Δολοφονία 19χρονου: Topwoman η δασκάλα Ολυμπία Γιαννακοπούλου που δίδαξε στους μαθητές της - «είμαστε όλοι Άλκης» (βίντεο)

Eνα σπουδαίο μήνυμα από τα παιδιά ΚΑΙ για τα παιδιά, έδωσε η δασκάλα της τετάρτης δημοτικού του 3ου δημοτικού σχολείου Λουτρακίου, κ. Ολυμπία Γιαννακοπούλου.

Μετά τη στυγερή δολοφονία του 18χρονου Άλκη στη Θεσσαλονίκη από φανατικούς οπαδούς αντίπαλης ποδοσφαιρικής ομάδας, η οποία «πάγωσε» το πανελλήνιο, η δασκάλα κ. Γιαννακοπούλου έδωσε ένα μεγάλο μήνυμα σε όλα τα παιδιά. Ενα μήνυμα για τα ίδια τα παιδιά!

Με τις φωνούλες τους οι μαθητές της τετάρτης δημοτικού, περνούν ένα ηχηρό μήνυμα στα παιδιά όλου του κόσμου, «είμαστε όλοι Άλκης», «είμαι ο Άλκης», σε όποια ομάδα και ανήκουμε..

«Είμαι Ολυμπιακός, είμαι Παναθηναϊκός, είμαι ΠΑΟΚ, είμαι ΑΕΚ, είμαι Άρης, είμαι Άλκης», λένε οι μαθητές στο βίντεό τους, σημειώνοντας: «Όταν εκφοβίζω…δεν κερδίζω»

Οι μαθητές, με το σύνθημά τους «Όταν εκφοβίζω…δεν κερδίζω», λένε «όχι» στη βία και τον εκφοβισμό. «Είμαι Ολυμπιακός, είμαι Παναθηναϊκός, είμαι ΠΑΟΚ, είμαι ΑΕΚ, είμαι Άρης», ακούγονται να λένε στο βίντεο και καταλήγουν: «είμαι Άλκης».

Η δασκάλα τους, Ολυμπία Γιαννακοπούλου, αναφέρει στο loutrakiblog.gr:

«Ο άδικος και σκληρός θάνατος ενός 19χρονου παιδιού με συγκλόνισε σαν μάνα, σαν δασκάλα, σαν πολίτη αυτής της χώρας, σαν άνθρωπο που ζει σε μια ευνομούμενη πολιτεία, που όμως έχει χάσει τον προσανατολισμό της.

Το πρώτο που σκέφτηκα λοιπόν να κάνω ήταν να αφιερώσω κάποιες διδακτικές ώρες με τους μαθητές μου σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα κατά της βίας και του εκφοβισμού.

Photo:loutrakiblog.gr

Μέσα σε 3 ώρες συζητήσαμε, ανταλλάξαμε απόψεις, προβληματιστήκαμε, συγκινηθήκαμε και καταλήξαμε στο υπέροχο σύνθημα: «ΟΧΙ στη ΒΙΑ. Όταν εκφοβίζω, δεν κερδίζω.»

Μετά τη δημιουργία αφίσας και την προβολή σχετικών βίντεο αποφασίσαμε να μεταφέρουμε τις σκέψεις μας για την οπαδική βία και την ελευθερία της επιλογής να υποστηρίζουμε οποιαδήποτε ομάδα σε ένα βίντεο, αφιερωμένο στο πρόσωπο της ημέρας, τον ΑΛΚΗ.

Γίναμε φίλοι του, τον αγαπήσαμε, τον νιώσαμε , τον συμπονέσαμε! Είχαμε σκέψεις για την οικογένειά του που έμεινε με μισή αγκαλιά! Θυμωσαμε με την ευκολία που καποιος αφαιρεί μια ανθρώπινη ζωή ή προκαλεί τόσο πόνο αναίτια.

Ευχηθήκαμε να είναι ο τελευταίος άδικος θάνατος. Αν και οι άνθρωποι έχουμε κοντή μνήμη και φοβάμαι ότι θα ξεχαστεί και αυτό το τραγικό γεγονός εμείς θα προσπαθήσουμε να το κρατήσουμε στην ψυχή μας γιατί μας άγγιξε βαθιά όλους!

Δράσαμε , συνεργαστήκαμε, μάθαμε, αλλά κυρίως νιώσαμε… και αυτό που μαθαίνεις με συναίσθημα δεν το ξεχνάς ποτέ!»