ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Όταν ένα παιδί χωράει σε μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών, όλα τα υπόλοιπα περισσεύουν. Είναι μια εικόνα που δεν χωράει σε καμιά λογική. 

«Αυτήν την εβδομάδα, ο αντιπρόεδρος Βάλντις Ντρομπόβσκις, επισκέπτεται την Αθήνα προκειμένου «να συζητήσει την καλύτερη δυνατή εκπλήρωση των δεσμεύσεων της Ελλάδας και την εφαρμογή των επενδύσεων με ευρωπαϊκούς πόρους» (εκπρ. ΕΕ Παναγιώτης Καρβούνης).

Το «θέατρο» των διαπραγματεύσεων με την τρόικα - κουαρτέτο το ζούμε για μια ακόμη φορά. 

Στις 14 Οκτωβρίου του 2013, ο Αλέξης Τσίπρας ρωτήθηκε γιατί δεν φοράει γραβάτα.

Ο Φρανσουά Ολάντ, όταν δέχτηκε την πρόσκληση να επισκεφθεί την Αθήνα, ζήτησε να δει οπωσδήποτε έλληνες καλλιτέχνες. Νέους. Το θεωρούσε σημαντικό.

Τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο οι υπουργοί Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ  εξηγούσαν ξανά και ξανά και στον γράφοντα γιατί δεν θέλουν ανεξάρτητες αρχές, ειδικά στον τομέα των εσόδων και του φορολογικού ελέγχου.

Βιώνουμε ένα πραγματικό τέλος εποχής. 

Ενα βροχερό πρωινό Κυριακής, όσο η γειτονιά του ακόμη κοιμάται, ο Μάνος Καπετανάκης ξεκινάει μέσα σε ένα μεταχειρισμένο Ford Fiesta δώδεκα ετών για τη δουλειά του. 

Η ηλιθιότητα από την προβοκάτσια, είναι ένα τσιγάρο δρόμος: την αλήθεια, επιβεβαιωμένη από την ιστορία της αριστεράς, ήρθε να θυμίσει ανάρτηση άγνωστης, αλλά υποτίθεται αριστερής ιστοσελίδας, που τι νομίζετε πώς «αποκαλύπτει»: ότι «με ευθύνη 4 ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και 2 του ΚΚΕ δεν καταψηφίστηκε η TTIP», μας πληροφορεί ο τίτλος της σχετικής ανάρτησης. 

Από το καλοκαίρι και μετά, παίδες μου αγαπημένοι, απόχτησα ένα χόμπι. Έχω ανοιχτό το μαγνητοφωνάκι του κινητού και κυκλοφορώ παντού με τα αυτιά τεντωμένα. 

Προ ετών η γενιά του Πολυτεχνείου είχε την τιμητική της.

Με ρωτάνε συχνά, μήπως μετά την κυβερνητική σταθερότητα που επετεύχθη μετά το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα που επιβάλλει την  πολιτική κυριαρχία του κ. Τσίπρα στο πολιτικό τοπίο, πλησιάζει η ώρα της ανάστασης της οικονομίας και κατά συνέπεια και του χρηματιστηρίου.
 

Τα φώτα ακόμα στο λιμάνι είναι αναμμένα, ξημερώνει σε μισή ώρα. 

Βαριόσασταν ή δεν είχατε χρόνο να παρακολουθήσετε τη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή; Σας διαβεβαιώ ότι χάσατε. Ρίξτε τουλάχιστον μια ματιά στα ρεπορτάζ από τις ομιλίες των υπουργών. 

Κάτι συμβαίνει στη Νέα Δημοκρατία με αυτό το όνομα. Ακόμα και ο Μητσοτάκης (μια μη καραμανλική παρένθεση) Κώστας λεγότανε.

Το 2014 είχα εισόδημα 13.800 ευρώ και, ως μπλοκάκιας, φορολογήθηκα άγρια. 

Εν αρχή ην το Μνημόνιο. Τα προαπαιτούμενα και η απειλητική πρώτη αξιολόγηση, από την οποία θα εξαρτηθούν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η διαπραγμάτευση για το χρέος.

Κάποτε δεν ήσαν λίγοι οι οικονομολόγοι που έλεγαν και έγραφαν ότι η οικονομία (και οι λειτουργίες της) διέπεται από την σπανιότητα των πόρων, την προσφορά και την ζήτηση, καθώς και το κόστος που συνεπάγεται η απόκτηση ενός αγαθού. 

Προσωπικά χαίρομαι που βλέπω ότι ο μεν πρωθυπουργός τρέχει στην Αμερική να προσελκύσει επενδυτές, ο δε πρόεδρος των βιομηχάνων για τον ίδιο λόγο τρέχει στη Γαλλία, ευελπιστώντας ότι θα βρει επενδυτές να επενδύσουν λίγα δις από τα 105 δις επενδύσεις, που ο ίδιος διατείνεται ότι χρειάζεται η χώρα στα επόμενα επτά χρόνια, ώστε να συνεχίσουμε να ζούμε στα σημερινά μας επίπεδα.