Ιστορίες συνομωσίας: ''Ο βιασμός ως αντισύλληψη''

Της Ρούλας Γεωργακοπούλου

Θα το διαβάσατε, φαντάζομαι, κι αλλού. Ο Τοντ Εϊκιν, ένας Ρεπουμπλικανός, υποψήφιος γερουσιαστής στο Μιζούρι, δεινός διώκτης των αμβλώσεων και προτεζέ εκατό τοπικών παστόρων, είχε μια φαεινή ιδέα. «Το γυναικείο σώμα», λέει, «έχει την ικανότητα να προστατεύεται με φυσικό τρόπο από την εγκυμοσύνη σε περίπτωση βιασμού». (Οπότε πάρ' το κάτω και το τσουρούτικο νομικό παραθυράκι για τις αμβλώσεις) Ας υποθέσουμε ότι ο άνθρωπος έχει δίκιο κι ότι η απόρριψη του εκβιαστικού σπέρματος μπορεί να γίνει με «φυσικό τρόπο», κάτι σαν ένα απλό φτέρνισμα φέρ' ειπείν. Το θέμα είναι ποιος ακριβώς φτερνίστηκε.

Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ ότι το μεγάλο αψού προέρχεται από σύσσωμο τον οργανισμό της γυναίκας, σπλάγχνα, εγκέφαλος, καρδιαγγειακό, χέρια, πόδια, μύτη, μαλλιά, αυτιά και μάτια. Κάτι δεν τολμάει να ονοματίσει ο γερουσιαστής, κάτι που σπανίως εμφανίζεται στον λόγο ακόμη και των πιο προοδευτικών ανθρώπων, όσων τουλάχιστον κυοφορήθηκαν μέσα σε μήτρα γυναίκας, των Μάκβεθ και Ιουλίου Καίσαρος συμπεριλαμβανομένων. Κι όμως. Λέξεις που υπονοούν χωρίς βεβαίως να ονομάζουν τη μήτρα απαντούν εν αφθονία στη γλώσσα όλων των ανθρώπων, ακόμη και των πιο ντροπαλών. Κοιλιά, κόρφος, στήθος, αγκαλιά, σκέφτεστε τίποτα πιο υπαινικτικό; Σαν κάτι να έχει αυτή η κυριολεξία. Κάτι μαγικό και συνάμα επικίνδυνο που του αξίζει να υπάρχει μόνο στους απολυμασμένους από συναίσθημα ιατρικούς άτλαντες. Κι αν βγαίνει πότε πότε στην επιφάνεια, όπως καλή ώρα βγήκε με τις Pussy, βγαίνει πάντως μεταμφιεσμένο με την ηδονοθηρική, την εκλαϊκευμένη εκδοχή του.

Αναζητώ στον Φρόιντ τις αιτίες που η εικόνα της μήτρας είναι άφαντη από τη γενική μας κουλτούρα και οι εξηγήσεις που παίρνω δεν με πείθουν καθόλου. Αδύνατον να δεχτώ ότι ο ψυχισμός του ανθρώπου είναι τόσο ανέμπνευστος ώστε να μολογάει μόνον εκείνα που βλέπει κατόπιν μάλιστα χρόνιας χρήσης ή ψηλαφήσεως. Και το παράνομο άλμπουμ με την εμβρυϊκή μας ζωή; Σε ποιο συρτάρι αραχνιάζει πλακωμένο από το κιτς των καθ' όλα απτών εκδηλώσεων του βίου, γάμοι, βαφτίσια, παιδικά πάρτι, γενέθλια; Σκέφτομαι πως αν η γλώσσα εκτός από κόκαλα είχε και μπέσα, δεν θα είχε καταχωρίσει τη μήτρα στα αντικείμενα κοινής ωφελείας. Σκέφτομαι ακόμα ότι κανείς δεν θα είχε τότε το δικαίωμα να νομοθετεί επάνω της και να της αποδίδει εξωφρενικές ιδιότητες, όπως ο γερομπισμπίκης από το Μιζούρι συν οι εκατό πάστορες που τον διαφεντεύουν.Πηγή: http://www.tanea.gr