«Η Ν.Δ. ακολουθεί το παγκόσμιο κύμα της εναλλακτικής Δεξιάς»: Ένα σκληρό άρθρο από τον Σπύρο Ραπανάκη

Ζούμε στην εποχή που τα όρια μεταξύ αλήθειας και ψέματος είναι δυσδιάκριτα. Σε αυτό το κακοφτιαγμένο Matrix, η καλοκουρδισμένη μηχανή του παλιού πολιτικού συστήματος και των ΜΜΕ που αυτό ελέγχει τροφοδοτούν τους πολίτες με ψεύδη και μίσος.

Άρθρο του Σπύρου Ραπανάκη στο left.gr

Μίσος για όλα τα γούστα. Ρατσισμός, μισογυνισμός, σεξισμός, ομοφοβία, μίσος για τους αδύναμους, τους εξαρτημένους, τους διαφορετικούς. Όσα είχαμε γνωρίσει δηλαδή κυρίως μέσα από ομάδες του περιθωρίου και τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής.

Αυτό γίνεται σήμερα με μαζικότερους όρους, αφού βασικός τροφοδότης είναι η Ν.Δ. που ακολουθεί το παγκόσμιο κύμα της εναλλακτικής Δεξιάς.

Από τον Τραμπ στις ΗΠΑ και τον Στίβ Μπάνον, που αισίως κάνει τουρνέ στην Ευρώπη για να συντονίσει τις... φίλιες δυνάμεις, τον Μπολσονάρου και τους θαυμαστές του, στον Σαλβίνι, τον Όρμπαν, τον Κουρτς στην Ευρώπη. Η Ακροδεξιά με τις γραβάτες είναι εδώ, με κοινή στρατηγική και αφήγημα.

Βέβαια, στη χώρα μας το πράγμα περιπλέκεται και ο ρόλος της νέας Δεξιάς αναβαθμίζεται. Κι αυτό διότι ο εχθρός είναι η Αριστερά που έχει κάνει κατάληψη στη «νόμιμη ιδιοκτησία» τους. Όσο πλησιάζουν οι κάλπες, η στρατηγική του ψέματος θα ενταθεί επικίνδυνα, αφού η μανία για επιστροφή στις καρέκλες της εξουσίας θα αποθρασύνει κι άλλο.

Άλλωστε, πρέπει να αποκατασταθεί το... στραβοπάτημα της Ιστορίας που έφερε τη, για δεκαετίες κυνηγημένη, Αριστερά στα πράγματα. Κάτι που συνεπάγεται σκληρό ρενβασισμό τόσο απέναντι στην ίδια την Αριστερά όσο και απέναντι στην πλειοψηφία των πολιτών που την εμπιστεύτηκε.

Το ξήλωμα των κοινωνικών μέτρων, η εκ νέου απορρύθμιση της εργασίας, το γκρέμισμα κάθε βήματος προς τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας και των δικαιώματων, η επιστροφή της λογικής του «Ξένιου Δία», η εθνικιστική αναδίπλωση, η επιστροφή των ανοιχτών υποθέσεων διαπλοκής στα συρτάρια είναι διακηρυγμένες θέσεις που έχουν εκφραστεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Αυτό είναι επί της ουσίας το δημοψήφισμα που ζητάει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις 26 Μαΐου.

Εδώ λοιπόν είναι που πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να παίξει τον ρόλο του ως το μεγαλύτερο κόμμα του αριστερού και προοδευτικού τόξου. Να πείσει την κοινωνική πλειοψηφία, και ειδικά τη νέα γενιά, ότι ο αγώνας που δόθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια μπορεί να αποφέρει καρπούς. Να θωρακίσει τους πολίτες απέναντι στο ψέμα και το μίσος.

Η συγκρότηση της προοδευτικής συμμαχίας μοιάζει με ιστορική αναγκαιότητα. Το ζητούμενο είναι αυτή η διεργασία να έχει αντίκρισμα στα «κάτω», με την ενεργό συμμετοχή του «κανονικού» κόσμου. Εξάλλου, αυτός είναι ο κόσμος που βγήκε στις πλατείες, που έφερε την ιστορική νίκη του 2015, το βροντερό «Όχι» στο δημοψήφισμα, που αγκάλιασε τους πρόσφυγες κατά την περίοδο της μεγάλης κρίσης. Αυτός ο κόσμος θα νικήσει ξανά.