ΚΟΣΜΟΣ

Σε σκιά του παλιού εαυτού τους παραπέμπουν, ερειπωμένα και φτωχικά, τα απομακρυσμένα χωριά της επαρχίας Σβερντλόβσκ στα Ουράλια. Για τους λιγοστούς κατοίκους τους, η στενή σιδηροδρομική γραμμή που καταλήγει στο Καλάτς είναι η μοναδική σανίδα σωτηρίας. 

Πριν από δύο εβδομάδες είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε δύο «χορτάτες» ημέρες στη Ρώμη, που φέτος απολαμβάνει ένα παρατεταμένο, ήπιο φθινόπωρο, με τη θερμοκρασία να ξεπερνά τους 10 βαθμούς στη διάρκεια της ημέρας (εμείς πετύχαμε έως και 20 βαθμούς) και μοναδική παραφωνία τη βροχή που κάνει αραιές εμφανίσεις, καθιστώντας ωστόσο την ομπρέλα βασικό αξεσουάρ για το δρόμο. 

Φέτος μάλιστα δημιουργήθηκε κι ένα πολύ χρήσιμο ηλεκτρονικό εργαλείο στην σελίδα του BBC, όπου μπορεί κανείς να ενημερωθεί για τις ανισότητες φύλου στη χώρα που τον ενδιαφέρει.

Σε μια επιτόπια έρευνα στην 30ή Λεωφόρο της Αστόρια, ο Σπένσερ Γουέλς και οι συνεργάτες του στο National Geographic εντόπισαν, σε δείγματα DNA που πήραν από εθελοντές στο δρόμο, γενετικούς δείκτες από όλα τα μεταναστευτικά ρεύματα της ιστορίας της ανθρωπότητας, εκτός από ένα, επιβεβαιώνοντας έτσι τη φήμη της ως μιας από τις πιο πολυπολιτισμικές γωνιές του πλανήτη.

Aπό τις 19 Νοεμβρίου και για δέκα ημέρες η Βαλένθια είναι η χαρά των καλοφαγάδων. Η πόλη φιλοξενεί το Valencia Cuina Oberta-Restaurant Week και μια πλειάδα εστιατορίων της πόλης που διαθέτουν και εύσημα michelin προσφέρουν σε χαμηλές τιμές τις νέες τους δημιουργίες.
 

Είναι κοινό μυστικό ότι η καλύτερη πίτσα του κόσμου (και δεν είναι μία αυτή) σερβίρεται στη Νέα Υόρκη! Και ότι εδώ επίσης υπάρχει πίτσα για όλα τα γούστα: με τραγανή ή αφράτη ζύμη, ψημένη σε ξυλόφουρνο ή σε φούρνο που καίει κάρβουνα, με το τυρί να ξεχειλίζει, με λίγα ή πολλά υλικά. Το καλό σε αυτή την πόλη είναι ότι υπάρχει μια πιτσαρία για κάθε ιδιαίτερη προτίμηση. 

Σπα, πισίνες, καλό φαγητό, μασάζ και απολαυστικός καφές με θέα ένα διάσημο αξιοθέατο. Ποιος θα έλεγε όχι; Ωστόσο οι περισσότεροι θεωρούν ότι πρέπει να ξοδέψεις μια περιουσία για να απολαύσεις αυτές τις πολυτέλειες.

Η ιστορία, αλλά και το σήμερα, έχουν δείξει ότι κάποιες πόλεις έχουν αποτελέσει κέντρα του πολιτισμού και «μαγνήτες» της τέχνης και της κουλτούρας, αφήνοντας στον πλανήτη και την ανθρωπότητα γερή κληρονομιά. Ας δούμε μερικές από αυτές.

Είναι πολλά αυτά που δεν γνωρίζουμε για τη Γλασκώβη. Λογικό. Βρίσκεται τόσο κοντά στο πανέμορφο και διάσημο Εδιμβούργο, που από τουριστικής άποψης ζει μάλλον στη σκιά του. 

Είναι από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που έρχεσαι και ξανάρχεσαι. Πάντοτε υπάρχει, άλλωστε, μια καλή αφορμή για ταξίδι έως εδώ. 

Ο Δημήτης Αθανασιάδης ζει στο Κιλκίς αλλά του αρέσει να δραπετεύει για ταξίδια σε ολόκληρο τον κόσμο, γιατί φοβάται να εγκλωβιστεί στη ρουτίνα. Εργάζεται ως καθηγητής ξένων γλωσσών αλλά σκηνοθετεί βιντεοκλίπ και φωτογραφίζει, αν του κάνει κέφι ή αν τον πληρώσουν καλά. 

Παγωμένοι καταρράκτες, καταπράσινα τοπία, πάλευκες πολικές αρκούδες & θέα που κόβει την ανάσα είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά της Νορβηγίας!

Η πρώτη ευκαιρία για απόδραση έφτασε και δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν ήδη σπεύσει να οργανώσουν το πρώτο τους φθινοπωρινό ταξίδι, είτε με αφορμή το τριήμερο που για κάποιους σχηματίζεται με τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου, είτε εκμεταλλευόμενοι την 28η Οκτωβρίου. Σε ποιους προορισμούς έδειξαν την προτίμησή τους οι Έλληνες για τις ημέρες εκείνες; 

Το μεγαλύτερο μέρος της καρδιάς μου, κρατούν οι αναμνήσεις από την αγαπημένη μου γιαγιάκα Κλειώ. Ηταν τόσο όμορφα όταν με νανούριζε τα βράδια που με κοίμιζε στο κρεβάτι με τα ασπροκέντητα σεντόνια με τις δαντέλες «ρισελγιέ», που μοσχοβολούσαν «μοσκοσάπουνο». 

Στο «Αλεξανδρινό Κουαρτέτο» ο Λόρενς Ντάρελ αναρωτιέται: «Τι είναι στην ουσία η πόλη μας; Τι συνοψίζεται στη λέξη Αλεξάνδρεια;». Στο ερώτημα απαντά ο Μάικλ Χάαγκ με το ωραίο βιβλίο του «Αλεξάνδρεια, η πόλη της μνήμης»: «Το βλέμμα της Αλεξάνδρειας ήταν στραμμένο προς τη θάλασσα και η πόλη ανήκε στον κόσμο της Μεσογείου όπως η Νάπολη, η Γένοβα, η Μασσαλία και η Αθήνα.

Στη βρεγμένη πόλη τα χρώματα πάνω σε καθετί έδειχναν πιο έντονα, πιο όμορφα: πιο γκρίζα τα πλακόστρωτα δρομάκια, πιο πράσινο το γρασίδι στα παρτέρια, πιο κοκκινωπά τα κεραμίδια στις στέγες. 

Πόσο διαφορετική θα ήταν άραγε η καθημερινότητά μας στην πόλη χωρίς αυτοκίνητα, κόρνες, φανάρια και μποτιλιαρίσματα; Ποια θα ήταν η εικόνα μίας πόλης χωρίς πράσινες, κίτρινες και λευκές γραμμές στο τσιμέντο και μόνες διαγραμμίσεις αυτές για τα ποδήλατα;

Το «Μόντε Κάρλο των Βαλκανίων» όπως συχνά αποκαλείται είναι τουριστικό διαμάντι! Καταπράσινοι ορεινοί όγκοι αγκαλιάζουν τις ακτές της Αδριατικής και δημιουργούν αμέτρητους αμμώδεις κόλπους με τιρκουάζ νερά, ενώ πολυτελή resorts και boutique ξενοδοχεία κοσμούν την ακτογραμμή του. 

Το τριγωνικό καπέλο έκρυβε το πρόσωπό της. Η νεαρή γυναίκα ήταν καλυμμένη καλά - ακόμη και στα χέρια της φορούσε γάντια - και μόλις σηκώνοντας το κεφάλι άφησε να φανεί ένα ευγενικό χαμόγελο. 

Μια κουκκίδα ανάμεσα στη Γαλλία, το Βέλγιο και τη Γερμανία. Αλλοι πιστεύουν ότι οι Ρωμαίοι κατακτητές του φρουρίου Luciliburgum έδωσαν το όνομα στο σημερινό μικρό κράτος-δουκάτο, οι κάτοικοί του υποστηρίζουν ότι το Lëtzebuerg (έτσι το ονομάζουν στην τοπική γλώσσα και αυτό βγαίνει από τις φραγκικές λέξεις Lätzte-bourg) βάφτισε το κράτος τους. Επρόκειτο για την επικράτεια του πρώτου μονάρχη της ιστορίας τους, Ζίγκφριντ.