Αν βρεθείς κάποια μέρα σε μια παιδική χαρά και έχεις λίγο χρόνο, κάθισε για 10 λεπτά σε ένα παγκάκι κι απλά παρατήρησε… Δεν έχει σημασία αν έχεις παιδιά ή όχι, γιατί εκεί θα μπορέσεις να διακρίνεις εύκολα τους ανθρώπους που συναντάς γύρω σου και αυτούς που θα συναντήσεις σε μερικά χρόνια. Εύκολα θα το διακρίνεις με μια προϋπόθεση όμως, να θεωρείς τα παιδιά ολόκληρους ανθρώπους… με αξιοπρέπεια, με ανάγκες και αισθήματα. Αν θεωρείς ότι “παιδιά είναι δεν καταλαβαίνουν” ή αν θεωρείς ότι “παιδιά είναι και δεν ξέρουν“… δε θα καταλάβεις μάλλον τίποτα. Ή για να το πω καλύτερα, θα επιλέξεις να μην καταλάβεις (συνειδητά ή ασυνείδητα).