Δημήτρης Καμπουράκης: Μαστιγώνω τον κλάδο κι εμένα, γιατί με κάτι τέτοια χάνουμε εντελώς την αξιοπιστία μας - Σήμερα είμαστε Συριολόγοι, μεθαύριο περιβαλλοντολόγοι ή σεισμολόγοι

Δεν ξέρω αν το θυμάστε, αλλά πριν μια δεκαπενταετία εμείς οι έγκριτοι δημοσιογράφοι χάσαμε μια είδηση. «Ε καλά, τι είναι μια είδηση μέσα στις χιλιάδες που μας αποκαλύπτετε κάθε μέρα;» θα πει ο καλοπροαίρετος, μόνο που θυμίζω ότι η είδηση αυτή ήταν η χρεωκοπία της χώρας. 

Το επερχόμενο εθνικό φαλιμέντο ήταν στρογγυλοκαθισμένο στο σαλόνι όλων μας επί χρόνια, μεγαλύτερο κι από ελέφαντα, πλην εμείς ούτε που το πήραμε χαμπάρι. Έσκασε στα μούτρα της κοινωνίας, και στο δικό μας βέβαια.

Το δε πιο τρομερό ήταν ότι μόλις ανατινάχθηκε το σπίτι μας και βρεθήκαμε δίχως στέγη και πορτοπαράθυρα, μεταβληθήκαμε όλοι μέσα σε μια νύχτα σε ειδήμονες της οικονομικής κρίσης και της χρεωκοπίας.

Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης στο Liberal.gr

Κι αρχίσαμε να λέμε και να γράφουμε παρλαπίπες για το Euribor, για το Euroworking group, για το Ecofin, για τα spreads και όλα τα υπόλοιπα που δεν είχαμε ξανακούσει, αλλά που ξαφνικά τα παίζαμε στα δάκτυλα. Τα θυμάστε βέβαια, ξεχνιούνται αυτά;

Ε λοιπόν, τα ίδια και απαράλλαχτα βλέπω και τώρα με την Συρία. Μείναμε με ανοικτό το στόμα μόλις μάθαμε ότι κάποιοι μυστηριώδες αντάρτες εμφανίστηκαν από το πουθενά και άρχισαν να προελαύνουν μέσα στην Συρία.

Θα πείτε, «ε δεν χάλασε κι ο κόσμος, από πού κι ως που να ξέρατε ή να προβλέπατε τι θα γίνει εκεί κάτω;». Σύμφωνοι, αλλά αφού δεν ξέραμε, πως ξαφνικά γίναμε άπαντες εκ των υστέρων ειδικοί επί του Συριακού και των μεσομακροπρόθεσμων γεωπολιτικών επιπτώσεων του;

Και μας ακούω τώρα να μιλάμε για το Ιντλίμπ λες και το ξέρουμε σαν το Άλσος Παγκρατίου, για την οργάνωση Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ-Σαμ λες και είναι οικεία σαν το Χαμόγελο του Παιδιού ή για τον Αμπού Μοχάμεντ Αλ Τζολανί σαν να είναι πρώτος μας ξάδερφος, που ξέρουμε απ’ έξω την προϊστορία και όλα του τα χούγια. Αντιγράφουμε ο ένας τον άλλον κι όλοι μαζί τα ξένα φύλα ή τις διεθνείς ιστοσελίδες που κάτι παραπάνω γνωρίζουν για την περιοχή, καθότι διατηρούν εκεί ανταποκριτές επί πολλά χρόνια.

«Μα τι σ’ έπιασε τώρα και μαστιγώνεις τον κλάδο σου;» θα ρωτήσετε. Μαστιγώνω τον κλάδο κι εμένα μαζί, γιατί με κάτι τέτοια χάνουμε εντελώς την αξιοπιστία μας και σε λίγο η Τεχνητή Νοημοσύνη θα μας εξοβελίσει στα Τάρταρα. Εφόσον είμαστε σήμερα Συριολόγοι, χθες ήμασταν ειδικοί επί της οικογενειακής βίας, αύριο θα γίνουμε Συνταγματολόγοι και μεθαύριο περιβαλλοντολόγοι ή σεισμολόγοι, τότε καλά θα κάνουμε να μην αναμένουμε κανέναν σεβασμό από το κοινό που μας διαβάζει.

Αλλά πέραν των συναδέλφων, μέμφομαι και τους εργοδότες μας. Όταν, για λόγους κόστους, απαιτούν από όλους μας να γράφουμε και να λέμε για όλα, όταν τρελαίνονται για το γρήγορο copy paste και αρκούνται στην επιφανειακή χλιαρή αναφορά κάθε γεγονότος μέχρι να έρθει το επόμενο να το σκεπάσει, ας μην αναρωτιούνται στην συνέχεια γιατί τα fake news κάνουν θραύση και γιατί τα φύλα τους ή οι ιστοσελίδες τους δεν έχουν πέραση.

Όπως σπείραμε θερίζουμε και παρά ταύτα, συνεχίζουμε ακάθεκτοι και μακάριοι την ίδια σπορά…