Θανάσης Τριαρίδης: Ο καρκινοπαθής γιατρός που το πρωί έκανε χημειοθεραπείες & μετά έμπαινε στο χειρουργείο να χειρουργήσει τους ασθενείς του δεν άντεξε-«Έφυγε» στα 47 του δίνοντας το παράδειγμα...

«Φοβάσαι;» ρώτησε την εξαδέλφη του Αγγελική Τριαρίδου. «Κοίτα», της είπε, «δεν είναι κακό να φοβάσαι. Αλλά μην σταματήσεις ούτε στιγμή να βάζεις κόντρα...»

Ο γιατρός που την τελευταία δεκαετία δημιούργησε έναν ιδιότυπο αστικό θρύλο, «έναν υπερ-ήρωα της ιατρικής». Ο άνθρωπος με τη μαγνητική προσωπικότητα,την εμμονική ανιδιοτέλεια, που ήξερε τη μυστική συνταγή για το χάπι κατά του Φόβου.

Είναι ο καρκινοπαθής γιατρός του Θεαγενείου που το πρωί έκανε τις πιο βαριές χημειοθεραπείες και αμέσως μετά έμπαινε στα χειρουργεία να χειρουργήσει τους ασθενείς του.

Και στη συνέχεια, στα εξωτερικά ιατρεία έβλεπε τους εκατοντάδες αρρώστους που τον περίμεναν, ειδικά αυτόν.

Και για να μην αφήσει κανέναν χωρίς εξέταση, έβαζε εθελοντικά εξωτερικά ιατρεία το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ.

Ενώ, λόγω της αρρώστιας του, μπορούσε να πάρει ατέλειωτες άδειες, αυτός πολλαπλασίασε τις ώρες της δουλειάς του.

Όσοι ακούγανε τη φήμη υπέθεταν πως είναι ψέματα, πως είναι μια υπερβολή: δεν μπορεί, έλεγαν, να υπάρχει κάποιος άνθρωπος που αντέχει αυτό το πρόγραμμα μετά από μια χημειοθεραπεία.

Κι έπειτα μια δεύτερη πληροφορία διασταύρωνε την πρώτη φήμη και μια τρίτη την επικύρωνε.

Ο Θανάσης αναποδογύριζε τους νόμους της λογικής, δίνοντας σε όλους μας, στους καιρούς της παροντικής μικροψυχίας, ένα σπάνιο υπόδειγμα δοτικότητας, αλληλεγγύης και προσφοράς.

Και όλα αυτά δίχως να διανοηθεί ποτέ να ζητήσει οποιοδήποτε αντάλλαγμα ή να το εξαργυρώσει με άλλον τρόπο.

Ακόμη και όταν του φέρνανε διάφορα δώρα ευγνωμοσύνης (τρόφιμα ή κρασιά), εκείνος τα μοίραζε γελώντας στις νοσηλεύτριες ή τα έδινε σε άλλους ασθενείς που είχαν ανάγκη.

Έμπρακτα έδειξε αυτό που θεωρούν άλλοι,οτι δεν μπορούν να κάνουν !

Ηταν γιατί το Ήθελε !

Παράδειγμα προς μίμηση για τους Ίδιους,τους α-σθενείς του !

Για το πως να αντιμετωπίζουν την Α-Σθένεια !

Να μην χάνουν το ΣΘΕΝΟΣ τους !

Η Α-Σθένεια ειναι αποκοπή απο την Ζωή !

Ο Θεός μας δινει οτι Θέλουμε...

Οχι οτι Νομίζουμε οτι Θέλουμε...

Και αυτός ο άνθρωπος έδειχνε καθημερινά σε συμΠάσχοντες... την Δύναμη που – Έχει μέσα του ο Ανθρωπος όταν Θέλει!

Η ξαδέλφη του Θ. Τριαρίδη, δημοσιογράφος Αγγελική Τριαρίδου, τον αποχαιρετά με τον δικό της τρόπο, μέσα από ένα συγκινητικό κείμενο στην προσωπική της σελίδα στο Facebook. 

Διαβάστε το:

"Σήμερα ο θάνατος χτύπησε και πάλι την πόρτα της οικογένειας, για να πάρει μαζί του ένα κομμάτι της καρδιάς μας, της ψυχής μας, των αναμνήσεων των παιδικών και των εφηβικών μας χρόνων, της απέναντι πόρτας του σπιτιού μας επί 45 χρόνια, του μυαλού μας, της ζωής μας.

Ο ξάδελφός μου, ο πρώτος μου ξάδελφος, ο Θανάσης Τριαρίδης, ο μεγάλος γιός του Ντίνου και της Όλγας, έχασε σήμερα μετά από δεκαετή παληκαρίσιο αγώνα τη μάχη με τον καρκίνο. Το παιδί με το σπινθιροβόλο πνεύμα, ο γοητευτικός "Λούης" των νεανικών μας χρόνων, ο αγωνιστής γιατρός του Θεαγένειου (ο "καλύτερος γιατρός του κόσμου" όπως έλεγαν όλοι οι ασθενείς του) που έβγαινε από τη χημειοθεραπεία που έκανε και έμπαινε κατευθείαν στο χειρουργείο για να χειρουργήσει και για να βοηθήσει τους άλλους καρκινοπαθείς, το πιο καλό και πιο αγαπητό παιδί του κόσμου, έφυγε σήμερα από κοντά μας. Πολύ νωρίς, πολύ άδικα, πολύ βασανιστικά.

Για τους εκατοντάδες ανθρώπους που τον γνώρισαν και τον αγάπησαν η στάση του απέναντι στη μοίρα και ο αγώνας του απέναντι στην αρρώστια έγιναν φωτεινό παράδειγμα θάρρους και ελπίδας. Όπως και ο πατέρας του έτσι κι αυτός μας έμαθε ότι ο αγώνας δεν τελειώνει ποτέ, και ότι κανείς δεν μπορεί να μας κλάψει, να μας θρηνήσει, να μας θάψει πριν πεθάνουμε, αν δεν του το επιτρέψουμε εμείς...

Για μένα, που μεγάλωσα μαζί του, που μοιράστηκα τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου σε βραδυές ατέλειωτων εξομολογήσεων ψαρεύοντας στη Μακραφού, ή συζητώντας στο σπίτι του παππού Φρεσκάκη, ο ξάδελφος θα είναι πάντα ένα κομμάτι του εαυτού μου, του καλύτερου εαυτού που που θα φυλάω μέσα μου.

Για τα δύο υπέροχα παιδιά του που αφήνει πίσω τόσο νωρίς ελπίζω να αποτελέσει παράδειγμα ήθους και δύναμης. Γι αυτόν, ελπίζω να ταξιδεύει πλέον ελεύθερος στις έναστρες νύχτες, πάνω από τη βαθιά μπλε θάλασσα με τις καλές ψαριές που τόσο αγαπούσε...

Καλό του ταξίδι...