Αχ πρέπει να δείτε το βίντεο: Ο Ολάντ υποδέχεται Μέρκελ, Ραχόι στις Βαρσαλίες με μουσικές, κόκκινο χαλί & στυλ αυτοκρατορικό

"Η ενότητα δεν σημαίνει ομοιομορφία" υπογράμμισε ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, ο οικοδεσπότης αυτής της μίνι συνόδου κορυφής στις Βερσαλλίες, στην οποία συμμετείχαν επίσης η καγκελάριος της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ και οι πρωθυπουργοί της Ισπανίας και της Ιταλίας, Μαριάνο Ραχόι και Πάολο Τζεντιλόνι.

"Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τάσσομαι υπέρ της ύπαρξης νέων μορφών συνεργασίας, υπέρ νέων σχεδίων, υπέρ αυτού που αποκαλούμε διαφοροποιημένες συνεργασίες", εξήγησε ο Ολάντ στην κοινή ανακοίνωση που εξέδωσε πριν από το δείπνο εργασίας.

Με αυτόν τον τρόπο, εξήγησε, "ορισμένες χώρες" θα μπορούσαν "να προχωρήσουν πιο γρήγορα και πιο μακριά σε τομείς όπως η άμυνα, η ευρωζώνη, μέσω της εμβάθυνσης της οικονομικής και νομισματικής ένωσης, όπως είναι η φορολογική και κοινωνική εναρμόνιση, όπως είναι ο πολιτισμός ή η νεολαία".

Ορισμένες χώρες θα μπορούσαν "να προχωρήσουν γρηγορότερα και ισχυρότερα χωρίς οι άλλες να αποκλείονται αλλά και χωρίς να μπορούν να αντιταχθούν", διευκρίνισε.

Μέρκελ: Να προχωρήσουμε χωρίς εξαναγκασμούς

Για την Άγγελα Μέρκελ οι Ευρωπαίοι θα πρέπει "να έχουν το θάρρος να αποδεχτούν ότι ορισμένες χώρες προχωρούν πιο γρήγορα από τις άλλες" χωρίς ωστόσο να κλείνει το δρόμο "για εκείνες που έχουν καθυστερήσει". "Όμως θα πρέπει να μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά", επέμεινε.

Η καγκελάριος προειδοποίησε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να βρεθεί σε κίνδυνο αν δεν επιτρέψει σε κάποια κράτη-μέλη της να προχωρήσουν σε βαθύτερη ένωση.

«Μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων είναι αναγκαία, διαφορετικά μπορεί να κολλήσουμε», ανέφερε σύμφωνα με το Reuters η κα. Μέρκελ σε κοινή συνέντευξη τύπου με τους ηγέτες της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας.

«Πρέπει να είναι πάντα ανοιχτή σε όλους, κανείς δεν πρέπει να αποκλειστεί, αλλά κανείς δεν χρειάζεται να αναγκαστεί να λάβει μέρος σε κάθε προσπάθεια» πρόσθεσε.

Αν η Ευρώπη κολλήσει και δεν εξελιχθεί περαιτέρω, τότε αυτό το «εγχείρημα» μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο γρηγορότερα από ό,τι μπορεί να πιστεύει κανείς, σημείωσε.

Πάολο Τζεντιλόνι: Χρειάζονται διαφορετικά επίπεδα ολοκλήρωσης

«Χρειαζόμαστε μια κοινωνική Ευρώπη, η οποία να έχει ως στόχο τις επενδύσεις και την ανάπτυξη, η οποία να προσφέρει απαντήσεις σε όποιον έχει μείνει πίσω. Δεν έχουμε φτάσει, ακόμη, σε αυτό το επίπεδο», δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός Πάολο Τζεντιλόνι, κατά την λήξη της τετραμερούς συνόδου των Βερσαλλιών. «Χρειάζονται βήματα προόδου στην κοινή άμυνα», συνέχισε ο Ιταλός κεντροαριστερός πρωθυπουργός, «για να προστατέψουμε την ασφάλειά μας» εξηγώντας, παράλληλα, ότι «Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία και Ισπανία συμφωνούν».

Ο Πάολο Τζεντιλόνι τάχθηκε υπέρ «μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης με μεγαλύτερη ολοκλήρωση και διαφορετικά επίπεδα ολοκλήρωσης» με την λογική ότι «τα κράτη–μέλη μπορεί να έχουν διαφορετικές φιλοδοξίες και η Ένωση πρέπει να προσφέρει, στις διαφορετικές αυτές φιλοδοξίες, διαφορετικές απαντήσεις. Διατηρώντας, βέβαια, το ενιαίο σχέδιο».

Ο επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης δήλωσε ότι στην επετειακή σύνοδο της Ρώμης, στις 25 Μαρτίου, «η Ένωση θα ξεκινήσει, και πάλι, από τον ευρωπαϊκό λαό». Κάλεσε, τέλος, όλες τις 27 χώρες μέλη να κάνουν τις επιλογές τους, μέσα στο πλαίσιο της Λευκής Βίβλου της Επιτροπής, χωρίς τις οποίες κινδυνεύουμε να θέσουμε σε κίνδυνο το ίδιο το μέλλον του ευρωπαϊκού σχεδίου».

Ο ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι, δήλωσε απλά ότι "η Ισπανία είναι διατεθειμένη να προχωρήσει στην ολοκλήρωση με όλους εκείνους που θα θελήσουν να την ακολουθήσουν".

Μετά το τέλος της συνέντευξης τύπου οι τέσσερις ηγέτες παρακάθισαν σε δείπνο εργασίας, το οποίο αποτελεί το ουσιαστικό μέρος της συνάντησης. 

Η Λευκή Βίβλος του Γιούνκερ για την Ευρώπη

Την περασμένη εβδομάδα, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ πέντε σενάρια για τα επόμενα βήματα της Ευρώπης από την υποβάθμισή της σε μια ενιαία αγορά, μέχρι την ομοσπονδία. 

Στο πρώτο σενάριο («Συνεχίζουμε κανονικά») η Ε.Ε. των «27» επικεντρώνει την προσοχή της στην επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος μεταρρυθμίσεων. Η Κομισιόν επισημαίνει ότι «η κανονικότητα προϋποθέτει συνεχείς βελτιώσεις για να αντιμετωπιστούν νέες προκλήσεις». Αναφορικά με τη Ζώνη Σένγκεν, αναφέρει ότι χωρίς βελτιώσεις «κάποιες χώρες μπορεί να διατηρήσουν το καθεστώς στοχευμένων εσωτερικών ελέγχων».

Στο δεύτερο σενάριο  («Τίποτα περισσότερο από την ενιαία αγορά») η Ε.Ε. επικεντρώνεται σταδιακά εκ νέου στην ενιαία αγορά, καθώς τα 27 κράτη-μέλη δεν κατορθώνουν να βρουν κοινό έδαφος σε άλλους τομείς πολιτικής. Το προφανές πρόβλημα στο σενάριο αυτό ακούει στο όνομα Ευρωζώνη. Το κοινό νόμισμα είναι υπαρκτό και αν τα μέλη της Ευρωζώνης εκλάβουν την Ε.Ε. μόνο ως ενιαία αγορά, εγκαταλείπουν τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις που θα ενίσχυαν την Ευρωζώνη απέναντι στην επόμενη κρίση.

Στο τρίτο σενάριο («Οσοι θέλουν περισσότερα κάνουν περισσότερα»), η Ε.Ε. των «27» επιτρέπει στα κράτη-μέλη που το επιθυμούν να αναπτύξουν στενότερη συνεργασία σε συγκεκριμένους τομείς, όπως η άμυνα, η εσωτερική ασφάλεια ή τα κοινωνικά θέματα.

Διαμορφώνονται μία ή περισσότερες «συμμαχίες πρόθυμων κρατών». Είναι η λεγόμενη Ε.Ε. πολλών ταχυτήτων, στην οποία είχε αναφερθεί πρόσφατα η καγκελάριος Μέρκελ.

Στο τέταρτο σενάριο («Κάνουμε λιγότερα με πιο αποδοτικό τρόπο»), η Ευρωπαϊκή Eνωση εστιάζει στην επίτευξη καλύτερων και ταχύτερων αποτελεσμάτων σε επιλεγμένους τομείς πολιτικής, επιστρέφοντας στα κράτη-μέλη αρμοδιότητες σε τομείς όπου θεωρείται ότι δεν υπάρχει προστιθέμενη αξία.

Στο σενάριο αυτό εμπίπτουν η δημιουργία ευρωπαϊκής αμυντικής ένωσης, η ενίσχυση της ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής και ακτοφυλακής αλλά και η κοινή έρευνα για την ενεργειακή μετάβαση. Το ερώτημα είναι αν τα κράτη-μέλη προτίθενται να μεταβιβάσουν στις Βρυξέλλες αρμοδιότητες στους τομείς που θα επιλεγούν και πώς θα ιεραρχηθούν οι επιλογές αυτές.

Το πέμπτο σενάριο («Κάνουμε μαζί πολύ περισσότερα») είναι η ομοσπονδιακή Ευρώπη. Τα κράτη-μέλη αποφασίζουν να μοιραστούν περισσότερες αρμοδιότητες, πόρους και διαδικασίες λήψης αποφάσεων σε όλους τους τομείς. Οι αποφάσεις εγκρίνονται ταχύτερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και εφαρμόζονται επίσης ταχύτερα. Αυτή είναι η επιλογή που προτιμά η Κομισιόν, η οποία όμως αναγνωρίζει ότι ένα τέτοιο βήμα «ενέχει τον κίνδυνο να αποξενώσει κοινωνικά στρώματα που θεωρούν ότι η Ε.Ε. στερείται νομιμοποίησης».