε. Βλέπουμε μόνο τα επιμέρους συμφέροντα. Και όχι μόνο όταν (όπως είναι φυσικό) μας αφορούν. Ακόμα κι όταν μας βλάπτουν.

Τις θυμάμαι. Περήφανες δήλωναν για τη δουλειά τους. Με τσιτάτα πιασάρικα και κουνώντας τα πλαστικά τους γάντια εν είδει σημαίας.

Η ​​προσφυγική κρίση που συγκλονίζει σήμερα την Ευρώπη ενδέχεται να διαλύσει όσα κτίσθηκαν με κόπο και προσοχή τα τελευταία 40 χρόνια. 

Επίσημοι «εθνικοί δουλέμποροι» με μεγαλοαποθήκες ψυχών; - Αφού είμαστε «καλοί άνθρωποι!»

«Αγαπητέ υπουργέ των Οικονομικών, κ. Τσακαλώτε, ξέρετε βέβαια ότι είναι γενναίο να παραδέχεται κανείς ένα λάθος του.

Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το φάντασμα της υποκρισίας. Aυτή πλανάται παντού, ειδικά όταν η Πρώτη Φορά κατακρίνεται για τις άστοχες επιλογές της και τις ατυχέστερες δηλώσεις των στελεχών της. 

Ο τρόπος που πολιτεύεται ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου (ΠΦΣ), Κώστας Λουράντος, ενσωματώνει όλη την παθογένεια του πελατειακού κράτους. Δεν είναι παράλογο που οι διάφορες συντεχνίες αδιαφορούν για το κοινό καλό παριστάνοντας παράλληλα  τους προστάτες της κοινωνίας. 

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο "The Atlantic", ο μεγιστάνας της πληροφορικής, Μπιλ Γκέιτς όχι μόνο υποστήριξε πως μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να σώσει το περιβάλλον αλλά ανακοίνωσε πως θα διαθέσει δύο δισεκατομμύρια δολάρια για πράσινες επενδύσεις. 

Ε, λοιπόν, αν δεν ισχύει η λογοτεχνική μπαρούφα του Πάολο Κοέλιο για τη... «συμπαντική συνομωσία», θα πρέπει σίγουρα να μιλάμε για παγκόσμια συμπαιγνία με σκοπό τη λοιδορία του νεοελληνικού κράτους. 

Δ​​ύσκολα μπορεί να είναι κάποιος σήμερα αριστερός. Κυρίως επειδή «ο σοσιαλισμός», όπως είπε και η Μάργκαρετ Θάτσερ, «τελειώνει όταν τελειώσουν τα λεφτά των άλλων».

Σιγά μην έκαναν αλλιώς. Για τη δεξιά και πιο δεξιά αντιπολίτευση ο λόγος (ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. - Ποτάμι) που ξεσπάθωσε υπέρ της ανεξαρτησίας των ανεξάρτητων αρχών.