Φεύγουμε για Βραζιλία; Στην αγκαλιά του Ρίο ντε Τζανέιρο με ένα υπέροχο αφιέρωμα (φωτό)

Μακρινό και όχι εύκολο ταξίδι, απαραίτητη η προετοιμασία μήνες πριν, αλλά η γοητεία και οι συγκινήσεις της βραζιλιάνικης μητρόπολης, που θα φιλοξενήσει το Μουντιάλ και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα μείνουν κοντά σας μια ζωή. Διαβάστε το αφιέρωμα από το trans.kathimerini.gr




Υπάρχει ένα τραγούδι του Ζιλμπέρτο Ζιλ που το διδάσκεσαι σχεδόν ταυτόχρονα με την προφορά των φθόγγων όταν μαθαίνεις Βραζιλιάνικα. Λέγεται «Aquele Abraço» («Τι μεγάλη αγκαλιά»), αλλά όλος ο κόσμος το γνωρίζει ως «O Rio de Janeiro Continua Lindo». To Ρίο ντε Τζανέιρο θα παραμένει όμορφο ό,τι κι αν συμβεί, είναι το νόημά του. Και ο ρυθμός του είναι μια ευχάριστη, ανεβαστική σάμπα. Οταν ο Ζιλ το έγραψε, το 1969, ήταν εξόριστος στην Ευρώπη από το χουντικό καθεστώς της Βραζιλίας. Το είχε εμπνευστεί την τελευταία του μέρα στο Ρίο, όταν είχε μόλις αφεθεί ελεύθερος από τη φυλακή του Ρεαλένγκο, μιας γειτονιάς στην οποία αναφέρεται με θέρμη - είναι αυτή που χαρακτηρίζεται «μεγάλη αγκαλιά». Ο διάσημος μουσικός θεωρητικά θα είχε κάθε λόγο να γράψει μια πικρή μπαλάντα. Αλλά το Ρίο ντε Τζανέιρο θα παραμένει όμορφο, ό,τι κι αν συμβεί.



Από τότε η Βραζιλία έχει ζήσει τεράστιες αλλαγές. Οι αντιθέσεις έχουν αμβλυνθεί σε εντυπωσιακό βαθμό. Και το Ρίο ντε Τζανέιρο είναι πιο όμορφο από ποτέ. Από του χρόνου μάλιστα, με το Μουντιάλ, και τουλάχιστον μέχρι το 2016, οπότε θα φιλοξενήσει τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα είναι η άτυπη πρωτεύουσα όλου του πλανήτη. Το «Aquele Abraço» ήταν το τραγούδι που συνόδευε την πρόταση υποψηφιότητας της πόλης για τους αγώνες, αλλά και ένα από αυτά που ακούστηκαν στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών του Λονδίνου. Δεν υπάρχει καλύτερη περίοδος από την τωρινή για να απολαύσεις τη μεγάλη αγκαλιά του Ρίο.



Η Βραζιλία όμως είναι μια χώρα μακρινή και άγνωστη σ' εμάς. Με ένα παρελθόν δύσκολο και λίγο ακατανόητο - όπως όλη η Λατινική Αμερική. Κάποιες προκαταλήψεις τις έχουμε στην άκρη του μυαλού μας. Για όποιον δεν έχει βρεθεί στην κάποτε πρωτεύουσα της Βραζιλίας, Ρίο σημαίνει φαβέλες, φτώχεια, εγκληματικότητα. Αν ψάξετε να βρείτε ένα ταξιδιωτικό πακέτο για εκεί, ίσως απογοητευτείτε. Η ζήτηση είναι μάλλον μικρή και τα περισσότερα πρακτορεία στήνουν τα ταξίδια τους με βάση τους καταρράκτες του Ιγκουασού, στα σύνορα της Βραζιλίας με την Αργεντινή, με το Ρίο ή το Σάο Πάολο να λειτουργούν απλώς ως ενδιάμεσοι σταθμοί. Φαντάζομαι ότι το σκηνικό θα αλλάξει άρδην μετά το Μουντιάλ και τους Ολυμπιακούς, όταν η τηλεόραση θα φέρει μπροστά στα μάτια όλων μια πόλη πανέμορφη, ολοζώντανη και πάνω απ' όλα ασφαλή, σύγχρονη, δυναμική.

Η Βραζιλία είναι η ήρεμη δύναμη του αυριανού κόσμου. Ο ασύγκριτος φυσικός της πλούτος και το πέρασμά της στη δημοκρατία την έχουν καταστήσει μία από τις σύγχρονες υπερδυνάμεις. Είναι μέλος της άτυπης ομάδας των BRICs, αλλά χωρίς τις ασθένειες των υπολοίπων, χωρίς το απολυταρχικό ύφος της Ρωσίας, τις κρίσεις μεγαλείου της Κίνας, τις αντιθέσεις της Ινδίας. Και το Ρίο, που σημαίνει ποτάμι -όχι φαβέλες-, είναι ο πιο καλός πρεσβευτής της δύναμής της.

Το ποτάμι του Γενάρη

Οταν τον Ιανουάριο του 1502 οι Πορτογάλοι εξερευνητές μπήκαν στον όρμο της Γκουαναμπάρα, νόμιζαν ότι επρόκειτο για το δέλτα ενός ποταμού. Γι' αυτό και ονόμασαν την περιοχή «το ποτάμι του Γενάρη». Το φυσικό τοπίο ήταν ανυπέρβλητο και η βλάστηση μεγαλειώδης. Ακόμα είναι, μόνο που το βασικό στοιχείο της τότε, το δέντρο Πάου Μπραζίου, που έδωσε το όνομα σε ολόκληρη τη χώρα, σήμερα θα το βρει κανείς μόνο στον υπέροχο Βοτανικό Κήπο της πόλης, ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατά της.



Και μια και είπαμε για Μπραζίου, ας γυρίσουμε το διακόπτη στη βραζιλιάνικη προφορά. Εκεί όπου το Ρίο είναι Χίου και ο Ζιλμπέρτο Ζιλ είναι Ζιουμπέχτου Ζίου. Σε μια πόλη όπου Αγγλικά ή Ισπανικά θα σας μιλήσουν μόνο οι υπάλληλοι στα ξενοδοχεία (να ένα μεγάλο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η Βραζιλία εν όψει των μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων), καλό είναι να «οπλιστείτε» με λίγα Πορτογαλικά Βραζιλίας πριν την επισκεφτείτε. Οι κάτοικοι βέβαια είναι τόσο φιλόξενοι, τόσο φιλικοί, που θα κάνουν το παν για να γίνουν κατανοητοί, ακόμη κι αν τους μιλάτε μόνο Ελληνικά - αλλά λίγα βασικά Πορτογαλικά, με την προφορά της περιοχής, πιο πολύ για να καταλαβαίνετε τις ταμπέλες στο δρόμο, όταν σας δίνουν οδηγίες και να συνεννοείστε με τους ταξιτζήδες, θα σας βοηθήσουν να τα κάνετε όλα πιο εύκολα.

Μπορεί οι αντιθέσεις να έχουν εξαλειφθεί σε μεγάλο βαθμό, τουριστικά όμως το Ρίο ντε Τζανέιρο βρίσκεται ακόμα πολύ πίσω. Ισως γιατί οι πηγές πλούτου της χώρας είναι τόσο πολλές, που δεν έχουν ενδιαφερθεί να εκμεταλλευτούν τις ομορφιές της. Τα πάντα όμως κοστίζουν τόσο φθηνά και είναι τόσο εύκολα με λίγη καλή οργάνωση, που είναι κρίμα να μην προσπαθήσετε να κάνετε αυτό το ταξίδι τώρα, λίγο πριν η καρδιά του κόσμου αρχίσει να χτυπά εδώ. Και επειδή -κακά τα ψέματα- η Βραζιλία είναι μια χώρα με μικρή ιστορία αλλά με τεράστια φυσική ομορφιά, καλό θα ήταν να τολμήσετε και λίγη περιπέτεια. Δεν θα χρειαστείτε πολλές μέρες για να δείτε τα αξιοθέατα του Ρίο (δεν είναι και πολλά), αλλά δεν θα θέλετε να γυρίσετε πίσω όταν φύγετε λίγο πιο πέρα στην επαρχία, για να επισκεφτείτε ορισμένα από τα πιο εξωτικά της σημεία. Αλλά ας αρχίσουμε με την πόλη.



Το Ρίο ντε Τζανέιρο έχει τη μορφή ενός ανάποδου Ε, με πολύ παχύ το επάνω και το μεσαίο μέρος και λεπτό, καλλιγραφικό το κάτω. Από τη μέση και πάνω δεν θα βρεθείτε -δεν θα θελήσετε να βρεθείτε-, αφού εκεί κατοικεί το μεγαλύτερο κομμάτι του τεράστιου πληθυσμού του (πάνω από 12 εκατομμύρια), σε γειτονιές φτωχικές, πολλές εκ των οποίων είναι φαβέλες. Συστήματα δηλαδή με άναρχη δόμηση και δικούς τους κανόνες που η τοπική αστυνομία καθαρίζει με αργούς ρυθμούς. Τουλάχιστον έχει καταφέρει να περιορίσει την εγκληματικότητα, που ξεχείλιζε κάποτε από εκεί προς την υπόλοιπη πόλη.

Τζιζούκα, Ιπανέμα, Κοπακαμπάνα

Στο νότιο μέρος, τώρα, θα βρείτε όλα τα αξιοθέατα της πόλης. Στο νοτιοδυτικό της άκρο, και δίπλα σε ένα συγκλονιστικό φυσικό πάρκο (η ξέφρενη βλάστηση -το ξαναλέω- κατακλύζει κάθε σημείο που δεν έχει χτιστεί στην πόλη, δίνοντάς σας την εντύπωση πως ζείτε στην καρδιά ενός τροπικού δάσους), βρίσκεται η Μπάχα ντζι Τζιζούκα (Barra de Tijuca), με την τεράστια παραλία της, τη μεγαλύτερη της πόλης. Εδώ θα φιλοξενηθούν τα περισσότερα αγωνίσματα των Ολυμπιακών. Είναι η πλέον ανερχόμενη γειτονιά, αλλά βρίσκεται σχετικά μακριά από το κέντρο, οπότε ίσως προτιμήσετε να μείνετε λίγο πιο ανατολικά. Στο Λεμπλόν (Leblon), δηλαδή, ή την Ιπανέμα (Ipanema), που μοιράζονται την -κατά την προσωπική μου άποψη- πιο όμορφη πλαζ που θα συναντήσετε ποτέ μέσα σε μια μεγαλούπολη. Οι πλατιές λεωφόροι, τα χαρακτηριστικά πεζοδρόμια με το λευκό και μαύρο βότσαλο, οι γυμνασμένοι Βραζιλιάνοι που δεν αφήνουν ποτέ την ευκαιρία για λίγο μπιτς βόλεϊ ή ποδοβόλεϊ, για τζόκινγκ στην παραλιακή ή για γυμναστική στα υπαίθρια γυμναστήρια που υπάρχουν κάθε 500 μέτρα, τα καλά ξενοδοχεία και εστιατόρια που βρίσκετε ένα-δυο τετράγωνα πιο βαθιά, στην «ενδοχώρα», και ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο (στο Λεμπλόν) συνθέτουν την πιο ευχάριστη γειτονιά του Ρίο. Στο πίσω μέρος της, προς το Βορρά, βρίσκονται η λιμνοθάλασσα της Λαγκόα (Lagoa) και ο Βοτανικός Κήπος (αξιοθέατα που απλώς δεν γίνεται να αγνοήσεις), ενώ στο ανατολικό της άκρο μια στενή λωρίδα γης τη συνδέει με την πιο διάσημη, ίσως, περιοχή της πόλης, την Κοπακαμπάνα (Copacabana).



Είναι φοβερό το πώς τα πολύ δυνατά ρεύματα του ωκεανού διατηρούν τόσο καθαρές αυτές τις τρεις παραλίες (Τζιζούκα, Ιπανέμα, Κοπακαμπάνα) παρότι μια τεράστια πόλη στέκεται ακριβώς πίσω τους. Λίγο πιο πάνω, μέσα στον όρμο της Γκουαναμπάρα (Guanabara), τα νερά είναι πολύ πιο βρώμικα και ελάχιστοι Καριόκας (όπως φωνάζουν τους κατοίκους του Ρίο) τις επιλέγουν. Στο αιώνιο δίλημμα πάντως, Κοπακαμπάνα ή Ιπανέμα, ψηφίζω ασυζητητί τη δεύτερη. Πιο όμορφος κόσμος, πιο καλοστημένες εγκαταστάσεις, ομορφότερη θέα, που σε κάνει να ξεχνάς εντελώς τις πολυκατοικίες που υψώνονται μόλις 20 μέτρα πίσω σου. Το πιθανότερο, πάντως, είναι να καταλύσετε στην Κοπακαμπάνα, αφού εκεί βρίσκονται πάνω από 80 -και μεταξύ τους τα πιο σύγχρονα και πολυτελή- ξενοδοχεία. Στη βόρεια άκρη της, μάλιστα, βρίσκεται η ακριβή γειτονιά του Λέμι, όπου αξίζει να ανεβείτε στο Μιράντσι ντο Λέμι (Mirante do Leme) για μια πανοραμική άποψη όλης της περιοχής. Αυτό που θα κρατήσετε από το νότιο κομμάτι της πόλης -εκτός από τις συγκλονιστικές παραλίες με τη λεπτή τους άμμο- είναι η μοντέρνα αρχιτεκτονική. Η Βραζιλία είναι η πατρίδα ουκ ολίγων σπουδαίων αρχιτεκτόνων (Οσκάρ Νιεμέγιερ, Μπαρντζί, Κόστα, Μέντζις ντζι Ρόσα) και η παράδοση της χώρας είναι τέτοια, που δεν θα δείτε ούτε μία αδιάφορη πολυκατοικία στις πλούσιες αυτές γειτονιές της πόλης.

Μποταφόγκου, Φλαμένγκου, Κορκουβάντου

Μια σειρά από κατακόρυφους, κατάφυτους βράχους χωρίζουν τις παραλιακές συνοικίες της πόλης από τις πιο κεντρικές. Η πρόσβαση γίνεται μέσω τούνελ, που θα σας πάρουν για λίγα δευτερόλεπτα από το καταπράσινο τοπίο για να σας περάσουν σε περιοχές που θυμίζουν περισσότερο τσιμεντουπόλεις, σαν την Αθήνα. Ο περίφημος Χριστός Λυτρωτής (Cristo Redentor), το εμβληματικό άγαλμα που δεσπόζει πάνω από το Ρίο, βρίσκεται πάνω στο βράχο του Κορκουβάντου (Corcovado), τον πιο ψηλό της πόλης. Θα ανεβείτε με ένα γραφικό τρενάκι από τη γειτονιά Κόσμι Βέλιου (Cosme Velho), μέσα από ένα τροπικό δάσος, όπου θα καταφέρετε να ρίξετε και τη μοναδική -απαγορευμένη- ματιά σας σε μια φαβέλα, την πιο διάσημη της πόλης. Πρόκειται για μια διαδρομή που κάνουν όλοι -ανεξαρτήτως- οι τουρίστες, και καλά κάνουν. Μέσα σε είκοσι λεπτά θα δείτε όλη τη γοητεία της. Θα ξεκινήσετε από την πόλη, από μια σχετικά ευκατάστατη γειτονιά της, με ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, που συνδυάζει το παλιό, το αποικιακό, με το σύγχρονο, θα περάσετε ξυστά από μια φαβέλα (αν και πια δεν είναι το τόσο φτωχό ή επικίνδυνο σημείο που ήταν στο παρελθόν), για να χαθείτε μέσα σε μια απίστευτη φύση και να καταλήξετε στο σημείο με την καλύτερη θέα. Από εκεί μπορείτε να θαυμάσετε όλο το Ρίο, με τον Ιησού Χριστό από πάνω σας να σας υπενθυμίζει την τρέλα των Βραζιλιάνων με τη θρησκεία...



Εκεί όπου κοιτάζει ο Χριστός Λυτρωτής βρίσκεται το Μποταφόγκου (Botafogo), η πρώτη γειτονιά του Ρίο. Σήμερα, τα ιστορικά κτίρια δεν είναι τόσο πολλά (θα βρείτε περισσότερα πιο βόρεια), αφού η περιοχή έχει αναβαπτιστεί σε οικονομικό κέντρο της πόλης - οι σημαντικότερες επιχειρήσεις έχουν την έδρα τους εδώ. Στη μία άκρη της βρίσκεται η Ούρκα (Urca), άλλη μια ακριβή γειτονιά, πάνω από την οποία δεσπόζει ο Πάου ντζι Ασούκαρ (Pao de Acucar), όπου θα ανεβείτε με ένα τελεφερίκ που κόβει την ανάσα. Οπως και από τον Κορκουβάντου, και από αυτόν το λόφο μπορείτε να δείτε σχεδόν όλη την πόλη. Η αρχική ιδέα για το άγαλμα του Χριστού μάλιστα ήταν να στηθεί εδώ, αφού ο Πάου ντζι Ασούκαρ είναι στην ουσία ο πρώτος λόφος που βλέπει κανείς φτάνοντας στην πόλη από τη θάλασσα. Πίσω του ανοίγεται ο μεγάλος όρμος της Γκουαναμπάρα, αυτός που οι Πορτογάλοι είχαν περάσει κάποτε για δέλτα ποταμού.

Το Φλαμένγκου (Flamengo), βόρεια του Μποταφόγκου, παραλιακό και αυτό, είναι άλλη μια χαλαρή γειτονιά με μεγάλη παραλία και οι γειτονιές του Κατέτσι (Catete) και της Γκλόρια (Gloria) φιλοξενούν μερικά από τα πιο όμορφα παλιά σπίτια της πόλης. Χρώμα, αποικιακή αρχιτεκτονική και έντονη ζωή κατά τη διάρκεια της ημέρας τις καθιστούν τα δύο πιο «λατινοαμερικανικά» σημεία του Ρίο. Την περίοδο που η πόλη ήταν η πρωτεύουσα της Βραζιλίας (από το 1763 έως το 1960), εδώ χτυπούσε η διοικητική της καρδιά, με το παλάτι -έως το 1822 που η χώρα ήταν βασίλειο- και ουκ ολίγα μέγαρα σημαντικών προσώπων.

Κέντρο, Λάπα, Σάντα Τερέζα

Αν δεν κλείσετε ξενοδοχείο στην Ιπανέμα ή την Κοπακαμπάνα και προτιμήσετε κάποια πιο οικονομική επιλογή, το πιθανότερο είναι να μείνετε στο Κέντρο. Εδώ χτυπά η καρδιά της πόλης κατά τη διάρκεια της ημέρας (βρίσκονται σχεδόν όλα τα υπουργεία και οι βασικότερες υπηρεσίες, καθώς και άπειρα γραφεία), αλλά η περιοχή νεκρώνει ξαφνικά όταν δύει ο ήλιος. Κάποια ενδιαφέροντα, παλιά κτίρια και εκκλησίες ίσως αξίζουν μια επίσκεψη, αλλά μην περιμένετε ότι ξαφνικά θα συναντήσετε λεωφόρους τύπου Παρισίων ή μέγαρα σαν της Βιέννης.



Αν ανησυχείτε για το πώς θα περάσετε το χρόνο σας εδώ, η Σινελάντια (Cinelandia) και η Λάπα (Lapa) απέχουν δέκα λεπτά με τα πόδια. Στην πρώτη θα βρείτε μουσεία, θέατρα και κινηματογράφους, ενώ η δεύτερη θα σας μεθύσει με πάμφθηνα και υπέροχα κοκτέιλ και θα σας ξεσηκώσει να χορέψετε σάμπα στα γεμάτα κόσμο μπαρ και εστιατόριά της, όπου το κέφι των Βραζιλιάνων δεν γνωρίζει και πολλά όρια.

Λίγο πιο πέρα, στην μποέμ Σάντα Τερέζα (Santa Teresa), τον μόνο ίσως λόφο της πόλης που δεν τον έχει καταλάβει κάποια φαβέλα, υπάρχουν δύο από τα πιο αγαπημένα μου σημεία στο Ρίο: η σκάλα του Σελαρόν (Escadaria Selaron), στολισμένη με χρωματιστά πλακάκια από κάθε γωνιά του κόσμου, και η μικροσκοπική πλατεία μπροστά από το παρεκκλήσι της Παναγίας του Νέβις (Largo das Neves), μια ατμοσφαιρική γειτονιά βγαλμένη από μια άλλη εποχή του Ρίο, που -όχι τυχαία- έχει αποτελέσει το σκηνικό για πολλές τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Ακριβώς κάτω από την πλατεία, στους πρόποδες της Σάντα Τερέζα, βρίσκεται το Σαμπόντρομου (Sambodromo), όπου γίνεται η παρέλαση των αρμάτων κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού.

Αρκετά πιο δυτικά, τρεις στάσεις με το μετρό, θα βρείτε το Μαρακανά, το μεγαλύτερο στάδιο του κόσμου, το οποίο έχει φιλοξενήσει έως και 200.000 φιλάθλους, αν και σήμερα η χωρητικότητά του περιορίζεται στους 80.000. Αξίζει να το επισκεφτείτε όταν θα φιλοξενεί κάποιον αγώνα. Ανάμεσα στο Κέντρο και το νησί όπου βρίσκεται το διεθνές αεροδρόμιο, θα παρατηρήσετε σίγουρα μια τεράστια γέφυρα που σχίζει τη θάλασσα προς τα ανατολικά. Συνδέει το Ρίο με το Νίτεροϊ (Niteroi), μια πόλη με αρκετά σημεία αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, που πιθανότατα δεν θα σας ελκύσει ιδιαίτερα, αφού πια θα έχει έρθει ο καιρός για ένα ταξίδι στα πιο εξωτικά σημεία της επαρχίας.

Μπούζιους

Το πιο ανεπτυγμένο τουριστικά σημείο της επαρχίας του Ρίο ντε Τζανέιρο είναι το Μπούζιους (Buzios), δύο ώρες δρόμο με το αυτοκίνητο προς τα ανατολικά. Αυτό που ήταν ένα γραφικό ψαροχώρι μετατράπηκε ξαφνικά, τη δεκαετία του '60, στο κέντρο του τουρισμού της Βραζιλίας, όταν η Μπριζίτ Μπαρντό και η παρέα της ανακάλυψαν τις περίπου είκοσι πανέμορφες παραλίες του με τα ιδανικά για καταδύσεις νερά. Το ότι έχει τουριστική ανάπτυξη σημαίνει ότι εδώ θα βρείτε όλες τις ανέσεις, μεγάλα, πολυτελή ξενοδοχεία, αλλά και υπέροχες κατοικίες που ενοικιάζονται, ακριβές μπουτίκ, έντονη νυχτερινή ζωή και μπόλικη καϊπιρίνια. Το Μπούζιους είναι η Μύκονος της Βραζιλίας, που σημαίνει αρκετή διασκέδαση. Αλλά όχι περιπέτεια...



Ανγκρα ντους Χέις, Ιλια Γκράντζι, Παρατσί

Για περιπέτεια θα κατευθυνθείτε προς τα δυτικά και τα σύνορα με το Σάο Πάολο. Δύο ώρες δρόμος και προς τα εκεί. Η Ανγκρα (Angra dos Reis) είναι ένα άσχημο λιμάνι, αλλά βρίσκεται στη μέση ενός παραδεισένιου τοπίου. Στα ανοιχτά της θα συναντήσετε δεκάδες πανέμορφα μικρά νησάκια (σας πηγαίνουν βαρκάκια από την Ανγκρα), αλλά και ένα μεγάλο -στο μέγεθος της Πάρου- που θα έδινε αξία σ' ένα ταξίδι στη Βραζιλία, ακόμη και αν πηγαίνατε μόνο εκεί. Το Ιλια Γκράντζι (Ilha Grande) είναι στην ουσία ένα τροπικό δάσος καταμεσής της θάλασσας, με την ανθρώπινη παρουσία να περιορίζεται σε ένα χωριουδάκι με ταβερνάκια και πανσιόν (pousadas - ποουζάντας, τις λένε οι Βραζιλιάνοι) και μερικούς οικισμούς των 2 - 3 σπιτιών, στους οποίους η πρόσβαση γίνεται μόνο διά θαλάσσης - με δελφίνια και θαλάσσιες χελώνες να σας δείχνουν το δρόμο.

Στη νότια πλευρά του, 45 λεπτά με το καραβάκι από το Αμπράου (Abrao), το χωριουδάκι που λέγαμε, και άλλα 20 λεπτά περπάτημα μέσα στο δάσος, θα βρείτε μία από τις πιο όμορφες παραλίες του πλανήτη. Η Λόπσι Μέντσι, όπως τη λένε οι ντόπιοι (Lopes Mendes), έχει μήκος περίπου δυόμισι χιλιόμετρα, μια απίστευτα λεπτή, σχεδόν λευκή άμμο και ρηχή θάλασσα, όπου το μικρό κυματάκι που φέρνει ο ωκεανός είναι ιδανικό για να κάνετε τα πρώτα σας μαθήματα σερφ.



Ακόμη πιο δυτικά από την Ανγκρα, αξίζει να επισκεφτείτε το Παρατσί (Paraty), μια πόλη που έχει διατηρήσει αναλλοίωτη την παλιά της γειτονιά και τα χαμηλά, αποικιακού ρυθμού, κτίσματά της δίπλα στους λιθόστρωτους δρόμους. Ηταν κάποτε διαμετακομιστικό κέντρο για το εμπόριο σκλάβων και παραμένει από τα πιο πλούσια σημεία της επαρχίας μέχρι και σήμερα. Ακόμη πιο δυτικά, με το που θα μπείτε στην επαρχία του Σάο Πάολο και λίγο πριν από την Ουμπατούμπα (Ubatuba), θα συναντήσετε μια σειρά από παραλίες που θα σας κάνουν να ξανασκεφτείτε το ενδεχόμενο επιστροφής στην Ελλάδα...

Πετρόπολις και Τερεζόπολις

Οσοι γοητεύονται από την αποικιακή ιστορία της περιοχής, δεν θα πρέπει να αγνοήσουν ένα ταξίδι και προς το Βορρά, και ας μη διαθέτει παραλίες. Η Πετρόπολις (Petropolis) βρίσκεται 70 χιλιόμετρα μακριά από το Ρίο και φιλοξενούσε κάποτε τη θερινή κατοικία του βασιλιά. Πάρα πολλά ακόμη εντυπωσιακά κτίσματα αποικιακού ρυθμού την κοσμούν, ενώ εδώ υπάρχει και έντονο το γερμανικό στοιχείο, από τους μετανάστες που έφτασαν από τη Ρηνανία το 1850 (ακόμη και σήμερα, πάνω από το 5% του πληθυσμού της Βραζιλίας είναι γερμανικής καταγωγής).

Η Τερεζόπολις (Teresopolis), λίγο πιο ανατολικά από την Πετρόπολις, βρισκόταν κάποτε μέσα στη ζούγκλα και οι κάτοικοί της ήταν Ινδιάνοι. Από τα πρώτα χρόνια αποίκισης της περιοχής από τους Πορτογάλους, κατέφευγαν εδώ και όσοι σκλάβοι το έσκαγαν από τις φυτείες του ζαχαροκάλαμου. Το τοπίο, μέσα σε κατάφυτους κάθετους βράχους, κόβει την ανάσα - αλλά ήταν και ο λόγος για μια από τις πιο πρόσφατες τραγωδίες της Βραζιλίας, όταν, πριν από δύο χρόνια, πάνω από 600 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, όταν κατέρρευσαν οι παράγκες που είχαν χτίσει στις απόκρημνες πλαγιές, κατά τη διάρκεια μιας σειράς τροπικών καταιγίδων και πλημμυρών.



ΜΕΤΑΒΑΣΗ
Απευθείας πτήσεις από Ελλάδα δεν υπάρχουν, αλλά μπορείτε να βρείτε εισιτήρια σε καλές τιμές αν προνοήσετε από νωρίς. Προσωπικά, ταξίδεψα με περίπου 900 ευρώ (με Air France, μέσω Παρισιού), κλείνοντας τα εισιτήρια δύο μήνες νωρίτερα. Αν τα είχα κλείσει τρεις μήνες πριν, θα μπορούσα να πάω και με 750 ευρώ, που είναι και η χαμηλότερη τιμή. Αλλες εταιρείες που εξυπηρετούν την Ελλάδα είναι οι British Airways (μέσω Λονδίνου), TAP (μέσω Λισαβώνας), Alitalia (μέσω Μιλάνου ή Ρώμης), KLM (μέσω Αμστερνταμ), Swiss (μέσω Ζυρίχης) και Iberia (μέσω Μαδρίτης). Αναλόγως του ενδιάμεσου σταθμού, η συνολική διάρκεια του ταξιδιού θα κυμανθεί από 15 μέχρι και 23 ώρες.

ΔΙΑΜΟΝΗ
Για το Ρίο, προφανείς επιλογές είναι οι Κοπακαμπάνα και Ιπανέμα. Αλλά η τελική απόφαση είναι καθαρά θέμα μπάτζετ, αφού στο κέντρο ή στο Φλαμένγκου θα βρείτε εξίσου καλά ξενοδοχεία με τη μισή τιμή. Στην Κοπακαμπάνα δεσπόζει, βεβαίως, το Copacabana Palace, πρόσφατα ανακαινισμένο νεοκλασικό της δεκαετίας του ’20 (www.copacabanapalace.com), το πιο πολυτελές ξενοδοχείο της πόλης, αλλά και τα αρκετά εντυπωσιακά JW Marriott Hotel Rio de Janeiro (www.marriott.com) και Sofitel Rio de Janeiro Copacabana (www.sofitel.com). Εξαιρετικά οικονομική για την ποιότητά της επιλογή στο κέντρο είναι το Hotel Atlântico Business Centro (www.atlanticobusiness.com.br), ενώ το Arpoador Inn (www.arpoadorinn.com.br), ανάμεσα σε Κοπακαμπάνα και Ιπανέμα, δεν είναι ιδιαίτερα ακριβό για τα δεδομένα της περιοχής (αλλά ούτε και τόσο πολυτελές).
Tις Πετρόπολις και Τερεζόπολις καλύτερα να τις επισκεφτείτε σε ημερήσια εκδρομή. Αν δεν σας βγάζει το πρόγραμμά σας, τότε τα Solar do Imperio (www.solardoimperio.com.br) και Grande Hotel Petropolis (www.grandehotelpetropolis.com.br) είναι οι καλύτερες επιλογές.
Για το Μπούζιους οι επιλογές είναι άπειρες. Τα πιο διάσημα είναι τα Vila d’ Este (www.viladeste.com.br) και Casas Brancas (www.casasbrancas.com.br), αλλά σίγουρα θα βρείτε ικανοποιητικότατη διαμονή και σε πολύ χαμηλότερη τιμή αν ψάξετε λίγο.
Η διαμονή στην Ανγκρα είναι προβληματική, αφού η ίδια η πόλη δεν έχει κάτι να σας προσφέρει. Προτιμήστε κάποια ατμοσφαιρική Pousada σε μία από τις κοντινές παραλίες ή -αν προλαβαίνετε- φύγετε κατευθείαν για το Ιλια Γκράντζι. Εκεί δεν υπάρχουν ξενοδοχεία, αλλά μόνο μικρές Pousadas μέσα στο δάσος. Η μία πιο όμορφη από την άλλη, αν μπορείτε να συμβιβαστείτε με τις βασικές ανέσεις (στο νησί δεν έχει ούτε τράπεζες, ενώ οι περισσότερες δεν δέχονται πιστωτικές κάρτες). Στο Παρατσί μπορείτε να μείνετε και μέσα στην παλιά πόλη (Arte Urquijo -  www.urquijo.com.br), αλλά θα βρείτε πιο πολυτελείς και οικονομικές επιλογές λίγο πιο έξω. Ιδανική το ολοκαίνουργιο Pousada Portal das Artes (www.pousadaportaldasartes.com), είκοσι λεπτά με τα πόδια από το ιστορικό κέντρο.



ΦΑΓΗΤΟ
Η βραζιλιάνικη κουζίνα έχει μερικά αξιοπρόσεκτα χαρακτηριστικά. Το ένα είναι η κουζίνα της Μπαΐα (Bahia). Κυρίως τηγανητοί μεζέδες, που θα βρείτε σε υπαίθριες αγορές. Δεν γίνεται να φύγετε από το Ρίο χωρίς να έχετε φάει ακαραζέ, φασόλια μαυρομάτικα τηγανισμένα σε λάδι καρύδας. Ή βαταπά, μια συνταγή με γαρίδες, ψωμί, γάλα καρύδας και φιστίκια.
Χαρακτηριστικά είναι και τα ψητοπωλεία τους (churrascarias) με τα πολύ καλά κρέατα που κόβονται μπροστά σας από τη σούβλα.
Οι Βραζιλιάνοι έχουν μεγάλη παράδοση και στο σούσι, όπως και στην πίτσα, λόγω των Ιαπώνων και των Ιταλών μεταναστών που ζουν για σχεδόν έναν αιώνα στη χώρα.
Μεζέδες στο στυλ των ισπανικών τάπας θα βρείτε παντού. Το παρακάνουν λίγο με τα τηγανητά, αλλά έχετε πάντα την εναλλακτική των ολόφρεσκων, εξωτικών τους φρούτων και χυμών.
Στο Ιλια Γκράντζι μη διστάσετε να φάτε ψάρι στην κατσαρόλα με μπανάνα. Ακούγεται γραφικό, όμως θα αλλάξετε γνώμη όταν το δοκιμάσετε.

ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ
Το ταξί είναι αξιόπιστο και φθηνό. Από το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο το κόστος είναι περίπου 20 ευρώ, ενώ για διαδρομές όπως από την Ιπανέμα ώς το Κορκοβάντου δεν θα ξοδέψετε πάνω από 8 ευρώ. Για τη δική σας ασφάλεια, μην επιβιβάζεστε στα βανάκια-ταξί με φιξ διαδρομές (π.χ. από το Λέμι στο Λεμπλόν), διότι είναι πειρατικά και ουκ ολίγα περιστατικά έχουν σημειωθεί κατά καιρούς.
Στα αστικά λεωφορεία τα δρομολόγια είναι απίστευτα συχνά, καθώς οι Καριόκας δεν πολυχρησιμοποιούν αυτοκίνητα, που σημαίνει ότι και οι δρόμοι σπάνια έχουν κίνηση, οπότε πάτε όπου θέλετε αρκετά γρήγορα και φθηνά (έχουν εισπράκτορα, στον οποίο δίνετε περίπου 1 ευρώ για κάθε διαδρομή).
Το μετρό είναι βολικό, αλλά καλύπτει εξαιρετικά μικρό κομμάτι του Ρίο, προς το παρόν, με ένα μέρος του δικτύου του κλειστό, αφού ανοίγουν νέοι σταθμοί λόγω Ολυμπιακών. Προσφέρεται για να κινηθείτε στον κάθετο άξονα από το κέντρο μέχρι την Κοπακαμπάνα, αλλά και για να επισκεφτείτε το Μαρακανά. Αποφύγετέ το αργά το βράδυ.
Για τα εκτός Ρίο ταξίδια, μπορείτε να ενοικιάσετε αυτοκίνητο. Η βενζίνη είναι πάμφθηνη, ενώ οι τιμές ενοικίασης είναι παρόμοιες με της Ελλάδας. Οι δρόμοι είναι αρκετά ικανοποιητικοί και το μόνο που θα μπορούσε να σας ανησυχήσει είναι διάφοροι διεφθαρμένοι αστυνομικοί που σταματούν τους τουρίστες και ζητούν «λάδωμα» για να τους αφήσουν. Το αυτοκίνητο είναι πολύ καλή επιλογή αν κάνετε το ταξίδι προς την Ανγκρα, το Παρατσί και την Ουμπατούμπα, για να γυρίσετε τις πολλές τους παραλίες. Εναλλακτικά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα τοπικά ΚΤΕΛ. Κάποια διαθέτουν πολυτελή λεωφορεία και οι τιμές τους είναι πολύ χαμηλές (π.χ. θα πάτε με 15 ευρώ από το Ρίο στην Ανγκρα).

TIPS
Ασχοληθείτε από πριν με το συνάλλαγμά σας. Στο διεθνές αεροδρόμιο η προμήθεια που κρατούν στο ανταλλακτήριο είναι 10%, οπότε αλλάξτε εκεί απλώς μερικά ευρώ για να έχετε για ταξί. Δυστυχώς, στην πόλη δεν υπάρχουν πολλά ανταλλακτήρια, οπότε θα πρέπει να βρεθείτε στο κέντρο για να αποκτήσετε ρεάλ, εκτός και αν έχετε φροντίσει να αλλάξετε από πριν, δηλαδή στον ενδιάμεσο σταθμό σας.
Σε καμία περίπτωση μη βασιστείτε στις κάρτες σας για μετρητά από τα ΑΤΜ, αφού απλώς... δεν θα τις διαβάσουν. Τα περισσότερα καταστήματα και εστιατόρια δέχονται πιστωτικές, αλλά θα χρειαστείτε οπωσδήποτε και μετρητά για τις μετακινήσεις σας και κάποιες αγορές από το δρόμο.
Οργανώστε καλά τις μετακινήσεις και τις διαμονές σας, τυπώστε δρομολόγια και κρατήσεις στα Πορτογαλικά (τα περισσότερα sites κρατήσεων δίνουν τη δυνατότητα αυτή), ώστε να αποφύγετε παρεξηγήσεις όταν φτάσετε εκεί, αφού όπως είπαμε, τα Αγγλικά δεν είναι το φόρτε τους.