Το 42 ανακηρύχθηκε το πρώτο μεταξύ high end bar της Αθήνας - Η Θάλεια Τσιχλάκη το φιλοσοφεί & γράφει

Έμελλε όμως, να συζητήσουμε με τον Χρήστο Χουσέα για τα νέα του τολμηρά σχέδια, τα οποία επιφυλάσσομαι να αποκαλύψω στην ώρα τους, αρκετές μέρες πριν την πρεμιέρα του καινούργιου του cocktail menu-το οποίο αναμένεται να μπει σε λειτουργία στα τέλη Φεβρουαρίου-γεγονός που θα δικαιολογούσε ένα, επί της ουσίας, update του μπαρ.

Οπότε, κάπου εκεί, μεταξύ της ζεστής σοκολάτας με ρούμι και κόκκινα φρούτα, που παρήγγειλα για το κρυολόγημα και ενός κλασικού Negroni, προσπάθησα να καταλάβω με ποιο νοητικό δρασκέλισμα ο νέος κατάλογος του, που φέρει τον τίτλο Sipping Beatles (an unfolding into the wabi-sabi way), πέρασε από το σημείο του (κοκτέιλ) Memento Mori, του καταλόγου που τρέχει, στο Wabi-Sabi- την ιαπωνική τέχνη της μη τελειότητας, μια προσέγγιση της ζωής που μας υπενθυμίζει πως όλοι είμαστε περαστικοί από αυτόν τον πλανήτη και πως τα σώματα μας, όπως κι όλος ο υλικός κόσμος γύρω μας, βρίσκονται ήδη στη διαδικασία επιστροφής (Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει, που λέμε κι εμείς στη Δύση).

Κράτησα, λοιπόν, τις απορίες μου για τη μέρα της παρουσίασης του menu και γύρισα τη συζήτηση στο πόσο μπορεί να διαφοροποιηθεί η γεύση ενός κοκτέιλ, όταν ο bartender δεν είναι ακριβής ως προς τις μεζούρες του. Εκεί ακριβώς βρήκα πεδίον δράσης λαμπρό και την ευκαιρία να εκφράσω τον προβληματισμό μου για τη μόδα των αρωματικών lower A.B.V. cocktails, που μας κάνει να αδειάζουμε πολύ πιο γρήγορα τα ποτήρια μας και συνεπώς να παραγγέλνουμε περισσότερα ποτά.

Ακούγοντας τον Χουσέα να μιλάει αντιλαμβάνομαι πως δεν τον πολύ-νοιάζει αν αυτές οι βαθιά φιλοσοφικές ανησυχίες του δε γίνουν ποτέ αντιληπτές από τον περισσότερο κόσμο, που έρχεται εδώ, κυρίως για να περάσει μερικές χαλαρωτικές ώρες, πίνοντας κορυφαία spirits ή πρωτότυπα cocktails, με εξαιρετικές πρώτες ύλες, ενώ απολαμβάνει μια ποιοτική μουσική, σε ένα volume αποδεκτό από όσους ενδιαφέρονται ακόμα να ανταλλάξουν καμιά κουβέντα. Του αρκεί που έχει στήσει το μπαρ του σαν το τέλειο σκηνικό, τόσο stylish και ατμοσφαιρικό, ώστε να δημιουργεί την εντύπωση πως υπήρχε πάντα εκεί σαν all time classic bar, που θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται κάπου στο Λονδίνο, στο Παρίσι ή στη Νέα Υόρκη.

Άλλωστε από τις απαντήσεις του κατάλαβα πως ο στόχος του εξαρχής ήταν να φτιάξει κάτι, που δεν θα ξεπεραστεί, όπως μια μόδα. Ήθελε ένα μπαρ, που ενδεχομένως δεν θα είναι ασφυχτικά γεμάτο, αλλά θα συνεχίσει να αποτελεί το μέρος όπου πάντα θα σκέφτεται κανείς όταν πρόκειται να δώσει ραντεβού στους φίλους του ή σε ένα αγαπημένο του πρόσωπο, για να συζητήσει, να περάσει καλά και να πιεί καλύτερα. Με λίγα λόγια έναν διαχρονικό, εσωστρεφή, αλλά κι ευχάριστο χώρο, που δικαίως θα εξακολουθεί θεωρείται high end bar της Αθήνας.

Κολοκοτρώνη 3, Αθήνα, τηλ. 2130052153

ΠΗΓΗ: fnl-guide.com