Αντώνης Πανούτσος: Τα Τέμπη και ένας αγανακτισμένος λαός στην πλατεία ο ιδανικός βιότοπος για τη Ζωή - Ο Βελόπουλος βολεύεται καλύτερα με ιστορίες συνωμοσίας

Στις εκλογές του 2019 η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου είχε εξοκείλει με 1,47%. 

Η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου ίσα που στριμωχνόταν στα έδρανα της Βουλής με 3,70%. 

Κουρασμένη από τη δεκαετία της κρίσης, από τη βοήθεια από τον Πούτιν και τον Μαδούρο και από την ανάγκη να πρέπει να αποφασίσει αν το debt είναι sustainable ή όχι, η Ελλάδα του 2019 έψαχνε την ηρεμία. 

Στα έξι χρόνια μέχρι το 2025 υπήρξαν γεγονότα. Καμία όμως πυρκαγιά και κανένα Predator δεν θα έβγαζε τον κόσμο στον δρόμο. Οι διαδηλώσεις, το Πολυτεχνείο, ο Γρηγορόπουλος αφορούσαν επετείους.

Γράφει ο Αντώνης Πανούτσος στο Protagon.gr

Μέχρι να έρθει η 26η Ιανουαρίου, όταν οι πανελλήνιες συγκεντρώσεις για τα Τέμπη έδειξαν ότι το «events my dear boy, events» μπορεί να αφορούν γεγονότα που συνέβησαν πριν από δύο χρόνια. 

Εντυπωσιακότερο όλων το αποτέλεσμα της δημοσκόπησης της Reall Polls για το Protagon, που δείχνει αυτό που από την αρχή όλοι είχαν αντιληφθεί: ότι ανεξάρτητα από τους κύριους διοργανωτές των συγκεντρώσεων του Ιανουαρίου, ωφελημένοι ήταν τα κόμματα που αποκαλούμε αντισυστημικά. 

Κυρίως η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής, που με 10,2% γίνεται τρίτο κόμμα, σε απόσταση 3,6% από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ. Μετά, η Φωνή της Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου, που με 9,8% πλησιάζει το διψήφιο. Τέλος, η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου, που το 8,5% εκ πρώτης όψεως μοιάζει καλό, αλλά σε δεύτερη σκέψη αντικείμενο προβληματισμού. 

Τα Τέμπη και ένας αγανακτισμένος λαός στην πλατεία είναι ο ιδανικός βιότοπος για τη Ζωή και το κόμμα της. Αυτή τη φορά δεν χρειάζεται να περιοριστεί σε μια εμφάνιση στο προαύλιο της Βουλής με σηκωμένη τη γροθιά. Μετά μπορεί να κατέβει και να τεθεί επικεφαλής των νέων αγανακτισμένων. Το δείχνουν τα νούμερα και η Ζωή είναι από την φύση της αντισυστημική. 

Αν για τον Λουδοβίκο ΙΔ’ το κράτος ήταν αυτός, για τη Ζωή είναι το σύστημα. Κάθε όργανο του ancien regime είναι εχθρός της. Από τις δικαστίνες που της αφαιρούν τον λόγο μέχρι τους απλούς βουλευτές που θέλουν να μπουν στο ίδιο ασανσέρ όταν μέσα βρίσκεται η Πρόεδρος της Βουλής. Αν ο Αρης ήταν «ο αρχηγός των ατάκτων», η Ζωή είναι των αντισυστημικών του Συντάγματος. Οχι επειδή είναι ενάντια στην αυθαιρεσία των συστημάτων, αλλά επειδή θέλουν τη δική τους αυθαιρεσία και σύστημα. 

Ο Κυριάκος Βελόπουλος δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά τις διαδηλώσεις. Βολεύεται καλύτερα με ιστορίες συνωμοσίας παρά με συνθήματα. Με τα Τέμπη είναι καλός για να πει τις ωραίες ιστορίες για μπαζώματα και ξεμπαζώματα και για την ΠτΔ και τους πολιτικούς αρχηγούς που στα Τέμπη ποδοπάτησαν τον χώρο, αλλά πώς να το κάνουμε… Το αντισυστημικό δεν το έχει. Στον δρόμο ανάμεσα στους αντισυστημικούς διαδηλωτές θα έμοιαζε σαν τον Τσε Γκεβάρα με ημίψηλο. 

Η Αφροδίτη Λατινοπούλου είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και η φράση με τις θρησκευτικές προεκτάσεις την εκφράζει. Τα λέει όλα σωστά: «Εγώ θεσμική ήμουν και θεσμική θα παραμείνω για όσο ο κόσμος επιλέγει να με στηρίζει και να μου δίνει δύναμη» είπε σε συνέντευξη στο Mega. Μόνο που αυτά δεν είναι λόγια που ξεσηκώνουν τις πλατείες. Αυτά είναι καλά για να ξεσηκώνουν τους ψηφοφόρους της ΝΔ από τους καναπέδες και να κρατάνε την πόρτα ανοιχτή για την επιστροφή. 

Και ο ΣΥΡΙΖΑ; Ο ΣΥΡΙΖΑ, που την εποχή των αγανακτισμένων ήταν άρχοντας, πού βρέθηκε στις δημοσκοπήσεις; Οι εποχές που ο Τσακαλώτος με τον Καζάκη και τον Βαρουφάκη καταλάμβαναν τα θερινά ανάκτορα της Κάτω Πλατείας και ο λαός ενημερωνόταν για τη νέα οικονομία ανήκουν στο παρελθόν. Τα πουκάμισα του Γιαννέτου για τη Βουλή είναι ό,τι η crystal meth για τους δρόμους και η προσπάθεια ο Φάμελλος να φορέσει φούτερ με κουκούλα δεν πρόκειται να είναι εύκολη.