Οι νέες ταινίες: Ο Μπενίσιο Ντελ Τόρο σκοτώνει χωρίς έλεος, τα Μίνιονς μας ξετρελαίνουν, αλλά & ο Τζίμι Χέντριξ

Η σκοτεινή δράση αμερικανικών υπηρεσιών που λειτουργούν εκτός νόμου στην κυρίαρχη ταινία της εβδομάδας, το «Sicario ο Εκτελεστής» του Καναδού Ντενί Βιλνέβ.

Η υποβλητική ατμόσφαιρα μιας διαρκούς απειλής κυριαρχεί σε όλη τη διάρκεια της ταινίας «Sicario, ο εκτελεστής», τελευταίας ταινίας του εξελίξιμου καναδού σκηνοθέτη Ντενί Βιλνέβ, γνωστού από το υπέροχο (και υποψήφιο για Οσκαρ) «Μέσα από τις φλόγες» (2010). Σκοτεινοί πράκτορες της αμερικανικής κυβέρνησης αναλαμβάνουν επικίνδυνες αποστολές στο Μεξικό, χώρα που παρουσιάζεται ως επίγεια Κόλαση (εξάλλου το παρατσούκλι της πόλης Χουάρεζ όπου λαμβάνει χώρα ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας είναι Το Τέρας). Προκειμένου το Κακό να χτυπηθεί στη ρίζα του - και εδώ το Κακό έχει το πρόσωπο του μεξικανού αυτοκράτορα ενός καρτέλ ναρκωτικών - κάθε κανόνας θα καταστρατηγηθεί και η ρήση «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» είναι κάτι σαν ευαγγέλιο. Δεν υπάρχουν θετικοί ήρωες εδώ. Υπάρχουν μόνο κυνικοί πολεμιστές όπως ο αρχηγός της αποστολής, ένας τύπος που μασά τσίχλα και κυκλοφορεί με σαγιονάρες (Τζος Μπρόλιν), ή ο μυστηριώδης εκτελεστής του (Μπενίσιο ντελ Τόρο) που μπορεί να σκοτώσει αθώα παιδιά χωρίς κανέναν ενδοιασμό για να φέρει σε πέρας τη δουλειά του. Ενας  πόλεμος χωρίς τέλος φυσικά. Αναμφισβήτητα πρόκειται για τον πιο σύνθετο ήρωα της ταινίας σε ό,τι αφορά τα πραγματικά κίνητρά του. Κινηματογραφικά η δουλειά του Βιλνέβ έχει κάτι από τον επικό χαρακτήρα των ταινιών του Μάικλ Μαν («Ενταση»), με αξέχαστη τη σκηνή του κονβόι αυτοκινήτων μεταφοράς ενός κρατουμένου από τη Χουάρεζ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κρίμα που η ηρωίδα-κλειδί του «Sicario», μια ανόθευτη πράκτορας του FBI (Εμιλι Μπλαντ), που έχει τον ρόλο της παρατηρήτριας όλης αυτής της φρικώδους κατάστασης, είναι τελικά και το πιο αδύναμο σημείο της ταινίας. Το ερώτημα που εδώ τίθεται είναι ποια θα είναι τελικά η θέση της απέναντι σε ό,τι παρατηρεί και που φυσικά επηρεάζει καταλυτικά τον ψυχισμό της.

---------------------------
Ενας θρύλος γεννιέται στο Λονδίνο  

«Jimi Hendrix: Η τύχη είναι με τους βιρτουόζους»
Το βιογραφικό δράμα «Jimi Hendrix: Η τύχη είναι με τους βιρτουόζους» («All is by my side», ΗΠΑ / Ιρλανδία / Αγγλία, 2013) του Τζον Ρίντλεϊ αποπειράται μια ανάγνωση του φαινομένου Τζίμι Χέντριξ (1942-1970) με φόντο το Λονδίνο των τελών της δεκαετίας του 1960, όταν και όπου η καριέρα του εκτοξεύθηκε στα ύψη για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα (πέθανε από ναρκωτικά σε ηλικία 27 ετών). Ο αριστερόχειρας βιρτουόζος της κιθάρας δεν ήθελε να τυποποιηθεί ούτε να μπει «στο κλουβί με μια ταμπέλα». Ηθελε να παίζει ελεύθερα αναμειγνύοντας ασυνήθιστους ήχους τζαζ στη ροκ που «εκπροσωπούσε». Ο Ρίντλεϊ, βραβευμένος με Οσκαρ σεναριογράφος της ταινίας «12 χρόνια σκλάβος», ενδιαφέρεται για την ανθρώπινη διάσταση του Χέντριξ, για την ανύπαρκτη σχέση του με τον πατέρα του, για την ανάστατη ερωτική ζωή του. Ο Αντρέ Μπέντζαμιν πετυχαίνει ένα cool πορτρέτο του ασυμβίβαστου Χέντριξ, αλλά η ταινία αξίζει κυρίως για το εξωτερικό περίβλημά της (εποχή,  κοστούμια, στυλ) το οποίο αποδίδεται ομολογουμένως επιτυχημένα.

---------------------------
Επεισόδιο ναι, ταινία όχι

Στη νέα μόδα της εποχής, τα franchise movies, όπως ονομάζονται, η ταινία «O Λαβύρινθος - Πύρινες δοκιμασίες» («Maze Runner: The Scorch Trials», ΗΠΑ, 2015) του Γουές Μπολ συνεχίζει τη σειρά ταινιών η οποία άρχισε πέρυσι με τον «Λαβύρινθο» (θα ακολουθήσει μια τρίτη ταινία το 2017). Επίκεντρο, οι αλλεπάλληλες δραματικές περιπέτειες που ζει μια παρέα εφήβων μετά την καταστροφή της Γης. Στην πρώτη ταινία στόχος της ομάδας ήταν να απεγκλωβιστεί από έναν μυστηριώδη λαβύρινθο όπου βρισκόταν παγιδευμένη. Τώρα θα πρέπει να αντιμετωπίσει μια παντοδύναμη οργάνωση ονόματι Τμήμα Παγκόσμιας Καταστροφής ή WCKD (σύμπτυξη του wicked που σημαίνει διεστραμμένος).
Κεντρικό πρόσωπο ο Τόμας (Ντίλαν Ο' Μπράιν με κάτι πάνω του που παραπέμπει στον Ρομπ Λόου νεότερο), ο οποίος είναι ο πρώτος που αντιλαμβάνεται ότι η θαλπωρή της WCKD είναι επίπλαστη. Τα πραγματικά κίνητρά της είναι σκοτεινά, όπως σκοτεινές είναι οι διαθέσεις της γυναίκας που βρίσκεται στο «πιλοτήριο» (Πατρίτσια Κλάρκσον). Καταλήγουμε λοιπόν όχι τόσο σε μια ολοκληρωμένη ταινία όσο σε ένα καλοφτιαγμένο επεισόδιο ενός ευρύτερου παραμυθιού επιστημονικής φαντασίας και καταστροφολαγνίας, απευθυνόμενο  κυρίως στους φαν της προηγούμενης ταινίας, που σίγουρα θα μείνουν ικανοποιημένοι.

---------------------------
Απλώς αξιολάτρευτα

Γνωρίσαμε τα Minions πριν από πέντε χρόνια χαρη στην εξαιρετική ταινία κινουμένων σχεδίων «Εγώ ο Απαισιότατος» όπου υπηρέτησαν τον σούπερ κακό αλλά κατά βάθος καλό κατάσκοπο Γκρουν. Αυτά τα λιλιπούτεια κίτρινα πλασματάκια των οποίων η fast forward ομιλία ενίοτε θυμίζει χαλασμένη κασέτα ή δίσκο σε λάθος στροφές επανέρχονται στο προσκήνιο με μια ταινία των Πιερ Κοφέν - Κάιλ Μπάλντα χτισμένη εξ ολοκλήρου πάνω τους. Φαίνεται ότι τα «Minions» (ΗΠΑ, 2015) υπάρχουν ανάμεσά μας από τη... Λίθινη Εποχή και το τι έχουν δει τα μάτια τους από την Εποχή των Δεινοσαύρων ως την Εποχή των Φαραώ και από τον Μεσαίωνα ως τους ναπολεόντιους πολέμους, άλλο να το λες κι άλλο να το βλέπεις. Εν προκειμένω, η δράση τους καταλήγει στο Λονδίνο της δεκαετίας του '60, όπου αναζητούν ένα κακό αφεντικό που πραγματικά να τους ταιριάζει. Μπορεί και να είναι γυναίκα. Για να το αποκτήσουν, πάντως, ως και το στέμμα της βασίλισσας Ελισάβετ είναι διαθετειμένα να αρπάξουν. Ο,τι και να κάνουν, το μόνο σίγουρο  είναι ότι παραμένουν αξιολάτρευτα, χαίρεσαι πραγματικά να τα βλέπεις και κυρίως να τ' ακούς (η ταινία προβάλλεται δισδιάστατη ή τρισδιάστατη, μεταγλωττισμένη ή με υποτίτλους)

---------------------
Σε επανέκδοση τέλος προβάλλεται η σπουδαία ταινία του Ερμάνο Ολμι «Il posto» («Η θέση», Ιταλία, 1961), που με αφορμή την διαδικασία ένταξης ενός δεκαοκτάχρονου στο μηχανισμό του συστήματος μέσα από την εξασφάλιση μιας θέσης στο δημόσιο τομέα, καταλήγει σε μια οξυδερκή μα και απολύτως ανθρώπινη σάτιρα πάνω στο οικονομικό θαύμα της Ιταλίας που ακολούθησε τη μεταπολεμική ανάκαμψη.
 

Πηγή: tovima.gr