Είναι αληθινοί δάσκαλοι οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ; Άρθρο της Μαρίας Σπυράκη

Θυμάμαι ακόμα έναν καθηγητή της Φυσικής στο Λύκειο, που δεν είναι πια στη ζωή , να με ενθαρρύνει όταν έβλεπα μπροστά μου, αντί για άσκηση, ένα βουνό. Έναν μαθηματικό που μου έδειξε το δρόμο για να βλέπω τη Γεωμετρία ως την τέλεια άσκηση της λογικής. Και μια φιλόλογο που, αν και δεν ήμουν στη δέσμη της, επέμενε να μου εξηγεί πως δεν υπάρχει σημαντικότερο πολιτικό κείμενο από τον Επιτάφιο. Οι καθηγητές του Δημόσιου σχολείου χρόνια τώρα φωτίζουν το δρόμο των παιδιών, τους κρατάνε στ΄ αλήθεια από το χέρι τους , τους διδάσκουν πώς να μην σταματήσουν ποτέ να διεκδικούν τη γνώση.



Είναι οι άνθρωποι που, δεκαετίες τώρα, παλεύουν στα Γυμνάσια και τα Λύκεια χωρίς θεαματικές υποδομές, χωρίς συχνή θέρμανση την τελευταία τριετία, χωρίς δημόσιους επαίνους, να μορφώσουν τα παιδιά μας. Οι αμοιβές τους χαμηλώνουν , η πίεση της καθημερινότητας αυξάνεται , τα ιδιαίτερα λιγοστεύουν, αλλά εκείνοι εκεί κάθε μέρα στην τάξη. Επιστρατεύουν το απόθεμα της αντοχής τους όχι μόνο για να σώσουν την αξιοπρέπειά τους, αλλά κυρίως για να κάνουν το καθήκον τους.

Ποια σχέση έχουν όλοι αυτοί οι χιλιάδες με τους συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ που αποφάσισαν να κρατήσουν ομήρους τα παιδιά μέσα στις εξετάσεις; Ποιά είναι η κοινή άποψη που μοιράζονται οι καθηγητές της διπλανής πόρτας με το συνάδελφό τους που πρότεινε με άρθρο του στο διαδίκτυο ( esos.gr) κυλιόμενες απεργίες των ΕΛΜΕ, ώστε να μην μπορούν να διεξαχθούν πουθενά στην Ελλάδα οι πανελλαδικές;

Ποιό κοινό στόχο έχουν οι καθηγητές με την ηγεσία της ΟΛΜΕ που ψάχνει νομικίστικα τερτίπια για να αντιμετωπίσει την πολιτική επιστράτευση την οποία μέχρι προχθές αποζητούσε με δόξα και τιμή;

Η απάντηση είναι αυτονόητη.Υπάρχουν οι καθηγητές που σπούδασαν και ξανασπούδασαν , που αμείβονται ελάχιστα αλλά παλεύουν και είναι πάντα παρόντες, που είναι δάσκαλοι και γονείς για τους μαθητές τους, και που δεν βαρυγκωμούν επειδή στον καιρό της κρίσης θα δουλέψουν μέχρι και 23 ώρες την εβδομάδα ή που θα μετακινηθούν στη διπλανή κωμόπολη της ίδιας περιφέρειας.

Υπάρχουν και οι άλλοι καθηγητές, εκείνοι που πιστεύουν πως η βολή τους είναι πάνω από την αποστολή τους, εκείνοι που θεωρούν φυσικό να εργάζονται 12 ώρες την εβδομάδα και να αμείβονται πλήρως. (Είναι αλήθεια, άραγε, ότι 5.500 καθηγητές εργάζονται μόνο 12 ώρες εβδομαδιαία;)

Οι συνδικαλιστές αποφάσισαν να εκφράσουν τους δεύτερους και να αγνοήσουν τους πρώτους. Η διοίκηση της ΟΛΜΕ έκανε μια σύγκρουση κορυφής με την κυβέρνηση, αγνοώντας επιδεικτικά τον κομβικό ρόλο των εκπαιδευτικών στην κοινωνία αυτή την κρίσιμη περίοδο των εξετάσεων.

Οι συνδικαλιστές της ΝΔ , του ΠΑΣΟΚ , του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν όχι μόνο να επανεκλεγούν αλλά να διευρύνουν την επιρροή τους, πάνω στο κύμα της επαναστατικής γυμναστικής ενόψει του συνεδρίου της ΟΛΜΕ. Το ερώτημα είναι εάν οι καθηγητές θα τους επιβραβεύσουν ή θα επιλέξουν μια άλλη εκπροσώπηση. Γιατί ακόμη και η διεκδίκηση δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς την κοινωνική ευθύνη, ειδικά τώρα που οι δάσκαλοι οφείλουν να δείχνουν το δρόμο.