Έλλη Λαμπέτη: Η Ελληνίδα "Γκάρμπο" - Το σπουδαίο ταλέντο - οι έρωτες - οι θρίαμβοι - οι τραγωδίες (φώτο-βίντεο)

Στις 13 Απριλίου 1926, σε ένα μεσοαστικό σπίτι στα Βίλια Αττικής, γεννήθηκε η Έλλη Λούκου . Αυτή που αργότερα θα γινόταν η πασίγνωστη ηθοποιός Έλλη Λαμπέτη.

Το όνομα Λαμπέτη με το οποίο έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα , ήταν δανεισμένο από τους ήρωες του Αστραπόγιαννου στο ομώνυμο ποίημα του Βαλαωρίτη.

Μορφή ποιητική, που έμοιαζε εύθραυστη, η Έλλη Λαμπέτη στην πραγματικότητα ήταν μια πολύ δυνατή και εκρηκτική προσωπικότητα ,που ενέπνευσε μεγάλους έρωτες, έζησε πάθη και χωρισμούς, αλλά και μεγάλες τραγωδίες που μπόρεσε να αντέξει.

Η ζωή της χάρισε μεγάλους θριάμβους  και  ανεπανάληπτο ταλέντο. Στην προσωπικότητα της και στις μεγάλες της υποκριτικές ικανότητες υποκλίθηκαν σπουδαίες προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ποιος δεν θυμάται το χαριτωμένο ξένοιαστο κορίτσι στο "Κυριακάτικο ξύπνημα". Ποιος δεν συγκινήθηκε από τον τρόπο που η Έλλη Λαμπέτη έλεγε το "Σ' αγαπώ", στον Δημήτρη Χορν στην ταινία "Κάλπικη λίρα".

Όσοι είχαν την τύχη να τη δουν  στο θεατρικό σανίδι μιλούν για ερμηνείες που θα τις θυμούνται δια βίου.

H Έλλη Λαμπέτη είχε "άστρο". Η μοιραία γοητεία που διέθετε την έκανε να πρωταγωνιστεί εντός και εκτός σκηνής.

 Ο πατέρας της Κώστας Λούκος είχε ταβέρνα στα Βίλια και η μητέρα της ήταν η Αναστασία Σταμάτη.

Ο παππούς της, γνωστός ως Καπετάν-Σταμάτης, είχε πολεμήσει στο πλευρό του Κολοκοτρώνη, κατά την επανάσταση του 1821.

Το 1928 η οικογένειά της μετακόμισε στην Αθήνα. Ο λόγος ήταν ότι η μητέρα των κοριτσιών ήθελε να σπουδάσουν.

" Το πρώτο μας σπίτι ήταν Μιχαήλ Βόδα και Σωζοπόλεως. Στην Έλλη άρεσαν πολύ τα μαθηματικά, η φυσική και η χημεία. Όμως πάντα έλεγε ότι ήθελε να γίνει ηθοποιός.

Όταν πηγαίναμε τα καλοκαίρια στα Βίλλια, έρχονταν θίασοι από την Αθήνα. Εκεί λοιπόν έπαιζε διάφορα έργα. Πήγαινε η Έλλη, μάθαινε τα λόγια και μετά ερχόταν στο σπίτι και μιμούνταν τους ηθοποιούς",λέει η αδερφή της Έλλης Λαμπέτη, Αντιγόνη Λούκου, στη συνέντευξη που έδωσε στον δημοσιογράφο Νίκο Νικόλιζα για το περιοδικό "Down Town", το 2003.

Δεκατρία χρόνια αργότερα, η Έλλη, χωρίς να το γνωρίζε κανένας,  έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, αλλά απορρίφθηκε. Ωστόσο, το ταλέντο της αναγνωρίστηκε από τη Μαρίκα Κοτοπούλη, που την πήρε κοντά της και σύντομα έγινε η αγαπημένη της μαθήτρια.

Μάλιστα, της είχε τόση εμπιστοσύνη, ώστε της επέτρεψε να διαβάσει ακόμη και τις ερωτικές επιστολές που είχε λάβει από τον Ίωνα Δραγούμη, στις αρχές του 20ου αιώνα.

Εκείνη τη χρονιά απέκτησε και το νέο της επώνυμο, το "Λαμπέτη".

"Ο αδερφός της μητέρας μας, ο Τάσος ο οποίος ήταν ηθοποιός είχε πάρει το ψευδώνυμο Λαμπέτης από τον ήρωα του Βαλαωρίτη στο ποίημα “Αστραπόγιαννος”.

Όταν λοιπόν πήγε η αδερφή μου να δώσει εξετάσεις στην επιτροπή, μέσα σε όλους ήταν και η Μαρίκα Κοτοπούλη. Την ρωτάνε: όνομα παρακαλώ; Και εκείνη απαντάει: Έλλη. Επώνυμο; Και πετάγεται ο θείος μας και λέει: “Λαμπέτη”. Όμως η εξεταστική επιτροπή απέρριψε την Έλλη για να μαθητεύσει στην σχολή. “Δεν έχει τίποτα που να κεντρίζει το ενδιαφέρον” λένε και την κόβουν.

Όμως η Μαρίκα είχε αντίθετη άποψη και έτσι το 1942 παίζει τον πρώτο της ρόλο στο έργο ” Η Χάνελε πάει στον παράδεισο”. Οι γονείς μας ομολογουμένως δεν ήθελαν η Έλλη να γίνει ηθοποιός. Ήταν ένα επάγγελμα μεμπτό εκείνη την εποχή. Η Έλλη όμως πάντα μας έλεγε “εγώ θα είμαι η πρώτη”.", λέει η Αντιγόνη Λούκου στην ίδια συνέντευξη.

Οι μεγάλες τραγωδίες

 Η Έλλη Λαμπέτη είχε 6 αδέρφια, εκ των οποίων ένα δίδυμο αδελφό, που πέθανε από φυματίωση το 1942.

Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη τραγωδία της ζωής της. Η απώλεια του αγαπημένου της αδερφού, Τάκη. 

"Η Έλλη γεννήθηκε μαζί με τον δίδυμο αδερφό της, τον Τάκη. Ήταν από τα πιο αγαπημένα αδέρφια μέσα στην οικογένεια και πολύ δεμένα μεταξύ τους.

Όμως αυτό το παιδί , το αγόρι πέθανε γύρω στα 16 του", λέει στην  συνέντευξη η αδερφή της.

Δύο χρόνια αργότερα ακολουθεί ο θάνατος της μητέρας της Έλλης Λαμπέτη. Μια αδέσποτη σφαίρα σκοτώνει το 1944  την Αναστασία Λούκου.

Λίγα χρόνια αργότερα όταν η Έλλη Λαμπέτη αρχίζει να συνδέεται ερωτικά με τον Δημήτρη Χορν πεθαίνει ο πατέρας της. 

" Ήταν απόγευμα , η Έλλη ετοιμαζόταν για την πρεμιέρα του έργου “Το σπίτι της κούκλας”. Ξαφνικά έμαθε για τον θάνατο του πατέρα μας. Δεν μπορούσε να αναβάλλει την πρεμιέρα.

Σε μια από τις σκηνές που η Έλλη έπρεπε να κλάψει, ξεσπάει σε κλάμματα. Δεν μπορεί να σταματήσει. Ο κόσμος απο κάτω σηκώθηκε όρθιος να την χειροκροτήσει για την άψογη υποκριτική της.

Κανείς όμως δεν γνώριζε ότι έκλαιγε για τον χαμένο μας, πατέρα.Επίσης θυμάμαι που αργότερα η ίδια έλεγε συνεχώς οτι το φέρει βαρέως που δεν ανέβαλλε την πρεμιέρα. ‘Πίστεψε με Αντιγόνη δεν μπορούσα να το αναβάλλω’ μου έλεγε συνεχώς. Η Έλλη είχε πικραθεί τόσο πολύ από το θάνατό του πατέρα μας, που ξαφνικά πέθανε από καρκίνο και η δέυτερη αδερφή μας, η Κούλα, λέει η Αντιγόνη Λούκου.

Αρκετά χρόνια αργότερα η αδερφή της Έλλης Λαμπέτη Ειρήνη, σκοτώνεται σε τροχαίο. Εκείνη την περίοδο η Έλλη Λαμπέτη χωρίζει από τον Δημήτρη Χορν.

Οι μεγάλοι έρωτες

Η πρώτη αγάπη

Το 1943 στη ζωή της Έλλης έρχεται ο πρώτος έρωτας. «Ο άνθρωπος αυτός θα πρέπει να ’ταν κάτι σαν μάγος», θα πει ύστερα από χρόνια ο Μιχάλης Κακογιάννης.

Η Έλλη απορροφάται από τη γοητεία του Θεόδωρου Σγουρδέλη, ενός όμορφου και πλούσιου διπλωμάτη και ποιητή που ζει μόνιμα στο Παρίσι και που ο πόλεμος τον έφερε στην Ελλάδα.

Προσπάθησε να αποτρέψει την Έλλη από το θεατρικό σανίδι και να τον ακολουθήσει στο Παρίσι, προτείνοντάς της να γίνει ζωγράφος.

Η επαγγελματική ασυνέπεια της Έλλης αλλά και η απουσία της από το σπίτι, θα κινήσει ενστικτωδώς τις υποψίες της Κοτοπούλη:

«Πού είναι η Λαμπέτη;Φέρτε μού την απ’ το σπίτι της!». Το 1945 έρχεται το τέλος της σχέσης αυτής και η Λαμπέτη επανεμφανίζεται στη θεατρικά δρώμενα μέσα από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, με ερμηνείες που καθήλωσαν το κοινό και καθιέρωσαν την ίδια ως μια εξαιρετική ηθοποιό: «Γυάλινος Κόσμος», «Αντιγόνη», «Ο γάμος της Μπάρμπαρα», «Το φιόρο του Λεβάντε», «Ήταν όλοι τους παιδιά μου», «Ζωή με τον πατέρα», «Ο ανακριτής έρχεται», «Ο Ματωμένος Γάμος».

Ο γάμος με τον Μάριο Πλωρίτη

Και ενώ η ανοδική πορεία της συνεχίζεται, το 1945 συναντά τον Αλέκο Αλεξανδράκη με τον οποίο έζησε έναν θυελλώδη έρωτα που κράτησε κάποιους μήνες, ενώ πέντε χρόνια αργότερα παντρεύεται το Μάριο Πλωρίτη, τον οποίο γνώρισε κάνοντας το κινηματογραφικό της ντεμπούτο συμμετέχοντας στην ταινία «Αδούλωτοι Σκλάβοι», με σκηνοθέτη τον ίδιο.

Ο γάμος της με τον Μάριο Πλωρίτη το 1950 υπήρξε ατυχής. Χώρισαν το 1953, όταν γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Χορν.

Ο Πλωρίτης παρέμεινε αιώνιος φίλος της και στάθηκε δίπλα της μέχρι το τέλος της ζωής της.

"Εγώ τον Μάριο τον θυμάμαι από το ΄46 και μετά όταν επέστρεψα από την θεραπεία. Είχε έρθει λοιπόν η Έλλη στο σπίτι με τον Μάριο και μου λέει: ‘Αντιγονούλα μου να σου συστήσω τον Μάριο”. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ένα απλό φλέρτ. Όμως αγαπήθηκαν πάρα πολύ και τον Αύγουστο του ΄50 παντρεύτηκαν.

Έμειναν μαζί δυόμιση χρόνια παντρεμένοι, αλλά είχαν δεσμό από το 1945. Όσο ήταν παντρεμένοι έμεναν μαζί με όλη την οικογένειά μας στο ίδιο σπίτι. Σπουδαίος άνθρωπος ο Μάριος," θυμάται η αδερφή της Αντιγόνη.

Έλλη Λαμπέτη - Δημήτρης Χορν : Από την αντιπάθεια στον θυελλώδη έρωτα 

Ο Δημήτρης Χορν και η Έλλη Λαμπέτη υπήρξαν ζευγάρι και στον κινηματογράφο και στη ζωή.

Γνωρίστηκαν όταν η Λαμπέτη ήταν φοιτήτρια στη δραματική σχολή. Το πρώτο συναίσθημα που ένιωσαν ο ένας για τον άλλον ήταν αντιπάθεια. Σύντομα όμως μετατράπηκε σε  θυελλώδη έρωτα.

Ο σκηνοθέτης Μιχάλης Κακογιάννης είχε πει στη «Μηχανή του Χρόνου», πως όταν οι δύο ηθοποιοί είχαν γύρισμα, προσπαθούσε να τους κρατήσει χωριστά τις νύχτες ώστε να μην είναι εξαντλημένοι την επόμενη μέρα στη δουλειά.

Ο Δημήτρης Χορν και η Έλλη Λαμπέτη   συγκροτούν  τον θίασο «Λαμπέτη-Παππάς-Χορν» υπό την καθοδήγηση του Πλωρίτη.

Η ηθοποιός αποκαλύπτει στο σύζυγό της ότι είναι ερωτευμένη με τον Χόρν και έτσι «αποδεσμέυεται» από τον γάμο της για να ζήσει τον έρωτα με τον Δημήτρη Χόρν με τον οποίο δημιουργεί μια βαθιά σχέση τόσο προσωπική όσο και καλλιτεχνική: Μετά το «Κυριακάτικο ξύπνημα» (1953), η Λαμπέτη και ο Χορν θα συμπρωταγωνιστήσουν στην «Κάλπικη λίρα» (1954) και δυο χρόνια μετά στο «Κορίτσι με τα μαύρα» (1956) και πολλά άλλα.

Και να φανταστεί κανείς ότι ο Δημήτρης Χόρν ήταν στην κριτική επιτροπή που είχε απορρίψει τη Λαμπέτη για την εισαγωγή της στη δραματική σχολή.

Το «Θείο Ζεύγος» όπως το αποκαλεί ο τύπος της εποχής, συζεί χωρίς να παντρευτεί και η Έλλη αναγκάζεται να κάνει έκτρωση μετά από απαίτηση του Δημήτρη Χορν, ο οποίος είναι ξεκάθαρος πως δεν θέλει παιδιά.

Η σχέση τους αρχίζει να κλονίζεται ενώ τον ψυχισμό της Έλλης θα κλονίσουν και άλλα δραματικά γεγονότα που επιφύλασσε η μοίρα: η ηθοποιός θα χάσει την μητέρα της, δυο από τις αδερφές της από καρκίνο και άλλη μια σε τροχαίο, καθώς και τον αγαπημένο της συνάδελφο και τρίτο πυλώνα του θιάσου, Γιώργο Παππά.

Έπειτα από έξι χρόνια κοινής ζωής, το 1959, ο Χορν και η Λαμπέτη χώρισαν.

Η είδηση δεν άρεσε καθόλου στους πιστούς θαυμαστές τους. Κανείς δεν έμαθε τους λόγους που οδήγησαν το ζευγάρι να ακολουθήσει διαφορετικούς δρόμους.

Οι δυο καλλιτέχνες σοβαροί και επιλεκτικοί στις παρέες τους, προστάτευσαν το μυστικό τους μέχρι το τέλος. Για πολλά χρόνια δεν μιλούσαν καν μεταξύ τους, ενώ από τη στιγμή του χωρισμού, δεν έπαιξαν ποτέ ξανά μαζί.

"Νομίζω με τον Χόρν, έζησαν τον μεγαλύτερο ‘έρωτα της ζωής τους. Η αλήθεια όμως είναι πως επειδή ήταν και οι δύο ισχυρογνώμονες χώρισαν γι΄αυτό τον λόγο.

Ήταν η εποχή που είχε σκοτωθεί η αδερφή μας η Ειρήνη σε τροχαίο και η Έλλη δεν μπορούσε να ξεπεράσει το γεγονός με αποτέλεσμα να πάρει την μεγάλη απόφση.

“Χωρίζουμε” του είπε. Τα βράδια εκείνος ερχόταν κάτω από το σπίτι και χτυπούσε τις πόρτες. Έκανε αλλοπρόσαλα πράγματα"…, αναφέρει η Αντιγόνη Λούκου στη συνέντευξη που έδωσε στον Νίκο Νικολιζά.

Ο γάμος με τον Φρέντυ Γουέηκμαν - η υιοθεσία της μικρής Ελίζας και η δικαστική νίκη των φυσικών γονιών που "τσάκισε" την Έλλη

Το 1956 Έλλη αποφασίζει να φύγει στην Αμερική όπου παντρεύεται τον συγγραφέα Φρέντυ Γουέηκμαν, οποίος προσπαθεί να την αποσπάσει από το θέατρο και την Ελλάδα, προσφέροντάς της μια ειδυλλιακή ζωή.

«Απ’ τον πρώτο χρόνο κιόλας κατάλαβα ότι ο γάμος αυτός ήταν ένα πελώριο λάθος» είπε μετά από καιρό η Έλλη. Έτσι, το 1961, επέστρεψε στην Ελλάδα, κυρίως για να ξαναπαίξει θέατρο, με τον δικό της πια Θίασο.

Μια προσπάθεια του ζευγαριού να αποκτήσει ένα παιδί, υιοθετώντας ένα μικρο κοριτσάκι, την Ελίζα, θα αποτελέσει μοιραίο πλήγμα στην ζωή της Έλλης, αλλά και στην σχέση της με τον Γούεικμαν.

Οι φυσικοί γονείς μετά από δικαστική μάχη κέρδισαν το μικρό κορίτσι, και η απώλεια αυτή σε συνδυασμό με τον καρκίνο που ήδη είχε κάνει την εμφάνιση στο σώμα της Λαμπέτη, οδηγούν την ηθοποιό στην κατάθλιψη.

Έχοντας ήδη πολλά προβλήματα και βρισκόμενοι επί αρκετά χρόνια σε διάσταση, χωρίζει με τον Γουέηκμαν, μετά από 16 χρόνια γάμου.

Οι θρίαμβοι - Οι μεγάλες παραστάσεις - ο κινηματογράφος

Πηγαίο και ανεξάντλητο ταλέντο και παθιασμένη με τη δουλειά της η Έλλη Λαμπέτη χάρισε στο κοινό που τη λάτρεψε αξέχαστες ερμηνείες.

Το 1942, έκανε την πρώτη επίσημη θεατρική της εμφάνιση, στο έργο «Η Χάννελε πάει στον Παράδεισο» του Χάουπτμαν. 

Το 1945 η Λαμπέτη επανεμφανίζεται στη θεατρικά δρώμενα μέσα από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, με ερμηνείες που καθήλωσαν το κοινό και καθιέρωσαν την ίδια ως μια εξαιρετική ηθοποιό: «Γυάλινος Κόσμος», «Αντιγόνη», «Ο γάμος της Μπάρμπαρα», «Το φιόρο του Λεβάντε», «Ήταν όλοι τους παιδιά μου», «Ζωή με τον πατέρα», «Ο ανακριτής έρχεται», «Ο Ματωμένος Γάμος».

Από το 1948 συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Κώστα Μουσούρη, τον μεγάλο αντίπαλο του Κουν. Θα ακολουθήσουν πολλές σπουδαίες δουλειές από τη Λαμπέτη «Δεσποινίς Μαργαρίτα», «Φιλουμένα Μαρτουράνο», «Μονόπρακτα».

Στον κινηματογράφο, αν και έκανε την πρώτη της εμφάνισή το 1946, στην ταινία «Αδούλωτοι Σκλάβοι», δεν συμμετείχε,  παρά σε δέκα μόνο ταινίες σε όλη της την καριέρα.

Εντούτοις οι ερμηνείες της στις πολυβραβευμένες ταινίες  «Κυριακάτικο Ξύπνημα» (1954), «Το κορίτσι με τα Μαύρα» (1956) και «Το Τελευταίο Ψέμα» (1958) του Μιχάλη Κακογιάννη, καθώς και στην «Κάλπικη Λίρα» (1955) του Γ. Τζαβέλλα, πήραν τις καλύτερες κριτικές σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Με τη Φίνος Φιλμ συνεργάστηκε μόνο στην ταινία «Το Τελευταίο Ψέμμα», η οποία συμμετείχε στο Φεστιβάλ των Καννών με ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια.

Σ’ αυτή την ταινία η Έλλη Λαμπέτη κέρδισε το βραβείο των Κριτικών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αγγλίας, οι οποίοι και την αποκάλεσαν αρχαία θεά και  νέα Γκρέτα Γκάρμπο.

Η μάχη με τον καρκίνο & η τελευταία συγκλονιστική παράσταση "Παιδιά ενός κατώτερου Θεού"

Ο καρκίνος κάνει την εμφάνιση του στη ζωή της ηθοποιού το 1969, αφού της στέρησε τις αγαπημένες της αδερφές, τις οποίες έχασε όλες (εκτός από την αδερφή της Αντιγόνη, η οποία έζησε αρκετά χρόνια και μετά τον θάνατο της Έλλης) από καρκίνο του μαστού. Μετά την εγχείρηση (ολική μαστεκτομή) στην οποία υποβλήθηκε στις ΗΠΑ, επιστρέφει και προσπαθεί να το ξεπεράσει.

Μια προσπάθεια υιοθεσίας (της μικρής Ελίζας) από κοινού με τον Γουέικμαν, της δημιούργησε πλείστα προβλήματα, όταν δικαστική απόφαση την υποχρέωσε να επιστρέψει το παιδί, μετά παρέλευση 4 χρόνων, στους φυσικούς γονείς του. Η περιπέτεια αυτή της δημιούργησε γενική κατάπτωση και μελαγχολία, που την κράτησε μακριά από το θέατρο.

Ο καρκίνος έκανε την επανεμφάνισή του μετά από 11 χρόνια, το 1980. Οι μεταστάσεις ήταν συνεχείς.

Οι χημειοθεραπείες, στις οποίες υποβλήθηκε, έπληξαν τις φωνητικές της χορδές, με αποτέλεσμα σταδιακά να χάσει και τη φωνή της.

Η τελευταία παράσταση στην οποία πρωταγωνίστησε στην Αθήνα ήταν το "Σάρα - Τα Παιδιά ενός κατώτερου Θεού" στον ρόλο της κωφής Σάρα.

 Στο τέλος της παράστασης το κοινό χειροκροτεί όρθιο την Έλλη Λαμπέτη για ώρα. 

 Για την σπουδαία ερμηνεία της στην παράσταση ο Μάνος Χατζιδάκις θα πει: «Είσαι η πιο ερωτική κωφάλαλη που έχει περάσει από το ελληνικό θέατρο – ίσως και από κάθε θέατρο».

"Όταν η αδερφή μου έφυγε πρώτη φορά για την Αμερική το ΄80, εγώ δεν ήξερα απολύτως τίποτα. Έψαχνα να την βρώ. Τελικά μου στέλνει ένα γράμμα από την Αμερική που μου αναφέρει όλα τα γεγονότα για την αρρώστια της: “αδερφούλα μου, δεν ήθελα να μάθεις τίποτα για αυτά που περνάω, όμως αυτές τις δύσκολες ώρες θέλω να είσαι κοντά μου”.

Η Έλλη από την πρώτη στιγμή ήξερε για τον καρκίνο. Είχε ζητήσει η ίδια να της τα λένε όλα. Αν και τη δεύτερη εγχείρηση δεν ήθελε να την κάνει, τελικά δέχτηκε. Πέρασε επώδυνες στιγμές. Έχασε όλα τα μαλλιά της, τα νύχια της. Δραματικές στιγμές", αναφέρει η αδερφή της Αντιγόνη στη συνέντευξη στον Νίκο Νικολιζά.

Σχετικά με το πώς η Έλλη Λαμπέτη κατάφερε να ανεβάσει την παράσταση σημειώνει στην συνέντευξη που αναδημοσιεύει το Respect News: 

"Και όμως μπόρεσε. Έναν χρόνο μετά όμως της έκαναν τραχειοτομή. Μιλάει μέσω ενός σωλήνα. Μόλις το έμαθε ο Μιχάλης Κακογιάννης ήρθε αμέσως στην Αμερική που είχαμε πάει.

Μας έδωσε ακόμα και το διαμέρισμά του για να μένουμε. Και ξαφνικά σκάει η είδηση ότι στην Ελλάδα έχουν ανακοινώσει τον θάνατο της Έλλης ενώ εκείνη ήταν ζωντανή.

Όταν επιστρέψαμε στην Ελλάδα ήταν τόσο πολύ πικραμένη που έλεγε ότι αυτό ήταν το πιο πικρό ποτήρι που είχε πιει στη ζωή της".

Τα τελευταία της λόγια:

Καθόμουν πάνω από το προσκεφάλι της. Με κοίταξε στα μάτια και μου είπε: “Αντιγονούλα μου, σε παρακαλώ, λυπήσου με”

Η Έλλη Λαμπέτη πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου 1983 στις 7:30 το πρωί στο νοσοκομείο Mount Sinai Hospital των ΗΠΑ, όπου είχε μεταβεί λίγες εβδομάδες πριν.

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1983 η σορός της μεταφέρθηκε στην Αθήνα και στις 6 Σεπτεμβρίου 1983 κηδεύτηκε με δημόσια δαπάνη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

*Με πληροφορίες από: Wikipedia, Σαν σήμερα, Φίνος Φίλμ, Μηχανή του Χρόνου