Να τρελαθούμε δηλαδή από τη χαρά μας επειδή αλλάζουμε δανειστές και σκίζουμε τα μνημόνια; Η κρίση απέθανε... Ζήτω η κρίση! Γράφει ο Γιώργος Κράλογλου!

Εξαρτάται τι ζητάμε. Αν ζητάμε νούμερα που να μας βγάζουν... (όπως έγινε όταν μπήκαμε στην ΟΝΕ) το μάθημα, είναι εύκολο και το ξέρουμε... Αν ζητάμε νούμερα να δείχνουν ανάπτυξη ανατρέχουμε στην δημιουργική λογιστική του 2007-2008... Αν όμως ζητάμε κέρδη από την κρίση που είναι η μεταρρύθμιση του κράτους σε έντιμο, σύγχρονο, ευρωπαϊκό και με αναπτυξιακή λογική την πατήσαμε...



Άρθρο του Γιώργου Κράλογλου, capital.gr

Ο προβληματισμός αυτός τριβελίζει το μυαλό μου όσο μου επισημαίνουν πολιτικοί παράγοντας ότι εθελοτυφλώ όταν δεν βλέπω την αργή αλλά σταθερή εκπνοή της κρίσης και τα σημάδια αναθέρμανσης της αγοράς.

Και ενώ ήθελα να αποφύγω για ακόμη μια φορά την γκρίνια έρχεται το εξαιρετικό σχόλιο του πάντα σεμνού σχολιαστή isidorus (στο χθεσινό μου σημείωμα) και με γυρίζει πίσω... Ας το διαβάσουν για να καταλάβουν (αν καταλάβουν) τι τους σούρνει ο κάθε ρεαλιστής πολίτης.  

«Το ότι η βιομηχανική παραγωγή ανέβηκε κάτι πόντους ή το ότι οι καταναλωτές κάτι ξόδεψαν έναν μήνα δε λέει τίποτε και δεν αλλάζει το θλιβερό γράφημα της εθνικής οικονομίας. Καμία αγορά δεν πάει "καρφί" κάτω ή "καρφί" πάνω. Το μέγα πρόβλημα είναι οι μεταρρυθμίσεις. Δεν έχει γίνει καμία. Κι αν κάτι τ΄ ονομάζει η κυβέρνηση μεταρρύθμιση είναι τόσο μπασταρδεμένο προς εξυπηρέτηση των συντεχνιακών συμφερόντων που στην πράξη απλά "αλλάζει για να παραμείνει ίδιο".

Οι πολιτικοί (και η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση όλων των χρωμάτων) κάνουν μόνο αυτό που ξέρουν να κάνουν : να εκλιπαρούν για δανεικά ώστε μ΄ αυτά να εξαγοράσουν την αφοσίωση μερικών ομάδων του πληθυσμού και να ζουν καλά εις βάρος των υπολοίπων και των μελλοντικών γενεών. Λεφτά υπάρχουν...».

Τι να τους απαντήσω τώρα εγώ μετά από αυτά τα σταράτα λόγια;
 
Ότι από το «χορτάρι» της ισχυρής οικονομίας και της ανάπτυξης το πρωτοφάγαμε με το «Τσοβόλα δώστα όλα…» που το πληρώνουμε μέχρι σήμερα;

Το ξαναφάγαμε με το «...η άνοδος του χρηματιστηρίου επιβεβαιώνει την ισχυρή οικονομία της χώρας» που κατέστρεψε πάνω από την μισή Ελλάδα;

Το σερβίρισαν οκτώ χρόνια μετά με το «...η οικονομία έχει τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρώπη» που ουδέποτε τους αισθανθήκαμε στην αγορά;
 
Και μας το έριξαν με το τσουβάλι μετά από δύο χρόνια με το « …λεφτά υπάρχουν …» στην καρδία της κρίσης;

Το ίδιο χορτάρι θα μας ρίχνουν όλη την προεκλογική περίοδο 2014-2015 με δήθεν «τσαμπουκάδες» προς τους δανειστές (στα λόγια) λόγω του «χτισμένου» πλεονάσματος και με τις χαρές για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και την έξοδό μας στις αγορές …

Τι να κάνουμε δηλαδή;

Να τρελαθούμε από την χαρά μας επειδή αλλάζουμε δανειστές (για να πληρώνουμε δεκαετίες ακόμη τα χρέη του …δώστα όλα..) αλλά σκίζουμε τα μνημόνια;

Αυτά είναι μόνο τα κέρδη μας από το στρίμωγμα και τον αφανισμό επιχειρήσεων, 1.500.000 θέσεων εργασίας, εισοδημάτων (πάνω από το 50%) περιουσιών και προοπτικών για εμάς και τα παιδιά μας που μεταναστεύουν κατά χιλιάδες;

Και με τα κέρδη που μας εξασφάλιζαν και με την μορφή υποχρεώσεών μας οι δανειακές συμβάσεις ώστε μπαζωθεί ο Καιάδας-κράτος (που μας έγδυσε για να ντύσει ακόμη και τυχάρπαστους πολιτικούς, πολιτευτές και επιχειρηματίες) τι γίνεται;

Τα κέρδη αυτά  «κρύβονται» μόνο στις μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται και στις δανειακές μας υποχρεώσεις .
Στις μεταρρυθμίσεις που επιβάλλονται για να μας βγάλουν από τις πρώτες θέσεις στις παγκόσμιες λίστες διαφθοράς με ένα σύγχρονο κράτος που θα λειτουργεί υπηρετώντας τον πολίτη και όχι μεταβάλλοντας τον πολίτη σε υπηρέτη του με την γραφειοκρατία αναπαραγωγής της διαφθοράς.

Στις μεταρρυθμίσεις του μετασχηματισμού του κράτους από κρατικοδίαιτη μηχανή παροχής πλούτου σε μηχανισμό ανάπτυξης ευκαιριών.

Στις μεταρρυθμίσεις της φορολογικής πολιτικής από εργαλείο  κάλυψης της κρατικής σπατάλης σε εργαλείο κινήτρων και εύκαιρων μιας σταθερής αναπτυξιακής πολιτικής (χωρίς τα γνωστά «κόλπα» των ερμηνευτικών εγκυκλίων ) όντως ελκυστικής κυρίως για το νέο επιχειρηματικό δυναμικό της χώρας που δεν έχει πια  διέξοδο σε διορισμούς ή προσλήψεις από ιδιωτικούς ομίλους.

Στις μεταρρυθμίσεις εκείνες που θα ανοίξουν (πραγματικά) τα επαγγέλματα , την αγορά, θα επιβάλλουν ορθούς κανόνες ανταγωνισμού και θα ενισχύσουν την ευρηματικότητα και τους σχεδιασμούς των νέων επιχειρηματιών.

Στις μεταρρυθμίσεις που θα επιτρέψουν την απαιτούμενη ταχύτητα στην λειτουργία της δικαιοσύνης .

Στις μεταρρυθμίσεις που θα διαλύσουν το άχρηστο κράτος , τους άχρηστους Οργανισμούς και τις ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις- βάρος στις πλάτες των φορολογουμένων .

Έχει δει κανείς αυτές τις μεταρρυθμίσεις-υποχρεώσεις απέναντι στον φορολογούμενο ( αλλά και προς στις δανειακές συμβάσεις) ώστε να πούμε ότι είναι τα κέρδη μας μετά το οικονομικό πρεσάρισμα της πενταετίας της κρίσης που «εκπνέει»; Μακάρι να δούμε τις μεταρρυθμίσεις και να αναφωνήσουμε επιτέλους ότι η κρίση απέθανε Ζήτω η κρίση στο σημερινό κράτος που μόνο η διάλυση της δομής του θα φέρει ουσιαστικά κέρδη στον λαό-θύμα του.