Αποκλειστικό - Α. Μαλλιάς: Ως διπλωμάτης υπηρέτησα υπό 11 κυβερνήσεις & 15 ΥΠ.ΕΞ. - Ποτέ η απόσταση θεσμών-πολιτών δεν ήταν τόσο μεγάλη

Με αφορμή λοιπόν τις διπλές κάλπες που στήνονται την Κυριακή 26 Μαΐου, για τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές (δεύτερος γύρος στις 2 Ιουνίου), επιλέξαμε να «ανακρίνουμε» πολλούς από τους υποψηφίους ευρωβουλευτές, δημάρχους, περιφερειάρχες αλλά και συμβούλους που διεκδικούν την ψήφο της ελληνικής κοινωνίας. 

Με αμεροληψία, διαφάνεια και αντικειμενικότητα θα σας βοηθήσουμε να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα για την κρίσιμη ώρα της «σταύρωσης», ρωτώντας κάθε υποψήφιο για θέματα που αφορούν το ελληνικό και ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, τη δημοσιονομική κρίση που ακόμα βιώνουμε στο πετσί μας, τους λόγους για τους οποίους ζητά την ψήφο μας αλλά και μικρές εύλογες απορίες που προκύπτουν για τον ίδιο, τα πεπραγμένα και το όραμά του. 

Σήμερα, φιλοξενούμε στη στήλη μας τον πρέσβη επί τιμή. κ. Αλέξανδρο Π. Μαλλιά ο οποίος διεκδικεί την εκλογή του στο Ευρωκοινοβούλιο μέσα από το ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.

Συνέντευξη στον Χάρη Αποστολόπουλο.

Τα κύρια σημεία

• Ουδέποτε ως διπλωμάτης ανήκα σε κομματικούς μηχανισμούς, οποιουδήποτε κόμματος. Εάν αυτό είναι για κάποιους μειονέκτημα, προσωπικά τη θεωρώ συνειδητή επιλογή για όποιον αποφασίζει, όπως έπραξα επί 37 χρόνια, να τιμήσει και να υπηρετήσει την πατρίδα του από καίριες για τα εθνικά μας συμφέροντα θέσεις. 
• Σταθερή και μόνιμη προσφορά μου είναι η γνώση, η εμπειρία και η αξιοπιστία μου στα ζητήματα Εθνικής Ασφάλειας, στα εθνικά μας, όπως λέγονται, θέματα.
• Κανένα πολιτικό κόμμα μόνο του, καμία παραδοσιακή πολιτική δύναμη μόνη της δε μπορεί να δώσει με απόλυτη επιτυχία αυτόν τον αγώνα. Χρειάζονται ευρύτερες συνεργασίες μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ.
• Η σχέση μου με το Ποτάμι τελείωσε προ τετραετίας, νωρίς και εγκαίρως, χωρίς τυμπανοκρουσίες. 
• Παραμένω συνειδητά ένας πειθαρχημένος διπλωμάτης με την αίσθηση του καθήκοντος. Το μέτρο, η ευθύνη και το καθήκον δεν παύουν και δεν τελειώνουν την ημέρα που αποχώρησα από το υπουργείο Εξωτερικών.
• Επιπλέον, με οδύνη αντιμετωπίζω το μέλλον της νέας γενιάς. Αυτής που ακολουθεί. Σφάλματα χειρισμών, πολιτικά λάθη και εκτιμήσεις έγιναν και κατά το παρελθόν. Λάθος αποφάσεις είχαν ληφθεί και από μυαλωμένους πολιτικούς. Φρόντισαν όμως να περιορίσουν τις ζημιές όταν ήταν αδύνατον να επανορθώσουν τα λάθη.
• Δεν ξέρω τι θα γράψει ο ιστορικός του μέλλοντος. Εκείνο όμως που γνωρίζω είναι ότι σίγουρα θα θυμηθεί κάποιους. Να γιατί ισχυρίζομαι ότι παρά την δεκαετή οικονομική καταστροφή συνέπεια μιας βαθιάς κρίσης ως ζητούμενο και ως επίτευγμα θεωρούμε το αυτονόητο.
• Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια ζούμε μία χωρίς προηγούμενο κατάσταση. Θυσιάζουν με ευκολία και αμεριμνησία το μέλλον των επόμενων γενεών για να επιβιώσει η δική τους πολιτική ύπαρξη.

Χάρης Αποστολόπουλος: Διεκδικείτε την είσοδό σας στο Ευρωκοινοβούλιο. Ποιοι είναι οι 5 κορυφαίοι λόγοι για τους οποίους πιστεύετε πως πρέπει να σας ψηφίσει κάποιος; 

Αλέξανδρος Μαλλιάς: Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν 5 λόγοι. Περιορίζομαι αναγκαστικά στα εξής: Δεν αυτοπροσδιορίζομαι ως πολιτικός. Είμαι διπλωμάτης αυτό που σε μια άλλη Ελλάδα ονομάζαμε κρατικός λειτουργός. Η πατρίδα μου με τίμησε όλα αυτά τα χρόνια. Μου έδωσε την ευκαιρία να την υπηρετήσω. Μου εμπιστεύθηκε καίριες, κρίσιμες για τα εθνικά μας συμφέροντα θέσεις. Ως διπλωμάτης υπηρέτησα υπό 11 κυβερνήσεις και 15 υπουργούς Εξωτερικών. Πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσινγκτον, στην Αλβανία, στα Σκόπια, πέντε χρόνια επικεφαλής των Βαλκανικών Υποθέσεων στο ΥΠΕΞ. Διπλωματικός σύμβουλος στον ΟΗΕ, πριν στο Στρασβούργο (Συμβούλιο της Ευρώπης), στη Διάσκεψη για τον Αφοπλισμό και τη Συνεργασία. Επιτετραμμένος στη Λιβύη και σε όλη μου τη σταδιοδρομία στο ΥΠΕΞ έμεινα συνειδητά έξω από κόμματα, χρώματα και αποχρώσεις διότι αυτό επέβαλαν η συνείδηση και το καθήκον. 

Ουδέποτε ως διπλωμάτης ανήκα σε κομματικούς μηχανισμούς, οποιουδήποτε κόμματος. Εάν αυτό είναι για κάποιους μειονέκτημα, προσωπικά τη θεωρώ συνειδητή επιλογή για όποιον αποφασίζει, όπως έπραξα επί 37 χρόνια, να τιμήσει και να υπηρετήσει την πατρίδα του από καίριες για τα εθνικά μας συμφέροντα θέσεις. 

Αφυπηρέτησα από το ΥΠΕΞ το 2010. Έκτοτε έχω γράψει πέντε βιβλία. Αφορούν στην κρίση, στην Ευρώπη, στην Αλβανία, στο τρίγωνο ΗΠΑ-Ελλάδα-Τουρκία και πιο πρόσφατα τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Σταθερή και μόνιμη προσφορά μου είναι η γνώση, η εμπειρία και η αξιοπιστία μου στα ζητήματα Εθνικής Ασφάλειας, στα εθνικά μας, όπως λέγονται, θέματα.

Η στάση μου είναι απολύτως διαυγής. Θα υπηρετήσω τα συμφέροντα της πατρίδας μου στο πλαίσιο του κοινού μας σπιτιού της Ευρώπης. Σε ένα χώρο που μου είναι απόλυτα γνώριμος. Από 19 ετών είμαι αθεράπευτα και προσηλωμένα ευρωπαϊστής. Η πρώτη μου άλλωστε εργασία ήταν το 1970 όταν προσελήφθην ως Συνεργάτης του τότε Κέντρου Πληροφοριών της ΕΟΚ στην Αθήνα. Μια μοναδική και αξέχαστη εμπειρία.

Χ.Α.: Η Ευρώπη για πολλούς βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού με πλήθος ακροδεξιών φωνών, εκκωφαντικές αποχωρήσεις (Brexit) και σοβαρά οικονομικά ζητήματα (Ιταλία). Τι πιστεύετε πως θα γίνει και ποιο το μέλλον της Ε.Ε.;  

Α.Μ.: Αναγνωρίζω τα δομικά και θεσμικά προβλήματα που έχει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έχει απομακρυνθεί πολύ από τις αξίες εκείνες που αποτέλεσαν τον πόλο έλξης των λαών της Ευρώπης.

Κανένα πολιτικό κόμμα μόνο του, καμία παραδοσιακή πολιτική δύναμη μόνη της δε μπορεί να δώσει με απόλυτη επιτυχία αυτόν τον αγώνα. Χρειάζονται ευρύτερες συνεργασίες μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ για να δώσουμε με μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας τη μητέρα όλων των μαχών. Είναι ο αγώνας κατά των κατ' ευφημισμόν λαϊκιστικών δυνάμεων. Στην πραγματικότητα είναι αυτοί οι δημαγωγοί ηγέτες με την άκριτη και ακατάσχετη συνθηματολογία που υπονομεύουν την ίδια την έννοια και τη αποστολής της πολιτικής. Τόσο στις χώρες-μέλη -το ζήσαμε αυτό πρόσφατα και στην Ελλάδα το 2015 -που μόνο ανασφάλεια και επικίνδυνα διλήμματα μας φόρτωσε. 

 Η δική μου Ευρώπη είναι η Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ελπίδας, της προόδου, της παιδείας, της ανάπτυξης και της συνεργασίας και όχι η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων, των αποκλεισμένων, της απελπισίας, του θυμού, του εθνικισμού, της δημαγωγίας, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, της εσωστρέφειας και του αντισημιτισμού. Αυτή είναι η μητέρα των μαχών στις Ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου αλλά και την επόμενη ημέρα.

Ποτέ στο παρελθόν η απόσταση μεταξύ των ευρωπαϊκών θεσμών και του ευρωπαίου Πολίτη δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο σήμερα. Η δική μου Ευρώπη πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της και να ξαναβρεί τη χαμένη πυξίδα και ταυτότητά της. Η προσπάθεια αυτή είναι το μεγάλο στοίχημα στις ευρωεκλογές του Μαΐου. Ως ρεαλιστής όμως, οφείλω να ομολογήσω ότι φοβάμαι και ανησυχώ για το μέλλον της Ευρώπης.

Χ.Α.: Κάνοντας έναν σύντομο απολογισμό, τι θεωρείτε πως χάσαμε κατά τα χρόνια της κρίσης σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο; Υπήρξε κάτι θετικό;

Α.Μ.: Για εμένα, αυτή είναι η ακόλουθη σειρά κατάταξης. Χάσαμε: 

1. ισχύ
2. ελπίδα
3. αξιοπρέπεια
4. αυτογνωσία
5. αυτοσεβασμό

Χ.Α.: Έχοντας υπηρετήσει  την πατρίδα επί τόσα χρόνια ως διπλωμάτης και πρέσβης και με την πολυεπίπεδη συνεισφορά σας, θα μπορούσαμε να πούμε πως, αν εκλεγείτε, είστε ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Γιατί δεν σκεφτήκατε νωρίτερα να διεκδικήσετε την είσοδό σας στο Ευρωκοινοβούλιο; Πώς σας έπεισε ο κ. Μητσοτάκης; 

Α.Μ.: Ήμουν υποψήφιος Ευρωβουλευτής και τον Μάιο του 2014 με το Ποτάμι. Στοιχήθηκα στο νέο (τότε)  με πολλούς και αξιόλογους φίλους. Από την Ελλάδα και την Ομογένεια. Ταυτόχρονα ήμουν υπεύθυνος του Τομέα Εξωτερικής Πολιτικής. Με την ιδιότητα αυτή μετείχα του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής το πρώτο εξάμηνο του 2015.

Τον Ιούλιο του 2015 παραιτήθηκα διότι αντελήφθην πως δεν είχα κάτι να προσφέρω. Προτιμώ να διατυπώσω έτσι τον λόγο της αποχώρησής μου. Έμεινα μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 επιλέγοντας τη τιμητική τελευταία θέση στο ψηφοδέλτιο της Θράκης (Ξάνθη). Η σχέση μου με το Ποτάμι τελείωσε προ τετραετίας, νωρίς και εγκαίρως, χωρίς τυμπανοκρουσίες. 

Τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κυριάκο  Μητσοτάκη, τον γνωρίζω εδώ και 15 χρόνια. Μιλήσαμε αρκετά τον Οκτώβριο του 2005 όταν και ήμουν πρέσβης της Ελλάδος στις ΗΠΑ, κατά την επίσκεψη του αείμνηστου Προέδρου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στον Άγιο Φραγκίσκο και την προς τιμήν του ίδρυση Έδρας Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ από τον διακεκριμένο πατριώτη Άγγελο Τσακόπουλο. Εν συνεχεία επισκέφθηκε  την Ουάσινγκτον τις μοναδικές εκείνες μέρες της ανάληψης καθηκόντων του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα τον Ιανουάριο του 2009.

Έχουμε ανταλλάξει κατά καιρούς απόψεις για τα θέματα που  έχω χειριστεί ως διπλωμάτης και καλύπτουν το σύνολο των λεγόμενων εθνικών μας θεμάτων. Τακτική έγινε η επικοινωνία μας όταν ανέλαβε Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.

Προ καιρού μου πρότεινε να μετάσχω ως υποψήφιος του Ευρωψηφοδελτίου της ΝΔ. Το σκέφτηκα, ομολογώ. Σας είπα εξαρχής ότι παραμένω συνειδητά ένας πειθαρχημένος διπλωμάτης με την αίσθηση του καθήκοντος. Το μέτρο, η ευθύνη και το καθήκον δεν παύουν και δεν τελειώνουν την ημέρα που αποχώρησα από το υπουργείο Εξωτερικών. Αυτή είναι η βασική μου ιδιότητα και αυτήν θέτω τώρα στην υπηρεσία της ανάδειξης, υποστήριξης και προώθησης των εθνικών μας συμφερόντων με το ψηφοδέλτιο του ιστορικού ευρωπαϊκού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.  

Χ.Α.: Σταθερή σας επιδίωξη είναι να γίνει στην Ελλάδα η «επανάσταση του αυτονόητου». Μπορείτε να μας εξηγήσετε ακριβώς τι είναι αυτό και πώς είναι εφικτό; 

Α.Μ.: Δύο παραδείγματα. Έχω υπηρετήσει υπό 15 Υπουργούς Εξωτερικών και 11 διαφορετικές κυβερνήσεις. Πεποίθηση μου είναι ότι η πολιτική συνεννόηση, η συνέχεια, ο μακροχρόνιος σχεδιασμός, η γνώση και η αξιοποίηση των αρίστων αποτελούν το θεμέλιο για να αντιμετωπίσουμε τις σύγχρονες προκλήσεις  οι οποίες αναμφίβολα δεν περιορίζονται αποκλειστικά στην  Εθνική Ασφάλεια.

Όσο η Πολιτική  Εθνικής Ασφαλείας δεν διέπεται από το αυστηρό θεσμικό πλαίσιο που προσδιορίζει το πως, πότε, ποιος και γιατί τόσο οι προσωπικές επιλογές και η «γνώμη» του ενός θα υποκαθιστούν την γνώση  των πολλών και  την αποτελεσματική δράση. Η σύσταση ενός Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας υπό τον Πρωθυπουργό είναι χρήσιμη και αναγκαία. Όχι όμως σαν ένα ακόμη  αχρείαστο κομματικό όργανο όπως δυστυχώς τώρα συμβαίνει. Συχνά ακούμε ότι λείπει μας λείπει η αποτελεσματικότητα. Επιμένω  ότι λείπει κυρίως η συνέχεια.

Επιπλέον, με οδύνη αντιμετωπίζω το μέλλον της νέας γενιάς. Αυτής που ακολουθεί. Σφάλματα χειρισμών, πολιτικά λάθη και εκτιμήσεις έγιναν και κατά το παρελθόν. Λάθος αποφάσεις είχαν ληφθεί και από μυαλωμένους πολιτικούς. Φρόντισαν όμως να περιορίσουν τις ζημιές όταν ήταν αδύνατον να επανορθώσουν τα λάθη.

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια ζούμε μία χωρίς προηγούμενο κατάσταση. Θυσιάζουν με ευκολία και αμεριμνησία το μέλλον των επόμενων γενεών για να επιβιώσει η δική τους πολιτική ύπαρξη. Δεν μπορούμε να ζητήσουμε ή να περιμένουμε για το θέμα αυτό την κατανόηση και ακόμα λιγότερο την συγχώρεση. Ακόμα και την στιγμή αυτή συνεχίζεται η συνταγή του αποκλεισμού του μέλλοντος των νέων προκειμένου να διοχετευθούν πόροι στην τακτοποίηση «των δικών μας». Κάτω από ποια λογική; 

Δεν ξέρω τι θα γράψει ο ιστορικός του μέλλοντος. Εκείνο όμως που γνωρίζω είναι ότι σίγουρα θα θυμηθεί κάποιους. Να γιατί ισχυρίζομαι ότι παρά την δεκαετή οικονομική καταστροφή συνέπεια μιας βαθιάς κρίσης ως ζητούμενο και ως επίτευγμα θεωρούμε το αυτονόητο. Ακόμη και σήμερα.