Μην φοβάσαι τη θλίψη του τέλους! Ονειρεμένη η νέα Χρονιά σου!

Το φθινόπωρο αρχίζουν να μπαίνουν σε εφαρμογή. Προς  το Δεκέμβριο μπαίνω σε φιλοσοφικές σκέψεις. Εκεί κοντά νιώθω τη θλίψη του τέλους. Τελειώνει ένας ημερολογιακός χρόνος και συνειδητοποιώ πως ένας ακόμα χρόνος της ζωής μου έφυγε.

Αυτή τη θλίψη δεν τη νιώθω όταν είναι τα γενέθλιά μου. Γιατί την ημέρα εκείνη ούτε καν σκέφτομαι την ηλικία μου. Πανηγυρίζω ότι μια μέρα σαν κι αυτή γεννήθηκα και υπάρχω ακόμα.

Όμως η θλίψη του Δεκεμβρίου έρχεται και με καταλαμβάνει όπως έρχεται το καλοκαίρι η θλίψη του σούρουπου.

Ο απολογισμός, με ευγνωμοσύνη, όσων θετικών μου συνέβησαν τη χρονιά που πέρασε, είναι ένα αντίδοτο. Όπως, επίσης, αντίδοτο είναι τα πολύχρωμα φωτάκια, οι κόκκινοι φιόγκοι, τα καταπράσινα έλατα, τα γυαλιστερά στολίδια της μεγάλης γιορτής και η χρυσόσκονη παντού. Το πέπλο της μαγείας του παραμυθιού καλύπτει τη θλίψη του τέλους. Ένας λόγος παραπάνω που κάθε Χριστούγεννα, έχω την ανάγκη, όπως, ίσως, και πολλοί άλλοι, να παρακολουθήσω την παράσταση μπαλέτου “Ο Καρυοθραύστης”. Για να νιώσω, παρακολουθώντας τον κόσμο του φανταστικού, ασφάλεια και δέος, συναισθήματα οικεία από την παιδική μας ηλικία.

Θα προλάβω;

Τότε, γιατί, θα με ρωτήσετε η θλίψη; Επειδή μέσα στην πίεση του τέλους μιας ακόμα χρονιάς, σκέφτομαι τα όνειρά μου. Θα προλάβω να πραγματοποιήσω τα καινούρια; Οι χρονιές, όταν αρχίσεις να τις μετράς, φεύγουν σαν νερό. Και επειδή κανείς δεν μας εγγυάται την αυριανή μας μέρα, την παραμονή μας μια ακόμη χρονιά στον πανέμορφο πλανήτη γη, αναρωτιέμαι: θα προλάβω; Ποιο από αυτά θα γίνει;
Κάθε άνθρωπος, όταν γεννιέται σε αυτή τη γη έχει επιθυμίες, όνειρα, στόχους. Ξεκινάει απλά, με το να ονειρεύεται να πιεί το γάλα του. Μετά να βρει ένα παιχνίδι. Στη συνέχεια να πάει σχολείο, να τελειώσει το σχολείο, να σπουδάσει, να βρει δουλειά, να συναντήσει τον άνθρωπο της ζωής του, να παντρευτεί, να βρει την ανταπόκριση και αναγνώριση, να αποκτήσει σπίτι, να κάνει οικογένεια, να φτιάξει το τζάκι στο χωριό, να είναι υγιής, να βγει στη σύνταξη και να ψαρεύει, να δει τα παιδιά του να επιτυχαίνουν στη ζωή, να ταξιδέψει στην Ευρώπη… τα όνειρα δεν σταματούν ποτέ.

Μπορεί τα όνειρα να διαμορφώνονται ανάλογα με το σε ποια φάση ζωής βρίσκεσαι, όμως, τα όνειρα συνεχίζονται όσο ο άνθρωπος είναι ζωντανός και ανασαίνει! Ποτέ δεν ξέρεις ποια θα είναι η στιγμή που θα σου κοπούν τα όνειρα με το μαχαίρι.
•    όταν “κάποιοι” προσπαθούν να σου τη σπάσουν, κλείνοντας την πόρτα, για να σου ανακόψουν τη φόρα
•    γιατί η κατάσταση στη χώρα προσπαθεί να σε βαλτώσει ή να σε στείλει “έξω” για να τα πραγματοποιήσεις
•    επειδή σου είναι άγνωστη η στιγμή που θα σου κοπεί το νήμα της ζωής

* Διαβάστε τη συνέχεια στο site της συγγραφέως Κατερίνας Τσεμπερλίδου, tsemperlidou.gr