Το ζήτημα ρευστότητας το σημαντικότερο της ελληνικής οικονομίας... - Του Άγη Βερούτη

Του Άγη Βερούτη

Τον Αύγουστο του 2009 η οικονομία της πολιτείας της Καλιφόρνια (που αν ήταν κράτος θα είχε μία από τις δέκα μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου) αντιμετώπιζε μια αγχόνη ρευστότητας όχι πολύ μακριά από αυτή που αντιμετωπίζει τώρα η Ελλάδα με την καθυστερούμενη δόση από την Τρόικα.

Η λύση που δόθηκε τότε ήταν πολύ απλή: η πολιτεία εξέδωσε τοκοφόρα registered IOU’s (εγγεγραμμένα σημειώματα οφειλής) για την εξόφληση οφειλών της προς ιδιώτες, υπαλλήλους και προμηθευτές. Το επιτόκιο που έδινε ήταν 3,75% για το διάστημα από την έκδοση ως την ημερομηνία πληρωμής των σημειωμάτων οφειλής. Η λειτουργία τους ουσιαστικά ήταν ως μεταχρονολογημένες επιταγές, και οι ταμειακές ροές της πολιτείας εξομαλύνθηκαν με τον τρόπο αυτόν (Frequently Asked Questions about Registered Warrants (IOUs) Issued by the State in 2009: http://www.sco.ca.gov/eo_registered_warrants_2009_faqs.html).

Την προηγούμενη βδομάδα έγραψα για την ευεργετική λειτουργία που θα είχε η έκδοση ευρώ για ελληνική χρήση μόνον, όπου μέσω των ίδιων τραπεζικών λογαριασμών θα διακινούντο μόνο εντός Ελλάδος, αλλά οι δυσκολίες του εγχειρήματος ίσως τρομάζουν ακόμη και τους πιο τολμηρούς (Βλέπε: Βάλτε μπροστά τις εκτυπωτικές μηχανές).

Επειδή συνεχίζω να βλέπω ότι το ζήτημα της ρευστότητας είναι το σημαντικότερο για την επιβίωση της ελληνικής οικονομίας σήμερα, και ειδικότερα καθώς γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι τα χρήματα της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ θα δοθούν σταδιακά στην Ελλάδα, εφόσον περάσει από τη βουλή το Μνημόνιο ΙΙΙ, σήμερα προτείνω μια εναλλακτική απλούστερη λύση, βασισμένη στην άντληση ρευστότητας που επέτυχε η Καλιφόρνια το 2009 και απέφυγε την στάση πληρωμών και την κατάρρευση εσόδων.

Δεδομένης της συνάφειας της έλλειψης φοροδοτικής δυνατότητας των πολιτών με την αγχόνη ρευστότητας που βιώνει η ελληνική οικονομία, η εναλλακτική λύση που προτείνεται εδώ θα βοηθήσει στην αποφυγή κατάρρευσης εσόδων του κράτους, με την ταυτόχρονη στάση πληρωμών που αυτό θα επιφέρει αν συμβεί ατύχημα.

Για να έχει αξία, όμως, μια λύση ρευστότητας όπως τα ελληνικά registered IOU’s που προτείνονται, θα πρέπει το ελληνικό κράτος να μπορεί να επιδείξει τη δυνατότητά του να εξοφλήσει αυτά τα “σημειώματα έντοκης οφειλής” ώστε να γίνουν δεκτά με μικρότερες αντιδράσεις από τους αποδέκτες των.  Από την άλλη πλευρά στην Ελλάδα, οι ταμειακές εισροές από την είσπραξη των φόρων έχουν ήδη προϋπολογιστεί στον υπάρχοντα προϋπολογισμό, ενώ από τις αποκρατικοποιήσεις δεν προβλέπονται αξιοσημείωτες ταμειακές ροές, που έτσι κι αλλιώς είναι δεσμευμένες για την απομείωση του δημοσίου χρέους.

Πώς λοιπόν θα μπορούσε αξιόπιστα το ελληνικό κράτος να εκδώσει και να πληρώσει αυτή την προσωρινή ένεση ρευστότητας; Θα πρέπει να δημιουργήσει νέα έσοδα. Όχι όμως από τα υπάρχοντα υποζύγια, αλλά από μια πηγή που σύμφωνα με άρθρο του καθ. συνταγμ. δικαίου του ΑΠΘ, Κ. Χρυσόγονου στην Real News, και με αναφορά σε σχόλιο του σχολιαστή alkan την περασμένη εβδομάδα, “προτείνει την επιβολή προσωρινά δασμών, κατά το άρθρο 347 της Συνθήκης λειτουργίας της ΕΕ.”

Ουσιαστικά αυτό που προτείνεται είναι να αξιοποιηθεί το σχετικό άρθρο 347 της ΕΕ, ώστε να μπουν χαμηλοί δασμοί στην εισαγωγή προϊόντων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με σκοπό καθαρά εισπρακτικό για την αποπληρωμή των Ελληνικών IOU’s, και όχι να εμποδίσουν ή να αποκλείσουν την εισαγωγή προϊόντων.

Ένας μικρός δασμός της τάξεως του 3%-5% θα έδινε τη δυνατότητα να πληρωθούν αυτά τα 20 δισ. ευρώ που χρειάζεται η οικονομία σήμερα για να ορθοποδήσει άμεσα, και να λυθεί η αγχόνη ρευστότητας.

Τα ελληνικά IOU’s θα πρέπει να γίνονται δεκτά στην ονομαστική τους αξία για την εξόφληση φορολογικών οφειλών, και όσα θα διακρατηθούν ως την ημερομηνία λήξης τους, θα πρέπει να φέρουν και τόκο όσο θα οριστεί εξαρχής. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να γίνει τόσο η εξόφληση των 8 δισ. ευρώ που χρωστά σήμερα το κράτος σε ιδιώτες, όσο και να χρηματοδοτηθεί ένα μικρό πρωτογενές έλλειμμα μέχρι να μειωθεί η σπατάλη του ελληνικού δημοσίου από τα 89-150 διαρθρωτικά μέτρα των prior actions που απαιτεί η Τρόικα για την αναδιάρθρωση και απελευθέρωση της οικονομίας μας.

Ένα πρόσθετο όφελος αυτής της χαμηλής “εισπρακτικής δασμολόγησης” θα είναι και η προσωρινή ενδυνάμωση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων Ελληνικής παραγωγής, ώσπου να μηδενιστεί το αρνητικό Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών, που περιλαμβάνει και το ασθμαίνον Εμπορικό Ισοζύγιο.

Όλα αυτά μπορεί να γίνουν χωρίς δραστικές αλλαγές στον τρόπο που εκδίδει χρήμα η ΕΕ, και ταυτόχρονα να δώσει την απαραίτητη ανάσα ρευστότητας που χρειάζεται η ελληνική οικονομία, για να μην καταρρεύσει.

Για να δούμε.


Πηγή: www.capital.gr