ΝΕΑ

Στη Ζάμπια περνάμε μια χαρά λένε οι Έλληνες μετανάστες στην Αφρικανική χώρα‏

«Κινδυνεύουμε να γίνουμε η... Ζάμπια του Βορρά». «Μόνο Ελλάδα και Ζάμπια ''πακετάρουν'' δόσεις στο ΔΝΤ -έλεος». «Αλήθεια, η Ζάμπια τι ΦΠΑ έχει;».

7 Ιουνίου 2015 - 5:42 μμ

Και κάπως έτσι, η χώρα της υποσαχάριας Αφρικής μπήκε στη ζωή μας την περασμένη Πέμπτη. Απαντώντας στο αίτημα της Ελλάδας για «ομαδοποίηση» των δόσεών της προς το ΔΝΤ, ο εκπρόσωπος του Ταμείου ανέφερε ότι τη δυνατότητα αυτή είχε αξιοποιήσει τελευταία φορά κατά τη δεκαετία του '80 η Ζάμπια.

Η δήλωση αυτή ήταν αρκετή για να πυροδοτήσει τα σχόλια των χρηστών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που δεν έχασαν την ευκαιρία για καυστικές αναρτήσεις, περιπαιχτικές ερωτήσεις και... μοιραίες διαπιστώσεις, όπως τα παραπάνω. Ειδικά στο Τwitter τα πληκτρολόγια πήραν... φωτιά, με τις απολαυστικές ατάκες να διαδέχονται η μία την άλλη. Για μία μέρα μάλιστα το θέμα συζήτησης υπό τον τίτλο «Ζάμπια» ήταν το επικρατέστερο!

Παρόλο που πολλά από τα σχόλια ήταν μάλλον υποτιμητικά για τη χώρα της Αφρικής, η πραγματική ζωή στη Ζάμπια δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται σε αυτήν την εικόνα.

Οπως είπαν στο «Εθνος της Κυριακής» ομογενείς που ζουν στη μακρινή αυτή χώρα, παρότι οι συνθήκες για τους ντόπιους είναι δύσκολες, καταφέρνουν να περνάνε καλά!

«Για να γίνουμε... Ζάμπια θέλουμε πολλή δουλειά, οργάνωση και πολλά άλλα, από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω! Είμαστε πολύ, μα πάρα πολύ πίσω για να ονειρευόμαστε ότι μπορούμε να φτάσουμε μια μέρα αυτήν τη χώρα. Κι αν, αν λέω, τα καταφέρουμε να πλησιάσουμε τον δρόμο που βρίσκεται η Ζάμπια, εγώ θα γυρίσω πίσω στην Ελλάδα τρέχοντας» ήταν η πρώτη, αυθόρμητη απάντηση του Νίκου Ζάρρα, που τα τελευταία έξι χρόνια ζει στην πρωτεύουσα της χώρας, τη Λουσάκα.
Οικονομική ασφυξία

Ο μηχανικός Ανδρέας Βλάχος και η σύζυγός του Σάσα Καλλιμάνη (αριστερά). «Σε πολλά πράγματα που έχουν να κάνουν με την οργάνωση η Ζάμπια είναι πολύ μπροστά», λένε.

Μαζί με τη γυναίκα του αποφάσισε να πάρει των ομματιών του με το ξεκίνημα της κρίσης, διότι οι συνθήκες στη Θεσσαλονίκη όπου διέμεναν είχαν γίνει ασφυκτικές. «Οσο ήμουν στην Ελλάδα ασχολιόμουν με ζωγραφική και βιτρό. Το ίδιο και η γυναίκα μου. Για 50 χρόνια δούλευα σκληρά και το μόνο που έκανα ήταν να δημιουργώ χρέη» διηγείται. «Μέχρι που ήρθα εδώ -είχα ξανάρθει στο παρελθόν και γνώριζα έναν ομογενή που ήθελε να χτίσει νοσοκομείο. Εγινα εργοδηγός, δούλεψα σκληρά και κατάφερα να ξεχρεώσω. Τώρα η σύζυγός μου έχει το καφέ του νοσοκομείου κι εγώ ασχολούμαι με τη ζωγραφική μου -κάνω και εθελοντικά μαθήματα σε ένα ορφανοτροφείο. Από τον Οκτώβριο θα ανοίξουμε το δικό μας μαγαζί, εστιατόριο, εδώ στη Λουσάκα» λέει.

Δεν είναι οι μοναδικοί Ελληνες μετανάστες που τα τελευταία χρόνια έχουν επιλέξει τη Ζάμπια για να συνεχίσουν τη ζωή τους. Ο μηχανικός Ανδρέας Βλάχος και η σύζυγός του Σάσα Καλλιμάνη κατέληξαν στη συγκεκριμένη επιλογή ύστερα από αναζήτηση ενάμιση χρόνου.

Ο ειδικευόμενος γενικός γιατρός Χρήστος Γκολομπίας έμεινε δύο χρόνια στη Ζάμπια.

«Στην Ελλάδα διατηρούσαμε εταιρεία πληροφορικής από το 1999. Οταν ξέσπασε η κρίση, κι επειδή είχαμε πολλές δουλειές με το Δημόσιο που είχε προβλήματα να πληρώσει, αποφασίσαμε να δούμε τι εναλλακτικές είχαμε» εξηγεί ο Ανδρέας Βλάχος. «Από το 2007 είχαμε κάνει ένα άνοιγμα στη Βουλγαρία και την Κύπρο και η συνεργάτιδά μας είχε επαφή και με τη Ζάμπια. Μας είχε πει μάλιστα να κινηθούμε κι εμείς προς τα εκεί, αλλά όταν όλα πήγαιναν καλά στην Ελλάδα δεν το σκεφτόμασταν. Μέχρι που το καλοκαίρι του 2011 αρχίσαμε να το ψάχνουμε» μας λέει.

«Για μια νοικοκυρά η Ζάμπια είναι παράδεισος. Γιατί όταν ο σύζυγος εργάζεται και υπάρχει ικανό εισόδημα στο σπίτι, είναι σύνηθες να έχεις μεγάλο σπίτι, οικιακή βοηθό και πολύ προσωπικό χρόνο. Εγώ επέλεξα να δουλεύω στην εταιρεία με τον σύζυγό μου. Και πάλι βρίσκω τον χρόνο να συνδυάσω δουλειά και ξεκούραση» συμπληρώνει η Σάσα Καλλιμάνη.

Ο Χρήστος Ζάρρας ζει έξι χρόνια στη Ζάμπια και είναι απόλυτος: «Οταν η Ελλάδα καταφέρει να γίνει Ζάμπια, τότε θα γυρίσω τρέχοντας πίσω...».
«Θα ήταν καλό να γίνουμε Ζάμπια;» τους ρωτάμε. «Θα ήταν πολύ καλό για τη γραφειοκρατία -είναι κληρονομιά των Βρετανών και είναι πολύ οργανωμένοι στο Δημόσιο. Επίσης, οι νόμοι είναι πιο απλοί. Οι επενδύσεις πιο εύκολες, ενθαρρύνονται. Οσο για τους πολιτικούς, αυτοί δεν νομίζω να είναι καλύτεροι από τους δικούς μας» λένε χαμογελώντας.