Με τα εμβόλια κάν' το όπως ο Ντράγκι - Στην Πορτογαλία 89% oι εμβολιασμένοι και στην Ελλάδα 66,5%!

Γράφει η Σπύρου Δημητρέλη στο Capital

Πλησιάζουμε στα δύο χρόνια από την ημέρα που η χώρα τέθηκε σε καθεστώς lockdown λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Μια πανδημία που εμφανίστηκε στον πλανήτη με διαφορά ενός αιώνα από την προηγούμενη. Το τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν ικανό να σβήσει σχεδόν όλες τις βιωματικές μνήμες από την προηγούμενη υγειονομική περιπέτεια της ισπανικής γρίπης.

Αν και δεν υπάρχουν βιωματικές μνήμες, υπάρχει η επιστημονική γνώση που από τις αρχές του εικοστού αιώνα έως σήμερα έχει κάνει όχι απλώς άλματα, αλλά εκτοξεύσεις στο μέλλον. Σε χρόνο ρεκόρ η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα παρήγαγε αξιόπιστα και αποτελεσματικά εμβόλια κατά του κορονοϊού.

Τα εμβόλια έσωσαν εκατοντάδες εκατομμύρια ζωές σε όλον τον κόσμο και επέτρεψαν στις οικονομίες να αντιμετωπίσουν την πανδημία με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες στα εισοδήματα.

Ωστόσο, παρά την επέλαση της αποδεδειγμένα ηπιότερης μετάλλαξης Όμικρον, το τέλος της πανδημίας θα χρειαστεί ακόμη -στην καλύτερη περίπτωση- μερικούς μήνες.

Κάθε ημέρα ανακοινώνονται δεκάδες νεκροί. Η κοινή γνώμη φαίνεται να έχει συμβιβαστεί με αυτές τις πραγματικά τραγικές ανακοινώσεις. Την μια ημέρα 60 θύματα, την επόμενη 80 και την επόμενη 70. Σε κανονική εμπόλεμη κατάσταση να βρισκόταν η χώρα είναι πολύ πιθανό να μην είχε τόσες απώλειες ζωής.  

Αυτός ο καθημερινός απολογισμός γίνεται ακόμη πιο τραγικός όταν συνειδητοποιεί κάποιος ότι οι περισσότερες από αυτές τις απώλειες θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στα αντίστοιχα δεδομένα χωρών όπως η Πορτογαλία και το Ισραήλ. Οι θάνατοι είναι σημαντικά λιγότεροι.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της Ελλάδας και της Πορτογαλίας; Το ποσοστό των εμβολιασμένων πολιτών. Στην Πορτογαλία 89% και στην Ελλάδα 66,5%. Το ό,τι πεθαίνουν στην Ελλάδα οι ανεμβολίαστοι προκύπτει και από τις επίσημες ανακοινώσεις του ΕΟΔΥ. Από τους διασωληνωμένους συμπολίτες μας, το 85% είναι ανεμβολίαστοι ή μερικώς εμβολιασμένοι.

Το μέτρο της υποχρεωτικότητας για τους άνω των 60 ετών που ανακοινώθηκε στο τέλος Νοεμβρίου κατάφερε να πείσει περίπου 200.000 από τους 500.000 ανεμβολίαστους της συγκεκριμένης ηλικιακής ομάδας. Δεν το λες αποτυχία, αλλά δεν μπορείς να το πεις και επιτυχία. Το σίγουρο είναι ότι από τους 200.000 που εμβολιάστηκαν, αρκετοί έσωσαν τη ζωή τους. Αυτό είναι ένα τεράστιο κέρδος για την κοινωνία. Κάθε ζωή είναι ανεκτίμητη.

Με αυτό το δεδομένο, κάθε νέος εμβολιασμός είναι ένα δώρο ζωής. Όμως ζωές συνεχίζουν και χάνονται άδικα και ανόητα. Η χώρα βρίσκεται σε άτυπη εμπόλεμη κατάσταση, με εχθρό τον κορονοϊό και όπλο το εμβόλιο. Η εμπόλεμη κατάσταση δικαιολογεί και αποφάσεις έκτακτης ανάγκης απέναντι στον κοινό εχθρό.

Το πρόσφατο παράδειγμα της Ιταλίας που κατέστησε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό ακόμη και άνω των 50 ετών δείχνει ότι η κυβέρνηση μάλλον θα πρέπει να εξετάσει σοβαρά το ενδεχόμενο να κινηθεί προς την ίδια κατεύθυνση. Ίσως και με έναν εμπλουτισμό των μέτρων για όσους δεν εμβολιαστούν παρά την υποχρεωτικότητα. Το πρόστιμο των 100 ευρώ φαίνεται ότι δεν είναι επαρκές.

Ο μη εμβολιασμός θα μπορούσε να ισοδυναμεί με υπεύθυνη δήλωση του ανεμβολίαστου πολίτη ότι αναλαμβάνει ο ίδιος την ευθύνη να μην υπάρχει επαρκής υπηρεσία νοσηλείας του αν τη χρειαστεί λόγω νόσησης από τον κορονοϊό.

Θα μπορούσε ακόμη και να χρεώνεται η νοσηλεία στους ανεμβολίαστους, όπως ισχύει ήδη σε άλλες χώρες.