Ο Κώστας Γιαννακίδης για τις καταλήψεις στα Πανεπιστήμια: Όπου ανθίζει η ιδεοληψία δεν μένει χώρος στη λογική – Για τον κομματισμό στις σχολές δεν φταίει κανένα κράτος

Δεν ξέρω αν το έχουν σκεφτεί καλά τα παιδιά που έχουν το πάνω χέρι στις σχολές, αλλά το βασικό κίνητρο για να πάει κάποιος σε μη δημόσιο πανεπιστήμιο είναι η δική τους δράση.

Οι δικές τους ενέργειες απαξιώνουν την εικόνα του δημοσίου πανεπιστημίου προς την κοινωνία. Είναι κομμάτι του προβλήματος που καταγγέλλουν.

Ο εισαγγελέας παρενέβη για τις καταλήψεις στις πανεπιστημιακές σχολές. Και η Νέα Αριστερά κατηγορεί τη Δικαιοσύνη επειδή ποινικοποιεί την υπεράσπιση του δημoσίου πανεπιστημίου. Περίπου τα ίδια λένε στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ.

Κοινώς, αν έχεις καταλάβει μία σχολή δημιουργώντας συνθήκες τρομοκρατίας στο αμφιθέατρο, τότε δεν είσαι τραμπούκος, αλλά υπερασπίζεσαι τη δημόσια παιδεία.

Βέβαια αυτό που στα αλήθεια κάνεις είναι να προωθείς με δραματοποιημένα χάπενινγκ την ίδρυση μη δημοσίων πανεπιστημίων, αλλά, τέλος πάντων, στη χώρα μας κάπως έτσι γίνονται οι «αγώνες» που, εξ ορισμού, είναι όμορφοι, τίμιοι και δίκαιοι.

Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης στο protagon.gr

Οι φοιτητές, λοιπόν, που συμμετέχουν στις καταλήψεις, με τη βοήθεια τρίτων, κινητοποιούνται για να υπερασπιστούν τον δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας. Διεκδικούν απόσυρση του σχεδίου για τα μη δημόσια πανεπιστήμια, προτάσσοντας και τα παραδοσιακά, διαχρονικά αιτήματα για αύξηση της χρηματοδότησης προς τα ΑΕΙ. Καταγγέλλουν δε την κυβέρνηση για συνειδητή υποβάθμιση του δημοσίου πανεπιστημίου προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων που διεκδικούν την είσοδο τους στην ανώτατη εκπαίδευση.

Η επιχειρηματολογία τους περιλαμβάνει και τον γνωστό ισχυρισμό για «Παιδεία δύο ταχυτήτων» με πτυχία που θα αγοράζονται από τους οικονομικά ευκατάστατους. Μόνο που αν ισχύει αυτό, τότε το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με τα χιλιάδες παιδιά που φεύγουν κάθε χρόνο για να σπουδάσουν στο εξωτερικό. Αν κάποιος, από τους καταληψίες, έχει στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η Κύπρος πουλάει πτυχία, ας τα παρουσιάσει. Το να απορρίπτεις σήμερα την ίδρυση μη δημοσίων πανεπιστημίων ισοδυναμεί, περίπου, με το να αντιδράς στη δυνατότητα των παιδιών να σπουδάσουν στο εξωτερικό.

Ομως, εντάξει, όπου ανθίζει η ιδεοληψία δεν μένει χώρος για τη λογική. Ωστόσο επειδή τα παιδιά των καταλήψεων υπενθυμίζουν τις διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων για την κατάσταση στα πανεπιστήμια, θα ήταν χρήσιμο να αναλογιστούμε και τις δικές τους ευθύνες. Οχι των παιδιών προσωπικά (αν και σε κάποιο βαθμό ευθύνονται και αυτά), αλλά των σχημάτων που εκπροσωπούν εντός πανεπιστημίων.

Να συμφωνήσουμε για την υστέρηση του κράτους και την καχεκτική χρηματοδότηση της Παιδείας. Εντάξει. Ομως, συγγνώμη παιδιά, για τον κομματισμό στις σχολές και τα παιχνίδια των παρατάξεων, δεν σας φταίει κανένα κράτος. Για την καταστροφή του δημοσίου χώρου, τους βανδαλισμούς και τους τραμπουκισμούς, μπορεί ο λογαριασμός να πηγαίνει στο κράτος, όμως η ευθύνη δεν του ανήκει. Για τα παζάρια με τους πρυτάνεις, τα περίεργα deal με καθηγητές και τα ρουσφέτια προς φοιτητές, το κράτος ευθύνεται μόνο για την ανοχή του. Για τον εξευτελισμό της έννοιας του ασύλου, τη μετατροπή των εστιών σε εγκληματικά κρησφύγετα, το κράτος ευθύνεται επειδή τα αντιμετωπίζει ως παρατηρητής.

Δεν ξέρω αν το έχουν σκεφτεί καλά τα παιδιά που έχουν το πάνω χέρι στις σχολές, αλλά το βασικό κίνητρο για να πάει κάποιος σε μη δημόσιο πανεπιστήμιο είναι η δική τους δράση. Οι δικές τους ενέργειες απαξιώνουν την εικόνα του δημοσίου πανεπιστημίου προς την κοινωνία. Είναι κομμάτι του προβλήματος που καταγγέλλουν. Και μάλιστα σημαντικό.