Μυρτώ Αλικάκη: Τα τελευταία χρόνια πέρασα δύσκολα, ζορίστηκα, έχω νιώσει να λυγίζω

Η γνωστή πρωταγωνίστρια, με αφορμή την πρεμιέρα του έργου «Δέρμα στις Φλόγες», μιλάει στην Αντιγόνη Καραλή και στο Έθνος.

Με αφορμή το μυστικό που κρύβεται πίσω από τις ζωές των τεσσάρων ανθρώπων, ο Γκιλιέμ Κλούα παίζει με το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα. Αλήθεια, πόσο ρόλο παίζουν στις ζωές των ανθρώπων;

Είμαι υπέρ της αλήθειας. Τα θεμέλια που χτίζονται πάνω στην αλήθεια είναι πιο στέρεα. Θεωρώ πάντως ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να ειπωθούν οποιαδήποτε στιγμή. Η στιγμή που επιλέγεις να φανερώσεις την αλήθεια παίζει σημαντικό ρόλο.

Δύο γυναίκες θύματα του πολέμου και δύο άντρες, πολίτες μεγάλης χώρας του δυτικού κόσμου, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τον πόνο των γυναικών. Ποιο το γοητευτικό στοιχείο στην ηρωίδα που υποδύεστε;

Η Χάνα είναι δημοσιογράφος, ταλαιπωρημένο πλάσμα, θύμα του πολέμου που έχει καταφέρει να επιβιώσει και να φτάσει αρκετά ψηλά, διαχειριζόμενη με σθένος τα «τραύματά» της. Είναι πολύ έξυπνη, έχει απίστευτη ενέργεια, είναι δυναμική. Με ιντριγκάρει ότι μέχρι το τέλος δεν θα μάθουμε ποτέ εάν λέει αλήθεια ή ψέματα.

Εχουμε τραύματα να επουλώσουμε εμείς, ως κοινωνία;

Εχουμε. Κι αυτά τα «τραύματα» έχουν μέρος στην ευθύνη του γιατί έφτασε η χώρα εδώ που έφτασε - πέρα από τη γενικότερη κρίση που υπάρχει. Με τρόμο συνειδητοποίησα πρόσφατα ότι τα τραύματα του Εμφυλίου -το ποιος είναι αριστερός, ποιος δεξιός- είναι νωπά. Νόμιζα ότι είμαστε όλοι μαζί. Με αφορμή το δημοψήφισμα, αισθάνθηκα ότι ο λαός διχάστηκε.

Στο δημοψήφισμα είχαμε να διαχειριστούμε μια πραγματικότητα που μας έφερε ακραία αντιμέτωπους;

Η συνθήκη ήταν αρκετά ακραία, ο φανατισμός πυροδοτήθηκε. Πιθανόν καμία από τις δύο πλευρές να μη βρισκόταν κοντά στην αλήθεια. Ισως και οι δύο να είχαν φτάσει στα άκρα. Υπήρχε ένταση ακόμα και στις συζητήσεις. Με έναν τρόπο χάθηκε η επικοινωνία. Δυσκολεύομαι να μιλήσω με ανθρώπους που είναι στα άκρα, γιατί θεωρώ ότι είναι προς μία κατεύθυνση. Καλώς ή κακώς βλέπω τα πράγματα με μια σχετικότητα. Δεν μπορώ να τα δω απόλυτα.

Σήμερα έχουμε κατακτήσει την επικοινωνία;

Εχει ομαλοποιηθεί η κατάσταση, όχι πλήρως, αλλά, ναι, η ένταση εκείνων των ημερών κόπασε. Μόνο κάθε φορά που ψηφίζονται νέα μέτρα μας πιάνει ένας πανικός και μετά, όπως συμβαίνει με τον άνθρωπο, συνηθίζουμε.

Σας έχει τρομάξει το κύμα της τρομοκρατίας;

Είναι τρομερό αυτό που συμβαίνει. Οι αντιδράσεις είναι αλυσιδωτές... σε σύνθετα ζητήματα που έχουν την αιτία τους πολύ πίσω στον χρόνο. Είναι αφελές να βγάζει κανείς εύκολα συμπεράσματα. Εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο δεν θέλω καθόλου να ξέρω τι γίνεται. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό δεν είναι ό,τι καλύτερο αλλά είναι η άμυνά μου. Δεν ενημερώνομαι ιδιαίτερα, αλλά μαθαίνω τα γεγονότα.

Είμαστε πιόνια των διάφορων πολιτικών κομμάτων;

Μου έχει δημιουργηθεί αυτή η αίσθηση. Ο τρόπος που μιλάνε οι πολιτικοί μοιάζει πολλές φορές σαν ένας λαβύρινθος, στον οποίο ο πολίτης μπαίνει αλλά δεν ξέρει από πού να βγει. Πού είναι η έξοδος; Είναι πολλά πράγματα που δεν καταλαβαίνω, ανάμεσά τους το με ποια λογική τα κόμματα διαφημίζονται στην τηλεόραση σπαταλώντας χρήμα την ώρα που η οικονομική κρίση βαθαίνει. Οι διαφημίσεις των τελευταίων ετών με τα σκετσάκια και τους πολιτικούς που μιμούνται τους ηθοποιούς αγγίζουν τη γελοιότητα!

Εχετε υποδυθεί πολύ διαφορετικούς, μεταξύ τους, ρόλους και, ως νέα ηθοποιός, τολμήσατε. Είστε τολμηρή, γενικά, στη ζωή σας;

Στη ζωή δεν ξέρω πόσο τολμηρή είμαι. Στη δουλειά δεν αγχώνομαι, επειδή η σχέση μου με την υποκριτική είναι μια σχέση ευχαρίστησης. Πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά κι αν κάτι αποτύχει λέω «μέσα στο πρόγραμμα είναι». Δεν έχω ιδιαίτερο άγχος για την καριέρα μου.

Τι σας κάνει να χάνετε το κουράγιο σας;

Είμαι φύσει αισιόδοξη και θετικός άνθρωπος. Παρ' όλα αυτά τα τελευταία χρόνια έχω περάσει δύσκολες στιγμές και έχω, κατά περιόδους, ζοριστεί. Εχω νιώσει να λυγίζω... Η πτώση ήταν απότομη. Ελπίζω να μην πάμε πιο κάτω, να μη φτάσουμε πιο χαμηλά... Δεν πιστεύω ότι θα φτιάξουν τα πράγματα σύντομα ή ότι θα αλλάξουν δραματικά. Αλλά ελπίζω. Είμαι συγκρατημένα αισιόδοξη, με τη λογική ότι κάτι θα γίνει, γιατί πάντα κάτι γίνεται. Αλλά τόσο γενικά.