Πέτα ψηλά! Πέτα μαζί με τις παιδικές σου αναμνήσεις, τα κόκκινα μάγουλα, την λαχανιασμένη ανάσα

Νιώσε την ελευθερία όπως τότε όταν έτρεχες στην φύση κρατώντας γερά τον αετό σου. Γίνε πάλι παιδί και φόρα το χαμόγελο καθώς τον κοιτούσες κι αμόλαγες καλούμπα, αμόλαγες και γέλαγες με την καρδιά σου! Πού είναι εκείνο το παιδί μου λες; 

*Της συγγραφέως Ρίνας Σερέτη στο enallaktikidrasi.com

Δεν θες να ψάξεις να το ξαναβρείς; Γιατί έφυγε μακριά μαζί με την μελαγχολία που γεννήθηκε ξαφνικά όταν κόπηκε το σχοινί του χαρταετού σου; Πού είναι εκείνο το παιδί, πού είσαι εσύ με την καθάρια αγνή ψυχούλα χαρούμενη σαν τον πολύχρωμο αετό σου;

Γίνε ο αέρας εσύ, ζωγράφισε ξανά την καρδιά και την ψυχή σου με τα χρώματα του παιδικού σου γέλιου κι άνοιξε τα φτερά σου να αγγίξεις τον καταγάλανο ουρανό, να θυμηθείς τα όνειρά σου, μα αυτή την φορά με την πίστη πως μπορείς να τα φτάσεις τόσο ψηλά όπως τότε κι ο αετός σου!