Πρότυπο ημέρας : ο Κυριάκος Ποντικέας 23 ετών, είναι διεθνής παίκτης του πόλο στην ομάδα του Ολυμπιακού και λέει: «Για να φτάσεις στην κορυφή πρέπει να μαθαίνεις από τις νίκες αλλά και από τις ήττες»

Ο Κυριάκος Ποντικέας γεννήθηκε στις 9 Μαΐου του 1991 στο Μαρούσι. Μένει στα Ιλίσια, είναι διεθνής παίκτης του πόλο στην ομάδα του Ολυμπιακού και έχει καταφέρει να κατακτήσει δύο πρωταθλήματα και Κύπελλα (2013-2014). Συναντηθήκαμε στο κολυμβητήριο Αθηνών στο Ζάππειο και μπροστά από την πισίνα συζητήσαμε για το άθλημα που λατρεύει, το οποίο, αν και έχει ημερομηνία λήξης, του χαρίζει συναρπαστικές στιγμές.



συνέντευξη στο grekamag.gr

Όταν τον ρωτώ να μου πει πότε μπήκε το πόλο στην ζωή του, η απάντηση ξαφνιάζει αφού διακρίνεις μια συνειδητοποιημένη πορεία και έναν άνθρωπο που ήξερε ακριβώς τι αναζητούσε: να κυριαρχήσει. « Με το πόλο δεν είχα ιδιαίτερη σχέση, θυμάμαι δοκίμαζα διάφορα αθλήματα. Σκέψου ότι είχα ξεκινήσει με ποδόσφαιρο, είχα περάσει από τις ακαδημίες του Ρότσα και είχα βρεθεί να παίζω μπάσκετ στον Ηλυσιακό. Καθοριστικό ρόλο ίσως έπαιξε τελικά η πισίνα δίπλα από τον Ηλυσιακό και τότε είπα ‘δεν δοκιμάζω, αφού δεν με είχαν ενθουσιάσει τα προηγούμενα δύο; Έτσι κόλλησα, μου άρεσε πολύ και μιλάμε ότι ήμουν σε ηλικία περίπου 10 ετών. Μετά από λίγα χρόνια, στα 18, πήγα στην Χίο ύστερα στον ΠΑΟΚ και τώρα στον Ολυμπιακό».

Οι απορίες μου επικεντρώνονται στο τι ήταν αυτό που τον γοήτευσε στο πόλο καθώς και ποιοι άνθρωποι τον βοήθησαν στην εξέλιξή του. Λύνονται όταν μου λέει ότι «η μπάλα σε συνδυασμό με το υγρό στοιχείο λειτούργησαν καταλυτικά στο μυαλό μου για να αφιερωθώ στο συγκεκριμένο άθλημα. Οι άνθρωποι που με βοήθησαν ήταν κυρίως οι προπονητές μου. Οι συμβουλές τους, η σκληρή ατομική δουλειά και το πείσμα είναι τα απαραίτητα  υλικά για να εξελιχθείς. Και το πιο σημαντικό είναι ότι μαθαίνεις από τις νίκες αλλά και από τις ήττες, είναι υποχρεωτικά και τα δύο».

Ο Κυριάκος σπουδάζει Ναυτιλιακά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Πιθανόν κάτι υποχρεωτικό για ένα άθλημα που έχει ημερομηνία λήξης; Χωρίς καμία δεύτερη σκέψη μου επισημαίνει ότι «πράγματι προσπαθείς να συνδυάσεις και άλλα πράγματα μαζί, όπως η σχολή σου. Δεν γίνεται αλλιώς. Απλά, για παράδειγμα, τα μεσημέρια αντί να ξεκουράζομαι  πρέπει να πηγαίνω να δίνω μαθήματα. Δύσκολο, αλλά υποχρεωτικό».

Τα ταξίδια είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος για έναν αθλητή που συμμετέχει σε διεθνείς αγώνες. Για αυτό κατευθείαν μου αναφέρει ότι το ωραιότερο ταξίδι του ήταν στην Μελβούρνη. «Όταν πηγαίνεις σε τέτοια μακρινά μέρη και τα συνδυάζεις με επιτυχίες, αποκομίζεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα».

Αντικρίζοντας την πισίνα δεν μπορώ να αντισταθώ στην ερώτηση για το τι σημαίνει ευτυχία για αυτόν και τι αγαπά περισσότερο στην ζωή του. Γελώντας μου απαντά ότι «ευτυχία σημαίνει να είσαι υγιής, να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα με χαρά και να προσπαθείς μέσα από αυτά να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Θετική ματιά χρειαζόμαστε για όλα. Αυτό που αγαπάω περισσότερο στην ζωή μου είναι ο αθλητισμός, οι φίλοι μου και η οικογένεια μου».

Η συζήτηση καταλήγει μοιραία στο γυμνό, στις γυναίκες και στον έρωτα. «Δεν θα έκανα ποτέ γυμνή φωτογράφηση. Είναι λογικό όταν φοράς μόνο ένα μαγιό και φαίνεται όλο το σώμα σου να έχεις κατακτήσεις στο γυναικείο φύλο. Βέβαια, είναι στο χέρι του καθενός πώς θα αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση. Εμένα η κοπέλα μου εδώ και αρκετά χρόνια είναι από την γυναικεία ομάδα του πόλο και θυμάμαι να ξεχωρίζω το βλέμμα της, κάνοντας σε μένα το ξεχωριστό ‘κλικ’. Ο έρωτας πιστεύω ότι είναι από τα πιο σημαντικά κομμάτια που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος και νομίζω μέσα από την ‘ματιά του’ όλα τα βλέπεις τέλεια».

Λίγο πριν αλλάξει ρούχα για την φωτογράφηση αναρωτιέμαι τι όνειρα κάνει και σαν έτοιμος ήδη για την ερώτηση, μου απαντά, «να φτάσω στην κορυφή σε προσωπικό και ατομικό επίπεδο. Αν έχεις πείσμα, επιμονή και υπομονή είναι σίγουρο ότι μπορείς να κατακτήσεις τα όνειρά σου».

Κείμενο: Γιάννης Πανταζόπουλος
Φωτογραφίες: Θανάσης Καρατζάς