Αν η παραζάλη του πολιτικού προσωπικού οδηγήσει σε ατύχημα, απώλεια κυβερνητικών βουλευτών ή πλήρη ρήξη με την τρόικα τότε... Ο Αλέξης Παπαχελάς σχολιάζει στην Καθημερινή!

Η απότομη οδήγηση στις στροφές είναι εξαιρετικά επικίνδυνη – και στην πολιτική. Πώς μου ήλθε αυτή η σκέψη θα ρωτήσετε. Εχει να κάνει με τις επόμενες κρίσιμες εβδομάδες, οι οποίες ενδέχεται να δοκιμάσουν την κυβερνητική συνοχή.



Του Αλέξη Παπαχελά στην Καθημερινή

Ολα άρχισαν τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν ξεκίνησε ο πολιτικός «χορός» να επαναλαμβάνει μονότονα ότι «δεν περνάνε άλλα μέτρα». Οταν αυτό το λέει ο πρωθυπουργός, ο αντιπρόεδρος ή ο υπουργός Οικονομικών ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει. Γνωρίζουν ποιες είναι οι δεσμεύσεις της χώρας με βάση τα ήδη ψηφισθέντα μέτρα και ποια είναι τα διάφορα σενάρια συμφωνιών τα οποία θα μπορούσαν, έστω και οριακά, να γίνουν αποδεκτά από τους δανειστές μας. Αυτό που έχουν όμως οι ίδιοι σαν το «τέλος του παιχνιδιού» δεν είναι απαραίτητα κτήμα του μέσου βουλευτή, του μέσου σχολιαστή και βεβαίως του μέσου πολίτη. Ο βουλευτής πιάνεται από το «όχι άλλα μέτρα» και τη γενική ρητορεία εναντίον της τρόικας και το πάει πολύ πιο πέρα στις κουβέντες που κάνει στο καφενείο ή στις κοινωνικές εκδηλώσεις στις οποίες συμμετέχει. Με άλλα λόγια, εκτίθεται και αυτοδεσμεύεται ή αυτοπαγιδεύεται σε πολύ πιο ακραίες θέσεις από εκείνες που είχαν στο μυαλό τους οι ιθύνοντες και έχοντες την ευθύνη για τη διαπραγμάτευση. Ετσι φτάνουμε στο σημείο όπου γίνεται η διαπίστωση ότι δεν περνάει απολύτως τίποτα από αυτήν τη Βουλή, ούτε καν πράγματα που έχουν να κάνουν με ήδη ψηφισθέντα μέτρα. Αυτή η εικόνα ενισχύει, από μια άποψη, τη διαπραγματευτική θέση της κυβέρνησης στο εξωτερικό.

Από την άλλη έχει βάλει την κυβέρνηση στη γωνία, περιορίζοντας ασφυκτικά κάθε περιθώριο χειρισμού ή συμβιβασμού. Θα χρειασθεί να ξοδέψουν σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο οι κυβερνώντες για να πείσουν τους βουλευτές και την κοινή γνώμη, προκειμένου να αποδεχθούν ακόμη και τον πλέον εύπεπτο και λογικό συμβιβασμό για να γεφυρωθεί το χάσμα με την τρόικα.

Εχουμε ξαναζήσει πρόσφατα τα αποτελέσματα απότομων στροφών, όπως για παράδειγμα στο τι συνέβη στη Ν.Δ. μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου και το δεύτερο Μνημόνιο. Βουλευτές και οπαδοί της Ν.Δ. δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τη στροφή της ηγεσίας τους και φτάσαμε σε ένα σχίσμα που ενίσχυσε τον κ. Καμμένο και τη «Χρυσή Αυγή».

Με λίγα λόγια, υπάρχει ο κίνδυνος να έχει χαθεί η μπάλα μέσα σε ένα κλίμα υπερβολών και αφορισμών. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι έχει φτάσει η ώρα που η Αθήνα μπορεί να πατήσει πόδι στη διαπραγμάτευση με την τρόικα και να απαιτήσει χαλάρωση και εκπτώσεις. Αν όμως η παραζάλη του πολιτικού προσωπικού οδηγήσει είτε σε ατύχημα, δηλαδή απώλεια κυβερνητικών βουλευτών, είτε σε πλήρη ρήξη με την τρόικα θα είναι προφανές πως κάποιος πήρε τη στροφή πολύ απότομα...