53χρονη καθαρίστρια από τη φυλακή: «Ντρέπομαι, το έκανα για τα παιδιά μου - Ήμουν σε απελπιστική κατάσταση»

Μέσα από τις φυλακές της Θήβας, η 53χρονη Βολιώτισσα καθαρίστρια δηλώνει την απέραντη ευγνωμοσύνη της για το κύμα συμπαράστασης. 

Όταν στις 6 Νοεμβρίου η καγκελόπορτα του κελιού της για την καθαρίστρια – «εγκληματία» έκλεινε πίσω της, μετά τη δεκαετή ποινή κάθειρξης που επέβαλε στην 53χρονη από τον Βόλο το Πενταμελές Εφετείο Λάρισας, ο ήχος δεν ακούστηκε τόσο δυνατός… Το σοκ από το άκουσμα της απόφασης εκφράστηκε, αλλά ήταν παγωμένο. Τα αντανακλαστικά, όμως, ενεργοποιήθηκαν και προ ημερών δύο ανακοινώσεις, από τους συναδέλφους της στον Βόλο, προκάλεσαν την πανελλήνια οργή για τη φυλάκισή της.

Μέσα στις φυλακές της Θήβας, η καθαρίστρια παρακολουθεί με ντροπή, δέος και απέραντη ευγνωμοσύνη το κύμα συμπαράστασης που εκφράζεται στο πρόσωπό της. Είναι οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποίησε η ίδια με τη φωνή της, μέσω της τηλεφωνικής γραμμής, να σπάει από συγκίνηση. «Ντρέπομαι. Ντρέπομαι πολύ απέναντι στους συναδέλφους μου, που εργαζόμουν τόσα χρόνια μαζί τους και τώρα ξέρουν, όπως και όλοι, ότι δεν είχα το απολυτήριο του Δημοτικού», είπε. Ηταν η ίδια που θέλησε να επικοινωνήσει μέσα από τις φυλακές με την Εύη Καρυδάκη, την πρόεδρο του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΤΑ Μαγνησίας και επικεφαλής της ΔΑΣ του Συλλόγου Εργαζομένων, ακούγοντας τη φωνή της παντού: σε πλήθος πανελλαδικών μέσων ενημέρωσης ανά την Ελλάδα που ασχολήθηκαν με τη φυλάκισή της. Ευχαριστούσε διαρκώς για τη συμπαράσταση που δείχνουν όλοι, απλοί πολίτες, φορείς, όλοι εκείνοι που βρέθηκαν δίπλα της.

Ένα, όμως, ήταν εκείνο που έλεγε διαρκώς μέσα σε όλα αυτά που καλείται να βιώσει: «Δεν θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ ότι θα φύγουν τα παιδιά μου από κοντά μου. Ότι θα μεγάλωναν τα αγγελούδια μου σε ένα ίδρυμα, όπως εγώ. Ετρεμε η ψυχή μου να μην μπορώ να τα ταΐσω και να μου φύγουν…». Τα λόγια της 53χρονης, σύμφωνα με την εφημερίδα «Ταχυδρόμο» και το ρεπορτάζ της Βάσως Σαμακοβλή, δεν είναι τυχαία. Η ίδια, από οικογένεια με εννέα παιδιά, δεν έζησε τη σπιτική θαλπωρή. Από μικρή ηλικία βρέθηκε στο Χατζηκυριάκειο Ορφανοτροφείο. Η οικογένειά της διασκορπίστηκε και σε Ορφανοτροφεία βρέθηκαν όλα της τα αδέρφια. Σε ηλικία 11 ετών έφτασε στον Βόλο για να διαμείνει στο σπίτι των παππούδων της. Πέντε χρόνια αργότερα ξεκινούσε το δικό της σπιτικό με τον άντρα της, οικοδόμο στο επάγγελμα, έχοντας αποκτήσει δύο παιδιά.

Ηταν πια 29 ετών, όταν κατέθεσε τα χαρτιά της για να προσληφθεί ως καθαρίστρια, αναζητώντας μέχρι τότε το μεροκάματο οπουδήποτε, όπως και ο άντρας της. Σ’ αυτά τα χαρτιά και το απολυτήριο Δημοτικού, στο οποίο άλλαξε την Ε’ τάξη σε ΣΤ’ για να αποκτήσει ένα από τα τυπικά προσόντα. Εκείνο που δεν ήθελε ποτέ ήταν η ελεημοσύνη. Ηθελε μια δουλειά, με αξιοπρέπεια. Εργάστηκε όλα αυτά τα χρόνια, σκληρά, καθαρίζοντας. Ο νόμος του 2013, που προέβλεπε τον έλεγχο των φακέλων δημοσίων υπαλλήλων και τυχόν πλαστών εγγράφων, έφερε στην επιφάνεια το μεγάλο έγκλημά της…

Κινήθηκαν σε βάρος της οι προβλεπόμενες διαδικασίες και απολύθηκε. Εμεινε χωρίς δουλειά. Τα παιδιά της, ωστόσο, τουλάχιστον τότε είχαν μεγαλώσει, είχαν πάρει τον δικό τους πολύ καλό δρόμο. Η 53χρονη πέρασε από δίκη για πλαστογραφία και απάτη σε βάρος του δημοσίου και καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξης με ανασταλτικό αποτέλεσμα μέχρι την απόφαση του Εφετείου. Στο Εφετείο, πρόσφατα, άκουσε την ποινή των 10 ετών κάθειρξης. Στην απολογία της, όπως έγραψε η «Ελευθερία» είχε ζητήσει «μια δεύτερη ευκαιρία», που δεν της δόθηκε.

«Ήμουν σε απελπιστική κατάσταση. Δεν γνώριζα πως αυτό που έκανα ήταν τόσο επιβαρυντικό. Εγώ το έκανα, το παραδέχομαι, όμως δεν μπορώ να το πάρω πίσω» και αναφέρθηκε στα οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα που αντιμετώπιζε εκείνη την περίοδο. Ακολούθησε ο δρόμος για τις φυλακές της Θήβας. Εκεί, που το πρώτο πράγμα που έσπευσε να πράξει ήταν να εγγραφεί στο Γυμνάσιο των φυλακών. Είχε ήδη κάνει την εγγραφή της σε Γυμνάσιο ενηλίκων στον Βόλο από τον Σεπτέμβριο φέτος, αφού είχε νωρίτερα ολοκληρώσει το Δημοτικό Σχολείο. Δεν ήθελε να είναι η καθαρίστρια χωρίς απολυτήριο Δημοτικού.