14 Ιουλίου: Η γιορτή της Γαλλίας είναι πια και δική μας γιορτή! Το καταλάβατε ή όχι - Γράφει ο Γεώργιος Μαλούχος

Μια μεγάλη ημέρα, πυξίδα μέχρι σήμερα. 

 Η Γαλλική Επανάσταση γέννησε ένα νέο είδος κράτους, πρωτόγνωρο για τον σύγχρονο κόσμο και βέβαια την Ευρώπη, στο κέντρο του οποίου βρέθηκαν, για πρώτη φορά μετά την Αθηναική Δημοκρατία, οι πολίτες, η ελευθερία, η δημοκρατία, η ισοπολιτεία, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ένα κράτος που υπάρχει για να υπηρετεί τον άνθρωπο κι όχι το αντίστροφο, όπως μέχρι τότε συνέβαινε.

*Στο το vima.gr

 Ετσι, η μεγάλη ημέρα των Γάλλων ανήκει εξίσου σε όλους όσους μοιράζονται αυτές τις αξίες της Γαλλικής Επανάστασης. Όμως, από χθες, θα μπορούσε κανείς χωρίς ίχνος υπερβολής να πει ότι είναι και για μας, για την Ελλάδα, μια εθνική γιορτή – άλλωστε η Γαλλία ήταν πάντα δίπλα στην Ελλάδα σε όλες τις (όχι λίγες( κρίσιμες, ιστορικές στιγμές.

 Το γιατί, το γνωρίζουν όλοι στην Ευρώπη: χωρίς τη Γαλλία και τον πρόεδρό της Φρανσουά Ολάντ, η Ελλάδα θα είχε λιώσει στις Βρυξέλλες κάτω από το μένος των Γερμανών. Εκείνο που ορθώθηκε και σταμάτησε τη γερμανική λαίλαπα που οδηγούσε σε μία εκρηκτική ελληνική τραγωδία ήταν ουσιαστικά η Γαλλία – ίσως όχι μόνον, ήταν και η Ιταλία και άλλες χώρες, όπως πολύ έντονα και οι ΗΠΑ, αλλά, κατά κύριο λόγο, ήταν η Γαλλία. Προσοχή: αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί κανείς να χαίρεται για όσα η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε, κάθε άλλο μάλιστα – έτερον εκάτερον: όμως, η Γαλλία κυρίως έσωσε την Ελλάδα από την κόλαση που μας ετοίμαζε ορμητικά το Βερολίνο…

 Η Γαλλία πήρε πάνω της το μέγα τμήμα του βάρους να εναντιωθεί στο Βερολίνο για την ελληνική υπόθεση και να σταματήσει το κακό που μεθοδικά ετοιμαζόταν. Το γεγονός αυτό, πέραν του ότι για εμάς υπήρξε κορυφαίας σημασίας, είναι πολύ ουσιαστικό και για το σύνολο της ευρωπαικής πορείας που, ελπίζει κανείς, μετά από όλα αυτά, ως ένα βαθμό τουλάχιστον θα ήταν δυνατόν να αναθεωρηθεί στην κατεύθυνση του να ξαναβρεί η Ευρώπη τον χαμένο εαυτό της, ο οποίος έχει λυγίσει υπό το βάρος της, απροσχημάτιστης πλέον, γερμανικής επικυριαρχίας.

 Και ως Ελληνες και ως ευρωπαίοι, χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Γαλλία που έχει μπολιάσει το κοινό ευρωπαικό οικοδόμημα από την αρχή του με τα ιδανικά της Γαλλικής Επανάστασης και γι αυτό το έχει καταστήσει τόσο ξεχωριστό. Κι ελπίζουμε ότι αυτό το μοντέλο θα καταφέρει να αντισταθεί στο σάρωμα που κατά σύστημα επιχειρεί το άλλο μοντέλο, εκείνο του πρωσικού κράτους μέσα από την πολιτική του Βερολίνου στα χρόνια της κρίσης, στην οποία από την πρώτη ημέρα η Γερμανία δεν είδε μια κρίση αλλά μια ευκαιρία για να εδραιώσει και να επεκτείνει την ηγεμονία της: αυτή είναι η πυξίδα τους.

 Όμως χθες, μέσα από την ελληνική υπόθεση και μέσα από τη στάση της Γαλλίας η πυξίδα ίσως αρχίσει σιγά σιγά να δείχνει αλλού, εκεί που είχε αρχικό προσανατολισμό.

 Ας πάνε λοιπόν και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός σήμερα το βράδυ στη δεξίωση του Γάλλου πρέσβη για την εθνική γιορτή της μεγάλης φίλης χώρας.

 Ας δείξει η Ελλάδα ότι αυτή η ημέρα είναι πλέον και δική μας εθνική γιορτή.