Αποκλειστικό: Δημήτρης Κωνσταντάρας, ένας γεμάτος εμπειρίες δημοσιογράφος, πολιτικός, μουσικός & συγγραφέας υποψήφιος με τον Σπηλιωτόπουλο: Η Αθήνα να ξαναβρεί το νήμα της Κάλλας, του Ελύτη & του Κουν

Έναν πολύπειρο δημοσιογράφο, φιλόλογο, τηλεοπτικό & ραδιοφωνικό παραγωγό (1972 - 2003), βουλευτή Α' Αθηνών με τη ΝΔ (2004-2007), συγγραφέα 10 βιβλίων, νυν Δημοτικό Σύμβουλο Αθηναίων και... ενεργό πολίτη με τα όλα του, θα έχει στο πλευρό του ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, στη μάχη για τον δήμο Αθηναίων! Αναφερόμαστε ασφαλώς στον Δημήτρη Κωνσταντάρα, ο οποίος «έδωσε τα χέρια» με τον γαλάζιο υποψήφιο, τονίζοντας πως πρόκειται για τον επόμενο δήμαρχο. Το eirinika.gr ήρθε σε επικοινωνία με τον κ. Κωνσταντάρα, ο οποίος μίλησε για την υποψηφιότητα του, τον δήμο Αθηναίων που τόσο καλά γνωρίζει, την οικογένειά του, αλλά και τον... άγνωστο εαυτό του!



Κύρια σημεία:

• Η Αθήνα μπορεί να ξαναβρεί το πνευματικό της όραμα. Το νήμα της Αθήνας του Παλαμά, της Κάλλας, του Χατζιδάκι, του Ελύτη, της Μελίνας και του Κουν.
• Οι νέοι οφείλουν ν ακούνε τους παλιούς και να διδάσκονται. Οι παλιοί, οφείλουν να επιταχύνουν το βήμα τους για να μη μείνουν πίσω.
  
• Η Αθήνα πρέπει να είναι προορισμός, πρώτα απ’ όλα για εμάς που ζούμε εδώ
• Τα παιδιά μου αποδείχθηκαν αυτάρκη. Σκληρά εργαζόμενα. Τα κατάφεραν χωρίς να τα «σπρώξει» κανείς.
• Μπήκα στην πολιτική «από σπόντα» , το 2002, όταν μου ζήτησαν την τελευταία στιγμή να μετάσχω στο ψηφοδέλτιο του Γιάννη  Τζανετάκου για την Υπερνομαρχία Αθηνών – Πειραιώ. Χάσαμε από την κα Γεννηματά, όμως εγώ ήρθα πρώτος με 65.000 σταυρούς. Έτσι, άρχισαν όλα!

*******

«Ο παλιός είναι αλλιώς», σωστά; Γιατί να σας εμπιστευτεί ο κόσμος με την ψήφο του; Τι θέλετε και τι μπορείτε να κάνετε για την Αθήνα;

Τα θέλω όλα και μπορώ να κάνω πολλά απ΄ αυτά. Πιστεύω ότι το ίδιο θέλει κι ο Σπηλιωτόπουλος και οι συναγωνιστές μου στο ψηφοδέλτιο. Παλιοί και νέοι. Οι νέοι οφείλουν ν ακούνε τους παλιούς και να διδάσκονται. Οι παλιοί, οφείλουν να επιταχύνουν το βήμα τους για να μη μείνουν πίσω. Παλιοί και νέοι, φτιάχνουν, αν το θέλουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ γνώσης, ενθουσιασμού, εμπειρίας, ταχύτητας, σωφροσύνης , ευρηματικότητας που ΔΕΝ θα χρησιμοποιηθεί ΕΝΑΝΤΙΟΝ ανθρώπων, περιουσιών και ιδεών αλλά ΥΠΕΡ της διατήρησης της ιστορίας, της παράδοσης , του πολιτισμού μας  και τη στήριξη του νεωτερισμού, του πραγματικού εκσυγχρονισμού και της εφευρετικότητας. Όλοι μαζί φτιάχνουμε ένα κοκτέιλ που αν το σέρβιραν τα μπαρ, θα γινόταν Πανευρωπαική επιτυχία. Έτοιμο μοντέλο προς εξαγωγή.

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ώστε να ταχθείτε στο πλευρό του Άρη Σπηλιωτόπουλου; Τι το διαφορετικό διακρίνατε σε αυτόν και πού συμπορεύεστε ιδεολογικά;

Τι λέει ο Σπηλιωτόπουλος; «Η Αθήνα μπορεί να γίνει μια σύγχρονη, ζωντανή πόλη. Η υποδειγματική πρωτεύουσα του ευρωπαϊκού Νότου». Διαφωνείτε; «Η Αθήνα μπορεί να ξαναβρεί το πνευματικό της όραμα. Το νήμα της Αθήνας του Παλαμά, της Κάλλας, του Χατζιδάκι, του Ελύτη, της Μελίνας και του Κουν. Με όραμα και υπερηφάνεια να αναδείξει ακόμα περισσότερο το ιστορικό και πολιτιστικό της μεγαλείο». Δεν συμφωνείτε; Και το σημαντικότερο: «Ζούμε σε μια τόσο σπουδαία πόλη, ήρθε η ώρα επιτέλους να το ευχαριστηθούμε… να νιώθουμε ελεύθεροι και ασφαλείς στην πόλη μας ( γιατί δεν είσαι ελεύθερος όταν δεν νιώθεις ασφαλής», να  μπορούμε να προκόψουμε στην πόλη μας που σήμερα δεν το μπορούμε και αυτό δεν οφείλεται μόνο στην κρίση, να μας αρέσει που ζούμε εδώ, σε μια πόλη καθαρή και λειτουργική, με αναβαθμισμένη αισθητική, ελεύθερους χώρους, πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους, πράσινο. Μια πόλη με δυνατότητες να στηρίξει κάθε εργαζόμενη μητέρα, κάθε νέο άνθρωπο, κάθε συμπολίτη μας που έχει ανάγκη. Να μένουμε Αθήνα επειδή το θέλουμε και όχι επειδή είμαστε αναγκασμένοι να το κάνουμε.» Πείτε μου, με ποιους απ΄ όλους αυτούς τους στόχους διαφωνείτε; Δεν συμφωνείτε ότι η πόλη μας χρειάζεται ρήξεις με τις νοοτροπίες, αλλά και με τα πρόσωπα που μας κρατάνε πίσω, ότι  χρειάζεται να πούμε αλήθειες,  ότι πρέπει να κάνουμε συγκρούσεις και  να δώσουμε μάχες; Διαφωνείτε στο ότι Η Αθήνα πρέπει να είναι προορισμός, πρώτα απ’ όλα για εμάς που ζούμε εδώ: Να βλέπουμε το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας εδώ, Ότι η Αθήνα πρέπει να είναι προορισμός για τον κόσμο που θέλουμε να την επιλέγει; Γι αυτό καλούμε τις δημιουργικές δυνάμεις της πόλης σε μια μεγάλη συμμαχία που θα προτάσσει το τρίπτυχο: ΑΣΦΑΛΕΙΑ - ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ – ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ στη βάση της κοινωνικής αλληλεγγύης και της συλλογικής δράσης.


Με τη σύζυγό του, Βίκυ Βουρλάκη

Κάνοντας ένα ρεπορτάζ για την Αθήνα, με την εμπειρία σας ως δημοσιογράφος, πώς θα καταγράφατε τα προβλήματα της πρωτεύουσας; Από που θα αρχίζατε και πού θα τελειώνατε;

Μπορώ ν αρχίσω από οπουδήποτε και να μην τελειώνω ποτέ. Περιγράφω γενικά τις καταστάσεις  που χρειάζονται τομές , τα πράγματα που θέλουμε και έχουμε ανάγκη και τα ζητούμε όλοι μας σε ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ της Αθήνας. Τι θέλω και τι χρειαζόμαστε όλοι μας;  Θέλω μια νέα Ειδική Ομάδα της Ελληνικής Αστυνομίας για την Αθήνα, Μητροπολιτικής Αντίληψης. Θέλω τον  «Αστυνομικό της Γειτονιάς». Θέλω ριζική Αντιμετώπιση του Παραεμπορίου και εξαφάνιση της εικόνας της «απλωμένης κουβέρτας» γεμάτης με λαθραία εμπορεύματα που καταστρέφει την επιχειρηματικότητα και την αισθητική μας . Θέλω περισσότερο Φως στην Πόλη γιατί το σκοτάδι ευνοεί την παραβατικότητα και το καθημερινό έγκλημα. ΄Αρα θέλω πλήρη Φωταγώγηση κάθε δρόμου και γειτονιάς της Αθήνας. Χρειάζομαι  οργάνωση Συστήματος Φύλαξης Δημοτικών Υποδομών & Κοινόχρηστων Χώρων,  ασφάλεια σε Δημοτικά Κτίρια, παιδικές χαρές, πάρκα, θέλω… θέλω… θέλω… Ίδρυση Κέντρου Υποδοχής Επιχειρηματιών και Επενδυτών , θέλω  απαλλαγή από Δημοτικά Τέλη Νέων Επιχειρήσεων που ιδρύονται από Νέους , θέλω αναβάθμιση της Βαρβακείου Δημοτικής Αγοράς ώστε να αποτελέσει Πόλο Γαστρονομικού και Τουριστικού Ενδιαφέροντος, θέλω  ξανά Ζωή στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης και μετατροπή της  σε Κέντρο Ελληνικών Παραδοσιακών Προϊόντων, θέλω Δημιουργία Ηλεκτρονικού Γραφείου Ευρέσεως Εργασίας και  Απασχόλησης Δημοτικού Διαμερίσματος, θέλω προγράμματα Βελτίωσης Δεξιοτήτων και Δια Βίου Μάθησης, θέλω ένταξη σε Ευρωπαϊκά Χρηματοδοτικά Προγράμματα, θέλω το «Ανοικτό Πανεπιστήμιο του Δημότη»… όλα αυτά κι άλλα τόσα και διπλά θέλω και μου λείπουν και ξέρω ότι μπορούμε να τα κάνουμε και δεν καταλαβαίνω γιατί να ΜΗΝ μας αφήνουν να τα κάνουμε;



Τι λέτε στα παιδιά σας, την Παυλίνα (σκηνοθέτης & ραδιοφ. παραγωγός) και τον Λάμπρο (δημοσιογράφος), που ανήκουν σε μια γενιά η οποία αντιμετωπίζει χίλια μύρια κύματα; Πώς τους δίνετε δύναμη και τι μέλλον οραματίζεστε γι' αυτά;

Τους έχω, πριν από πολλά χρόνια, επιστήσει την προσοχή ενός στίχου του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι που έλεγε «Το μέλλον δε θα 'ρθει από μονάχο του έτσι νέτο-σκέτο αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς». Και μπορεί  αυτός ο στίχος – και η συνέχειά του κυρίως- να «παραπέμπει» σε κάποιου είδους «κομμουνιστική» ιδεολογία αλλά ανεξαρτήτως ιδεολογιών, πίστευα πάντα ότι έπρεπε τα παιδιά μου να προσπαθήσουν να πάρουν το μέλλον στα χέρια τους και – όπου μπορούν- να το αλλάξουν αλλά εν πάση περιπτώσει, να μην περιμένουν από ΑΛΛΟΥΣ  να ετοιμάσουν, να προετοιμάσουν, να σχεδιάσουν ένα μέλλον γι αυτούς ΧΩΡΙΣ αυτούς. Και εδώ υπάρχει ένας άλλος στίχος, του Αντώνη Πανταζή ( 1982) που ερμήνευσε άψογα ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου: «  Φοβάμαι όλα αυτά ΄που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα…»  Αποδείχθηκαν αυτάρκεις και οι δυο. Ξεκάθαροι. Υγιείς. Και σκληρά εργαζόμενοι. Χωρίς να τους «σπρώξει» κανείς.


Με τα παιδιά του, την Παυλίνα και τον Λάμπρο



Ζείτε... πεισματικά θα έλεγε κανείς στην Κυψέλη, στη Φωκίωνος Νέγρη, η οποία όπως και πολλά άλλα ιστορικά μέρη της Αθήνας, είναι υποβαθμισμένη τελευταία. Αλήθεια, τι μπορούμε να σώσουμε από τις υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας;

Όλη την Αθήνα μπορούμε να τη σώσουμε ΑΝ δεν αργήσουμε άλλα δέκα χρόνια. Το μόνο ουσιαστικό που έγινε την τελευταία δεκαετία – δεκαπενταετία ήταν το Μουσείο της Ακρόπολης. Που φυσικά έχει αρχίσει και αποδίδει τουριστικά.  Έχετε πάει στο Λόφο του Ιππίου Κολωνού να δείτε τα αριστουργηματικά μνημεία των Μύλλερ και Λενορμάν; Στο λόφο του Λυκαβηττού; ; Ένα δάσος στην καρδιά της πόλης. Τον αγαπημένο τόπο των αθεράπευτα ρομαντικών; Με  τη θέα της Ακρόπολης και ολόκληρης της πόλης να απλώνεται μέχρι τη θάλασσα; Στο Λόφο του Στρέφη; Στο Αττικό Άλσος; Στο Λόφο Σκουζέ, τον παλιό λόφο της Ευχλόου Δήμητρος; Ποια περιοχή , ποια τοποθεσία, ποιο ορόσημο να αναφέρω και ποιο ν΄ αφήσω; Κι όλα τους, μέσα στην εγκατάλειψη, στο σκουπιδαριό, στην αδιαφορία. Αλλά αυτά θα τα αλλάξουμε.  Όλα. Ναι, ζω πεισματικά στην Κυψέλη, στη Φωκίωνος Νέγρη, δυο δρόμους απ΄ το σπίτι όπου γεννήθηκα και παλεύω καθημερινά για να κρατηθεί όρθια, ζωντανή και Ελληνική η γειτονιά μου. Να ελπίζω και σε κάποια βοήθεια;



Πού θα επιλέξετε να πάτε τα εγγόνια σας την πρώτη τους βόλτα, όταν με το καλό έλθουν κι αυτά; Στη δική σας γειτονιά ή κάπου αλλού;

Όταν αποκτήσω- κάτι που δεν εξαρτάται από εμένα-  θα ήθελα πρώτα να  γνωρίσουν τις ομορφιές και τα ιστορικά / πολιτιστικά  ορόσημα της Αθήνας μας και μετά, όλα τ΄ άλλα. Θέλω να πιστεύω και να ελπίζω ότι οι Αθηναίες και οι Αθηναίοι θα φροντίσουν να  ΥΠΑΡΧΕΙ ακόμα Αθήνα της ομορφιάς και της παράδοσης και της ιστορίας του τόπου μας  όταν εγώ αποκτήσω εγγόνια. Αλλά ελπίζω και Ελλάδα να υπάρχει και Ελληνική γλώσσα ώστε να μπορέσω να τους μάθω αυτά  που θα τα κάνουν σίγουρα να νοιώσουν περηφάνια, όπως ένοιωσα εγώ το 1963 και το 1964 όταν 16χρονος μαθητής τέλειωσα το σχολείο στις Ηνωμένες Πολιτείες και δεν σταματούσα να μιλάω για τη χώρα μου και την πόλη μου όπου και να πήγαινα.



Ως συγγραφέας, τι τίτλο θα δίνατε σε ένα βιβλίο για την Αθήνα;

«Σ’ αφουγκράζομαι κι έρχομαι.»



Ποιος είναι ο «άγνωστος» Δημήτρης Κωνσταντάρας;

-          Ήμουν ΠΡΩΤΟΣ μαθητής στα Κλασικά Μαθήματα και ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ στα Πρακτικά.

-          Ασχολήθηκα με το Στίβο και την Κολύμβηση και ήμουν πρωταθλητής στις κατηγορίες Παίδων – Εφήβων στη σφαιροβολία και τον ακοντισμό με τον Πανελλήνιο Γ. Σ.

-          Τέλειωσα το Γυμνάσιο στις Ηνωμένες Πολιτείες ( Easton – Pennsylvania) όπου «ανακάλυψα» ότι λάτρευα τη μουσική.

-          Μπήκα στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και πήρα πτυχίο Αγγλικής και Ελληνικής Φιλολογίας ενώ κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, έπαιζα κιθάρα και μπάσο σε συγκροτήματα μοντέρνας μουσικής και τραγουδούσα.



-          Υπηρέτησα 27 μήνες στα Τεθωρακισμένα αλλά στην …Ίλη Ανακτορικής Φρουράς όπου κρατούσαμε και περιποιούμασταν τα Βασιλικά  ΄Αλογα και καθαρόαιμα άλογα αγωνιστικής Ιππασίας. Εκεί αγάπησα τα άλογα και την Ιππασία την οποία – μερικά χρόνια αργότερα- «προώθησα» για ζωντανές μεταδόσεις από την τηλεόραση της ΕΡΤ για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

-          Η φιλία μου με τον Διονύση Γάγγα και τον Μίμη Στεφανίδη με έκανε να αγαπήσω το τένις και επίσης να το «προωθήσω» με ζωντανές τηλεοπτικές μεταδόσεις της ΕΡΤ, επίσης για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

-          Η φιλία μου με τον Κώστα Καββαθά με έκανε να αγαπήσω τους αγώνες ταχύτητας αυτοκινήτων και ιδίως της Φόρμουλα 1 , σειρά Γκραν Πρι της οποίας περιέγραψα –πάντα στην ΕΡΤ- ζωντανά επί σειρά ετών με τον Καββαθά και μετά τον Παύλο Αλέπη και τον Γιώργο Τζαβάρα.

-          Το αστείο είναι ότι ουδέποτε υπήρξα «ενεργός» είτε  στην ιππασία,  στο τένις, ή στην αγωνιστική οδήγηση.

-          Κάνοντας το «χόμπι» μου, έγραψα μουσική και τραγούδια για περίπου 20  ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου, για όλα τα θεατρικά που ανέβασε ο πατέρας μου από το 1975 και μετά αλλά και τραγούδια ( και στίχους)  για την αείμνηστη Καίτη Χωματά και τη Μπέσσυ Αργυράκη με τις οποίες πήγαμε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στη δεκαετία του ’70 και διακριθήκαμε.



-          Από το 1977 – και κυρίως μετά το 1996- έγραψα δεκαπέντε βιβλία ( κυρίως μυθιστορήματα βασισμένα σε πραγματικές ιστορίες) θεατρικά έργα, κινηματογραφικά σενάρια και επεισόδια τηλεοπτικών σειρών.

-          Το 1974, έγραψα μαζί με τους Γιάννη Κακουλίδη και Πάνο Τσίρο την πρώτη μεταδικτατορική επιθεώρηση που ανέβηκε λίγες μέρες μετά την επιστροφή Καραμανλή από τον Πέτρο Φυσσούν στη Θεσσαλονίκη. Το τρομερό είναι ότι η επιθεώρηση γράφτηκε μέσα ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ του Κακουλίδη, ενώ οδηγούσε η γυναίκα του, κατά τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη και ενώ ο Φυσσούν περίμενε κείμενα γιατί είχε ήδη κανονίσει πρεμιέρα! Τίτλος: «Πετάει… πετάει… πετάει το πουλί».

-          Μπήκα στην πολιτική «από σπόντα» , το 2002, όταν μου ζήτησαν την τελευταία στιγμή να μετάσχω στο ψηφοδέλτιο του Γιάννη  Τζανετάκου για την Υπερνομαρχία Αθηνών – Πειραιώς για να …βοηθήσω.  Τις εκλογές τις χάσαμε από τη Φώφη Γεννηματά, εγώ όμως ήρθα πρώτος σε σταυρούς με 65.000 και έτσι… άρχισαν όλα.

Who is who

Φιλόλογος, δημοσιογράφος / τηλεοπτικός / ραδιοφωνικός παραγωγός από το 1972 ως το 2003, νομαρχιακός σύμβουλος Αθηνών το 2002-2004, βουλευτής της Α΄ Αθηνών το 2004- 2007 με τη Νέα Δημοκρατία, συγγραφέας 10 βιβλίων, Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων σήμερα και Ενεργός Πολίτης, ο Δημήτρης Κωνσταντάρας μοιράζει πλέον το χρόνο και τις δραστηριότητές του ανάμεσα στη δημοσιογραφία, την πολιτική, τα βιβλία του, την επαφή του με τους πολίτες της Αθήνας και την οικογένειά του.

Μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, αφού δεν εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθηνών με τον ΛΑ.Ο.Σ. για πολύ λίγες ψήφους στο σύνολο της Επικράτειας και κατετάγη 1ος επιλαχών, επανήλθε στην ενεργό πολιτική. Το χειμώνα του 2010 ήταν υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων με την παράταξη του Νικήτα Κακλαμάνη, και εξελέγη Πρώτος Δημοτικός Σύμβουλος στο 6ο Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων και στη συνέχεια Γραμματέας του Δημοτικού Συμβουλίου. Ορίστηκε μέλος του Δ.Σ. του ραδιοφωνικού Σταθμού του ΑΘΗΝΑ 9.84.
Μέσα από την ιστοσελίδα του, αναφέρει τις δραστηριότητές του, καταθέτει τις θέσεις και τις απόψεις του, αποθηκεύει την αρθρογραφία και τα σχόλιά του και επικοινωνεί με τους φίλους, τους αναγνώστες και τους ψηφοφόρους του.Στις 4 Δεκεμβρίου του 2009 υπέβαλε υποψηφιότητα για τη θέση του προέδρου της Ε.Ρ.Τ. αλλά δεν πήρε ποτέ την παραμικρή ειδοποίηση για τη διαδικασία της... αξιοκρατικής αξιολόγησής του.

Το μυθιστόρημα των 12Την χρονιά του 2009 ασχολήθηκε με 3 βιβλία. Το πρώτο, ένα πρωτότυπο στη γραφή και την επικοινωνία του μυθιστόρημα με τίτλο "Το μυθιστόρημα των 12" το οποίο έγραψε μαζί με άλλους 11 συγγραφείς και το οποίο δημοσιεύθηκε και σε συνέχειες στο διαδίκτυο στη διεύθυνση http://dodeka-book.blogspot.com, εκδόθηκε από την "ΕΜΠΕΙΡΙΑ" Εκδοτική στις 2 Μαρτίου και παρουσιάστηκε επίσημα στο Αθηναϊκό κοινό τη Δευτέρα, 26 Απριλίου, στις 20.30, στον ΙΑΝΟ. Είχαν προηγηθε'ι παρουσιάσεις στα Ιωάννινα και την Πάτρα.

Το δεύτερο, το μυθιστόρημα "Η Κυρία Μέλπω" εκδόθηκε το Νοέμβρη του 2010 πάλι από την "Εμπειρία Εκδοτική".
Τελείωσε επίσης ένα θεατρικό έργο με τίτλο "Η γοητεία του να είσαι βουλευτής".
 
Στις αρχές του 2010, ξεκίνησε τα δυο επόμενα βιβλία του. Το πρώτο με καθαρά πολιτικό περιεχόμενο. Πρόκειται για ένα πολιτικό "αφήγημα" με τον προσωρινό τίτλο "Ταξίδι στο Πουθενά" και θα αφορά την λεγόμενη περίοδο του "Νεο - Καραμανλισμού" . Το δεύτερο, με τον προσωρινό τίτλο "Το Σημειωματάριο της Καρδιάς μου" είναι πρωτότυπο σε σύλληψη και σχεδιασμό και αφορά την κατάθεση ψυχής γύρω από πρόσωπα και γεγονότα των τελευταίων 20 ετών.
Το καλοκαίρι του 2011 αποφάσισε να μην ολοκληρώσει -προς το παρόν- τα δυο αυτά βιβλία και να γράψει ένα νέο μυθιστόρημα, με τον προσωρινό τίτλο "Η Άλλη Αφροδίτη". Το μυθιστόρημα αυτό είναι υπό έκδοση από την "Εμπειρία Εκδοτική"

Αρθρογραφεί σε διάφορες εφημερίδες.

 Διαβάστε τα άρθρα, τις παρεμβάσεις αλλά και αναλυτικότερα το βιογραφικό του κ. Κωνσταντάρα στο http://www.konstandaras.gr/