Shirley Chisholm: Η συγκινητική ιστορία δύναμης & θέλησης της πρώτης αφροαμερικανής που προσπάθησε να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ

Εκτός από την Shirley Chisholm, τρεις ακόμη κόρες έκαναν ο ανειδίκευτος εργάτης πατέρας της και η ράφτρα μητέρα της.

Μόλις η πρωτότοκη έκλεισε τα πέντε, τα τέσσερα κορίτσια στάλθηκαν πακέτο στην γιαγιά πίσω στα Μπαρμπάντος και έμειναν μαζί της πέντε ολόκληρα χρόνια. Η Chisholm επιμένει ότι οι βάσεις που απέκτησε στο μονοθέσιο αλλά αυστηρό και παραδοσιακό στο βρετανικό μοντέλο σχολείο καθόρισαν την παιδεία της. Πίσω στη Νέα Υόρκη, σπούδασε και ξεκίνησε να εργάζεται στο χώρο της εκπαίδευσης αλλά δεν άργησε να μπλέξει με τα πολιτικά. Δραστηριοποιήθηκε στο Δημοκρατικό Κόμμα και εκλέχτηκε στο τοπικό κοινοβούλιο της Νέας Υόρκης, ενώ γρήγορα έγινε η πρώτη αφροαμερικανή γυναίκα που εκλέχτηκε στο Κογκρέσο.

Η Chisholm είναι ίσως ο ιδανικός ορισμός της έννοιας «πρωτιά». Είναι ο μεγαλύτερος συμβολισμός του «γίνεται» απέναντι στα πολλά «δε γίνεται». Η εγγονή της Marya Boseley έχει πει για τη γιαγιά της: «Είχε κότσια και έκανε τον κόσμο να πιστέψει ότι ο καθένας μπορούσε να γίνει κάτι, ότι όλοι είναι ίσοι, ότι το γένος δεν μας εμποδίζει από το να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά». Ήταν η πρώτη αφροαμερικανή μέλος του Κογκρέσου. Η πρώτη γυναίκα υποψήφια για πρόεδρος και η πρώτη αφροαμερικανή υποψήφια για πρόεδρος.

Η πρώτη που διεκδικεί το χρίσμα στο κόμμα των Δημοκρατικών, η πρώτη με τόσες θητείες στο Κογκρέσο. Και όλα αυτά σε μία εποχή που τις γυναίκες στην πολιτική δεν της έπαιρναν καθόλου στα σοβαρά και αυτό φάνηκε να είναι και το μεγαλύτερό της πρόβλημα. Δήλωνε δημόσια ότι στην φάση της διεκδίκησης του χρίσματος δέχτηκε πόλεμο και από λευκούς και από μαύρους άντρες και ελάχιστη στήριξη. Τα στερεότυπα της εποχής συνοψίζονται εξαιρετικά στη φράση της: «Αντιμετώπισα περισσότερο ρατσισμό ως γυναίκα από ότι ως μαύρη. Οι άντρες είναι πάντα άντρες».

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τις μη προνομιούχες μειοψηφίες, την αναγνώριση της οικιακής εργασίας (κατώτατο μισθό για οικιακούς βοηθούς), την πρόσβαση στην εκπαίδευση για όλους και τους μετανάστες. Πάλεψε ιδιαίτερα για τις νέες μητέρες και τα παιδιά. Έσπρωξε πολύ προγράμματα όπως τα δωρεάν σχολικά γεύματα αλλά και προγράμματα σίτισης και περίθαλψης για έγκυες γυναίκες και άνεργες μητέρες.

Η επιθυμία της να ξεπεράσει τα όρια ήταν αυτή που την ώθησε να διεκδικήσει το χρίσμα με τους Δημοκρατικούς τρία χρόνια αφού μπήκε στο Κογκρέσο. «Το έκανα γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι στη χώρα δεν ήταν έτοιμοι για μία μαύρη υποψήφια, δεν ήταν έτοιμοι για μία γυναίκα υποψήφια. Έλεγαν "ίσως κάποια μέρα". Πίστεψα ότι το 1972 ήταν η ώρα να έρθει αυτή η κάποια μέρα» δήλωνε σε συνέντευξή της την εποχή εκείνη. Δεν ήταν αφελής. Ήξερε ότι δεν είχε πιθανότητες να κερδίσει αλλά πίστευε βαθιά ότι η υποψηφιότητά της μπορούσε να αλλάξει το παρόν και το μέλλον της αμερικάνικης πολιτικής σκηνής.

Στην εναρκτήρια ομιλία της, όταν ξεκινούσε την καμπάνια της, ξεκίνησε λέγοντας: «Στέκομαι μπροστά σας σήμερα για να αποκηρύξω τη γελοία άποψη ότι οι Αμερικάνοι δεν θα ψηφίσουν τον πιο ικανό υποψήφιο απλώς επειδή δεν είναι λευκός ή δεν είναι άντρας». Η προεκλογική καμπάνια μόνο εύκολη δεν ήταν. Αντιμετώπισε, όπως αναφέρει η Athensvoice, από απλές απειλές μέχρι απόπειρες δολοφονίας, ενώ χρειάστηκε να κινηθεί νομικά για να εξασφαλίσει ότι θα συμμετείχε στα τηλεοπτικά debates.

Το χρίσμα τελικά κέρδισε ο George McGovern ο οποίος στις εκλογές έχασε πανηγυρικά από τον Richard Nixon. Η Chisholm παρέμεινε στο Κογκρέσο μέχρι το 1982 οπότε και αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική και επέστρεψε στην εκπαίδευση.

Ο Μπάρακ Ομπάμα σε μία πρόσφατη τελετή προς τιμήν της είπε: «Υπάρχουν άνθρωποι στην ιστορία αυτής της χώρας που δεν κοιτούσαν δεξιά ή αριστερά – κοιτούσαν ευθεία μπροστά. Η Shirley Chisholm ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος. Όταν την ρώτησαν κάποτε πώς επιθυμούσε να την θυμούνται, είχε πει ότι θα ήθελε να λένε ότι είχε κότσια. Είμαι περήφανος που το λέω: Η Shirley Chisholm είχε κότσια!».