Να τι συμβαίνει όταν κάνετε...τσίσα στην πισίνα!

Μη στραβώνετε τα μούτρα σας. Πιθανότατα θα υπάρχουν. Υπάρχει, επίσης, μία πιθανότητα η πισίνα να περιέχει και μια τόση δα μικρή ποσότητα περιττωμάτων, μια κουταλιά ανθρώπινου ιδρώτα και τα κύτταρα δέρματος κανενός τύπου να επιπλέουν εκεί γύρω.

Οι πισίνες είναι βασικά τεράστιες μπλε λεκάνες τουαλέτας. Όλοι μας έχουμε κατουρήσει μέσα σε αυτές – ελάτε, πείτε την αλήθεια! – και μια νέα μελέτη σκαλίζει την ενοχή μας, αποδεικνύοντας ότι η ούρηση σε χλωριωμένη πισίνα δημιουργεί μια τοξική χημική ουσία που ονομάζεται χλωριούχο κυάνιο. Η ένωση σχηματίζεται όταν το χλώριο από την πισίνα αντιδρά με το άζωτο από τα ούρα. Το χλωριούχο κυάνιο δρα όπως τα δακρυγόνα, ερεθίζοντας τα μάτια, τη μύτη και τους πνεύμονες, και κατατάσσεται στα μέσα χημικού πολέμου.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η μελέτη οδήγησε γρήγορα σε τίτλους όπως "Γιατί το κατούρημα στην πισίνα ισοδυναμεί με χημικό πόλεμο".

Ωστόσο, μεταξύ των άσχημων πραγμάτων που μπορεί να σας συμβούν σε μια πισίνα, πόσο κακό μπορεί να είναι αυτό; Χρειάζεται πραγματικά να ανησυχείτε για τις επικίνδυνες χημικές ουσίες που παράγονται από τα ούρα, όταν θα κάνετε την επόμενη σας βουτιά;

Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές ανέμειξαν στο εργαστήριο ουρικό οξύ (που περιέχεται στα ούρα) με χλώριο. Στην χειρότερη περίπτωση στην οποία το κοκτέιλ ουσιών που μιμούνται τόσο τα ούρα όσο και τον ιδρώτα, αναμιγνύεται με υψηλά επίπεδα χλωρίου, οι ερευνητές βρήκαν περίπου 30 μικρογραμμάρια ανά λίτρο (ή μέρη ανά δισεκατομμύριο) χλωριούχου κυανίου. Αυτή η τιμή εξακολουθεί να είναι πολύ μικρότερη από την οδηγία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που κάνει λόγο για 70 μέρη ανά δισεκατομμύριο ως τη μέγιστη συγκέντρωση κυανίου στο πόσιμο νερό.

Και πάλι, αυτή ήταν η μέγιστη τιμή στο εργαστήριο, όχι σε πραγματικό νερό πισίνας. Σε ένα ενδιαφέρον θεωρητικό πείραμα, η Casey Johnston στο Ars Technica υπολόγισε πόσα ούρα μπορεί να χρειαστεί μια ολυμπιακών διαστάσεων πισίνα για την παραγωγή χλωριούχου κυανίου σε ένα επίπεδο που θα μπορούσε να προκαλέσει γρήγορα "κώμα, σπασμούς και θάνατο": 2.500 μέρη ανά δισεκατομμύριο. Ιδού η απάντησή της:

"Τελικά, χρειαζόμαστε μια πισίνα που περιέχει δύο μέρη νερού προς ένα μέρος χλωρίου. Μια τέτοια πισίνα θα μπορούσε πιθανότατα να κάψει τα μάτια από τις κόγχες σας και να κάνει το δέρμα σας να ξεφλουδίσει από τα κόκκαλά σας...Εάν εσείς και τρία εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι μπορούσαν να μπουν σε αυτή την πισίνα και να κάνουν το ψιλό τους εκεί μέσα, πριν λιώσει το σώμα σας, πριν το πλήθος σάς συνθλίψει μέχρι θανάτου και προτού πνιγείτε από το τεράστιο παλιρροϊκό κύμα ούρων...τότε ναι, θα μπορούσατε ενδεχομένως να πεθάνετε από δηλητηρίαση χλωριούχου κυανίου".

Οι συντάκτες της μελέτης δεν φαίνεται να ξέρουν τι να σκεφτούν σχετικά με αυτό. Ο Ernest Blatchley του Purdue University δήλωσε μέσω e-mail ότι η ομάδα δεν είχε το χρόνο να αξιολογήσει πλήρως τους υπολογισμούς και ο Jing Li του Γεωπονικού Πανεπιστήμιου της Κίνας στο Πεκίνο αμφισβήτησε τις υποθέσεις στα μαθηματικά, συμπεριλαμβανομένης της συγκέντρωσης του ουρικού οξέος που ορίζει το ρυθμό παραγωγής του χλωριούχου κυανίου.

Άσχετα με τις λεπτομέρειες πάντως, ίσως είναι δίκαιο να πούμε ότι θα χρειαστούν πάρα πολλά ούρα για να μετατρέψουν μια πισίνα σε τόσο τοξική που θα σας σκοτώσει επί τόπου. Αλλά θα μπορούσαν οι πολύ μικρότερες ποσότητες που παράγονται σε μια πραγματική πισίνα να κάνουν κακό; Οι ερευνητές επισημαίνουν στη μελέτη τους ότι το συνολικό μείγμα των υποπροϊόντων που δημιουργούνται από τη χλωρίωση της πισίνας "έχουν συνδεθεί με οξείες και χρόνιες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία των κολυμβητών". Θα ήταν εύκολο πάντως να εξαλειφτεί ουσιαστικά το σύνολο του χλωριούχου κυανίου: Απλά μην κάνετε τα τσίσα σας στην πισίνα.

Μέσα στο συμπληρωματικό υλικό της μελέτης υπάρχουν υπολογισμοί που έκαναν οι ερευνητές για μία μικρή οικιακή πισίνα που χρησιμοποιείται από 20 άτομα. Με κάθε κολυμβητή να ουρεί κατά μέσο όρο 50 ml - φανταστείτε περίπου την ποσότητα για να γεμίσει ένα σφηνάκι - η πισίνα θα περιέχει μόνο περίπου 12 μικρογραμμάρια ανά λίτρο χλωριούχο κυάνιο. Αυτό ισοδυναμεί με 12 μέρη ανά δισεκατομμύριο. Δεν είναι πολλά, ωστόσο είναι περισσότερο μέσο χημικού πολέμου από όσο θα ήθελε κανείς σε μια πισίνα.

Ο συνδυασμός ούρων και χλωρίου δημιουργεί επίσης την τριχλωραμίνη, μια επίσης ερεθιστική ουσία των πνευμόνων, και μόλις λίγη ποσότητα χλωροφορμίου. Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες έχουν αναρωτηθεί αν η έκθεση στην τριχλωραμίνη συνδέεται με την αύξηση των ποσοστών του παιδικού άσθματος (μέχρι στιγμής, μια έκθεση ανασκόπησης του 2010 αναφέρει ότι η συσχέτιση είναι "ενδεικτική αλλά όχι συμπερασματική").

Αν έχετε άσθμα ή κολυμπάτε συχνά, τα χημικά της πισίνας μπορεί να σας προκαλέσουν αναπνευστικά προβλήματα, ακόμη και χωρίς την επίδραση των ούρων. 

Καθημερινά περιβαλλόμαστε από τοξικές ουσίες, επομένως θα πρέπει να υιοθετήσουμε μια προσέγγιση διαχείρισης των κινδύνων για τη ζωή μας. Κατά τη στάθμιση των κινδύνων από την έκθεση σε μικρές ποσότητες χημικών ουσιών, εξετάστε την πιθανότητα άλλων πραγμάτων που θα μπορούσαν να σας σκοτώσουν ή τουλάχιστον να σας αρρωστήσουν σε μια πισίνα, όπως:

Ο πνιγμός. Αυτός είναι μακράν ο μεγαλύτερος κίνδυνος, ειδικά αν είστε άνδρας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περίπου δύο άνδρες στο εκατομμύριο, ηλικίας 20-24 ετών, πνίγονται στις πισίνες κάθε χρόνο.

Δεύτερον: Να σας σκοτώσει κάποιος άλλος μέσα στη πισίνα, επειδή κατουρήσατε μέσα σε αυτή! Είναι μια εκδοχή...

Τρίτον. Κωλοβακτηρίδια κοπράνων. Μωρά με πάνες στην πισίνα. Δεν περιγράφω άλλο!

Τέταρτον, τα υπόλοιπα 100 παραπροϊόντα απολύμανσης στο νερό της πισίνας, αν θέλετε πραγματικά να ανησυχείτε. Μερικά είναι γνωστές μεταλλαξιογόνες ουσίες, που σημαίνει ότι προκαλούν μεταλλάξεις, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καρκίνο. Ωστόσο μια μελέτη διαπίστωσε ότι ακόμη και με όλες αυτές τις χημικές ουσίες, το νερό της πισίνας είναι περίπου τόσο μεταλλαξιογόνο όσο και το πόσιμο νερό.

Μ’αυτά και μ’αυτά, δεν θα σας συνιστούσα πάντως, να πιείτε νερό από την πισίνα. Μην ξεχνάτε: είναι γεμάτο χλώριο και τσίσα!

Πηγή: openscience.gr