Ποιoς, άραγε, έχει συμφέρον από την καλλιέργεια του μηδενισμού και του «όλοι τα ίδια είναι»; Ποιος έκανε συνώνυμο της λαμογιάς όλες τις ΜΚΟ συλλήβδην; Γράφει η Μελίνα Βολιώτη!

ΚΡΕΙΤΤΟΝ  ΣΙΓΑΝ ;

Συνηγορία υπέρ ΜΚΟ!

Αγαπητή Ευγενία,

Το πολιτικό σύστημα κατέγραψε άλλη μια επιτυχία: να δυσφημήσει και το χώρο των ΜΚΟ.

Είμαι , ξέρεις, υπέρ των μη κυβερνητικών οργανώσεων. Ως ιδέα και πρακτική. Είμαι υπέρ υπό προϋποθέσεις, βεβαίως. Δηλαδή, όταν δημιουργούνται από τα κάτω και δεν είναι ψευδεπίγραφες και ψευδώνυμες. Όταν κινητοποιούν πολίτες που αφιερώνονται στο γενικό καλό της κοινωνίας και ενσωματώνουν εθελοντική εργασία. Όταν δεν είναι όργανα και μακρύ χέρι  κύκλων και παραγόντων της εξουσίας. Όταν δεν χρησιμοποιούνται για το σφετερισμό δημόσιου χρήματος, που κατευθύνεται στις τσέπες επιτηδείων. Όταν λειτουργούν εντός νομοθετικού πλαισίου και με διαφάνεια, όπως αρμόζει στο προφίλ και την αποστολή τους.

Μέσω των μη κυβερνητικών οργανώσεων βρίσκει διέξοδο ένα μέρος της κοινωνίας των πολιτών, συμμετέχει  έν τινι μέτρω στη διαχείριση των κοινών υποθέσεων. Τι θέλουμε ,άλλωστε, κοινωνίες απαθείς, έρμαια του καταναλωτισμού και της αδιαφορίας για τα κοινά; Συχνά ,συμπληρώνουν  κενά  που αφήνει  η επίσημη πολιτική, ως μη όφειλε. Ούτε τα κόμματα μπορούν να καλύψουν όλες τις ευαισθησίες.
Ακόμα-ακόμα, δεν είμαι αντίθετη και στην αξιοποίηση τέτοιων δικτύων από το ΥΠΕΞ, όταν αυτά συμβάλλουν εξακριβωμένα στην καλλιέργεια καλών σχέσεων φιλίας και συνεργασίας με άλλους λαούς, στο πλαίσιο  της διπλωματίας των πολιτών. Γιατί μια χώρα δεν πρέπει να αξιοποιεί και αυτόν τον δρόμο, καλλιεργώντας την λεγόμενη ήπια ισχύ;

Σε αυτόν τον τόπο, όμως, όλες οι καλές ιδέες, οι ευγενείς προθέσεις μεταβάλλονται στο αντίθετο τους. Στρεβλώνονται, ακρωτηριάζονται, ποδηγετούνται, καναλιζάρονται στο λούκι του άνομου  ατομικού πλουτισμού. Εκεί είναι το πρόβλημα, που όπως φαίνεται έχει γίνει δομικό.
Τώρα  έχει εξαπολυθεί γενικό ανάθεμα εναντίον όλων συνολικά των ΜΚΟ στο όνομα της εκκαθάρισης του τοπίου. Αυτοί που οικοδόμησαν και συντήρησαν το σαθρό οικοδόμημα των δικών τους ΜΚΟ, έρχονται για άλλη φορά ως αρχάγγελοι της κάθαρσης, αξιοποιώντας την πλήρως δικαιολογημένη  γενική αγανάκτηση κατά της διαφθοράς. Και φοβάμαι δύο τινά: Πρώτον  ότι τακτοποιούνται ενδοκομματικοί και διακομματικοί λογαριασμοί και δεύτερον, η εξουσία δεν επιθυμεί δραστηριοποίηση των πολιτών. Θέλει να έχει το μονοπώλιο του ελέγχου.
Διάβασα, ότι με εντολή του κ. Σαμαρά άνοιξε το θέμα των ΜΚΟ, που στην τρέχουσα ειδησεογραφία εξισώνεται με τη λαμογιά και τη ρεμούλα. Είδα επίσης στον φερόμενο κατάλογο  οργανώσεις με κοινωνική προσφορά και αποδοχή και λυπήθηκα που συναριθμούνται με όλες τις περίεργες. Αυτές ,αν δεν υπήρχαν ,έπρεπε να εφευρεθούν.

Με αφορμή αυτό το τελευταίο κρούσμα επισημαίνω, πως δεν υπάρχει θεσμός, οργανισμός, περιοχή δραστηριότητας, επαγγελματική κατηγορία, κοινωνική ομάδα ,τάξη, που να μην έχει αφορισθεί. Ποιός ,άραγε, έχει συμφέρον από την καλλιέργεια του μηδενισμού και του «όλοι τα ίδια  είναι»; Ποιος καλλιεργεί  το κλίμα της γενικής  παρακμής; Και που θα μας βγάλει αυτό;
Δεν θα με πείσει κανείς και καμία, ότι η κοινωνία της κρίσης είναι ένας βούρκος και ότι δεν υπάρχουν εστίες αντίστασης ,ανιδιοτελούς προσφοράς, γενναιοφροσύνης, αληθινής αγάπης στον τόπο. Εστίες που μπορεί να αποτελέσουν πλατφόρμα εκτίναξης προς μια πολιτισμική αναγέννηση που έχει ανάγκη ο τόπος, για μια νέα σελίδα στην ιστορική του πορεία.

Χρέος των προοδευτικών ανθρώπων και φορέων είναι να  αντισταθούν στην κατακρήμνιση  των αξιών, των ακρογωνιαίων λίθων της κοινωνικής μας ζωής, που μεθοδεύεται δεν ξέρω από ποιά κέντρα, ντόπια ή ξένα. Πάντως μεθοδεύεται.