ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΡΤΕΡΟΣ

Όλη η δόξα, όλη η χάρη! Ξεπέφτεις θες δε θες στα γαλλικά, βλέποντας τα ονόματα στον ατελείωτο κατάλογο των Panama Leaks. Πρόεδροι κρατών και τα σόγια τους, πρωθυπουργοί και τα σόγια τους, διάσημοι και τα σόγια τους.

Δεν πρόκειται για αποκάλυψη, αλλά έχει καταντήσει τόσο συνηθισμένο, ώστε ίσως να μην του δίνουμε τόση σημασία: Στο κέντρο της πολιτικής -και όχι μόνο- αντιπαράθεσης στην Ελλάδα ένα πρόσωπο έχει περισσότερο από τον καθένα την τιμητική του. Ο Τσίπρας. 

Κάποτε θα αναλύεται από ιστορικούς και πολιτικούς επιστήμονες το σήμερα, όταν αυτό γίνει χθες. Η τύχη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς που τα κατάφερε, ή την κατάφεραν. Η μοίρα εκείνων που σε τρομακτικά δύσκολες συνθήκες είχαν να παλέψουν με τα θηρία εκτός, με τα τρωκτικά εντός, με τα όρνεα εκτός και εντός.

Με φοβίζουν όλοι εκείνοι που κάθε μέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, φωνάζουν, καταγγέλλουν, γαβγίζουν, μελανιάζουν -ανάλογα με τα ημερήσια νεύρα του αφεντικού τους- σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες και sites. 

Θεσμική εκτροπή χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός το... μπλόκο στην εκκαθάριση του τηλεοπτικού τοπίου από τα κόμματα - υπαλλήλους και τα κόμματα των υπαλλήλων της διαπλοκής.

Τι θέλουν έγινε ολοφάνερο. Να σβήσουν, να λιντσάρουν, να τελειώσουν τον Τσίπρα, κι από κοντά τον ΣΥΡΙΖΑ, με κάθε τρόπο. Τα ίδια ΜΜΕ, οι ίδιες εφημερίδες, οι ίδιοι βαρόνοι που έβρισκαν του κόσμου τις δικαιολογίες -οικονομικές, εθνικές, τροϊκανικές- για τις αθλιότητες του Σαμαρά. 

Η Τρε, ο Πρε, ο Προ, ο Παπ. Ίσως και καναδυό άλλοι. Μορφές της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας, που παίζουν τα τελευταία χρόνια σημαντικό ρόλο στην ενημέρωσή μας.

 Του την έπεσαν, κατά το κοινώς λεγόμενο, του Τσίπρα, απ' όλες τις μεριές, για τη φράση του Σόιμπλε «είναι η εφαρμογή, ανόητε».

Μικρή ιστορική διαδρομή: Η διαπλοκή έντυσε, χτένισε, πρόβαλε, ύμνησε και τελικώς μας φόρτωσε τον Παπανδρέου - και είδαμε τα χαΐρια μας. Η διαπλοκή στήριξε με νύχια και με δόντια τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο - και προκόψαμε. 

Πρέπει να το παραδεχτούμε. Στη μάχη της επικοινωνίας, της προπαγάνδας, και τελικώς της αλήθειας, τρώμε ξύλο.

Γόνος μιας από τις μεγαλύτερες πολιτικές δυναστείες, αγαπημένο παιδί των "Financial Times" και της "Wall Street Journal", απόφοιτος μεγάλων αμερικανικών πανεπιστημίων,

Πολλά πράγματα που σε κολάζουν λέγονται αυτές τις άγιες μέρες, από πολλές πλευρές. Από τους υποψήφιους αρχηγούς της Ν.Δ., ας πούμε, που αν και βρίσκονται σε ρητορική ύφεση, εξακολουθούν να ανταγωνίζονται ποιος είναι ο καλύτερος αντι-Τσίπρας. 

Πάντως, ό,τι και να πείτε, είναι αξιοθαύμαστη η επιμονή, αλλά και η πονηριά -αλώπηξ λιμώττουσα...- με την οποία το γνωστό Συγκρότημα σκαρώνει, σφυρηλατεί, παράγει, και ρίχνει στην καθημερινή κατανάλωση την ιδέα της οικουμενικής.

Αφού το έφερε η τύχη μας να ζούμε στον καιρό της κατανόησης, ας πούμε ότι κατανοούμε αυτό που έγινε στην Ειδομένη.

Δεν θέλουν, βρε παιδί μου, πώς το λένε. Δεν θέλουν καμιά συνεννόηση, κανέναν διάλογο για θέματα όπως το ασφαλιστικό, η Παιδεία, η συνταγματική αναθεώρηση. Ούτε η Φώφη, ούτε ο Σταύρος.

Η αλήθεια είναι πάντοτε επαναστατική, έγραψε ένας μεγάλος. Ενίοτε όμως το συνηθίζει να είναι και ανησυχητική. Αν βέβαια δεν χρησιμοποιούμε το δάχτυλο για να κρυφτούμε πίσω του. 

Ο Γιάννης από τη Δραπετσώνα έστειλε αυτό το γράμμα στην "Αυγή". Μου ζητάει να βάλω τις φωνές σε κάποιους «που είναι στα πράγματα». Καλύτερα να το κάνει ο ίδιος. Με λίγες περικοπές, λόγω χώρου. Γράφει λοιπόν:

"Πες μου μια λέξη, κοντεύει πια να φέξει" έλεγε το παλιό άσμα. "Πες μου μια λέξη, και μένα να μου φέξει", θα πρέπει να τραγουδούν κρυφά οι δεξιοί, οι ακροδεξιοί και οι κρυφοδεξιοί τής σήμερον. Οι οποίοι αναζητούν, κυνηγούν και συλλαμβάνουν με όλες τους τις δυνάμεις μια λέξη κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα. Μερικές φορές και δυο και τρεις, δεν χάθηκε ο κόσμος.

Σιγά μην έκαναν αλλιώς. Για τη δεξιά και πιο δεξιά αντιπολίτευση ο λόγος (ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. - Ποτάμι) που ξεσπάθωσε υπέρ της ανεξαρτησίας των ανεξάρτητων αρχών. 

Βαριόσασταν ή δεν είχατε χρόνο να παρακολουθήσετε τη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή; Σας διαβεβαιώ ότι χάσατε. Ρίξτε τουλάχιστον μια ματιά στα ρεπορτάζ από τις ομιλίες των υπουργών.