Εγκλήματα κατά των παιδιών μας: 1.000.000 παιδιά ανασφάλιστα!!!

Του Άγη Βερούτη

Η ηθική διάσταση του θέματος ομολογώ ότι ξεπερνά τη δυνατότητά μου να αντιμετωπίσω το θέμα με νηφαλιότητα. Δεν κάνω το λάθος να το επιχειρήσω.

Τρία χρόνια διαρκεί η συσσίφεια απόπειρα ισοσκελισμού του προϋπολογισμού του Ελληνικού κράτους. Η έμφαση είναι σε μέτρα λιτότητος, απλά στην Ελληνική πραγματικότητα αυτά μεταφράζονται ως υπερφορολόγηση, ενόσω οι δαπάνες του δημοσίου παραμένουν σχεδόν αμετάβλητες. Ειδικά οι μισθολογικές δαπάνες που αντιπροσωπεύουν άνω του 80% των δαπανών του προϋπολογισμου μειώθηκαν από το επίπεδο των 24 δισ. ευρώ ετησίως προ κρίσης, στο επίπεδο περίπου των 20 δισ. ευρώ ως τώρα.

Η μεσοσταθμική μείωση του συνολικού κόστους είναι 17%.

Αν ο αριθμός των δημοσίων λειτουργών παρέμεινε αμετάβλητος στην τριετία (δηλαδή προσελήφθησαν από πορτοπαράθυρα τόσοι όσοι ακολούθησαν το δρόμο της συνταξιοδότησης), τότε παρά τις μειώσεις μισθών της τάξεως του 25%, όπως εικάζεται ότι υπέφερε ο μέσος δημόσιος υπάλληλος, κάπως αναπληρώθηκε η απώλεια του 8% με άλλους τρόπους, όπως π.χ. υπερωρίες ή οδοιπορικά ή επιτροπές, ή κάτι άλλο που το μικρό μυαλό όσων από εμάς δεν αντιλαμβανόμαστε πώς έγινε αυτό, απλώς δεν το χωράει.

Την ίδια περίοδο των αιματηρών μισθολογικών περικοπών του Δημοσίου (του περίπου 17% δηλαδή του συνολικού μισθολογικού τους κόστους) η ιδιωτική οικονομία έφτασε αισίως το 1,5 εκατομμύριο ανέργους. Είναι γνωστό ότι το 24,6% ανεργία που καταμέτρησε ο ΟΑΕΔ τον Αύγουστο δεν περιλαμβάνει ελεύθερους επαγγελματίες που φυτοζωούν.  Άνω του 40% αυτών αδυνατεί να πληρώσει τις εισφορές ΤΕΒΕ. Εκ του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων, λιγότεροι από 200.000 παίρνουν επίδομα ανεργίας στο μέγιστο ως 12 μήνες.

Για να καταλάβουμε ακριβώς το μέγεθος του προβλήματος: 1.300.000 συμπολίτες μας είναι άνεργοι χωρίς επίδομα ανεργίας, και χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη, ακόμη κι αν εργάστηκαν σκληρά 20 χρόνια πληρώνοντας εισφορές, σήμερα βρίσκονται χωρίς εισόδημα επειδή η Ελληνική οικονομία αδυνατεί να υποστηρίξει θέσεις εργασίας για εκείνους, κυρίως λόγω υπερφορολόγησης και της εμμονής όλων των κυβερνήσεων της κρίσης να διατηρήσουν τα κλειστά επαγγέλματα ερμητικά κλειστά, τις μεταφορές κλειστότερες, και το μέγεθος του Ελληνικού δημοσίου τομέα αμετάβλητο.

Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν ακόμη κάποιοι που δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της δυσκολίας επιβίωσης στον αποξηραμένο από ρευστότητα παραγωγικό τομέα της οικονομίας.

Σε αυτούς λοιπόν καλό θα ήταν να χτυπήσουμε ένα καμπανάκι: Περισσότερα από 1.000.000 παιδιά στην Ελλάδα είναι ανασφάλιστα!

Είτε γιατί οι γονείς είναι άνεργοι περισσότερο από την διάρκεια ισχύος του βιβλιαρίου τους, όπου ήσαν εγγεγραμμένα ως εξαρτώμενα, είτε διότι οι γονείς τους δεν έχουν πλέον να πληρώσουν τις γελοία υψηλές εισφορές του ΤΕΒΕ γιατί πρέπει να βάλουν φαγητό στο τραπέζι και να πληρώσουν το ρεύμα και το νοίκι, τα παιδιά αυτά είναι ανασφάλιστα!

Αυτό σημαίνει ότι όταν ένα ανασφάλιστο παιδί που δεν έχει εμβολιαστεί ασθενήσει, θα πεθάνει σαν το σκυλί στο αμπέλι, ή στην καλύτερη περίπτωση θα ταλαιπωρηθεί αφάνταστα για να λάβει περίθαλψη ως άπορος, αν προλάβει!

Κάποιος Ρεπουμπλικάνος ίσως σε αυτή τη φάση θα έλεγε ότι: “καθένας λαμβάνει ό,τι δικαιούται.”

Εκεί θα τον διορθώναμε όμως εμείς: “Όχι στην Ελλάδα”

Αν ξεπεράσουμε τη κακοδιαχείρηση της Υγείας, όπου η ετήσια φαρμακευτική δαπάνη ανά ασφαλισμένο ξεπερνάει τα 400 ευρώ όταν οι Σκανδιναβοί και οι βορειοευρωπαίοι πληρώνουν περί τα 180-200 ευρώ ετησίως, υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα: Η Υγεία στην Ελλάδα δεν καλύπτεται πλήρως από τις εισφορές των ταμείων. Συνέχεια συνεισφέρει για αυτήν το κράτος από τον προϋπολογισμό.

Δηλαδή από τους φόρους όλων μας. Δηλαδή η Υγεία υποστηρίζεται από το ΦΠΑ στην τυρόπιτα, το ρεύμα και τη βενζίνη που πληρώνει και ο άνεργος, άρα ανασφάλιστος.

Με άλλα λόγια, οι ανασφάλιστοι συνεισφέρουν με τους φόρους τους για υπηρεσίες Υγείας που οι ίδιοι δεν νομιμοποιούνται να λάβουν!

Στη σουρεαλιστική Ελληνική Δημοκρατία του 2012, το κράτος χρηματοδοτεί τις παροχές προς τους -ακόμη- έχοντες ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, από τα λεφτά που παίρνει από τους απόλυτα εξαθλιωμένους!

Περισσότερο του ενός τρίτου των ανήλικων παιδιών στην Ελλάδα είναι αποκλεισμένο από το Εθνικό Σύστημα Υγείας, απλά και μόνο διότι το κόστος της Υγείας είναι τεχνηέντως διογκωμένο με αργόμισθους κηπουρούς σε νοσοκομεία χωρίς κήπο, με τραπεζοκόμους περισσότερους από τους νοσηλευτές και τους τραυματιοφορείς μαζί, και αδρότατα πληρωμένο διοικητικό προσωπικό για να πηγαινοφέρνει άχρηστα χαρτιά από το ένα γραφείο στο άλλο και να σχολάει στη μία το μεσημέρι.

Μέτρα που έβγαλαν στην ανεργία 1,5 εκατομμύριο Έλληνες δε δικαιολογούν τη μη-παροχή περίθαλψης στα ανήλικα παιδιά τους!

Είναι γενοκτονία!
Είναι βαρβαρότητα!
Είναι ντροπή!

Το ΕΣΥ οφείλει να καλύπτει όλα τα ανήλικα παιδιά, ειδικά στην κρίση, ανεξάρτητα αν οι γονείς τους είναι Έλληνες, αλλοδαποί, ασφαλισμένοι ή ανασφάλιστοι.

Η παροχή υπηρεσιών Υγείας δωρεάν σε όλα τα ανήλικα παιδιά είναι προϋπόθεση πολιτισμού!

Οι σημερινές απόπειρες δωρεάν ιατρείων για ανασφάλιστα παιδιά με πρωτοβουλία των “Γιατρών του Κόσμου” με συνεργασία με μια εταιρία τηλεφωνίας και ένα δημοσιογραφικό οργανισμό, ενώ δείχνει την αλληλεγγύη κάποιων ευαισθητοποιημένων ανθρώπων, αναδεικνύει τη βαρβαρότητα της Ελληνική κοινωνίας!

Πού είναι οι Αριστεροί που παριστάνουν τους κοινωνικά ευαίσθητους και στηρίζουν μόνο τους προνομιούχους πατρώνες τους; Πού είναι οι διανοούμενοι και οι Ανθρωπιστές; Όλοι μα όλοι πιά;

Δήθεν ακτιβιστές για δικαιώματα ζώων και δέντρων, και χρηματοδοτήσεις ΜΚΟ “για τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομίας των παραδοσιακών συνταγών της Πέρα Ραχούλας”, που αδιαφορούν για πάνω από 1.000.000 ανασφάλιστα παιδιά στην Ελλάδα, δείχνουν πως ζούμε σε μια κοινωνία βυθισμένη στην υποκρισία! Μου προκαλεί αηδία!

Η μόνη λύση που μπορώ να σκεφτώ είναι το άμεσο άνοιγμα του ΕΣΥ σε όλα τα παιδιά τουλάχιστον ως την ενηλικίωση, και λογικότερα ώς την ηλικία των 25 ετών, καθώς η ανεργία ως αυτές τις ηλικίες ξεπερνάει το 50%. Οτιδήποτε άλλο είναι βαρβαρότητα. Ειδικά στις παρούσες συνθήκες της κρίσης.

Όσο και αν προσπαθώ να δω το συγκεκριμένο ζήτημα με νηφαλιότητα, αδυνατώ!

Είμαι πολύ θυμωμένος. Ελπίζω να μην είμαι ο μόνος.


Πηγή: www.capital.gr