Lost in (the Greek) Translation: Η συνέντευξη της 28χρονης Νοτιοκορεάτισσας Eugene Choi που δουλεύει στην Ελλάδα 4 χρόνια, λατρεύει το παστίτσιο και ακούει φανατικά Νανά Μούσχουρη!

Πως μπορεί να βιώνουν την ελληνική πραγματικότητα οι Ασιάτες που έρχονται στη χώρα μας για να εργαστούν; Μπορούν να αντιληφθούν την κουλτούρα και τις συνήθειες του τόπου μας ώστε να έχουν μια πιο ευχάριστη διαβίωση μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο της χώρας; Νιώθουν όσο χαμένοι αισθανόμαστε και εμείς όταν επισκεπτόμαστε τις χώρες τους; Έχοντας κατά νου το αριστουργηματικό «Lost in translation» της Sofia Coppola, που περιγράφει την Ιαπωνική καθημερινότητα όπως την έζησαν οι χαρακτήρες των Bill Murray και Scarlett Johansson, προσπάθησα να φανταστώ την εκδοχή ενός ανάστροφου σεναρίου. Δηλαδή, πως αποκωδικοποιείται η ίδια ιστορία στην περίπτωση που ένας Ασιάτης καλείται να λειτουργήσει επί δυτικού εδάφους. Είναι πιο πολύπλοκα τα πρότυπα της Ασιατικής κοινωνίας σε σχέση με αυτά των δυτικών ή απλά οι διαφορές αυτές μοιάζουν κυκλώπειες σε εμάς λόγω έλλειψης παραστάσεων;

Άλλωστε, όταν εμείς λέμε: «μου φαίνονται όλα κινέζικα» τουτέστιν δεν καταλαβαίνω τίποτα, οι Άγγλοι απαντούν με το «It’s all Greek to me», ελληνιστή «για μένα είναι όλα Ελληνικά» - τουτέστιν δεν καταλαβαίνω τίποτα.

Κάπως έτσι ήρθα σε επαφή με την 28χρονη Eugene Choi από τη Νότιο Κορέα, η οποία εργάζεται στη χώρα μας σε μια πολυεθνική εταιρεία τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Αφού έγιναν τηλεφωνικά οι πρώτες συστάσεις δώσαμε ραντεβού στο κέντρο της Αθήνας έξω από γνωστό πολυκατάστημα. Συναντιόμαστε και ξεκινάμε πεζοί για να βρεθούμε πίσω από την παλιά βουλή όπου θα είχε ησυχία για να μιλήσουμε πιο άνετα. Στη διαδρομή συνομιλούμε στα αγγλικά, όμως, όταν έρχεται η στιγμή της παραγγελίας στο καφέ που καθίσαμε η Eugene με αιφνιδιάζει παραγγέλνοντας στα ελληνικά. Στην ερώτηση του τι θα πάρετε αποκρίνεται λέγοντας «Ένα χυμό πορτοκάλι». Φυσικό (;) ρωτάει η σερβιτόρα, «ναι» απαντά η Eugene! Αφού μου παίρνει μερικά δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσω τι έχει γίνει τη ρωτώ «μιλάς ελληνικά;» και μου απαντάει «λίγο» γελώντας, καθώς έχει καταλάβει ότι έχω ξαφνιαστεί. Σε εκείνο το σημείο περίπου βγήκε έξω και το voice recorder για να καταγράψει τη συζήτησή μας!

Κείμενο - Φωτογραφίες: Διονύσης Ματιάτος - vice.com

Vice: Τι γνώριζες για την Ελλάδα πριν έρθεις εδώ;

Eugene Choi: Γνώριζα κάποια πράγματα. Πριν έρθω στην Ελλάδα, ήμουν για ένα διάστημα στην Αυστρία. Έτσι, κάποια στιγμή ήρθα για διακοπές στη Σαντορίνη. Μου άρεσε πολύ ο τόπος και οι καλοσυνάτοι άνθρωποι. Επίσης, μου άρεσε που το κόστος ζωής εδώ είναι πιο χαμηλό απ’ ότι στις χώρες της βόρειας Ευρώπης. Οπότε γενικότερα η εμπειρία μου από την Ελλάδα ήταν πολύ θετική, κάτι που με έκανε να θέλω να την επισκεφθώ ξανά.

Ποιοι ήταν οι λόγοι που σε ώθησαν να πάρεις την απόφαση και να έρθεις στην Ελλάδα για να εργαστείς;

Γενικότερα ήθελα να δουλέψω στο εξωτερικό. Οπότε η θετική μου εμπειρία από την Ελλάδα σε συνδυασμό με τη επαγγελματική ευκαιρία που παρουσιάστηκε ακριβώς πάνω στον τύπο δουλειάς που έψαχνα, με έκανε να πάρω την απόφαση και να έρθω. 

Ποιο ήταν το πιο περίεργο πράγμα που είδες όταν ήρθες στην Αθήνα;

Τα μούσια! (γέλια) Όλοι είχαν μούσια. Νομίζω ότι αρκετοί αν τα ξύριζαν θα ήταν πιο όμορφοι.

Είναι μεγάλη η Ν. Κορεάτικη κοινότητα;

Δεν θα το έλεγα! Είμαστε περίπου διακόσιοι αυτοί που μένουμε μόνιμα και εργαζόμαστε σε όλη την Ελλάδα. Υπάρχει και ένας μικρός σύλλογος κάπου στο κέντρο της Αθήνας αλλά δεν είναι πολύ ενεργός. Ωστόσο, μια με δύο φορές το χρόνο μαζευόμαστε σε κάποιο μέρος, όπως στην Εύβοια για παράδειγμα και παίζουμε παιχνίδια ή σπορ. Στο τέλος οι νικητές κερδίζουν δώρα όπως ηλεκτρονικές συσκευές κτλ. Αλλά γενικότερα αυτές είναι δραστηριότητας για οικογένειες και τα παιδιά τους. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλοί νέοι Κορεάτες!

Οι παρέες σου είναι μόνο από τη χώρα σου;

Όχι είναι μισές μισές. Κάνω παρέα και με Έλληνες.

Παρακολουθείς την ειδησεογραφία εδώ;

Δεν παρακολουθώ γενικότερα πολύ την ελληνική επικαιρότητα, αλλά ακούω όλους που μιλούν για την οικονομική κρίση.

Γνωρίζεις για τα κρούσματα ρατσιστικής βίας που έχουν σημειωθεί στη χώρα μας; Σου έχει συμβεί κάτι ανάλογο;

Ναι, έχω ακούσει για διάφορες περιπτώσεις. Αλλά σε εμένα δεν έχει συμβεί κάτι ανάλογο. Ίσα ίσα που θα έλεγα ότι συμβαίνει το αντίθετο. Οι Έλληνες είναι πολύ καλοί μαζί μου και πάντα με υποδέχονται με θέρμη. Από την εμπειρία που έχω ως τώρα πιστεύω ότι οι Έλληνες είναι ένας λαός ανοιχτός απέναντι στους άλλους λαούς. Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ! Δεν μπορώ όμως να πω το ίδιο και για τις εμπειρίες που είχα στην Αυστρία.

Τι είναι αυτό που εκτιμάς περισσότερο σε αυτό τον τόπο;

Το καλοκαίρι μου αρέσει πολύ στην Ελλάδα. Κάνω scuba diving στο Λαγονήσι και wind surf. Αλλά, μου αρέσει και ο χειμώνας γιατί πάω για snowboard στην Αράχοβα που είναι κοντά στην Αθήνα. Γενικότερα, ταξιδεύω πολύ, συνήθως τα Σαββατοκύριακα και γνωρίζω συνεχώς όμορφα μέρη της Ελλάδας.

Αγαπημένο ελληνικό πιάτο;

Μου αρέσει πολύ το παστίτσιο, το τζατζίκι και το ελληνικό γιαούρτι. Αλλά στους Κορεάτες αρέσει πολύ το ελληνικό αρνί και το κοκορέτσι (γέλια). Στη Ν. Κορέα το αρνί είναι πολύ ακριβό και μυρίζει περίεργα σε σχέση με το ελληνικό. 

Εάν μας πρότεινες να δοκιμάσουμε κάποιο πιάτο από τη χώρα σου ποιο θα ήταν;

Θα πρότεινα να δοκιμάσετε bulgogi (κυριολεκτικά στα Ν. Κορεατικά σημαίνει «κρέας φωτιά») που είναι ένα από τα πιο κοινά Ν. Κορεάτικα φαγητά. Είναι μαριναρισμένο κρέας χοιρινό ή μοσχαρίσιο στο γκριλ. Αλλά θα πρότεινα και το Samgyeopsal (αλλιώς γνωστό και ως κορεάτικο bbq) στο οποίο έχουμε συνήθως κομμάτια πανσέτας τα οποία τα ψήνουμε στο bbq που βρίσκεται πάνω στο τραπέζι. Μόλις το κρέας ψηθεί το βουτάμε μέσα σε σησαμέλαιο που έχουμε αναμίξει με αλάτι και πιπέρι.

Έχεις προτίμηση σε κάποιον Έλληνα καλλιτέχνη;

Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη προτίμηση, αλλά μου αρέσουν οι ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί. Στους μεγαλύτερης ηλικίας Κορεάτες αρέσει πολύ η Νάνα Μούσχουρη. Ξέρω αρκετούς που είχαν πάει και στην τελευταία εμφάνιση της που έγινε στο Ωδείο του Ηρώδου του Αττικού.

Από την ποπ μουσική κουλτούρα της Ν. Κορέας υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που ξεχωρίζεις;

Ναι, μου αρέσουν οι Sistar και οι Exo. Τους γνωρίζουν και κάποιοι Έλληνες γιατί υπάρχει στην Αθηνά και ελληνικό club για την Κορεάτική Ποπ μουσική, οι K-Wave Greece.

Ένα πιάτο από την πατρίδα σου που θα φρίκαρε τους Έλληνες;

Νομίζω αυτό θα ήταν το Kimchi. Είναι ένα διάσημο Κορεάτικο πιάτο από λαχανικά το οποίο περιέχει πολλές κόκκινες πιπεριές και είναι πάρα πολύ καυτερό. Σε κάποιους Έλληνες αρέσει, αλλά γενικότερα το μισούν γιατί δεν τους αρέσει καθόλου η μυρωδιά. 

Πιστεύεις ότι οι Ν. Κορεάτες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πλέον ως πιο εργασιομανείς ακόμη και από τους Ιάπωνες;

Δεν ξέρω σε σχέση με τους Ιάπωνες. Αλλά νομίζω ότι είμαστε η πρώτη, ή η δεύτερη χώρα στον κόσμο σχετικά με το πόσες πολλές ώρες δουλεύουμε. Η αλήθεια είναι ότι περνάμε αρκετές ώρες στο γραφείο. Αυτό όμως νομίζω ότι είναι κάτι που αλλάζει. Ειδικά η νέα γενιά των Κορεατών θέλει να έχει περισσότερο χρόνο για προσωπική ζωή. Αυτό είναι κάτι που προσπαθούν να αλλάξουν και οι Κορεάτικες εταιρείες, γιατί ήδη φεύγουμε πιο νωρίς απ’ ότι είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν.

Τι κάνεις όταν νιώθεις μοναξιά σε αυτή την πόλη;

Κάνω παρέα με τους φίλους μου και γενικότερα έχω πολλές δραστηριότητες μετά τη δουλειά, οπότε προσπαθώ να κρατώ τον εαυτό μου απασχολημένο.

Υπάρχει κάτι που συμβαίνει στην Ελλάδα το οποίο θα φρίκαρε τους N. Κορεάτες;

Νομίζω το κάπνισμα στους εσωτερικούς χώρους και ο τρόπος με τον οποίο οδηγούν οι Έλληνες.

Νιώθεις χαμένη στη μετάφραση;

Μπορεί να μην καταλαβαίνω 100% τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, αλλά πιστεύω ότι πλέον αντιλαμβάνομαι σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο ζωής και μου αρέσει.

Η ζωή στη Ν. Κορέα για κάποιο Έλληνα θα ήταν πιο δύσκολη;

Παρόλο που οι Έλληνες μιλούν καλά τα αγγλικά σε μεγάλο ποσοστό και γενικότερα να είναι προσαρμοστικοί, θα δυσκολευόντουσαν αρκετά με την Κορεάτικη καθημερινότητα. Οι άνθρωποι στη χώρα μου δεν μιλούν πολύ την αγγλική γλώσσα και έχουν έναν πιο αυστηρό τρόπο ζωής. Οπότε, μάλλον για έναν Έλληνα θα ήταν πιο δύσκολο να προσαρμοστεί εκεί, απ’ ότι ένας Ν. Κορεάτης εδώ.