Κώστας Στούπας: Στην Ελλάδα χρειάζεται επανάσταση την ώρα που κυριαρχούν δυνάμεις της

Η εκτίμηση της κυβέρνησης για ανάκαμψη της οικονομίας με την υπογραφή της συμφωνίας είναι λάθος καθώς δεν λαμβάνει υπόψη το αρνητικό κλίμα που έχει εδραιώσει η παρουσία της κυβέρνησης της παλαβής αριστεράς σε όλες τις ενεργές δυνάμεις της οικονομίας, από τους καταθέτες, τους επιχειρηματίες, τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα μέχρι τους νέους που συνεχίζουν να αποχωρούν μαζικά από τη χώρα.

Γράφει ο Κώστας Στούπας στο capital.gr

Η θεωρία του πιεσμένου ελατηρίου από την οποία πολλοί περιμένουν πως θα προκύψει μια ρωμαλέα αντίδραση της οικονομικής δραστηριότητας αφορά στοιχειωδώς ελεύθερες οικονομίες, σε καμιά περίπτωση οικονομίες που έχουν σοβιετικά χαρακτηριστικά υπερύθμισης και υπερφορολόγησης.

Μια οικονομία όπου ένας έντιμος επιχειρηματίας ο οποίος θέλει να είναι εντάξει με τις φορολογικές και ασφαλιστικές του υποχρεώσεις πρέπει να καταβάλει περισσότερα απ’ όσα εισπράττει, δεν πρόκειται να αντιδράσει ποτέ όσο και αν πιεστεί το ελατήριο.

Αυτός είναι ο λόγος που τα φασιστικά και σοβιετικά καθεστώτα καταρρέουν ολοσχερώς και ανταπεξέρχονται των κυκλικών κρίσεων εξελισσόμενα και με αναγεννημένες επιχειρηματικές δυνάμεις.
Η Ελλάδα είναι μια οικονομία με σπασμένα ελατήρια και για να αλλάξει υπόδειγμα χρειάζεται μια επανάσταση στη δημόσια διοίκηση, το κράτος, το Σύνταγμα και το πολιτικό σκηνικό. Προς το παρόν κυριαρχούν απόλυτα οι δυνάμεις της αντεπανάστασης.

Η επανάσταση που χρειάζεται η χώρα θα βρει υποστήριξη από μια ευρεία πλειοψηφία της κοινωνίας μόνο αν εκλείψουν και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις της βιωσιμότητας του παρόντος μοντέλου του οποίου πιο πιστός υποστηρικτής είναι ο κ. Τσίπρας, αλλά και σημαντικές μερίδες των υπόλοιπων κομμάτων της αριστεράς και της δεξιάς.
Με απλά λόγια όσο πληρώνονται οι μισθοί και συντάξεις, οι ψευδαισθήσεις και τα ψέματα θα βρίσκουν πελάτες πιο εύκολα από ό,τι οι αλήθειες.
Για τους επόμενους μήνες τρία είναι τα πιθανά σενάρια, όπως τόσα ήταν άλλωστε και στην αρχή του χρόνου.

Η συμφωνία...

Κατ’ αρχήν ακόμη είναι αμφίβολο αν αυτή η κυβέρνηση μπορεί να διαχειριστεί πολιτικά την υπογραφή οποιασδήποτε συμφωνίας με τους δανειστές στο εσωτερικό. Ακόμη και αν το πετύχει όμως το κλίμα που έχει εμπεδώσει στην οικονομία είναι τόσο αρνητικό που δεν μπορεί να αποτρέψει την επιταχυνόμενη πορεία κατάρρευσης.
Η αύξηση των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών αποτελούν εγγύηση της κατάρρευσης σ’ ό,τι έχει μείνει όρθιο στην οικονομία και ακόμη και η καλύτερη για τις επιδιώξεις της κυβέρνησης συμφωνία δεν μπορεί να την αποτρέψει.

Μια συμφωνία θα μπορούσε να χρησιμέψει μόνο σαν άλλοθι για προσφυγή σε πρόωρες εκλογές προκειμένου να δραπετεύσει στην αντιπολίτευση, όπου μπορεί να διασώσει ό,τι μπορεί να διασωθεί από το συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι το σενάριο που αναπτύξαμε χθες.

Η ρήξη...

Αν δεν πετύχει να φέρει μια συμφωνία που μπορεί να περάσει από τη Βουλή είναι πιθανό να επιχειρήσει να παίξει το χαρτί της ρήξης και των πρόωρων εκλογών πάλι.
Η πιθανότητα ρήξης θα αναζωπυρώσει τα σενάρια για Grexit εκ νέου, επιταχύνοντας την πορεία αποσύνθεσης της οικονομίας. Μετά τα όσα έχουν γίνει από το καλοκαίρι και μετά είναι αμφίβολο αν ο κ. Τσίπρας μπορεί να συσπειρώσει τις δυνάμεις που θα συσπείρωνε πριν ένα χρόνο σε μια πορεία ρήξης.

Είτε με συμφωνία λοιπόν, είτε με ρήξη, τα περιθώρια της κυβέρνησης στενεύουν. O κ. Τσίπρας βρίσκεται σε αδιέξοδο, η χώρα σε ακόμη μεγαλύτερο.
Είτε με συμφωνία είτε με ρήξη οι πιθανότητες για πρόωρες εκλογές είναι αυξημένες τους επόμενους 6 μήνες και μαζί με αυτές τις εξελίξεις είναι πιθανό το σενάριο της απομάκρυνσης της κυβέρνησης της αριστεράς από την εξουσία.

Η εξέλιξη αυτή ενδεχομένως να αρχίσει να προεξοφλείται από το χρηματιστήριο και την οικονομία θετικά. Δεν είναι όμως εύκολη η ανάταξη και γι’ αυτό η αγορά μετά από έναν πρώτο ενθουσιασμό μπορεί να επανεξετάσει αυτό το σενάριο.

Η οικουμενική

Το τρίτο σενάριο της οικουμενικής προϋποθέτει πολιτικές δυνάμεις που έχουν συναίσθηση και συνείδηση της κρισιμότητας των καταστάσεων. Ας μην κοροϊδευόμαστε δεν υπάρχουν αυτές οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα ή αν υπάρχουν είναι μειοψηφικές.

Πολιτικά τον κ. Τσίπρα θα τον συνέφερε το σενάριο της οικουμενικής γιατί έτσι θα κατάφερνε να εκτονώσει τη διογκούμενη δυσαρέσκεια εναντίον του, η οποία όταν γίνουν αισθητές οι συνέπειες της καταστροφής που έχει συντελεστεί, θα πιέσει τις επόμενες κυβερνήσεις για αναζήτηση υπευθύνων και τιμωρία τους.

Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πως θα βρεθούν τα αδύνατα σημεία και τα ανοιχτά ζητήματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να ικανοποιηθεί το μένος των εξαπατημένων και κυρίως εξαθλιωμένων. Η ιστορία διδάσκει πως συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις αναζητούνται αποδιοπομπαίοι τράγοι. Ο κ. Τσίπρας και η παρέα του συγκεντρώνουν όλα τα χαρακτηριστικά αυτών των περιπτώσεων, με πρώτο την άγνοια κινδύνου αλλά και την άγνοια γενικότερα...

Υ.Γ: Στην Ελλάδα περιμένουν ανάκαμψη με κάποιον "ψωροαναπτυξιακό" πιο φτωχό από αυτούς που προηγήθηκαν τα τελευταία 30-40 χρόνια και έκλεισαν περισσότερες επιχειρήσεις απ’ όσες άνοιξαν. Στην κυβέρνηση αναμένουν να αυξήσουν τα φορολογικά έσοδα για να διορίζουν φίλους και συγγενείς σε αργομισθίες, αυξάνοντας τους φόρους στα εισοδήματα πάνω από 30.000 Ευρώ. Στο Ηνωμένο Βασίλειο που είναι σε καλύτερη μοίρα από την Ελλάδα αύξησαν τα έσοδα μειώνοντας τους φόρους στα εισοδήματα πάνω από τις 150 χιλιάδες στερλίνες το χρόνο από 50 στο 45%. Ιδού η είδηση: Osborne says £8bn rise in tax take justifies cut to highest rate