ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Λίγο μετά από τον πόλεμο ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος υποδεχόμενος τον αμερικανό Τζέιμς Βαν Φλιτ και παρουσιάζοντας του το τιμητικό άγημα, του είπε: «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας». Χτες ο Πρόεδρος Πάνος, αρχηγός του δεξιού αντιμνημονιακού μπλοκ, υπουργός Άμυνας της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα, είπε προς την Αμερικανίδα υφυπουργό Εξωτερικών Βικτώρια Νούλαντ, μιλώντας της για το Αιγαίο: Ιδού η Θάλασσά σας!

Και ξαφνικά μπήκαν στη ζωή μας τα βατράχια. Έτσι αποκαλούνται χαϊδευτικά, για όσους ειρηνιστές και διεθνιστές το αγνοούν, οι άνδρες των ΟΥΚ, μερικοί από τους οποίους βροντοφώναξαν στην παρέλαση, μπροστά στα μούτρα της νέας κυβέρνησης, ότι το όνειρό τους είναι να στήσουν τη σημαία στην Πόλη. 

Άρθρο του Λευτέρη Κουσούλη που δημοσιεύθηκε στο Βήμα της Κυριακής με τίτλο "Με θέμα το εθνικολαϊκό"

Κάθε χώρα ανταγωνίζεται με τον υπόλοιπο πλανήτη με ένα βασικό όπλο, τη φήμη της, το brand name της. Η δική μας φήμη έφτασε πολύ χαμηλά το 2010 είτε γιατί οι ίδιοι οι πολιτικοί μας δυσφήμησαν τη χώρα διεθνώς είτε πάλι γιατί ταιριάξαμε σε ένα άδικο και υπερβολικό στερεότυπο που μας έραψαν. 

Πριν λίγες εβδομάδες, λέγαμε πως οι πιθανότητες υλοποίησης του προγράμματος παροχών της Θεσσαλονίκης, μηδενίστηκαν με την απόσυρση του "μαξιλαριού" των 11 δισ. ευρώ του ΤΧΣ, και πιο πρόσφατα το πάγωμα του ΕΣΠΑ ώσπου να αποφασίσει η ελληνική κυβέρνηση εάν η χώρα αν θα ακολουθήσει προσυμφωνημένο πρόγραμμα ή όχι. 

Άρθρο του Γιώργου Δελεαστίκ, το οποίο δημοσιεύθηκε στο Έθνος, με τίτλο "Κανείς δεν γνωρίζει αν ο Τσίπρας πήρε κάτι από τη Μέρκελ"

Ο Αλέξης Τσίπρας πέρασε χθες το κατώφλι της καγκελαρίας προσκεκλημένος της Γερμανίδας ομολόγου του. Σύσσωμη η μνημονιακή αντιπολίτευση περίμενε κρίνοντας εξ ιδίων και ευχόταν να εμφανιστεί ένας Τσίπρας ικέτης. Διαψεύστηκαν. Χωρίς εντάσεις, χωρίς φιοριτούρες, αλλά με αποφασιστικότητα και με τη γλώσσα των αριθμών όπου χρειαζόταν, ο Έλληνας πρωθυπουργός παρουσίασε το σύνολο των ελληνικών θέσεων.

Άνγκελα και Αλέξης κοίταξαν ο ένας βαθιά μέσα στα μάτια του άλλου και συμφώνησαν ότι χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να κατανοήσουν αυτά που τους χωρίζουν. 

Μακριά από τις εξελίξεις που αλλάζουν το τοπίο από άκρη σε άκρη στην ευρωπαϊκή ήπειρο βρίσκεται η Ελλάδα, παραμένοντας σε μια ιδιότυπη επενδυτική «καραντίνα», λόγω της αβεβαιότητας για την έκβαση των διαπραγματεύσεων με εταίρους και πιστωτές. 

38 μέρες το σώμα του παγωμένο, απροστάτευτο, 800 μέτρα από την Εστία. 

«Ο "λογιστικός έλεγχος του χρέους" και η οίηση»: Άρθρο του Λ.Κουσούλη που δημοσιεύθηκε στην Athens Voice

Διάβασα ένα κείμενο,που έγραψε η συνεργάτιδά μου, Εύα Διαμαντή και ομολογώ πως ένιωσα ανατριχίλα.
Σκέφτηκα πως θα πρέπει να ξεκολλήσουν τα μυαλά μικρών και μεγάλων επιτέλους! Αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά. Αν είναι θύματα,ελπίζω να πάρουν κουράγιο.Αν είναι θύτες, ελπίζω ν'ανοιξουν οι ορίζοντές τους!!

Ένα απροσδόκητο άρθρο ανέβασε η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ «Αυγή» στην online έκδοσή της. Επιχειρηματολογεί γιατί είναι προτιμότερη η έξοδος από το ευρώ για την Ελλάδα, παρά ένα νέο Μνημόνιο!

Η κριτική προσώπων και όχι επιχειρημάτων και έργων δεν είναι καινούργιο, αφού και στην πολιτική τρυπώνει η χημεία.
 

Μετά από μερικές εβδομάδες επικοινωνιακής κατανάλωσης τα κλιμάκια της Τρόικα (τα της αλλαγής της ονομασίας σε «Θεσμούς» τα θεωρώ αστειότητες...) από σήμερα αρχίζουν το ξεσκόνισμα των στοιχείων. 

Ο Σόιμπλε είναι ο βασικός εκφραστής της πολιτικής της σκληρής λιτότητας. Η πολιτική αυτή απέτυχε παταγωδώς ως προς τους στόχους που έθεσε. 

Φτωχοί και άνεργοι που είχαν χορτάσει με success stories, ήλθε η ώρα να αλλάξουν μενού και να χορτάσουν με αξιοπρέπεια,την οποία θα αποκτήσουμε με περιθωριακό στυλ, σκέρτσο και φυσικά με το πιάτο του ζητιάνου…συγγνώμη, των δανεικών.

Η λίστα που έστειλε ο Γιάνης Βαρουφάκης στον Γερούν Ντάισελμπλουμ εγείρει το ερώτημα αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ μεταρρυθμίσεις.

Ομηροι σφαγμένοι κι αποκεφαλισμένοι σαν τα ζώα, πλήθος κατοίκων φυλακισμένων σε άθλιες συνθήκες, ένας πιλότος από την Ιορδανία να καίγεται ζωντανός σ’ ένα κλουβί, αιχμάλωτοι Κούρδοι μελλοθάνατοι να περιφέρονται σε κλουβιά, είναι κάποιες από τις φριχτές εικόνες που χρησιμοποιεί έως τώρα η στρατηγική επικοινωνιακού τρόμου των τζιχαντιστών. 

Ας μεταφερθούμε στη δεκαετία του ’80, μια εποχή που για όσους την έζησαν και έχουν παιδικές αναμνήσεις αποπνέει μια νοσταλγία για διάφορους λόγους.