«Τα Κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο «Βυρσοδεψείο»-Μιλούν στο eirinika.gr η σκηνοθέτης Αγγελίτα Τσούγκου και η πρωταγωνίστρια Αντιγόνη Δρακουλάκη

Ο  λόγος της Βιρτζίνια  Γουλφ της κορυφαίας μυθιστοριογράφου  του περασμένου αιώνα έρχεται σαν …κύμα στο θεατρικό γίγνεσθαι  της  Αθήνας. «Τα Κύματα», το πιο πειραματικό έργο της Βιρτζίνια Γουλφ, ανεβαίνει για πρώτη φορά στο θέατρο στην Ελλάδα, για δέκα μόνο παραστάσεις, στο ΒΥΡΣΟΔΕΨΕΙΟ,  από 10 έως 20 Ιουλίου 2013. Ένα έργο, μια ελεγεία για την ανθρώπινη ύπαρξη μέσα από τη ζωή των επτά ηρώων της  Γουλφ και όλων εκείνων  των  σημαντικών και ασήμαντων εμπειριών τους με άξονα τη φιλία, τον έρωτα, την αγάπη, το θάνατο, την απώλεια και την κοινή μνήμη. 




Η δημοφιλής και ταλαντούχα ηθοποιός Αντιγόνη Δρακουλάκη και  η εμπνευσμένη σκηνοθέτης του έργου Αγγελίτα Τσούγκου , δύο από τους  συντελεστές που έχουν «βουτήξει»  στα βαθιά Κύματα της Γουλφ,  μιλούν  στο eirinika.gr για μία από τις πιο αναμενόμενες παραστάσεις του φετινού καλοκαιριού.

Αντιγόνη Δρακουλάκη-Ηθοποιός



Για πρώτη φορά θα δούμε στο ελληνικό θέατρο «Τα Κύματα» το αριστούργημα της Βιρτζίνια Γουλφ. Εσύ πως προσδιορίζεις το συγκεκριμένο έργο;

Τα Κύματα» της Β.Γούλφ, είναι σαν μια πέτρα που πέφτει στην λιμνούλα και γύρω της μαζεύονται αμέσως ψαράκια... Αυτή την άνυδρη εποχή ακολουθήσαμε την επιτακτική ανάγκη για κατάδυση στην πιο βαθιά, κρυμμένη μας αλήθεια. Ο λόγος της Β.Γουλφ, τα «Τα Κύματα» είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουμε και λέμε ότι δημιουργούμε, το παιχνίδι της ζωής, η μαγεία της λεπτομέρειας που χάνουμε, η στιγμή που ξεχνάμε, η αγωνία να είμαστε κάποιοι- κάτι...Όλα είναι σαν ένας κύκλος, σαν φωτοσκιάσεις, σαν όνειρο, σαν παιδικό κρυφτό που μέχρι τώρα κάνεις δεν μας βρήκε...
Η Ρόντα την οποία υποδύεσαι είναι ένα από τα έξι πρόσωπα  της Βιρζτίνια Γουλφ που  βιώνουν όλες εκείνες τις σημαντικές και ασήμαντες εμπειρίες που τα  καθορίζουν με άξονα τη φιλία, τον έρωτα, την αγάπη, το θάνατο, την απώλεια και την κοινή μνήμη. Πόσο και πως σε επηρέασε υποκριτικά και συναισθηματικά ο  συγκεκριμένος ρόλος ;   

Ψάχνοντας τα Κύματα, είναι σαν να ψάχνεις τη ζωή σου, την πολλαπλότητα της. Ξαναθυμάσαι τις ερωτήσεις που έκανες άλλοτε και σιγά σιγά συναντάς τις απαντήσεις. Ξαναθυμάσαι το Εγώ σου, και σαν να βλέπεις το θέλω σου-σαν πέτρα στο χέρι σου που επιθυμείς να την πετάξεις μακριά. Καταλαβαίνεις ότι η ζωή είναι όμορφη , απλή και μαγική, όταν μοιράζεσαι. Και τελικά δεν είσαι ένας . Είσαι οι φίλοι σου, είσαι πολλοί... Είσαι στη σκηνή και είναι ωραίο να ακουμπά ο ένας τον άλλον, να συνυπάρχεις!!!  Έτσι έχει αξία η ζωή, έτσι έχει αξία η ίδια η τέχνη για μένα.

Αγγελίτα Τσούγκου-σκηνοθέτης



Με ποια κριτήρια επέλεξες να διασκευάσεις και να σκηνοθετήσεις το συγκεκριμένο μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ;

Ο σπουδαίος συγγραφέας είναι ο καλύτερος σου φίλος στο  θέατρο . Στο παρελθόν με μεγάλη καλλιτεχνική ευχαρίστηση και σεβασμό είχα διασκευάσει το «Γυάλινο Κώδωνα» της Σιλβια Πλάθ. Το ίδιο  συνέβη και με το κείμενο της Βιρτζίνα Γουλφ.  Όλα είναι τοποθετημένα με μαθηματική ακρίβεια και οι χαρακτήρες είναι εξαιρετικά δομημένοι.  Το έργο είναι οικείο και καθρεφτίζει  την ύπαρξη και τις εσωτερικές αναζητήσεις του αναγνώστη και του θεατή. Καθοριστικό ρόλο βέβαια έπαιξε η μετάφραση του Αρη Μπερλή. Το γεγονός ότι το μυθιστόρημα δεν είναι σε τρίτο πρόσωπο, αλλά μιλάει ο καθένας από τους χαρακτήρες, διευκόλυνε τη διασκευή του.  Έχει μεγάλους μονολόγους οι οποίοι εμπεριέχουν εσωτερικές σκέψεις των ηρώων αλλά και μικρότερους μονολόγους που φαίνονται σαν διάλογοι χωρίς να είναι. Εγώ από  τις 230 σελίδες κράτησα τις 50».

Τι ακριβώς θα παρακολουθήσουν οι θεατές στα Κύματα;

Τα «Κύματα» παρακολουθούν επτά ηλικιακές στιγμές μιας επταμελούς παρέας από τα επτά τους χρόνια ως τα 70, με ενδιάμεσους σταθμούς τις ηλικίες των 13, των 25, των 30, των 35 και των 50. Μέσα από αυτές τις εννέα φάσεις περνάει ολόκληρη η ζωή. Μέσα σε μια πραγματικότητα άλλοτε πιο ομαλή, άλλοτε πιο σκληρή και πιο βίαιη, αλλά ποτέ εύκολη, η Σούζαν, η Ρόντα, η Τζίννυ, ο Μπέρναρντ, ο Νέβιλ και ο Λούις –οι πρωταγωνιστές της Βιρτζίνια Γουλφ- αυτοπροσδιορίζονται και ετεροπροσδιορίζονται διαρκώς. «Κυματίζοντας» ανάμεσα στο ομαδικό και στο ατομικό, στην παρέα και στη μοναχικότητα, οι ήρωές της προσπαθούν να βρουν το νόημα στη ζωή. Καταλυτική και κομβική ωστόσο είναι η παρουσία ενός έβδομου φίλου, του Πάρσιφαλ ο οποίος ερμηνεύεται κινησιολογικά και ουσιαστικά αποτελεί ένα σύμβολο.