Ελεωνόρα Ζουγανέλη: Η τραγουδίστρια-σταρ ερμηνεύει την Έντιθ Πιάφ σε μια συναρπαστική παράσταση που θα συζητηθεί!

Με αυτήν την αφορμή η Ελεωνόρα μιλάει στον Γιώργο Χαρωνίτη και τον Νίκο Βουλαλά για τα κοινά της με τη Γαλλίδα θρυλική τραγουδίστρια, τον τρόπο με τον οποίο την προσέγγισε αλλά και για το πόσο καλά πήγαν οι πρόσφατες... μετακομίσεις της.
 
Πριν από δύο χρόνια έκανες δύο μετακομίσεις. Μια κυριολεκτική από τα βόρεια στο κέντρο και μια συμβολική με το δίσκο «Μετακόμιση τώρα». Πώς πήγαν; 
Πολύ καλά! Ο δίσκος μού έδωσε τη δυνατότητα να παρουσιάσω έναν αλλαγμένο ήχο και τον εαυτό μου. Αλλά και η κανονική μετακόμιση πήγε καλά. Ανακάλυψα ότι μου αρέσει να πηγαίνω παντού με τα πόδια, να τα έχω όλα γύρω μου. Μου αρέσουν ακόμη και οι δυσκολίες, το παρκάρισμα, να πρέπει να κουβαλάς πράγματα! 

Πού βγαίνεις τώρα; 
Εκεί όπου πήγαινα πάντα. Θέατρο, σινεμά, σε μπαράκια, σε εστιατόρια. Απλώς τώρα είναι όλα δίπλα στο σπίτι μου. Έχω γίνει πιο σπιτόγατα τώρα, διότι ξέρω πως όλα είναι κοντά. 

Βγαίνεις όμως αρκετά τη νύχτα. Σε έχω πετύχει συχνά έξω. 
Ναι ανεβασμένη στις καρέκλες, στα τραπέζια. 

Είναι κουραστικό που είσαι τόσο αναγνωρίσιμη; 
Αυτό που μπορεί να ανεβώ στο τραπέζι να χορέψω και την άλλη ημέρα να το έχουν ανεβάσει όλοι στο Instagram με τρελαίνει. Έλα να μου μιλήσεις, να καθίσεις μαζί μου, να πιούμε παρέα. Δεν κρύβομαι από κανέναν. Αλλά κράτα τη φωτογραφία για τον εαυτό σου.

Ποιες άλλες αλλαγές έφερε η ­επιτυχία του δίσκου; 
Στην αρχή δεν το πίστευα αυτό που συνέβαινε. Η καλοκαιρινή περιοδεία στην Ελλάδα ήταν, βέβαια, που με απογείωσε. Μου έδωσε τρομερή δύναμη. Αλλά μου δημιούργησε και την ανάγκη να πάω ένα βήμα παραπέρα. Όλο αυτό ήταν τόσο εξωστρεφές, που είχα ανάγκη να μπω λίγο πιο μέσα, να μην τραγουδήσω τα δικά μου τραγούδια, να βρω νέες ιδέες αλλά και να ξεκουραστεί ο κόσμος από εμένα και το όνομά μου. Αυτό διευκόλυνε το πέρασμά μου σε αυτό το επόμενο βήμα. 

Ποια είναι τα συναισθήματά σου τώρα που έκανες αυτό το βήμα; 
Είμαι πολύ ερωτευμένη με την Πιαφ. Έχω γοητευτεί από τη ζωή της, όχι τόσο στο επίπεδο των προσωπικών της επιλογών, αλλά για το ότι κατάφερε να την αποτυπώσει στην τέχνη, στο σώμα, στην έκφρασή της. Προσεγγίζοντας αυτόν το ρόλο προσπαθώ να ξαναθυμηθώ προσωπικές εμπειρίες, να τις βγάλω στο προσκήνιο και να τις παρουσιάσω με το πάθος που τις παρουσίαζε εκείνη. 

Βρήκες, λοιπόν, κάποια κοινά ­σημεία με την Πιαφ; 
Το καλό ή το κακό είναι ότι έχω βρει πολλά! Δεν εννοώ ότι είχα περάσει τόσο δύσκολα ή τραυματικά χρόνια. Στη ζωή μου είχα προκλήσεις και πέρασα από δύσκολες καταστάσεις, πόνεσα, προδόθηκα, πρόδωσα, είπα ψέματα, μου είπαν ψέματα, οπότε έχω από πού να αντλήσω στοιχεία. Όλα αυτά έπρεπε μόνο να τα μεγεθύνω, διότι η Πιαφ ήταν πιο έντονη. Βρήκα όμως και πολλά διαφορετικά σε σχέση με τον πόνο, το σκοτάδι, την ανασφάλεια. Σε εμένα, οι όποιες αυτοκαταστροφικές τάσεις σταμάτησαν λίγο μετά την εφηβεία. Αποφάσισα πως θέλω να ζήσω καλύτερα και τα κατάφερα.

Ξεκίνησες τη δουλειά σου πάνω στην Πιαφ από την ταινία «Ζωή σαν Τριαντάφυλλο»; 
Η ταινία ήταν πολύ καλή σκηνοθετικά κι έχω μεγάλη αδυναμία στη Μαριόν Κοτιγιάρ. Αλλά δεν θεωρώ ότι άγγιξε πραγματικά την Πιαφ. Από την έρευνα που έκανα εγώ συνάντησα μια γυναίκα με πολύ τσαμπουκά και χιούμορ, πράγμα που επίσης δεν δείχνει η ταινία. Όταν όμως ανέβαινε να τραγουδήσει, ήταν ένα πλάσμα θεϊκό. Παρότι θεωρούνταν δύσκολη, κακότροπη και νευρική, αγαπήθηκε πολύ και δεν ξέρω αν το είχε καταλάβει. Κι εγώ το ίδιο θεωρούσα. Σε πρώτο επίπεδο αυτό με βοήθησε, διότι είμαι κι εγώ νευρική και απαιτητική. Αυτά τα χαρακτηριστικά της ήταν τα πρώτα, τα «εύκολα» στοιχεία για να ξεκινήσω. Αλλά τελικά δεν ήταν κακότροπη. Οι εξαρτήσεις της ήταν αυτές που την όριζαν. Είχε μια τάση να μη ζει στο κέντρο, αλλά στα άκρα. 

Η τέχνη της όμως είναι στο κέντρο, ως βασικό στοιχείο της ευρωπαϊκής ποπ μουσικής κουλτούρας. 
Σαφώς! Κι έχω εντυπωσιαστεί από το γεγονός ότι έρχονται νέοι και με ρωτούν: «Ποια είναι η Πιαφ;» Νόμιζα ότι ήταν δεδομένη αυτή η γνώση­! Συνειδητοποίησα πως υπάρχει η δυνατότητα κάποιοι να μάθουν από εμένα μια τόσο μεγάλη προσωπικότητα. Είμαι σίγουρη πως θα κάνω κάποιους να την γκουγκλάρουν. Πάντως, δεν μπορώ να φανταστώ ότι ύστερα από 40 χρόνια κάποιοι δεν θα ξέρουν τον Μάικλ Τζάκσον! 

Πώς έπεσε στο τραπέζι η ιδέα ­αυτής της παράστασης; 
Ο Πέτρος Ζούλιας και το Εθνικό συμφώνησαν να κάνουν μια παράσταση και σαφώς ο Πέτρος πρέπει να είχε στο μυαλό του εμένα, αφού γνωριστήκαμε καλύτερα στη «Μελίνα» και δουλέψαμε λίγο μαζί. Εγώ ήμουν αποφασισμένη να μπω ως «μαθήτρια» σε αυτήν, διότι είχα την ανάγκη να συγκεντρωθώ. Στη δουλειά μας συχνά υπάρχει πολυδιάσπαση. Τώρα υπάρχει το Εθνικό Θέατρο, υπάρχει σκηνοθέτης, υπάρχουν άλλοι ηθοποιοί – εγώ θα κάνω μόνο αυτό που μου ζητήθηκε!

Σαν καλή ηθοποιός, σαφώς πρέπει να ακούς τον σκηνοθέτη σου. 
Τον ακούω, τον εμπιστεύομαι πάρα πολύ και τον ευγνωμονώ, διότι υπάρχει φροντίδα και αγάπη. Το ίδιο ένιωσα και με τους άλλους συνεργάτες. Με κάποιους, ενώ υπήρχε στην αρχή αμηχανία, τώρα είναι δίπλα μου. Σίγουρα χαίρομαι όταν τόσο μεγάλοι ηθοποιοί με αντιμετωπίζουν ως ικανή να τα καταφέρω και μου κάνουν παρατηρήσεις. 

Τι είδους; 
Το σώμα της και ο τρόπος που το κινεί, πέρα από τις δυσκολίες που είχε, είναι ένα πολύ βασικό στοιχείο του χαρακτήρα της, όπως και του δικού μου, που προχωράω σαν πιγκουίνος! Οπότε θεώρησα πως έπρεπε να αποκτήσω κάτι από τη σωματική της συμπεριφορά κι εκεί με βοήθησαν πολύ τα παιδιά. Ελπίζω να μην αποκτήσω καμπούρα!

Πώς έγινε η επεξεργασία του ­κειμένου της Παμ Γκεμς; 
Έχει γίνει διασκευή, προσαρμογή. Από το θεατρικό έργο έλειπε η πνευματική διάσταση, το καλλιτεχνικό μέρος – ήταν κάπως πιο σκοτεινό. Δεν ήταν μόνο η κοπέλα που έπαιρνε τα ναρκωτικά και πάθαινε κρίσεις. Ο Πέτρος ανέδειξε τη διαύγεια, το χάρισμα που είχε στην επαφή. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι η παράστασή μας δεν έχει την ελαφρότητα ενός μιούζικαλ. Επίσης, τα τραγούδια δεν παίζουν ρόλο στην εξέλιξη του έργου. Απλώς, μέσω αυτών, γνωρίζει κάποιος καλύτερα το χαρακτήρα της. Τα τραγούδια της ήταν ιστορίες βιωματικές και γι’ αυτό είναι σημαντικό που ακούγονται στα ελληνικά. Είναι σπουδαία η δουλειά του Γεράσιμου Ευαγγελάτου. Με άφησε άναυδη! 

Σε βοήθησε η… Μελίνα με την Πιαφ; 
Στο Ηρώδειο είπα τα τραγούδια της Μελίνας, δεν χρειάστηκε να την υποδυθώ. Ήταν μια πολύ γλυκιά βραδιά. Ένιωσα ότι υπήρχε προστασία. Και είπα γιατί να μην υπάρχει αυτή η προστασία και στην Πιαφ; 

Πώς την εννοείς αυτήν την ­προστασία; 
Πιστεύω σε πράγματα που δεν είναι ορατά. Πιστεύω ότι υπάρχει μια ενέργεια που μπορεί να σου δώσει δύναμη και να σε προστατεύσει. Με αυτήν την έννοια την αποζητώ. Θα ήθελα να είμαι προστατευμένη, ακριβώς επειδή ρισκάρω σε ό,τι κάνω!

Όταν κάποιος κατακτά κάτι σε έναν τομέα, συνήθως παραμένει εκεί. Εσύ γιατί δεν έμεινες λίγο ακόμη σε αυτά που κέρδισες προσφάτως; 
Δεν είναι μάλλον ο χαρακτήρας μου να μένω κάπου! Δεν θέλω να βολεύομαι, ούτε να γίνονται μηχανικά κάποια πράγματα. Κάποιες φορές με φοβίζει αυτό, κυρίως στην προσωπική μου ζωή και όχι στο τραγούδι. Λέω: «Θα χάσεις ανθρώπους, θα μείνεις μόνη σου». Δεν είμαι από αυτούς που έχουν διατηρήσει τις παιδικές τους σχέσεις. Αυτό το έχω καταφέρει μόνο με ανθρώπους που αλλάζουν παράλληλα με εμένα. Με τους άλλους, δυστυχώς, χρειάζεται να χωρίσουμε! 

Μετανιώνεις γι’ αυτό; 
Όχι, δεν μετανιώνω. Μάλλον το χαίρομαι. Πονάω, βέβαια, την ώρα που συμβαίνει. Και στενοχωριέμαι, και θλίβομαι και λέω: «Θα μείνω μόνη μου»! Αλλά ευτυχώς έρχονται νέες προκλήσεις και νέοι άνθρωποι. 

Σου έχει μείνει χρόνος να ασχοληθείς και με τις άλλες όψεις της καριέρας σου; 
Έχω μείνει πίσω! Έπρεπε να έχω τελειώσει το δίσκο μου, αλλά δεν έχω την καρδιά να τραγουδήσω κάτι άλλο τώρα. Ευτυχώς που ο Μίνως Μάτσας και η Ελένη Φωτάκη έχουν κατανοήσει ότι είμαι σε μια ερωτική φάση με την Πιαφ και μου δίνουν λίγο χρόνο. Θα μπω στο στούντιο κάποια στιγμή. Στη συνέχεια θα κάνω και την καλοκαιρινή μου περιοδεία. 

Πώς είναι ο δίσκος που ετοιμά­ζετε με τον Μίνωα Μάτσα; 
Είναι στο γνωστό ύφος του, που κινείται μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, αλλά έχει και αρκετά λαϊκά στοιχεία. Ευαίσθητα λαϊκά. Με το λαϊκό φλερτάρω πολύ καιρό. ­Ψάχνω τρόπο να το αγγίξω πιο ολοκληρωμένα. 

Σε ενθουσιάζει όλη αυτή η ιστορία με τους τραγουδιστές της ­γενιάς σου; 
Βεβαίως. Πιστεύω ότι όταν ένα πράγμα είναι μόνο του δεν υφίσταται. Χαίρομαι που υπάρχουν ο Γιάν­νης, η Νατάσσα, ο Κωστής, διότι με κάνουν να αισθάνομαι ότι υπάρχω κι εγώ. 

Η «Επιμονή σου» ακούγεται ­παντού πια. 
Είναι τέλειο! Έγινε το τραγούδι ζευγαριών, έγινε το τραγούδι ανθρώπων που τα ξανάφτιαξαν με τον σύντροφό τους. Μου έχουν ανοιχτεί πολύ οι άνθρωποι χάρη σε αυτό. 

Ποια είναι η πιο περίεργη ­εκτέλεση που έχεις ακούσει; 
Αυτή με το ραπ.

Πηγή: athinorama.gr - Γιώργος Χαρωνίτης, Νίκος Βουλαλάς