Κατερίνα Τσεμπερλίδου: Προτιμάς να είσαι δικαιωμένη ή ευτυχισμένη;

Κάποια επεισόδια με ένα χαλάκι της εισόδου, άναψαν τα φιτίλια για μια διαμάχη που κρατούσε χρόνια.

Το θέμα δεν λύθηκε ποτέ, παρόλα αυτά, οι σχέσεις με το γείτονα βελτιώθηκαν όταν εκείνη αποφάσισε, για το δικό της το καλό, να δώσει τόπο στη οργή και να τον συγχωρήσει μέσα της χωρίς να τον τσιγκλίζει, κάνοντάς του αντίποινα.

Το περιστατικό το αναφέρω στο βιβλίο μου “Τα Μονοπάτια της Ευτυχίας”, εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, γιατί κάποτε μια ψυχολόγος μου είχε κάνει την ερώτηση: “Προτιμάς να είσαι δικαιωμένη ή ευτυχισμένη;”

Ένα ανάλογο περιστατικό με γείτονα, είχε και η αδελφή μου, πολύ πιο σοβαρό όμως (με λύματα). Ήταν τόσο εξαγριωμένη όλη μέρα και όλη νύχτα για 40 μέρες, που φοβηθήκαμε ότι κάτι θα πάθει. Το θέμα λύθηκε, χάρη στις προσπάθειες της αδελφής μου. Θα μπορούσε να είχε λυθεί και χωρίς την οργή της.

Συχνά το παθαίνουμε αυτό εμείς οι άνθρωποι. Μας πνίγει το δίκιο μας και περιμένουμε από τον άλλο να μας φερθεί τίμια, σωστά και δίκαια.

Άσε το γείτονα. Πιάσε τις προσωπικές μας σχέσεις. Πόσες φορές δεν νιώθουμε την αδικία να μας πνίγει; Η συναισθηματική μας αντίδραση είναι θυελλώδης. Γιατί σε μένα που είμαι τόσο αφοσιωμένη / δοτική / σωστή / ειλικρινής; Κι αρχίζει ένα γαϊτανάκι αρνητικών σκέψεων, εκδικητικών σχεδίων, μνησίκακων συναισθημάτων που τρέφουμε καθημερινά, ώσπου να δικαιωθούμε. Όμως, η δικαίωση μπορεί να μην έρθει ποτέ.

Ως τότε, το σώμα μας πλημμυρίζει από ποτάμια αρνητικότητας, από το μυαλό μας ως το τελευταίο μας νυχάκι.

Η ερώτηση της ψυχολόγου, σε μια προσωπική μου ιστορία, με σόκαρε!

Τι;

Να διαλέξω αν προτιμώ να δικαιωθώ ή να είμαι ευτυχισμένη;

Και γιατί δεν μπορώ να είμαι και τα δύο;

Ναι, αλλά αν δεν βλέπεις να δικαιώνεσαι από τον άλλον; Θα σε πειράζει βαθιά και θα είσαι οργισμένη, φουλ στο μίσος, μέχρι (αν) δικαιωθείς; Μόνο ο Γιάννης Αγιάννης δικαιώθηκε στους “Άθλιους” του Βίκτωρ Ουγκώ. Στο μεταξύ, μέρα μπαίνει – μέρα βγαίνει, η ευτυχία φεύγει μέσα από τα χέρια σου. Η υγεία σου φθείρεται και η ζωή σου καταστρέφεται, σύμφωνα με το tsemperlidou.gr.

Η ψυχολόγος δεν εννοούσε να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια και να μην υπερασπιστούμε τον εαυτό μας, τα δικαιώματά μας, το δίκιο μας. Εννοούσε να το κάνουμε, αφού μας έτυχε, δίνοντας τόπο στην οργή και ζώντας όσο πιο ευτυχισμένα γίνεται μέχρι να λύσουμε το πρόβλημα της δικαίωσης, που μπορεί και να μη λυθεί.

Η υγεία μας και η ευτυχία μας μετράει περισσότερο από τα αντίποινα και την μνησικακία. Η ευτυχία βαραίνει στη ζωή περισσότερο από το δίκιο.

Βάλτε στον εαυτό σας το δίλημμα όταν σας τύχει ανάλογο περιστατικό. Ίσως είναι καιρός να ξανασκεφτούμε τις πεποιθήσεις  μας και να σωθούμε βάζοντας νερό στο κρασί μας.