Τρίκερι: Βράχο-βράχο το κρίταμό μου το μαζεύω και το ζεματώ…

Του Δημήτρη Μαχαιρίδη

Το φυτό

Το κρίταμο είναι ένας από τα πιο γευστικά άγρια χόρτα και υπέροχος συνοδευτικός μεζές για ψάρι και τσίπουρο. Φυτρώνει σε απόκρημνα σημεία βράχων ακριβώς δίπλα στη θάλασσα. Του αρκούν ελάχιστα εκατοστά άμμου στο βράχο. Και ενώ μέσα στο κατακαλόκαιρο όλα τα χόρτα είναι θεόξερα, το κρίταμο παραμένει καταπράσινο και φρεσκότατο, χωρίς πότισμα, αντέχοντας στο κύμα, τον άνεμο και την ξηρασία. Αντλεί την απαιτούμενη υγρασία από το θαλασσινό νερό, που συχνά-πυκνά το περιλούζει. Καλύτερη εποχή του τώρα, από τον Ιούνιο μέχρι το Σεπτέμβριο.

Αποτελεί μια από τις βασικότερες σαλάτες της ελληνικής κουζίνας από τα αρχαία χρόνια. Γιατί από τότε ήξεραν ότι το κρίταμο είναι πλούσιο σε αιθέρια έλαια, μεταλλικά άλατα, ιώδιο και βιταμίνες. Αργότερα, απόκτησε το επιστημονικό όνομα crithmum maritimum και πρόσφατα έγινε γνωστό σε όλους ότι είναι πλούσιο σε βιταμίνη C.
Μάλιστα, πολλοί διατείνονται ότι το κρίταμο στο μέλλον θα αποτελέσει μια από τις βασικές τροφές της διατροφικής μας αλυσίδας, λόγω της τεράστιας αντοχής του στις δύσκολες καιρικές συνθήκες.

Η επιχείρηση συλλογής του

Αναζητώντας το πράσινο κρίταμο, η Μπάρμπαρα, η Τζούλια και ο Μανώλης πάνω στο φουσκωτό του Θανάση ξεκίνησαν νωρίς το πρωί για να πλεύσουν από την Αγία Κυριακή απέναντι στο Πριόνι, έναν κάθετο βράχο από την πλευρά του Πτελεού.

- Στάσου κρίταμα, φώναξα και εγώ και σάλπαρα μαζί τους.

Ο Μανώλης, πρώην εμποροπλοίαρχος, έχει ταβέρνα στο μώλο της Αγίας Κυριακής και θέλει κρίταμο για να συνοδεύει τα ψάρια του. Η Μπάρμπαρα μαζεύει κρίταμο και το παίρνει μαζί της στις Βρυξέλλες για να γαρνίρει τις σαλάτες της. Η νεαρή Τζούλια, ζήλεψε και αυτή, ακούγοντας τόσα για τα ευεργετικά αποτελέσματα του κρίταμου και αποφάσισε να μαζέψει και να πάρει μαζί της στο Λονδίνο.

Ακούγεται εύκολη, αλλά η συγκομιδή του κρίταμου μόνο τέτοια δεν είναι. Περιδιαβαίναμε αργά και από κοντά με το σκάφος κατά μήκος του απότομου βράχου για να εντοπίσουμε το κρίταμο. Μικρό, ποώδες το κρίταμο στην ουσία κρύβεται στα βράχια. Για να αποφασίσεις να αφήσεις το σκάφος και βγεις στα κοφτερά βράχια πρέπει να εντοπίσεις αρκετούς θυσάνους κρίταμου, διαφορετικά δεν αξίζει τον κόπο. Πλησιάζει το φουσκωτό όσο πιο κοντά γίνεται στο βράχο σε σημείο που να μπορείς να πηδήξεις, δίνεις το σάλτο και τσουπ βρίσκεσαι με μια σακούλα στο ένα χέρι και ένα μικρό κλαδευτήρι στο άλλο πάνω στα βράχια και αρχίζεις το κορφολόγημα. Μη διανοηθείς να πατήσεις με σαγιονάρα στα βράχια, θα μείνεις χωρίς αστράγαλο. Φοράς αθλητικά παπούτσια, ακόμη και ορειβασίας μέσα στο κατακαλόκαιρο.

Δεν ξεριζώνεις όλο το φυτό, για να μπορεί να βγάλει και πάλι φύλλα. Γονατίζεις πάνω στα βράχια και αρχίζεις να κορφολογείς τα κοτσάνια και «βράχο-βράχο το κρίταμο μου» γεμίζεις τη σακούλα. Δεν αρκεί μόνο ένα σάλτο στα βράχια για να γεμίσει η σακούλα. Εμείς, το team του καπετάν Θανάση, αλλάξαμε με το σκάφος δύο τουλάχιστον διαφορετικά σημεία για να μαζέψουμε αρκετό κρίταμο. Το οποίον σημαίνει πηδάς από το φουσκωτό με άδεια σακούλα, ξαναπηδάς στο φουσκωτό με μισογεμάτη σακούλα, πηδάς πάλι έξω από το φουσκωτό με τη μισογεμάτη σακούλα στο χέρι, ξαναπηδάς στο σκάφος επιτέλους με τη σακούλα γεμάτη. Και σε όλο αυτό το πήδα μπρος πίσω ο Θανάσης να πηγαινοφέρνει το φουσκωτό δίπλα στα βράχια, γιατί δεν είμαστε και άλτες για μεγάλα σάλτα. Η όλη επιχείρηση κράτησε περί τις τρεις ώρες. Γύρω στις ένδεκα το πρωί είχαμε πάρει τη ρότα της επιστροφής για το μώλο της Αγίας Κυριακής. Ο ήλιος άρχιζε ήδη να βαρά δυνατά στο κεφάλι.

Πηγή: www.tsantiri.gr