Γιατί κάνουμε λάθη; Πώς να τα αποφεύγουμε;

Τελικά, πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι θα κάνουμε λάθη. Αυτό που έχει σημασία είναι να βρούμε τον τρόπο να μην κάνουμε πολλά λάθη!

Γιατί κάνουμε λάθη;

Δεν βλέπουμε…όλη την εικόνα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που πέφτουμε στην παγίδα της ψευδαίσθησης και νομίζουμε ότι μπορούμε να τα ελέγχουμε όλα. Αυτό το «όλα είναι υπό έλεγχο» είναι από τα μεγαλύτερα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας. Οι έρευνες λένε πως, στην καλύτερη περίπτωση, βλέπουμε το 50% μιας κατάστασης. Αγνοούμε πολύ σημαντικά στοιχεία που διαμορφώνουν μια κατάσταση ή τα βλέπουμε από λάθος γωνία. Σε κάθε περίπτωση, δε βλέπουμε το «δάσος» και βλέπουμε τελικά, το «δέντρο». Το χειρότερο είναι πως νομίζουμε ότι το «δέντρο» είναι το ίδιο το «δάσος».

Κρατάμε την ουσία (αποτέλεσμα) και όχι τα στοιχεία.
Ο εγκέφαλός μας τείνει να απλοποιεί πράγματα. Σκεφτείτε, λοιπόν, πως δε βλέπουμε που δε βλέπουμε όλη την εικόνα, ακόμη και το μέρος αυτής που βλέπουμε καθαρά, τείνουμε να το απλοποιούμε. Ο εγκέφαλος λειτουργεί με συντμήσεις και περιλήψεις. Σε κάθε τέτοια περίληψη, χάνουμε στοιχεία των οποίων η επεξεργασία θα μας έδινε την αληθή εικόνα. Έτσι, πράγματα που θα έπρεπε να συνυπολογίζουμε, δεν τα λαμβάνουμε υπόψιν παρά μόνο αφού κάνουμε το λάθος!

Βάζουμε «ταμπέλες» κάνοντας εύκολη κριτική. Μετά, γίνεται… σύμβαση.
Εδώ ίσως οφείλονται τα περισσότερα λάθη που κάνουμε. Η ανάγκη για απλοποίηση μας φέρνει στην παγίδα της απόδοσης «ταμπέλας». Αβίαστα και αυτόματα, βαφτίζουμε ανθρώπους και καταστάσεις και τα μετατρέπουμε σε πάγιες σκέψεις. Αυτές οι σκέψεις τελικά, μας οδηγούν σε λανθασμένες πράξεις. Επειδή ζούμε σε κοινωνία, οι λανθασμένες αυτές υπεραπλουστεύσεις μεταδίδνται σαν ιοί και μετατρέπονται σε στερεότυπα και προκαταλήψεις. Έτσι, τα λάθη διαιωνίζονται και «κληρονομούνται» χωρίς καν πολλές φορές να φταίμε εμείς, αναφέρει το tsemperlidou.gr.

Πώς να αποφεύγουμε τα πολλά λάθη;
Αρχικά να διώξουμε το άγχος της τελειομανίας καθώς είναι ουτοπικό το να ζητάμε να είμαστε «σωστοί» σε κάθε μας δραστηριότητα, σκέψη κτλ. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια «κόλπα» που θα μπορούσαμε να κάνουμε για να μειώσουμε την έκθεσή μας στα λάθη!

Σκέψη αναλυτική πριν την όποια δράση μας.
Όπως είδαμε πιο πάνω, η «περίληψη» μάλλον μας προδίδει. Η ταχύτητα είναι σπουδαία αρετή στις μέρες μας όμως μια «ταχεία» σκέψη για ένα σχέδιο που σκοπεύουμε να υλοποιήσουμε είναι μάλλον πρόχειρη. Η ανάλυση φωτίζει όλες τις γωνίες μιας κατάστασης και καλό είναι να τη χρησιμοποιούμε.

Διαλλακτικότητα.
Ο Φρίντριχ Νίτσε έγραφε: «Ποτέ η αλήθεια δεν κρεμάστηκε από το χέρι κάποιου αδιάλλακτου». Η απολυτότητα στις απόψεις μας, είναι αποτέλεσμα υπεραπλουστεύσεων. Αυτή η καταστροφική αδιαλλαξία, μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο με την εξάσκησή μας πάνω στην πολύπλευρη οπτική. Η διαλλακτικότητα μας γλιτώνει από πολλά λάθη καθώς είναι «εχθρός» του δογματισμού.

Μνήμη και επανάληψη…
Λάθη τα οποία μας κόστισαν, ας μας γίνονται μαθήματα. Ένα λάθος μπορεί να μετατραπεί σε γνώση τύπου «το πάθημα έγινε μάθημα», μόνο όταν γίνει κομμάτι της μνήμης μας. Να μην ξεχνάμε ότι αυτή η τεράστια αποθήκη γνώσης που λέγεται μνήμη, μας χρειάζεται κυρίως για να μην επαναλαμβάνουμε λάθη. Το να μην κάνουμε λάθη είναι. Όμως αυτό που είναι εφικτό είναι το να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια. Το να γράφουμε ημερομηνίες λαθών και το πώς δράσαμε (λανθασμένα) σε κάποια κατάσταση, βοηθά στο να αποφεύγουμε τη φωτοτυπία λαθών και ταυτόχρονα, να μαθαίνουμε μέσα από αυτά, βελτιώνοντας τον εαυτό μας.