Κανένας Έλληνας πολιτικός δεν θα ψηφίσει την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων & αλλαγή του άρθρου 103 - Η εναντίον του κατακραυγή θα είναι γενική!

Έκπληκτο εμφανίστηκε το πανελλήνιο, συμπεριλαμβανομένου και του Πρωθυπουργού, πώς ένας καταδικασμένος με απόταξη αστυνομικός, όπως εκείνος έξω στη σκοπιά του αστυνομικού τμήματος Αγίων Αναργύρων, παρακολούθησε χωρίς να αντιδράσει τη δολοφονία της Κυριακής Γρίβα, που είχε καταφύγει στο τμήμα ζητώντας να την προστατεύσουν από τον σύντροφό της που απειλούσε να τη σκοτώσει. 

Ο αδρανής και συνεπώς ακατάλληλος για αστυνομικός απλώς μετετέθη, όπως και οι άλλοι συνάδελφοί του που επίσης αδράνησαν, όπως και ο τηλεφωνητής του 100 από τον οποίο το θύμα ζήτησε να τη μεταφέρει όχημα στο σπίτι της, που της απάντησε ότι τα περιπολικά δεν είναι ταξί.

Όλοι αυτοί οι ακατάλληλοι για το σώμα της αστυνομίας απλώς μετακινήθηκαν σε άλλες θέσεις. Πιθανόν να τους ζητηθούν ευθύνες και να τους επιβληθούν πειθαρχικές ποινές, αλλά μέχρι εκεί. Γιατί υπάρχει ένα εμπόδιο, που εκτρέφει την αδιαφορία, την παραμέληση καθήκοντος ή ακόμα και την αξιόποινη συμπεριφορά, για το οποίο όμως δεν μιλά κανείς. 

Γράφει ο Γιάννης Μαρίνος στο Βήμα

Είναι η από το Σύνταγμα άρθρο 103 κατοχυρωμένη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, των υπαλλήλων της τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς και κάθε είδους δημόσιων οργανισμών. 

Για να καταργηθεί η μονιμότητα θα πρέπει να τροποποιηθεί το άρθρο αυτό, που κατοχυρώνει τη μονιμότητα. Και για να τροποποιηθεί, όπως και κάθε άλλο άρθρο του Συντάγματος, απαιτείται ειδική διαδικασία με αυξημένη πλειοψηφία από τη Βουλή.

Οπως όμως γνωρίζουμε όλοι, κανείς πολιτικός οποιουδήποτε κόμματος όχι μόνο δεν θέτει θέμα κατάργησης της μονιμότητας, αλλά ούτε καν διανοείται να υπαινιχθεί κάτι τέτοιο. 

Διότι η εναντίον του κατακραυγή που θα ξεσπάσει θα είναι γενική από το σύνολο των προστατευομένων από τη μονιμότητα υπαλλήλων, αλλά και από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, καθώς αυτά γνωρίζουν ή πιθανολογούν ότι θα αποδοκιμασθούν με βαθύ μαύρο κατά τις επόμενες εκλογές. 

Χωρίς μάλιστα να μπορέσουν να επιτύχουν την τροποποίηση του άρθρου 103, που καθιερώνει τη μονιμότητα, τη νωθρή μέχρις απραξίας συμπεριφορά ουκ ολίγων δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι δεν τιμωρούνται ούτε αποπέμπονται ακόμα και αν διαπράττουν εγκλήματα και έχουν καταδικασθεί για αυτά.

Είμαι μάρτυς αυτής της προκλητικής ατιμωρησίας, που δεν οδηγεί σε απόλυση. Εφοριακός, που είχε καταδικασθεί σε κάθειρξη για σοβαρή κατάχρηση σε βάρος του Δημοσίου, αφού εξέτισε ως συνήθως μέρος της ποινής, υπέβαλε αίτηση επανόδου στη θέση του από την οποία είχε αναπόφευκτα απομακρυνθεί. 

Ο θρασύς επίορκος βρήκε αμέριστη συμπαράσταση του συνδικαλιστικού οργάνου, το οποίο λειτουργούσε ουσιαστικά και ως πειθαρχικό συμβούλιο. Το τελευταίο πίεζε τον αρμόδιο γενικό γραμματέα του υπουργείου να υπογράψει την επάνοδο του επιόρκου. Και μάλιστα όχι μόνο αυτήν, αλλά να του αναγνωρίσει επίσης ως υπηρεσία όσα έτη ήταν στη φυλακή και να πάρει και τις προβλεπόμενες λόγω αρχαιότητας μισθολογικές αυξήσεις, και μάλιστα αναδρομικά. 

Ο αρμόδιος γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών απέρριψε με οργή το αίτημα και κατσάδιασε τους συνδικαλιστές που υποστήριζαν τον επίορκο. Αποτέλεσμα: ο γενικός γραμματέας «παρακλήθηκε» από την κυβέρνηση να παραιτηθεί και διορίστηκε άλλος που προθυμοποιήθηκε να ικανοποιήσει το ανήκουστο αίτημα του επίορκου εφοριακού. Αυτή είναι η Ελλάδα, όπως είχε πει και ο κ. Σημίτης.