ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Ακόμη ένα «μνημονιακό έγκλημα», με σοβαρότατες περιβαλλοντικές, οικιστικές και οικονομικές επιπτώσεις, συντελείται στη χώρα. Δημόσιες εκτάσεις αφήνονται στο έλεος «αρπακτικών» κάθε είδους, η πολεοδόμηση θα γίνεται με συγκεκριμένα ad hoc κριτήρια που θα συμφέρουν τους εκάστοτε «επενδυτές», οι οικιστικοί κανόνες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, που δεσμεύουν τους πάντες, τίθενται εκτός ισχύος, γράφει η "Ελευθεροτυπία" στο κύριο άρθρο του φύλλου του Σαββάτου.

Θέλω να προσέξουμε τα όσα ειπώθηκαν χθες Τρίτη στη Βουλή για τα δισ. των Ελλήνων στις ξένες τράπεζες. Το 2008, το 2009, το 2010, το 2011 (τα δύο τελευταία χρόνια του Καραμανλή και τα δύο πρώτα του Παπανδρέου), 54.000 Έλληνες έβγαλαν έξω, δεκάδες δισεκατομμύρια. Στη αρχή διαδόθηκε ότι ο επικεφαλής του ΣΔΟΕ είπε 54, μετά – αργά την νύχτα – τα κατέβασαν στα 22, μετά εξήγησαν ότι τα 22 είναι αυτά τα οποία δεν «δικαιολογούνται» από τις φορολογικές δηλώσεις των κατόχων τους, ενώ αυτά που συνολικά έφυγαν είναι άγνωστα. Ίσως 30, ίσως 70, ίσως 90.

Τις θέσεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, αλλά και του ίδιου ως υποψήφιου για την προεδρία της Κομισιόν αναπτύσσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, με άρθρο του με τίτλο «Η Ευρώπη που θέλουμε» στο περιοδικό New Europe.

Τα πήρε λοιπόν ο Στρατηγός, τα πήρε και ο Ναύαρχος, τα πήρε ο «γραμματέας», τα πήραν οι «μεσάζοντες». Εκείνο που μένει να μάθουμε είναι πόσα πήρε ο ίδιος ο υπουργός.

Ακόμη κι αν δεν γίνουμε «φυσιολογική χώρα» μέσα στο 2014, κατά την πρωθυπουργική πρωτοχρονιάτικη βεβαιότητα, θα έχουμε ασκηθεί στην κωμωδία. Γέλιο ανελέητο. Μέχρι δακρύων.

Διαβάστε το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά για τους πολιτικούς ηγέτες της χώρας μας, την εξάρτησή τους από την κομματική τους απόχρωση αλλά και το πώς θα μπορούσε να αλλάξει άρδην αυτή η κατάσταση...

Στις 16 Νοεμβρίου 2012, σε άρθρο στο protagon με τον προκλητικό τίτλο ΕΛΛΑΣ-ΔΝΤ-Συμμαχία, είχα μεταφέρει το ενδιαφέρον του ΔΝΤ για μια στρατηγική συμμαχία με την ελληνική κυβέρνηση με στόχο το γενναίο κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους. Επρόκειτο για πληροφορίες που μου μετέφεραν άνθρωποι του ΔΝΤ σε συνάντηση στην Ουάσινγκτον.

Σας παρακαλώ, συλλάβετέ με. Είμαι ένας υποψήφιος τρομοκράτης. Πριν λοιπόν οδηγηθώ στις πράξεις, που έχω με επιμέλεια σχεδιάσει, κάνω μια τελευταία έκκληση προς όλους: Δεν χρειάζονται πια δισταγμοί, σας παρακαλώ συλλάβετέ με.

Το άλλοτε νούμερο ένα της ΓΕΝΟΠ είναι υπόδικος για παράνομη χρηματοδότηση του συνδικάτου με χρήματα που κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει σε ποιες τσέπες κατέληξαν.  Για να διαφύγει όλων των κυρώσεων με τις νομικές συμβουλές γνωστού λαϊκού αγωνιστή του ελληνικού σοσιαλισμού( είχε αποκαλεστεί «Βλαξ ή απατεών;» όταν έβαλε τι κεφάλι του στο τορβά για τις ύποπτες δοσοληψίες του Ανδρέα Παπανδρέου), έχει εγκαταλείψει το συνδικάτο και είναι μέλος τους ΔΣ της ΔΕΗ.

Φόβους ότι λόγω της μη βιωσιμότητας του χρέους μπορεί να ζητηθεί να αποχωρήσει η Ελλάδα από την ευρωζώνη εκφράζει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.

Πολλά γράφονται και ακόμη περισσότερα ακούγονται για τρεις πρώην πρωθυπουργούς που έχουν διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στην πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία. Ο ελληνικός λαός είναι εκείνος που θα αποφασίσει αν για κάποιον λόγο θα επιφυλάξει και πάλι ρόλο σε κάποιον εκ των τριών. Και ο ιστορικός του μέλλοντος είναι εκείνος που θα τους απονείμει το πρέπον μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή καταστροφή. Το σίγουρο είναι πως οι κ. Σημίτης, Καραμανλής και Παπανδρέου έχουν χειρισθεί την περίοδο μετά την πρωθυπουργία τους με πολύ διαφορετικό τρόπο.

Λένε πως μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις.. Μία επίσκεψη στην «Άρση» αξίζει όσο μια εμπειρία ζωής!

Από χτες κάθε ελληνικό νοικοκυριό πληρώνει 3 ευρώ τον μήνα για λογαριασμό της ΝΕΡΙΤ. Λίγα περισσότερα πληρώναμε για την ΕΡΤ, αλλά είχαμε τηλεόραση. Ήταν μία κακή τηλεόραση, σύμφωνοι. Όργανο των εκάστοτε κυβερνήσεων, σπάταλη, ασύδοτη. Αλλά υπαρκτή. Να πληρώσουμε, λοιπόν. Και τι παίρνουμε πίσω κύριε Καψή;

Η Ελλάδα είναι ο έβδομος μεγαλύτερος προμηθευτής των ΗΠΑ σε ελαιόλαδο με εξαγωγές 4.800 τόνους το 2012 και με μερίδιο 1,56%, κάτω πλέον από το Μαρόκο, την Αργεντινή και τη Χιλή.

Οι Γερμανοί είναι η «χούντα» των καιρών μας. Οι Γερμανοί, θέλω να πω, υπό την έννοια της θέσης της χώρας τους ως κυρίαρχης δύναμης στη σημερινή Ευρώπη. Και όταν λέω «χούντα», όχι κατά κυριολεξία, αλλά ως το ιστορικό άλλοθι της εποχής, από αυτά που κατά καιρούς έχουμε τόσο ανάγκη για να κρύβουμε τις δικές μας ευθύνες.

Τα δελτία ειδήσεων λένε ότι η λευκή νύχτα του Σαββάτου πέτυχε. Ο κόσμος πλημμύρισε το Σύνταγμα. Δε βγήκα αμέσως έξω μόλις τέλειωσε το δελτίο, περίμενα να πάει δέκα, να δω με τα μάτια μου όχι μόνο αν έπιασε η ιδέα αλλά και πόσο θα κρατήσει, για πόση ώρα έχει δυναμική. Και μέχρι το πρωί να ήτανε, πάλι κόσμο θα είχε.

«Γνωρίζετε από την ιστορίαν, παλαιάν και πρόσφατον, ότι η πολιτική και η οικονομική αστάθεια, και προ παντός τα πάθη τα πολιτικά παρημπόδισαν την πρόοδον του έθνους και πολλάκις υπήρξαν αιτία εθνικών συμφορών».

Πριν συνέλθουμε από τις τραγικές συνέπειες της φούσκας του χρηματιστηρίου, της φούσκας των ακινήτων, τα οποία χρησιμοποιούνται ως μέσο οικονομικής εξόντωσης των νοικοκυραίων, αλλά και της πρόσφατης φούσκας των φωτοβολταϊκών, εισήλθαμε αισίως στην εποχή των φαντασιώσεων.